Χθες λοιπόν με αφορμή την άφιξη του Robert Green στην Chelsea, σκεφτόμουν: «Καλά ρε φίλε για πιο λόγο να πάρει έναν τερματοφύλακα που έχει να παίξει από πρόπερσι;» Όσο και να σκεφτόμουν, η πιο εύκολη απάντηση που έπαιρνα ήταν «η εμπειρία».
Αρχικά, για να μην παρεξηγηθώ, δεν είπα ότι ο Green δεν ξέρει από μπάλα. Στα νιάτα του μια χαρά τερματοφύλακας ήταν και με αξιοπρεπέστατες παρουσίες σε Norwich, QPR και Aston Villa. Αλλά και πάλι. Για ποιον λόγο να πάρεις έναν 38χρονο, ενώ έχεις ένα αρκετά αξιόλογο υλικό στις ακαδημίες. Και εξηγώ. Πλην του Courtois στην θέση του τερματοφύλακα υπάρχει το χάος. Πέρυσι ήταν ο Caballero και ο Eduardo. Φέτος και οι δύο, εκτός του ότι είναι αρκετά μεγάλοι σε ηλικία, ο Αργεντίνος έρχεται από τραγικό Μουντιάλ και ο 35χρονος Πορτογάλος βρίσκεται δανεικός στην Vitesse. Μέχρι στιγμής ο Caballero μένει και ο αντί-Eduardo θα είναι ο Green.
Αυτό όμως που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί να μην εμπιστευτείς τα δικά σου παιδιά. Αντί του Caballero θα μπορούσες να είχες έναν από τους καλύτερους –αν όχι ο καλύτερος- τερματοφύλακες της Championship, τον Jamal Blackman. Προ διετίας έβγαλε 52 ματς με την Wycombe και φέτος έκανε μια εξαιρετική πορεία με την Sheffield United. Αγωνίστηκε σε 33 παιχνίδια κι ενώ πίστευε ότι φέτος θα παρέμενε ως δεύτερος πίσω από τον Courtois, φεύγει για την Leeds. Κι υπόψιν, το παιδί δεν είναι 18 και 19 ετών, αλλά 24. Περιμένει από το 2012 την ευκαιρία του στους «Μπλε», ωστόσο τα συνεχόμενα κύματα δανεισμών να έχουν γίνει πλέον… «εξάρτηση». Αν ήθελες να έχεις για τρίτο τερματοφύλακα κάποιον έμπειρο εντάξει. Πάρε τον Green ή κράτα τον Caballero. Εξάλλου σε πόσα παιχνίδια θα αγωνιστεί; Ο Eduardo αποκτήθηκε από την Dinamo Zagreb το 2016 και είναι ακόμα χωρίς εμφάνιση. Ακόμα και ο ίδιος μπορεί να έχει ξεχάσει ότι είναι παίκτης της Chelsea.
Και μην ξεχνάς ότι έχεις άλλους δύο εξαιρετικά ανερχόμενους τερματοφύλακες. Ο Collins έβγαλε πέρυσι 45 παιχνίδια με την Forest Green Rovers στα 21 του, ενώ ο Nathan Baxter στάθηκε εξαιρετικά κάτω από τα γκολπόστ της Welling και κέρδισε τον δανεισμό του στην Yeovil. O Collins ήταν στην αποστολή για το παιχνίδι με την Perth προ ημερών αλλά δεν αγωνίστηκε. Αγωνίστηκε ο νεαρός Bulka ο οποίος ίσως τον δούμε σε λίγα χρόνια ξανά στο προσκήνιο. Το καλύτερο θα ήταν να παραχωρηθούν με μεταγραφή. Έτσι και δεν ξενερώνεις τους πιτσιρικάδες, αλλά αντιθέτως, βοηθάς την εξέλιξη τους και για να είσαι καλυμμένος για παν ενδεχόμενο, κρατάς και ένα ποσοστό μεταπώλησης ή επαναγοράς.
Αυτό δεν γίνεται μόνο στην θέση του τερματοφύλακα. Για μια ομάδα που έχει 40 δανεικούς τον χρόνο και αριθμεί συνολικό ρόστερ 70 παικτών είναι απαράδεκτο. Ήδη το Financial Fair Play σκέφτεται να θεσπίσει κάποιου είδους νομοθεσία περί συγκεκριμένου αριθμού παικτών, βλέποντας τα παραδείγματα της Chelsea αλλά και της Manchester City. Ορισμένοι εξ αυτών έχουν κοστίσει αρκετά εκατομμύρια και οι Λονδρέζοι ψάχνουν τρόπο για απόσβεση. Συγκεκριμένα ο Tomas Kalas ήρθε στην Chelsea το 2010 από την Sigma Olomouc έναντι 5.2 εκατομμύρια λιρών. Οκτώ χρόνια αργότερα, έχει φορέσει μόλις τέσσερις φορές την φανέλα του συλλόγου και έχει αγωνιστεί στην ζωή τους σε 204 παιχνίδια. Μόνο την τελευταία τριετία μετράει 106 συμμετοχές από τα περάσματα του σε Middlesbrough και Fulham. Μάλιστα η Chelsea του ανανέωσε πέρυσι το συμβόλαιο και δεν τον άφησε να φύγει με μεταγραφή στο εγγύς μέλλον. Φέτος ήταν βασικό γρανάζι ανόδου στην Premier League και στο Λονδίνο ψάχνουν την φόρμουλα παραμονής του 25χρονου αμυντικού.
Επόμενο παράδειγμα είναι αυτό του Van Ginkel. Αποκτήθηκε το 2013 από την Vitesse για οκτώ εκατομμύρια λίρες και έχει φορέσει επίσης τέσσερις φορές την φανέλα της ομάδας. Περιπλανήθηκε για ενάμισι χρόνο σε Milan και Stoke, αλλά τα τελευταία δυόμισι έτη είναι δανεικός στην PSV Eindhoven. 64 συμμετοχές, 30 γκολ και ο 25χρονος αν δεν μείνει στο Λονδίνο θα φέρει καλά λεφτά στα ταμεία των Λονδρέζων. Υπάρχει βέβαια και το παράδειγμα του Baba Rahman, που η Chelsea έδωσε 15 εκατομμύρια λίρες στην Augsburg και ακόμα ψάχνει τρόπο να τις εξαργυρώσει.
Συνολικά η όλη υπόθεση των δανεισμών μπορεί να λειτουργήσει τόσο θετικά, όσο και αρνητικά στον παίκτη. Όταν ας πούμε κάποιος βρίσκεται επί οκτώ συνεχόμενα έτη δανεικός και δεν μπορεί να φύγει κάποια στιγμή νιώθει φυλακισμένος. Με τον αριθμό του ρόστερ που έχει η Chelsea μπορεί εύκολα να βάλει μια υποθετική «Chelsea B’» και να συμμετέχει στην League Two. Και θα δείτε σε πόσα χρόνια θα έχει ανέβει αυτή η ομάδα και τι πωλήσεις θα έχει κάνει. Tammy Abraham, Kasey Palmer, Izzy Brown, Mason Mount, Jay Dasilva είναι μόλις λίγοι από τα ανερχόμενα «Αγγλικά ταλέντα». Lucas Piazon, Matt Miazga, Michael Hector, Kurt Zouma, Nathan, Mario Pasalic και Danilo Pantic είναι ξένοι που μπορούν να μοσχοπουληθούν. Εννοείται ότι υπάρχουν τουλάχιστον 25 ακόμα παίκτες που βρίσκονται είτε στην on-loan list, είτε στις ρεζέρβες και μέσα σε όλους αυτούς, υπάρχει ένας καλτ ήρωας μόλις 22 ετών. Ο τιτανομέγιστος Islam Feruz. Αυτός ο Σκωτσέζος που πέρασε από τον ΟΦΗ και σημάδεψε όλη την Κρήτη με το πέρασμα του.
Συντάκτης: Φάνης Αγριτέλλης
