Ποιοι ποδοσφαιριστές έβγαλαν μάτια με το «καλημέρα» στην Πρέμιερ Λιγκ, αλλά κατάφεραν να διαψεύσουν τις προσδοκίες μετά από… half season;
Όλοι έχουμε στο μυαλό μας πολλά παραδείγματα από παίκτες που έκαναν μία σεζόν-αριστούργημα και μετά ήταν λες και… ξέχασαν το ποδόσφαιρο. Σαΐντο Μπεραχίνο, Μίτσου, Μπένι ΜακΚάρθι, ακόμα και ο «πολύς» Ρομπίνιο έλαμψαν για μια σεζόν στα γήπεδα της Πρέμιερ Λιγκ και μετά έγιναν σκιές αυτού που θαυμάσαμε. Κι όμως δεν υπάρχουν μόνο one-season wonders, αφού εχθρός του κακού είναι το χειρότερο – παίκτες που δεν έλαμψαν για μια ολόκληρη σεζόν, αλλά για μισή. Διάττοντες αστέρες που όσο απότομα και βίαια εμφανίστηκαν στα πρωτοσέλιδα, τόσο ξαφνικά και γρήγορα εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο!
Στηρίξτε μας στη νέα μας προσπάθεια στο Tik Tok και απολαύστε μία «δόση» Πρέμιερ Λιγκ σε ένα λεπτό!
Στην πραγματικότητα, είναι εξαιρετικά σπάνιες οι περιπτώσεις παικτών που κατάφεραν να κάνουν μισή καλή σεζόν, κάνοντας μεγάλη αίσθηση και μην αποδίδοντας ποτέ ξανά σε ανάλογο επίπεδο. Θα παρατηρήσει κανείς ότι όσοι αναφερθούν στο άρθρο είναι επιθετικοί περιοχής, κάτι αρκετά λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι ο βασικός λόγος να κάνει κάποιος γρήγορα εντύπωση και μετά να εξαφανιστεί είναι ο αριθμός των γκολ που έβαλε (και δε συνέχισε να βάζει στην πορεία της καριέρας του). Χωρίς άλλη καθυστέρηση, ακολουθούν πέντε περιπτώσεις half season wonders που -μπορεί και να μην- θυμάστε!
Μπεντζανί (2007/08)
O υψηλόσωμος επιθετικός από τη Ζιμπάμπουε ήταν ήδη μιάμιση σεζόν στην Αγγλία, πριν κάνει το εξάμηνο που τον έκανε γνωστό σε μεγάλη μερίδα των φιλάθλων του αγγλικού ποδοσφαίρου. Τον Ιανουάριο του 2006 ο Μπεντζάνι άφησε την Οσέρ, στην οποία είχε μια αρκετά συμπαθητική πορεία, για να μεταβεί στην Πρέμιερ Λιγκ, με την Πόρτσμουθ να πληρώνει τέσσερα εκατομμύρια ευρώ. Ο Μπεντζάνι την πρώτη μισή σεζόν στο πρωτάθλημα σκόραρε μόλις μια φορά σε 16 αγώνες, ενώ τη δεύτερη γεμάτη άλλα έξι σε 31.
Φαινόταν ένας τυπικός επιθετικός μιας μικρομεσαίας ομάδας της Πρέμιερ Λιγκ ως τότε, που κύριο χαρακτηριστικό του ήταν το ψηλό του κορμί που άντεχε στο «ξύλο» των αμυντικών και μπορούσε να υποστηρίξει το τακτικό στυλ του Χάρι Ρέντναπ. Η Πόρτσμουθ τερμάτισε στην 17η και την 9η θέση εκείνες τις δύο σεζόν. Από την εκκίνηση της τρίτης σεζόν όμως έως και τον Ιανουάριο του 2008, ο Αφρικανός επιθετικός εμφανίζεται αφηνιασμένος, πετυχαίνοντας δώδεκα γκολ σε 23 συμμετοχές, ενώ με τα δύο του χατ-τρικ την ίδια περίοδο, έσπασε το αντίστοιχο ρεκόρ του συλλόγου στην Πρέμιερ Λιγκ!
Η αλήθεια είναι πως η Πόρτσμουθ τότε είχε μια πολύ συμπαθητική ομάδα, με έμπειρους και καλούς παίκτες, αφού στο ρόστερ υπήρχαν μεταξύ άλλων οι Ντέιβιντ Τζέιμς, Σολ Κάμπελ, Λαουρέν, Νίκο Κράνιτσαρ (ομάδα Ρέντναπ γαρ), Νουάνκο Κανού και Άντι Κόουλ. Εκείνη τη σεζόν, ο Μπεντζάνι ξεχώρισε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα και κέρδισε μια μεταγραφή στη Μάντσεστερ Σίτι έναντι πέντε εκ. ευρώ, όντας και μία από τις τελευταίες μεταγραφές επί ιδιοκτησίας Σιναβάτρα, λίγο πριν αγοράσουν τους «Πολίτες» οι Άραβες.
Με το μαγικό του εξάμηνο να έχει περάσει ανεπιστρεπτί, δεν εντυπωσίασε ιδιαίτερα στο Μάντσεστερ, με αποτέλεσμα από την επόμενη κιόλας σεζόν να παίζει ελάχιστα. Παραχωρήθηκε δανεικός τη σεζόν 2009/10 στη Σάντερλαντ, με την οποία αγωνίστηκε μόλις 121 λεπτά πριν φύγει από τη Σίτι με ελεύθερη μεταγραφή το επόμενο καλοκαίρι για την Μπλάκμπερν. Χωρίς να πετύχει κι εκεί, επέστρεψε ξανά στην Πόρτσμουθ για να… ξαναφύγει και μετά από οκτώ μήνες χωρίς ομάδα πήγε στη Νότια Αφρική να κλείσει την καριέρα του!
Μάικλ Ρίκετς (2001/02)
Μετά από μια καλή σεζόν (1999/2000) με τη Γουόλσολ στην τότε Πρώτη Κατηγορία (τωρινή Τσάμπιονσιπ) το 1999/00, ο Ρίκετς παίρνει μεταγραφή στην πιο φιλόδοξη Μπόλτον του ίδιου πρωταθλήματος. Μετά από μόλις μια χρονιά και σε ηλικία 23 ετών πετυχαίνει 19 τέρματα και βοηθάει τα μέγιστα ώστε ο σύλλογος να επανέλθει στην Πρέμιερ Λιγκ μετά από μία τριετία. Η αλλαγή κατηγορίας δεν μοιάζει να τον «αγγίζει», αφού στα 21 πρώτα του παιχνίδια σκίζει τα δίχτυα με 13 γκολ!
Χάρη σε αυτή την επίδοση, ο Ρίκετς φτάνει να κληθεί στην εθνική Αγγλίας, τη φανέλα της οποίας φόρεσε και σε ένα φιλικό παιχνίδι με την Ολλανδία, στις 13 Φεβρουαρίου του 2002. Όλα έμοιαζαν ιδανικά για τον νεαρό φορ. Αρκετοί είχαν πιστέψει ότι η Αγγλία είχε βρει τον επόμενο βασικό επιθετικό της για τα επόμενα χρόνια, ότι η μεταγραφή του σε μια από τις μεγάλες ομάδες της Αγγλίας δεν θα αργούσε, μέχρι και ότι εκείνη τη σεζόν θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της Πρέμιερ Λιγκ!
Ωστόσο, ο Ρίκετς όχι μόνο δεν απέδωσε τα αναμενόμενα μέχρι το τέλος της σεζόν (τελευταίο γκολ του στις 12 Ιανουαρίου!), αλλά κατάφερε και σταδιακά να χάνει τη θέση του και στο βασικό σχήμα της Μπόλτον. Μέσα σε ελάχιστο διάστημα όχι μόνο εξαφανίστηκε από το προσκήνιο, αλλά «γέννησε» σε πολλούς την απορία πως κατάφερε να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο.
Τον Ιανουάριο του 2003 πήρε μεταγραφή για τη Μίντλεσμπρο για κάτι παραπάνω από πέντε εκ. ευρώ, με την νέα ομάδα του να τον αποδεσμεύει το καλοκαίρι του 2004. Από εκείνο το σημείο και έπειτα η καριέρα του Ρίκετς ήταν ξεκάθαρο πως βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Έγινε ένας γυρολόγος της Τσάμπιονσιπ και πέρασε από Λιντς, Στόουκ, Μπέρνλι, Σάουθεντ Γιουνάιτεντ και Πρέστον, πριν κατεβεί κατηγορία για χάρη των Όλνταμ, Γουόλσολ και Τρανμιρ. Έπαιξε ποδόσφαιρο μέχρι και το 2010, όταν και σταμάτησε το ποδόσφαιρο στην «τρυφερή» ηλικία των 32 ετών.
Νίκιτσα Γέλαβιτς (2011/12)
Τον Ιανουάριο του 2012, η Έβερτον του Ντέιβιντ Μόγιες παρουσίαζε το τυπικό της πρόβλημα: ήταν μια πολύ οργανωμένη και στιβαρή ομάδα, που δεν είχε έναν σκόρερ για να την ανεβάσει επίπεδο. Με πολύ περιορισμένους χρηματικούς πόρους, τα «Ζαχαρωτά» εκμεταλλεύτηκαν μια από τις χειρότερες οικονομικές περιόδους της Ρέιντζερς ώστε να φέρει στο Γκούντισον Παρκ τον αρχισκόρερ του σκωτσέζικου συλλόγου, Νίκιτσα Γέλαβιτς, για μόλις 6,6 εκ. ευρώ.
Ο χτιστός Κροάτης φορ σκόραρε με χαρακτηριστική συχνότητα στη Γλασκώβη, κάτι που συνέχισε και στην νέα του ομάδα. Η μεταγραφή είχε χαρακτηριστεί ως εξαιρετική, αφού ο Γέλαβιτς πέτυχε εννέα γκολ στα πρώτα του 13 παιχνίδια και βοήθησε την Έβερτον να τερματίσει στην 7η θέση, με τον ίδιο πρώτο σκόρερ της στην σεζόν, έστω κι αν κατέφθασε στο Μέρσεϊσαϊντ τις 31 Ιανουαρίου!
Την επόμενη σεζόν ο Κροάτης επιθετικός παρέμεινε βασικός για την ομάδα του Μόγιες, αλλά δεν ήταν το ίδιο επιδραστικός. Πέτυχε εφτά τέρματα σε ακόμα 46 συμμετοχές, πριν πάρει μεταγραφή στη Χαλ στις αρχές του 2014. Χωρίς να πετύχει κάτι το ιδιαίτερο, μεταπήδησε στη Γουέστ Χαμ τον Σεπτέμβριο του 2015, στην οποία και απέτυχε παταγωδώς παίζοντας μόλις 340 λεπτά. Η καριέρα του συνεχίστηκε σε ομάδες της Κίνας, πριν την ολοκληρώσει τον Μάρτιο του 2021 στη Λοκομοτίβα της πατρίδας του.
Ντεμπά Μπα (2011/12)
Ο Ντεμπά Μπα είχε ήδη φτιάξει το όνομα του με τη φανέλα της Χοφενχάιμ στη Γερμανία, έχοντας κάνει γεμάτες σεζόν, που οδήγησαν στην άνοδο του νεόπλουτου συλλόγου στην Μπουντεσλίγκα. Επόμενο βήμα ήταν η μεταγραφή στη Γουεστ Χαμ τον Ιανουάριο του 2011, με τη φανέλα της οποίας έκανε μια αρκετά τίμια μισή σεζόν με εφτά τέρματα σε μόλις δώδεκα συμμετοχές. Χωρίς να καταφέρει να ταράξει τα νερά στον ποδοσφαιρικό κόσμο της Αγγλίας, η Νιουκάστλ εκτίμησε όσα έδειξε ο Σενεγαλέζος επιθετικός και τον έκανε δικό της το αμέσως επόμενο καλοκαίρι έναντι μόλις 800 χιλιάδων ευρώ, εκμεταλλευόμενη τα κάκιστα οικονομικά των Λονδρέζων.
Με την εκκίνηση της σεζόν 2011/12, η μεταγραφή του Ντεμπα Μπα φάνταζε η «κλοπή» του αιώνα, αφού πέτυχε 16 γκολ σε 20 παιχνίδια και ο Τύπος στο Νησί δεν έχανε ευκαιρία να προβεί σε διθυραμβικά σχόλια για τις εξωπραγματικές επιδόσεις του. Βέβαια, από τις 5 Φεβρουαρίου και για το υπόλοιπο της σεζόν, ο Σενεγαλέζος δεν σκόραρε ξανά (!) στο πρωτάθλημα, κάτι που μασκάρεψε αρκετά ο ερχομός του συμπατριώτη του Παπίς Σισέ, που βρέθηκε επίσης σε δαιμονιώδη φόρμα.
Την επόμενη σεζόν δεν τα πήγε κι άσχημα (13 γκολ), αλλά ήταν φανερό πως η απόδοση που έπιασε το πρώτο μισό της παρθενικής του χρονιάς στις «Καρακάξες» δεν ήταν κάτι που θα ξαναβλέπαμε εύκολα. Έστω κι έτσι πήρε μεταγραφή στην Τσέλσι τον Ιανουάριο του 2013, αλλά χρησιμοποιήθηκε κυρίως σαν ρολίστας και δεν είχε ουσιαστικό χώρο στα πλάνα του Ζοσέ Μουρίνιο. Μετά από ενάμιση χρόνο στους «Μπλε», περιπλανήθηκε μεταξύ Τουρκίας και Κίνας, μέχρι να κλείσει την καριέρα του στην Ελβετία και τη Λουγκάνο, χωρίς να επαναλάβει ποτέ τα… όργια, που έκανε στον πηγαιμό του στην Αγγλία.
Αμρ Ζακί (2008/09)
Το καλοκαίρι του 2008 ο Στιβ Μπρους αποφάσισε να φέρει ως δανεικό στη Γούιγκαν έναν σχετικά άσημο επιθετικό από την Αίγυπτο, τον Αμρ Ζακί. Ήταν μια μεταγραφή που είχε περάσει σχεδόν απαρατήρητη, καθώς ο έμπειρος τεχνικός είχε ποντάρει σε έναν αντιτουριστικό επιθετικό, που δεν είχε πιάσει στη Λοκομοτίβ Μόσχας και είχε γυρίσει πίσω στην πατρίδα του και τη Ζάμαλεκ. Πιθανότατα αρκετοί θεώρησαν ότι πρόκειται για μια κίνηση που απλά θα γέμιζε το ρόστερ και θα ξεχνιόταν εύκολα. Έλα όμως που ο Ζακί -για αρχή τουλάχιστον- είχε άλλη άποψη!
Η Γούιγκαν ήταν μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερη δυναμική στην Πρέμιερ Λιγκ, με τους μόνους παίκτες που ξεχώριζαν στο ρόστερ της να είναι οι Αντόνιο Βαλένσια και Ροντρίγκο Παλάσιος. Ο Αιγύπτιος συμπαίκτης τους όμως κατάφερε να τους υπερκαλύψει στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, καθώς ερχόμενος από το πουθενά κατάφερε να πετύχει δέκα τέρματα σε 17 παιχνίδια (αρκετά από τα οποία έδωσαν και σημαντικούς βαθμούς) σε ένα διάστημα τεσσάρων μηνών!
Το hype για τον Ζακί ήταν τεράστιο, καθώς είχε θεωρηθεί ένα τρελό… bargain, που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πού θα σταματήσει. Με τον ερχομό του 2009 ξαφνικά άλλαξαν, με τον Αιγύπτιο να μην σκοράρει ξανά για το υπόλοιπο της σεζόν. Εκεί που φαινόταν έτοιμος να κατακτήσει το αγγλικό ποδόσφαιρο, ο Ζακί «τσακώθηκε» με το γκολ και σταμάτησε να αποδίδει μέσα στο γήπεδο.
Ο δανεισμός του ολοκληρώθηκε στο τέλος της σεζόν, όταν και επέστρεψε στη Ζάμαλεκ. Η Χαλ τον Ιανουάριο του 2010 του έδωσε ένα «εισιτήριο» επιστροφής στον μαγικό κόσμο του αγγλικού ποδοσφαίρου, αλλά απογοήτευσε πλήρως κι επέστρεψε ξανά στην Αίγυπτο, μέχρι να ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι σε Τουρκία, Κουβέιτ, Μαρόκο, Λίβανο, έως ότου έκλεισε την καριέρα του στην πατρίδα του το 2016. Αν κάποιος έπρεπε να είναι η προσωποποίηση της έννοιας «half-season wonder», αυτός θα ήταν ξεκάθαρα ο Αμρ Ζακί!
