Πολλά έχουν γραφτεί για την Arsenal της σεζόν 2003/04 και το ανεπανάληπτο κατόρθωμά της, με το αήττητο πρωτάθλημα. Ελάχιστοι όμως θυμούνται την ευρωπαϊκή της πορεία, αφού αποκλείστηκε μόλις στα προημιτελικά του Champions League. Ο Johan Cruyff την αποθέωσε πριν τον αγώνα με βαρυσήμαντες δηλώσεις, όμως η Chelsea κατάφερε να την αποκλείσει!
«Ας μου επιτραπεί αυτή η δήλωση. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όλες οι ομάδες πρέπει να προσαρμοστούν στον αντίπαλό τους, όμως είναι δύο που δεν χρειάζεται να το κάνουν. Η Barcelona και η Arsenal». Ο Johan Cruyff ποτέ δεν ήταν φειδωλός με τις δηλώσεις του, όμως πίστευε ακράδαντα αυτό που παρατηρούσε. Η παραπάνω ρήση ίσως μοιάζει βγαλμένη από περασμένες δόξες των δύο αναφερόμενων συλλόγων, όμως έγινε το 2016, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του. Ο Ολλανδός δεν είχε καμία ιδιαίτερη σχέση με τους «Κανονιέρηδες», αλλά ακόμα και στα χρόνια της «πτώσης» το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, που με τόσο κόπο είχε διδάξει ο Arsene Wenger τον σαγήνευε.
Αν αυτά τα λόγια ίσως σας μοιάζουν παρατραβηγμένα, που να δείτε τι είχε πει τον Απρίλιο του 2004! Το Champions League μετρά έως σήμερα 28 τελικούς και κανένας δεν ήταν τόσο απρόβλεπτος όσο εκείνης της χρονιάς. Άλλωστε στους 27 από αυτούς είχε τουλάχιστον μία ομάδα από τις τέσσερις κυρίαρχες χώρες (Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία και Ιταλία), 24 και με τους δύο φιναλίστ από αυτές (!) και μόλις ένα ζευγάρι με καμία από αυτές. Φυσικά αναφερόμαστε στο Porto-Monaco, που παραμένει μέχρι και σήμερα -και δεν προβλέπεται να αλλάζει σύντομα- ο πιο αντισυστημικός τελικός της ιστορίας.
Παράλληλα με τα αλλοπρόσαλα αποτελέσματα στο Champions League, όπως ο αποκλεισμός των Milan και Juventus από την Deportivo La Coruna και η πρόκριση της Porto ενάντια στην Manchester United, στην Premier League η Arsenal έκανε παρέλαση και βρισκόταν μόλις έναν μήνα μακρυά από ένα κατόρθωμα που φαινόταν απίθανο, δηλαδή να μην χάσει καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν. Οι επιδόσεις της είχαν μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της Ευρώπης και τα διθυραμβικά σχόλια διαδέχονταν το ένα το άλλο. Μάλιστα έχοντας αποκλειστεί από τα ημιτελικά τόσο του League Cup, όσο και του FA Cup (είχε δύο συνεχόμενες κατακτήσεις), πολλοί θεωρούσαν πως θα κυνηγήσει τον ευρωπαϊκό τίτλο.
Οι ομάδες που είχαν μείνει στους «8» δεν τρόμαζαν, αφού ισχυρότεροι αντίπαλοι έμοιαζαν οι Real Madrid και Milan, ενώ η ίδια είχε κληρωθεί με την Chelsea, που πριν έναν μήνα είχε κερδίσει εύκολα εκτός έδρας για το πρωτάθλημα. Στον πρώτο αγώνα του Stamford Bridge ο τότε τεχνικός των «Μπλε», Claudio Ranieri, αποφάσισε να παρουσιάσει μια άκρως συντηρητική ομάδα, βάζοντας των Parker στο δεξί άκρο για να περιορίσει τις επελάσεις του Cole και τον Gallas ως δεξι μπακ για να μην αφήσει τον Henry να βγει στα πλάγια για το αγαπημένο του παιχνίδι. Όντως το πλάνο απέδωσε, με τον Gudjohnsen να βάζει την ομάδα του μπροστά στο σκορ μετά από λάθος του Lehmann, όμως ένα πεντάλεπτο μετά ο Pires ισοφάρισε και χρειάστηκε μία επική εμφάνιση του Makelele, μία κόκκινη κάρτα του Desailly και μία απόκρουση πάνω στην γραμμή του Terry για να μείνει αυτό το αποτέλεσμα.
Οι «Κανονιέρηδες» δεδομένα ήταν το φαβορί και ήδη στο Champions League μετρούσαν πριν από αυτό το παιχνίδι πέντε συνεχόμενες νίκες με συνολικό σκορ 13-4. Εκτός αυτού η Chelsea μετρούσε 17 (!) συνεχόμενα ματς χωρίς νίκη απέναντι στην συμπολίτισσα και έφτανε μόλις για δεύτερη φορά στην ιστορία της τόσο μακρυά στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, στην δεύτερη μάλιστα συμμετοχή της σε αυτήν. Η απουσία του Desailly έφερνε επιπρόσθετα προβλήματα, αφού πια ο Gallas ήταν αναγκασμένος να επιστρέψει στο κέντρο της άμυνας, με τον ασταθή Melchiot να πρέπει να ανακόψει τις πλαγιοκοπήσεις των Henry και Reyes.
Εν όψει των επαναληπτικών ο Johan Cruyff ρωτήθηκε τόσο για την γνώμη του για την τότε διοργάνωση, όσο και για το ποιος πιστέυει πως θα το πάρει. «Έχουμε αρκετές εκπλήξεις φέτος, όμως δεν μου έκανε εντύπωση ο αποκλεισμός της Manchester United. Πιστεύω πως η Arsenal μπορεί να προχωρήσει ως το τέλος και να το κατακτήσει. Είναι η καλύτερη ομάδα την δεδομένη στιγμή και με το λαμπρό ποδόσφαιρο που παίζει, όλη η Ευρώπη θα είναι περήφανη αν έχει μία τέτοια πρωταθλήτρια. Την παρακολουθώ καιρό και θαυμάζω το στυλ της. Έχει ξεχωριστούς ποδοσφαιριστές, που έχουν ανυψώσει τους εαυτούς τους και την ομάδα τους πάνω από ότι θεωρούμε φυσιολογικό. Θα είναι μία από τις καλύτερες ομάδες που το έχουν πάρει ποτέ».
Ο Ολλανδός ίσως να το παράκανε και στο τέλος εξέφρασε έναν δυσοίωνο προβληματισμό, αν θα της λείψει κάτι ή αν θα συμβεί κάποιο λάθος ώστε να μην καταφέρει να κυριαρχήσει. Κι όντως έτσι έγινε! Το Highbury από την έναρξη του αγώνα έμοιαζε κατηφορικό, αφού μετά το πρώτο τέταρτο η ενθαρρυντική εικόνα της Chelsea εξαφανίστηκε και ο Henry έχασε δύο σπουδαίες ευκαιρίες, πριν τελικά καταφέρει ο Reyes να βάλει μπροστά στο σκορ τους «Κανονιέρηδες», δευτερόλεπτα πριν την λήξη του ημιχρόνου, και να επιβραβεύσει την επιλογή του προπονητή του να τον προτιμήσει έναντι του Bergkamp.
Μπορεί η πρόκριση να ήταν ακόμα ανοιχτή, όμως οι ευκαιρίες και η διαφορά δυναμικότητας άφηναν λίγα περιθώρια αμφισβήτησης. Ο Ranieri αντικατέστησε τον Parker με τον Gronkjaer σε μία τελευταία επιθετική απόπειρα και το λάθος τελικά έγινε, ξανά από τον Lehmann. Μία μακρινή μπαλιά του Makele «τρύπησε» τα χέρια του και ο Lampard βρέθηκε στο κατάλληλο σημείο για να ισοφαρίσει κόντρα στην ροή του αγώνα. Η αντίδραση ήταν άμεση και ο Ambrosio προέβη σε δύο φοβερές αποκρούσεις σε προσπάθειες των Reyes και Toure. Η ανασφάλεια γέμισε και τις δύο ομάδες και στο τελευταίο δεκάλεπτο η Arsenal υποχώρησε, αφού οι αντίπαλοί της ολοκλήρωναν όλες τους τις αλλαγές (Hasselbaink και Cole), ενώ η ίδια έμοιαζε να συμβιβάζεται με την παράταση, βάζοντας μέσα μόνο τον Bergkamp.
Αρκούσαν μόνο δύο λεπτά για να χαθεί ο έλεγχος, αφού στο 85′ μία τυχερή ενέργεια του Gudjohnsen έφερε ένα επικίνδυνο σουτ, που έσωσε με υπερένταση ο Cole, με την μπάλα να παραμένει στην κατοχή της Chelsea και τον Ισλανδό λίγο μετά να παίζει ένα-δύο με τον Bridge, που με ένα αριστερό σουτ θα κάνει την μεγάλη ανατροπή και θα στείλει την ομάδα του στην επόμενη φάση. Ο 23χρονος άσσος είχε σκοράρει μόλις για έβδομη φορά στην καριέρα του, όμως αυτό το τέρμα ήταν αρκετό για να φέρει τέλος σε ένα απίστευτο αρνητικό σερί της ομάδας του απέναντι στην τοπική της αντίζηλο.
Η ειρωνεία της τύχης είναι πως οι «Μπλε» μετά από αυτό το παιχνίδι έτρεξαν ένα σερί έξι αγώνων χωρίς νίκη σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ η Arsenal κέρδισε την Liverpool και δεν έχασε από την Tottenham εκτός έδρας, παίρνοντας μαθηματικά το πρωτάθλημα μέσα στο White Hart Lane. Στα ημιτελικά η ομάδα του Ranieri πήγε να κάνει μία ακόμα επική ανατροπή απέναντι στην Monaco, κρατώντας την πρόκριση μετά από 150 λεπτά ποδοσφαιρικής μάχης, πριν τελικά ισοφαριστεί στο Stamford Bridge και αποχαιρετήσει με συνολικό σκορ 5-3. Οι «Κανονιέρηδες» θα φτάσουν στον τελικό δύο χρόνια μετά, όμως δεν θα καταφέρουν να νικήσουν την Barcelona, έχοντας όμως πια τον τίτλο του αουτσάιντερ.
