Στην αρχή της σεζόν οι περισσότεροι περίμεναν τη Λίβερπουλ να διεκδικήσει ξανά το πρωτάθλημα ή στην χειρότερη να βρίσκεται στην πρώτη τετράδα. Κανείς όμως ότι μέσα Οκτωβρίου θα βρίσκεται 11η…
Τη στιγμή που γράφεται το παρόν άρθρο η Λίβερπουλ βρίσκεται στην 11η θέση της βαθμολογίας της Πρέμιερ Λιγκ, με δέκα βαθμούς σε οκτώ αγώνες. Ο απολογισμός είναι δύο ήττες, τέσσερις ισοπαλίες και μόλις δύο νίκες, με συνολικά τέρματα δώδεκα κατά και 20 υπέρ, με τα εννέα εξ αυτών όμως να προέρχονται μόνο από εναν αγώνα, την εκκωφαντική νίκη με 9-0 επί της δύσμοιρης Μπόρνμουθ.
Το πραγματικό πρόβλημα για τους «Κόκκινους» όμως δεν είναι η βαθμολογική συγκομιδή, άλλωστε όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο είναι πιθανές οι όποιες απώλειες βαθμών σε τόσο μικρό δείγμα αγώνων. Το πρόβλημα είναι η εικόνα μέσα στο χορτάρι, το γεγονός πως η ομάδα με τις κόκκινες στολές ελάχιστα θυμίζει τη Λίβερπουλ, που τα προηγούμενα έτη αποτελούσε τον τρόμο της Ευρώπης. Η φετινή καθίζηση έχει τις εξηγήσεις της κι η πρώτη απ’ τις αιτίες της εντοπίζεται πριν την έναρξη της φετινής σεζόν.
Η αρχή του κακού
Τη σεζόν 2021/22 η Λίβερπουλ ήταν ο σύλλογος που έδωσε τους περισσότερους επίσημους αγώνες στη Γηραιά Ήπειρο. Για την ακρίβεια έδωσε το μέγιστο αριθμό αγώνων που μπορούσε, 63 συνολικά, καθώς έφτασε έως τον τελικό του FA Cup, του League Cup και του Τσάμπιονς Λιγκ, όντας η πρώτη ομάδα που το καταφέρνει.
Οδεύοντας προς το τέλος της σεζόν, μάλιστα, η δυσκολία των αγώνων αυξανόταν, καθώς οι ημιτελικοί και τελικοί των διοργανώσεων είναι πολύ πιο απαιτητικοί απ’ τα ματς των ομίλων. Ταυτόχρονα όμως η Λίβερπουλ έπαιζε στα κόκκινα και όλους τους αγώνες του πρωταθλήματος, αφού με την απόσταση απ’ την πρωτοπόρο Σίτι να έχει μειωθεί στον ένα βαθμό, μπήκε και στο κυνήγι για τη διεκδίκηση του τροπαίου.
Το τελευταίο χρονικά παιχνίδι της περιόδου ήταν ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ, στις 28 Μαΐου. Περίπου ένα μήνα αργότερα, στις 4 Ιουλίου, οι ποδοσφαιριστές επέστρεψαν στο AXA Training Centre απ’ τις διακοπές τους και μόλις πέντε ημέρες αργότερα, προτού προλάβουν καν να μπουν σε κανονικούς ρυθμούς προπονήσεων, ταξίδεψαν στην άλλη άκρη του κόσμου, στην υγρή και ζεστή Ταϊλάνδη. Εκεί οι κουρασμένοι απ’ την περυσινή χρονιά και απροπόνητοι, μετά τις διακοπές τους «Κόκκινοι» αντιμετώπισαν σε φιλικά τις Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Κρίσταλ Πάλας, οι οποίες βρίσκονταν σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο της προετοιμασίας τους.
Στη συνέχεια ακολούθησε η επιστροφή στην Ευρώπη κι η διεξαγωγή στη Γερμανία των φιλικών με τις Λειψία και Σάλτσμουργκ. Το τροπικό κλίμα της Ταϊλάνδης, το κουραστικό ταξίδι κι η αντιμετώπιση τεσσάρων πολύ πιο έτοιμων ομάδων είχαν τις επιπτώσεις τους στα ήδη επιβαρυμένα πόδια των παικτών. Όταν η ομάδα ξεκίνησε την κανονική προετοιμασία στην Αυστρία, οι τραυματισμοί είχαν ήδη ξεκινήσει.
Οι απουσίες
Κατά την έναρξη του νέου πρωταθλήματος οι «Κόκκινοι» είχαν ήδη απόντες, λόγω τραυματισμών, τους Κέλεχερ, Ζότα, Τζόουνς, Τσιμίκα, Κονατέ και φυσικά τους συνήθεις ύποπτους Κεϊτά και Τσάμπερλεϊν. Τη δεύτερη αγωνιστική προστέθηκαν στη λίστα οι Ματίπ και Τιάγκο, ενώ η αποβολή του Νούνιεζ, με τη συνακόλουθη τιμωρία του για δύο αγωνιστικές, έκαναν τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Λίγο μετά, πάνω που η τιμωρία του Ουρουγουανού έληξε κι ο Τιάγκο επανήλθε, τραυματίστηκαν οι Χέντερσον και Ρόμπερτσον.
Οι πολλές απουσίες δεν άφησαν τον Κλοπ να παρατάξει κανονική ενδεκάδα και τον ανάγκασαν να δώσει χρόνο συμμετοχής είτε σε νεαρούς χωρίς εμπειρία, όπως ο Έλιοτ και ο Καρβάλιο, είτε σε παίκτες που είναι πολύ πίσω στην ιεραρχία, όπως οι Φίλιπς και Μίλνερ. Παράλληλα, ενώ το καλοκαίρι ο Γερμανός τεχνικός αρνήθηκε τη μεταγραφή κάποιου επιπλέον χαφ, πιστεύοντας πως το ρόστερ είναι πλήρες, δέχθηκε εν τέλει την άφιξη του Αρτούρ απ’ τη Γιουβέντους.
Ο Βραζιλιάνος, αν κι η καριέρα του έχει μείνει στάσιμη και δεν είχε την αναμενόμενη εξέλιξη, είχε πράγματα να προσφέρει, αλλά η ατυχία χτύπησε και πάλι την πόρτα της Λίβερπουλ. Ο παίκτης αποτέλεσε ακόμη ένα θύμα των τραυματισμών και μετά το χειρουργείο που ακολούθησε προ ολίγων ημερών ανακοινώθηκε πως θα επιστρέψει μετά την έλευση του νέου έτους.
Οι τόσες πολλές απουσίες όμως, πέρα απ’ την απώλεια των παικτών, είχαν κι ένα ακόμα σημαντικό επακόλουθο. Με τους περισσότερους ποδοσφαιριστές που είχαν απομείνει να είναι στα όρια των μυϊκών τραυματισμών, το τεχνικό επιτελείο της Λίβερπουλ αποφάσισε να μειώσει την ένταση των προπονήσεων. Αυτό προδίδεται, βλέποντας τα παιχνίδια της, όπου οι παίκτες της δείχνουν κουρασμένοι ή αγύμναστοι, βγάζοντας μια νωχελική εικόνα.
Το δυστύχημα για τους «Κόκκινους» είναι πως έχουν μάθει να κερδίζουν τους αγώνες τους μέσα από υψηλή ένταση, σε αντίθεση με τη Σίτι, η οποία μπορεί να κυριαρχήσει και σε χαμηλό τέμπο. Εδώ να σημειωθεί πως μέρος του αναθέματος για τον Αλεξάντερ-Άρνολντ είναι άδικο, καθώς οι τραυματισμοί παίξαν το ρόλο τους.
Ο Άγγλος μπακ σίγουρα δείχνει αμυντικά απαράδεκτο πρόσωπο, όμως εκτίθεται και λόγω του συστήματος. Παίζοντας συνεχώς με underlap αφήνει τη θέση του κενή. Αυτό το κενό το κάλυπτε ο Χέντερσον, με τον αρχηγό όμως τραυματία τη θέση καλύπτουν οι Μίλνερ και Έλιοτ. Με τον πρώτο χωρίς αντοχές και το δεύτερο με ανύπαρκτη αμυντική τακτική προσαρμογή, η γνωστή κάλυψη απλά δεν υφίσταται.
Μια νέα ομάδα με γερασμένο κορμό
Αυτή τη στιγμή το ρόστερ της Λίβερπουλ είναι το τρίτο γηραιότερο του πρωταθλήματος. Χωρίς να υπολογίσουμε τον 30χρονο Άλισον, που ως τερματοφύλακας έχει αρκετά καλά χρόνια μπροστά του, υπάρχουν οι Φαν Ντάικ και Ματίπ, ετών 31, οι 32χρονοι Τιάγκο και Χέντερσον, ο γερο-Μίλνερ στα 36 κι οι Σαλάχ, Φιρμίνο 30 και 31 αντίστοιχα. Ταυτόχρονα ο Ρόμπερτσον κι ο Φαμπίνιο, έχοντας φτάσει στα 29 έτη ζωής, δεν μπορούμε να μπούμε πως είναι μεγάλοι, αλλά τα καλύτερα έτη της καριέρας τους μένουν σταδιακά πλέον πίσω τους.
Φυσικά δεν μπορεί να ειπωθεί πως η ομάδα δεν έχει αίμα για το μέλλον, αφού οι Κέλεχερ, Κονατέ, Άρνολντ, Τσιμίκας, Τζόουνς, Έλιοτ, Ντίας, Ζότα και Νούνιεζ είναι όλοι κάτω των 26. Είναι φανερό όμως πως μια ανανέωση είναι μονόδρομος. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση ήταν η άφιξη του Ντάργουιν Νούνιεζ, όταν ο Μανέ αποφάσισε ν’ αφήσει το λιμάνι και να γίνει κάτοικος Γερμανίας, ενώ η απόκτηση των νεαρών Κάλβιν Ράμσεϊ και Φάμπιο Καρβάλιο αποτελεί μια επένδυση για το μέλλον. Μαζί με την έλευση νέων παικτών όμως, που είναι απαραίτητη, υπάρχει κι ένα άλο ζήτημα. Η αλλαγή πλεύσης της Λίβερπουλ από τακτικής άποψης.
