Κι ας ξαναπέσει, είναι πετυχημένη

Η Norwich για μια ακόμα σεζόν, ανεβαίνει στην Premier League, τερματίζοντας πρώτη στο ζόρικο πρωτάθλημα της Championship. «Ασανσέρ» είναι ο ευγενέστερος χαρακτηρισμός που της αποδίδεται, λόγω των πολλών ανόδων και καθόδων της, από την κορυφαία αγγλική κατηγορία. Βέβαια, η ομάδα είναι πετυχημένη!

 

Τα «Καναρίνια» έχουν λάβει ιδιαίτερα αρνητικά σχόλια τα τελευταία χρόνια. Κύριος λόγος, το γεγονός ότι έχουν υποβιβασθεί κι έχουν επανέλθει στην Premier League πολλές φορές. «Γιατί να ανεβαίνει η Norwich που δεν μπορεί να μείνει μια χρονιά, και να μην ανέβει κάποια πιο άξια ομάδα που θα προσπαθήσει περισσότερο», είναι η κοινή σκέψη των περισσοτέρων. Βάση λογικής αυτό είναι σωστό, όμως η ίδια η ομάδα, θεωρείται πετυχημένη για μια σειρά λόγων που θα πιάσουμε αναλυτικότερα.

Πρώτα πρώτα, αξίζει να αναφερθούμε στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Η Norwich δεν ανήκει σε κάποιον ξένο επιχειρηματία ή σε κάποια μεγάλη εταιρεία ξένων συμφερόντων, όπως οι περισσότερες ομάδες της Premier League ή κάποιες της Championship. Η Norwich ανήκει στο ζευγάρι των Michael Wynn-Jones και Delia Ann Smith, οι οποίοι και θέλησαν να δώσουν στην ομάδα έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Δίχως «παχυλά» μπάτζετ, ακολουθήθηκε μια διαφορετική κατεύθυνση.

 

 

Η κατεύθυνση αυτή, ήθελε την ομάδα να κινείται πάντοτε με συντηρητικά οικονομικά, και μεγάλη προσοχή στις ακαδημίες. Τις καλύτερες ακαδημίες η ομάδα δεν τις έχει, φροντίζει όμως να προωθεί παίκτες και να τους δίνει ρόλο. Ακόμα κι οι περισσότερες μεταγραφές που πραγματοποιούνται, αφορούν κυρίως το μέλλον του συλλόγου, με νεαρούς που για ένα-δυο χρόνια θα βρίσκονται στις ακαδημίες κι έπειτα θα προωθηθούν, ή παίκτες απ’ το εξωτερικό κι όχι τόσο γνωστές αγορές. Με μια πρόχειρη ματιά στις κινήσεις που έγιναν για τη φετινή σεζόν, βλέπουμε τη μεταγραφή του Sinani, εξτρέμ απ’ το Λουξεμβούργο, του Sorensen απ’ την άσημη Esbjerg, του Placheta απ’ τη Slask Wroclaw. Κι από εκεί και πέρα, παίκτες με μικρή εμπειρία που ψάχνουν μια σταθερότητα, όπως ο Kieran Dowell, ο Bali Mumba, ο Sebastian Soto, που αναζητούν ευκαιρίες για την καριέρα τους.

Αυτό το «μοντέλο» μεταγραφών ακολουθεί η Norwich εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η διοίκηση της ομάδας κατανοεί τον «στενό» οικονομικό της ορίζοντα, δεν κάνει ανοίγματα και επενδύει σε λύσεις χαμηλού κόστους, οι οποίες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μπορούν να οδηγήσουν σε κέρδη, είτε αγωνιστικά είτε οικονομικά. Το δίδυμο Ben Godfrey και Jamal Lewis που αποχώρησαν για ομάδες της Premier League πέρυσι, έφεραν τουλάχιστον 35 εκατομμύρια λίρες. Κι οι δυο, κόστισαν στα «Καναρίνια» ελάχιστα. Εκτός αυτών, φυσικά, υπάρχουν και άλλοι στη «βιτρίνα», που μπορούν να φέρουν κέρδη στα ταμεία της ομάδας, όπως ο Buendia, ο Aarons και ο Cantwell. Όλοι, παίκτες είτε των ακαδημιών, είτε αποτέλεσμα σωστού σκάουτινγκ.

 

 

Πέραν του οικονομικού, καθώς και του διοικητικού, έχουμε και το αγωνιστικό κομμάτι. Το βάρος του οποίου έχει επωμιστεί ο Daniel Farke. Με πολύ μικρή προπονητικά εμπειρία, ο Γερμανός κατάφερε να περάσει στη Norwich μια γερμανική φιλοσοφία παιχνιδιού. Ο Farke θέλησε να εστιάσει στην ταχύτητα, σ’ ένα πιο επιθετικό πλάνο παιχνιδιού, «τιμώντας» έτσι τις γερμανικές καταβολές του. Δεν είναι τυχαίο, που πολλοί τον θεωρούν και έναν «μικρό Klopp». Τα «Καναρίνια», εξαιτίας του, παίζουν με την άμυνά αρκετά ψηλά, με τους επιτιθέμενους παίκτες στα άκρα αλλά και πιο κεντρικά να βρίσκονται σε μια μόνιμη κατάσταση πίεσης.  Διόλου άδικος ο «παραλληλισμός» με τον συμπατριώτη του Farke, λοιπόν.

Μάλιστα, ας λάβουμε υπ’ όψιν ότι στην Championship, η Norwich αντιμετωπίζει κατά κύριο λόγο ομάδες που είναι πιο αμυντικές, πιο «σκληρές». Κι όμως μεταξύ αυτών, με πιο επιθετικό και λειτουργικό ποδόσφαιρο, μ’ έναν τρόπο παιχνιδιού πιο όμορφο στα πρότυπα της εποχής, ο Farke έχει κερδίσει με την ομάδα του δυο ανόδους. Από τη μια περίεργο, από την άλλη δείχνει πως η δουλειά που πραγματοποιείται είναι εξαιρετική.

 

 

Από την άλλη, έχει έρθει κι ένας υποβιβασμός, κι οι κακεντρεχείς κάνουν λόγο από τώρα για έναν ακόμα, του χρόνου. Κακά τα ψέματα, οι συνθήκες στην Premier League είναι ακόμα πιο δύσκολες, σε σχέση με αυτές της Championship. Η Norwich είναι το παράδειγμα μιας ομάδας με ένα συγκεκριμένο πλάνο και όραμα, στα οποία μένει απόλυτα πιστή και δεν αποκλίνει, ακόμα κι αν χρειάζεται την επιτυχία. Επιτυχία για τους άλλους, δηλαδή, μιας και η Norwich, η κοινότητα της ομάδας, τη θεωρεί πετυχημένη.

Κι η επιτυχία, βασίζεται ακριβώς σε όλα όσα προαναφέραμε. Η ιδιοκτησία δεν έχει λεφτά «με τη σέσουλα», αλλά έχει την ομάδα με τακτοποιημένα τα οικονομικά της. Οι παίκτες δεν είναι σταρ αλλά έχουν προοπτικές για το υψηλότερο επίπεδο. Άλλωστε, κύριος σκοπός είναι να αποφέρουν πολλαπλά οφέλη στο σύλλογο, είτε αγωνιστικά είτε οικονομικά. Ο κόσμος της ομάδας μένει ικανοποιημένος, μιας και αυτό που βλέπει στον αγωνιστικό χώρο, είναι ικανοποιητικό. Στην τελική, για μια «τοπική», ας επιτραπεί η έκφραση, ομάδα, όλα αυτά αποτελούν μεγάλες επιτυχίες. Το κοινό της να ικανοποιείται, οι παίκτες να χαίρονται, η διοίκηση να είναι σταθερή. Χρειάζεται κάτι άλλο μια μικρή ομάδα, για να είναι πετυχημένη;

 

 

Μην το πάτε μακριά αλλά βάλτε σε αυτή τη θέση τους εαυτούς σας, την ομάδα της γειτονιάς ή της περιοχής σας. Σκεφτείτε λοιπόν αυτή η ομάδα, δίχως την αίγλη, τα οικονομικά και τους παίκτες άλλων, μεγάλων ομάδων, να φτάνει με αγωνιστικά κριτήρια, στην πρώτη κατηγορία. Δε θα χαιρόσασταν; Ε αυτή είναι η Norwich, μια ομάδα που αντιπροσωπεύει μια περιοχή, η οποία είναι γι’ αυτήν υπερήφανη.

Στην τελική, αυτό είναι και το νόημα του αθλητισμού. Ο αθλητισμός μας δίνει χαρά, μας κάνει να ξεφεύγουμε απ’ τα προβλήματά μας, μας δείχνει μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, με πολλές ταχύτητες. Κι η ομάδα που υποστηρίζουμε, αν πετυχαίνει τους στόχους της, αν βρίσκεται μεταξύ κορυφαίων, αν ξεχωρίζει και κερδίζει ακόμα περισσότερους φιλάθλους, αν της παίρνουν παίκτες επειδή ξεχώρισαν, ε δεν είναι πετυχημένη; Είναι. Και σε αυτή την Premier League, θα ξεχωρίζει.

Υ.Γ. Τροφή για σκέψη θα μπορούσε να αποτελέσει, κατά την ταπεινή μου άποψη, η συνεχιζόμενη χρήση του όρου ασανσέρ. Γιατί; Αναλογιστείτε πρώτα πρώτα τι κάνει η δική σας ομάδα. Αν πετυχαίνει τους στόχους της ή όχι, αν είναι σε κακό φεγγάρι ή καλό, αν διανύει μια μεταβατική σεζόν. Προσωπικά, θεωρώ πως ούτε οι μισές ομάδες αυτή τη στιγμή, έχουν το φίλαθλο κοινό τους ικανοποιημένο. Λογικό επομένως να βγαίνει μια «κακιούλα», προς πολλές κατευθύνσεις. Δεν φταίτε εσείς, ούτε η κάθε ομάδα σα τη Norwich, αλλά η ομάδα σας.