Διαβάστε για τη Leicester City του μακρινού 1963.
Πρωταθλήτρια χειμώνα χαρακτηρίζεται η ομάδα που προπορεύεται στο τέλος του πρώτου γύρου. Στην προκειμένη περίπτωση η Leicester προπορευόταν μετά και το τέλος μια βαρυχειμωνιάς που έπληξε το «νησί» τη σεζόν 1962-63.
Ο χειμώνας εκείνης της σεζόν ήταν ο ψυχρότερος που καταγράφηκε στην Αγγλία κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα με το θερμόμετρο να πλησιάζει τους -20 στα μέσα Ιανουαρίου. Τα γήπεδα ήταν ακατάλληλα. Το χορτάρι είχε καταστραφεί από την παγωνιά και οι διοικήσεις των ομάδων χρησιμοποιούσαν όλους τους δυνατούς τρόπους για να διώξουν το χιόνι και τον πάγο.
Στο Filbert Street, το παλιό ιστορικό γήπεδο της Leicester, τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα. Το καλοκαίρι του ’62, ο υπεύθυνος του αγωνιστικού χώρου Bill Taylor είχε αλλάξει τον χλοοτάπητα ενώ την περίοδο του ψύχους κάποιες δικές του «πατέντες» μαζί με τη βοήθεια τον φιλάθλων έφεραν τον αγωνιστικό χώρο σε κάπως καλύτερα επίπεδα. Η Leicester είχε επανέλθει σε μόλις 5 εβδομάδες την ώρα που άλλες ομάδες κόντευαν να συμπληρώσουν 3 μήνες απραξίας. Συνέχιζε να διεκδικεί το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της όντας ανεπηρέαστη. Οι εφημερίδες της εποχής μάλιστα είχαν αρχίσει να σκέφτονται διάφορα πιθανά λογοπαίγνια για τους τίτλους όπως “Ice Kings” ή “Ice Age Champions”.
Ο Matt Gillies, (παλιός παίκτης και μετέπειτα μέλος του τεχνικού επιτελείου) είχε αναλάβει πρώτος προπονητής τον Νοέμβριο του ’58 και πέρασε σιγά σιγά νέα καινοτόμα στοιχεία στην τακτική της ομάδας επηρεασμένος από την Ουγγαρία και την Αυστρία της δεκαετίας του ‘50. Δύο σημαντικές μεταγραφές το καλοκαίρι του ’62, ο Mike Stringfellow και ο Dave Gibson είχαν δώσει επιπλέον δυναμική στην ομάδα στην οποία επικρατούσε εξαιρετικό κλίμα. Λίγο πριν πλακώσει η βαρυχειμωνιά, τις τελευταίες μέρες του χρόνου, η Leicester ήταν μεταξύ 3ης και 4ης θέση. Επέστρεψε στις 9 Φεβρουαρίου, γρηγορότερα από όλους και φαινόταν έτοιμη να χτυπήσει το πρωτάθλημα.
Ο θρυλικός τερματοφύλακας των «Αλεπούδων» Gordon Banks, είχε αναφερθεί στις δυσκολίες του παιχνιδιού σε έναν τέτοιο αγωνιστικό χώρο:
«Στο δεξί μου πόδι θα φορούσα παπούτσι με ατσάλινες τάπες για να σπάω τον πάγο αν υπήρχε και στο αριστερό μου θα φορούσα πιο μαλακές τάπες για να πατάω καλύτερα και να ελέγχω τον βηματισμό μου. Είχα στην άκρη άλλα δύο για να αλλάζω ανάλογα με την πλευρά στην οποία θα βρισκόμασταν και που θα κάναμε επιθέσεις».
Πράγματι αυτό φαίνεται ότι έπαιξε το ρόλο του στο νικηφόρο σερί των 7 αγώνων που συμπλήρωσε η Λέστερ μετά την επανέναρξη του πρωταθλήματος σκαρφαλώνοντας στη 2η θέση πάνω από Everton, Nottignham Forest και Ipswich που είχαν και παιχνίδι περισσότερο. Ακολούθησαν 2 ισοπαλίες, έπειτα 2 νίκες ενώ η εκτός έδρας ισοπαλία με την Blackpool στις 8 Απριλίου την άφησε μόνη 1η , έστω και με παιχνίδι περισσότερο.
Την επόμενη αγωνιστική, στο Upton Park, η ήττα από τη West Ham, χάλασε το αήττητο σερί που κρατούσε η ομάδα για το 1963. Τα συνεχόμενα παιχνίδια, κάποιοι τραυματισμοί και το μομέντουμ χάλασε. Η Leicester ξεπάγωσε και άρχισε να «λιώνει» κάνοντας μόλις μία νίκη στα εναπομείναντα 7 ματς και τερματίζοντας τελικά 4η (με το Πρωτάθλημα να πηγαίνει στην Everton). Σαν να μην έφτανε αυτό, λίγες μέρες μετά ηττήθηκε και στο τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας από τη Manchester United την οποία λίγο καιρό πριν είχε νικήσει για το πρωτάθλημα.
«Υπό κανονικές συνθήκες το να τερματίσουμε 4οι και να φτάσουμε στον τελικό του Κυπέλλου θα σήμαινε μία επιτυχημένη σεζόν. Αλλά με τον τρόπο που ήρθαν τα πράγματα νιώσαμε σαν να υποβιβαστήκαμε» δήλωσε ο Banks , ο οποίος 3 χρόνια αργότερα κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο με την εθνική ομάδα της Αγγλίας.
Η σεζόν 1962-63 θεωρούνταν η πιο επιτυχημένη σεζόν στην ιστορία του συλλόγου, μέχρι και λίγους μήνες νωρίτερα όταν η Leicester έκανε το θαύμα κατακτώντας το Πρωτάθλημα, όταν στις αρχές τη σεζόν θεωρούνταν ένα από τα πιθανά φαβορί για τον υποβιβασμό. Το σύνθημα της ομάδας “Foxes never quit” ( «Οι Αλεπούδες δεν εγκαταλείπουν ποτέ») δεν θα μπορούσε να είναι πιο αντιπροσωπευτικό.
Συντάκτης: Γιάννης Παρασχούδης
