Πριν το ντεμπούτο του Γιούρκα Σεϊταρίδη στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον έκανε το λάθος να ρωτήσει, «Who is this Giourkas?».
Τη χρονιά που ακολούθησε της πορείας του Παναθηναϊκού ως τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ (1971/72), οι «Πράσινοι» κατέκτησαν το μοναδικό τους πρωτάθλημα σε μία εξαετία, στην οποία κατέληξαν μέχρι και 5οι στη βαθμολογία. Όσοι παίκτες αγωνίστηκαν εκείνα τα χρόνια όχι μόνο ήξεραν πως κουβαλούσαν ένα ασήκωτο ιστορικό «φορτίο», αλλά παράλληλα αδημονούσαν να ζήσουν αντίστοιχα μεγαλεία, που δυστυχώς δεν έμελλε να έρθουν τόσο γρήγορα – στην επιστροφή στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ο Παναθηναϊκός γνώρισε οδυνηρό αποκλεισμό στον Πρώτο Γύρο από την ΤΣΣΚΑ Σόφιας με 4-1. Ένας εξ αυτών των παικτών, ένας εκ των πολλών, ήταν και ο επιθετικός Δημήτρης Σεϊταρίδης, που μεταγράφηκε στους «Πράσινους» το καλοκαίρι του 1974.
Την ίδια ακριβώς περίοδο στην Αγγλία, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ζει την ίσως πιο «μαύρη» στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της, έχοντας μόλις υποβιβαστεί (!) στη Δεύτερη Κατηγορία. Αυτή ήταν και η μοναδική φορά μεταπολεμικά, κατά την οποία αγωνίστηκε σε αυτό το επίπεδο, αφού επέστρεψε άμεσα στα «μεγάλα σαλόνια» ως πρωταθλήτρια. Συμπτωματικά εκείνο το καλοκαίρι θα πέσει και η «αυλαία» της ποδοσφαιρικής καριέρας του Άλεξ Φέργκιουσον, που στην ηλικία των 32 ετών θα ξεκινήσει την προπονητική του πορεία από τον πάγκο της Ιστ Στέρλινγκσαϊρ.
Αυτά τα τρία ορόσημα, που συνέπεσαν χρονικά, δύσκολα θα πίστευε κανείς πως με κάποιον τρόπο θα συνδέονταν 27 χρόνια αργότερα. Πόσο μάλλον ότι θα «γεννούσαν» το, όπως ψηφίστηκε από την UEFA, δεύτερο καλύτερο ντεμπούτο στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ. Όπως ήδη γνωρίζετε, ή έχετε καταλάβει από τον τίτλο, αυτό ανήκει στον γιο του Δημήτρη, σαφώς γνωριμότερο στο ελληνικό και ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό κοινό, Γιούρκα Σεϊταρίδη. Ο Δημήτρης έμεινε μόλις για μία χρονιά στον Παναθηναϊκό και παρά το γεγονός ότι σκόραρε έξι φορές σε εννέα συμμετοχές, συνέπεσε με τη χειρότερη βαθμολογική θέση της ομάδας στην ιστορία της Α’ Εθνικής ως τότε, την πικρή ήττα (1-0) στον τελικό Κυπέλλου από τον Ολυμπιακό, καθώς και τον αμαχητί αποκλεισμό από την Γκρασχόπερς στον Πρώτο Γύρο του Κυπέλλου UEFA.
Ο άπειρος (είχε αγωνιστεί μόνο στη Λάρισα) επιθετικός στοχοποιήθηκε, δεν αγωνίστηκε σε κανέναν αγώνα πρωταθλήματος την επόμενη χρονιά και το καλοκαίρι του 1976 μεταγράφηκε στον ΠΑΣ Γιάννινα, όπου έμελλε να γίνει σύμβολο. Στον επονομαζόμενο «Άγιαξ της Ηπείρου» ξεκίνησε φυσιολογικά την καριέρα του και ο Γιούρκας, ο οποίος όμως δεν ήταν επιθετικός, αλλά δεξιός μπακ. Έκανε ντεμπούτο στα 17 του χρόνια, στα 18 του οδήγησε την ομάδα ως βασικός στην Α’ Εθνική και λίγο αργότερα μεταπηδησε στον Παναθηναϊκό στην προσπάθειά του να διεκδικήσει τον εγχώριο τίτλο, αλλά και να συνεχίσει την πορεία του στην Ευρώπη, στη δεύτερη φάση ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 2000/01.
Σε μία εντελώς διαφορετική εποχή, όπου στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, το ελληνικό ποδόσφαιρο είχε δύο ομάδες και είδε τη μία (Ολυμπιακός) να αποκλείεται στην ισοβαθμία από τη Λιόν, ενώ την άλλη (Παναθηναϊκός) να προκρίνεται, αφήνοντας εκτός συνέχειας Γιουβέντους και Αμβούργο. Διαφορετικά ήταν τα πράγματα και στην Αγγλία, όπου ο Φέργκιουσον είχε δημιουργήσει μία παντοκρατορία και είχε κατακτήσει τα έξι από τα δέκα πρωταθλήματα της τελευταίας δεκαετίας (1991-2001), ένα Τσάμπιονς Λιγκ κι ένα Κύπελλο Κυπελλούχων σε ένα σύνολο 14 τίτλων!
14 Σεπτεμβρίου 1999, Ολντ Τράφορντ. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αήττητη εκτός συνόρων όλη την προηγούμενη σεζόν, υποδέχεται στην έδρα της την Κροάσια Ζάγκρεμπ σε έναν θεωρητικά βατό αγώνα στην πρεμιέρα της διοργάνωσης. Οι Κροάτες παρατάσσονται με ένα ιδιόμορφο 3-6-1 και πολλοί προβλέπουν ότι ο Ντέιβιντ Μπέκαμ και κυρίως ο Ράιαν Γκιγκς θα κάνουν πάρτι. Κι όμως κάνουν λάθος, ο διεθνής μπακ-χαφ Ντάνιελ Σάριτς «σβήνει» τον Ουαλό και οδηγεί το παιχνίδι με ασφάλεια στο 0-0. Ο Φέργκιουσον είναι έξαλλος με τους παίκτες του, σημειώνοντας παράλληλα στο μυαλό του τους Κροάτες που ξεχώρισαν.
Περίπου ενάμιση χρόνο μετά, ταξιδεύοντας στην Αθήνα, περιμένει να αντιμετωπίσει ξανά τον Σάριτς, που ως τότε είναι βασικός και αναντικατάστατος στο δεξί άκρο του Παναθηναϊκού. Μάλιστα μπορεί τότε οι «Πράσινοι» ως ουραγοί του 1ου ομίλου της Δεύτερης Φάσης του Τσάμπιονς Λιγκ, να είναι αδιάφοροι, όμως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ψάχνει βαθμούς, όχι απλά για να κατακτήσει την πρωτιά (που τελικά θα πάρει η Βαλένθια), αλλά και για να έχει το πλεονέκτημα εν όψει της τελευταίας αγωνιστικής κόντρα στην αυστριακή Στουρμ Γκρατς. Όταν λοιπόν ο Σκωτσέζος τεχνικός διαβάζει την ενδεκάδα του αντιπάλου, παρατηρεί ένα… περίεργο όνομα, που έχει καταφθάσει στην ομάδα δύο μήνες νωρίτερα, μετρά μόλις τέσσερις συμμετοχές και δεν έχει κλείσει καν τα 20 χρόνια ζωής!
Όταν μάλιστα οι δημοσιογράφοι τον ερωτούν, κατά την καθιερωμένη συνέντευξη τύπου, τη γνώμη του για την αναπάντεχη παρουσία του Γιούρκα Σεϊταρίδη απαντά με το αμίμητο: «Giourkas who? Who is this Giourkas?». Τα ελληνικά είναι αναμφίβολα δύσκολη γλώσσα, η προφορά δε ενός τέτοιου επωνύμου θα «έσπαγε» τα σαγόνια οποιουδήποτε Σκωτσέζου και ίσως ο Φέργκιουσον να μην είχε καμία διάθεση υποτίμησης του ταλαντούχου δεξιού οπισθοφύλακα. Όμως οι… Θεοί του ποδοσφαίρου έχουν μία μοναδική ικανότητα να ακούν τέτοιες «ύβρεις» και φυσικά να τις τιμωρούν κατά το δοκούν.
Στο 23ο λεπτό της αναμέτρησης της 7ης Μαρτίου του 2001 λοιπόν, ο Σεϊταρίδης θα κάνει μία κούρσα από τα δεξιά, θα ξεπεράσει σαν σταματημένο τον διεθνή Γάλλο μπακ, Μικαέλ Σιλβέστρ, κι αυτός θα τον ανατρέψει στα όρια της περιοχής. Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος, που βρίσκεται στη μετάδοση, θα τα βάλει με την άρνηση του Σουηδού διαιτητή, εκλεγμένου δημάρχου στην πατρίδα του (!), να βγάλει κίτρινη κάρτα, όσο ο Γιώργος Καραγκούνης ετοιμάζεται να αναλάβει την εκτέλεση. Ο «Κάρα» θα προσπαθήσει να γεμίσει ανεπιτυχώς, η μπάλα θα κοντράρει και θα στρωθεί στον Σεϊταρίδη, που έχει μείνει εκτός περιοχής. Ο 19χρονος άσσος δεν θα το πολυσκεφτεί και με ένα ευθύβολο σουτ θα νικήσει τον Φαμπιάν Μπαρτέζ για να «γράψει» το 1-0.
Ευτυχώς για τη Γιουνάιτεντ την ίδια ώρα η Στουρμ Γκρατς θα γνωρίσει τον εντός έδρας διασυρμό (0-5) από τη Βαλένθια, ενώ ο Πολ Σκόουλς στο 90ό λεπτό θα δώσει τον βαθμό της ισοπαλίας στην ομάδα του, που πια θα παίζει για τρία αποτελέσματα την τελευταία αγωνιστική και άνετα θα προκριθεί. Ο Φέργκιουσον θα μάθει για τα καλά ποιός είναι ο… Γιούρκας, με τη δήλωσή του να μην καταφέρνει -ολοκληρωτικά- να τον στοιχειώσει. Τέτοια θα είναι η εντύπωση που θα προκαλέσει σε Ελλάδα κι Ευρώπη ο νεαρός μπακ, που ανάγκασε τον προπονητή του, Στράτο Αποστολάκη, να τον χρησιμοποιήσει βασικό σε όλα τα εναπομείναντα παιχνίδια της σεζόν και να τον καθιερώσει στο δεξί άκρο της άμυνας για τα χρόνια που θα έρθουν.
«Τέτοια εμφάνιση ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα. Και με ένα γκολ φαντάζομαι, το οποίο θα φυλάξεις και θα δείχνεις, και θα ξαναδείχνεις στα παιδιά σου», θα πει στον Σεϊταρίδη ο ενθουσιασμένος Μένιος Σακελλαρόπουλος μετά τη λήξη του αγώνα. Η απάντηση που θα λάβει θα είναι σαφώς πιο ψύχραιμη, πιο ταπεινή. Κανείς από τους δυο τους φυσικά δεν θα μπορούσε να γνωρίζει πως ο Έλληνας άσσος θα έχει πολλά περισσότερα να δείχνει στα παιδιά του. Πως τρία χρόνια αργότερα θα ήταν εκ των βασικών πρωταγωνιστών της κατάκτησης του Euro από την εθνική μας ομάδα. Πως θα τον ήθελε η Ρεάλ Μαδρίτης και θα μετακόμιζε στην Πόρτο, που μόλις είχε κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Πως θα γινόταν ένας εκ των πλέον ακριβοπληρωμένων Ελλήνων στην έως τότε ποδοσφαιρική ιστορία. Πως θα περνούσε στο πάνθεον ως ίσως ο κορυφαίος Έλληνας όλων των εποχών στη θέση του.
Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ρώτησε με απορία, «Who is this Giourkas?», και ο ίδιος ο Γιούρκας βάλθηκε να του απαντήσει, στήνοντας μία όμορφη ιστορία, που αντέχει στον χρόνο μετά από δύο και βάλε δεκαετίες. Μία ιστορία που ξεκίνησε να γράφεται το 1974, όταν οι κύριοι συντελεστές της βρέθηκαν ταυτόχρονα σε ένα σημείο καμπής και πήραν μερικές καίριες αποφάσεις. Όπως κάνει εκείνη η διάσημη πεταλούδα που κινεί τα φτερά της στον Αμαζόνιο…
