Το eyap.gr εστιάζει στην τακτική ανάλυση του χθεσινοβραδινού αγώνα μεταξύ Liverpool και Manchester City για τα προημιτελικά του Champions League.
Η χθεσινή βραδιά θα μείνει για πολύ καιρό χαραγμένη στις καρδιές των φιλάθλων της Liverpool. Η ομάδα τους με μία εντυπωσιακή εμφάνιση τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά κατάφερε να επικρατήσει με 3-0 της -όπως όλα δείχνουν- επόμενης πρωταθλήτριας Αγγλίας, Manchester City, και να αποκτήσει μεγάλο πλεονέκτημα ενόψει του επαναληπτικού σε μία εβδομάδα στο Etihad.
Ο Jurgen Klopp αναδείχθηκε πανηγυρικά νικητής στην «σκακιέρα» των προπονητών απέναντι στον Pep Guardiola, με τον αγώνα να αποτελεί σίγουρα ένα δωρεάν μάθημα προπονητικής. Γι’ αυτό και εμείς επιλέξαμε να εξετάσουμε από μία τακτική «ματιά» το χθεσινό παιχνίδι και να καταλάβουμε με ποιον τρόπο κατόρθωσε η Liverpool να γίνει η μοναδική ομάδα που νικάει δύο φορές τη φετινή σεζόν τη Manchester City.
Η διαφορετική διάταξη της Manchester City
Από την αρχή της σεζόν, με εξαίρεση τα πρώτα παιχνίδια, η Manchester City αγωνίζεται με ένα 4-1-4-1, το οποίο έχει αποδειχθεί άκρως αποτελεσματικό, με τους «Πολίτες» να συνδυάζουν θέαμα και ουσία. Σε αυτό το σύστημα, λοιπόν, οι δύο κεντρικοί μέσοι, οι δύο πλάγιοι μεσοεπιθετικοί και φυσικά ο κεντρικός επιθετικός συμμετέχουν στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας στο δεύτερο μισό του γηπέδου. Από την άλλη, οι πλάγιοι αμυντικοί συγκλίνουν προς τα μέσα, παρέχοντας στήριξη στον μοναδικό αμυντικό χαφ και έτσι δε συμμετέχουν τόσο στο επιθετικό παιχνίδι. Φαινομενικά ο Pep Guardiola χθες παρέταξε την ομάδα του με την ίδια διάταξη, αλλά στη πράξη τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Γιατί; Βασικά εξαιτίας ενός εκ των λιγοστών τρωτών σημείων του φετινού του συστήματος.
Στο 4-1-4-1, λοιπόν, όταν οι πλάγιοι αμυντικοί συγκλίνουν στον άξονα δημιουργείται ένα κενό στα άκρα της άμυνας, το οποίο και η Liverpool με την φοβερά γρήγορη μετάβασή της από την άμυνα στην επίθεση και με τους ταχύτατους Mane και Salah στις πτέρυγες θα μπορούσε να το εκμεταλλευτεί και να δημιουργήσει προβλήματα. Έτσι ο Ισπανός χρησιμοποίησε κάτι σαν 3-2-4-1, εμπνευσμένος σίγουρα από τον Marcelo Bielsa, για να σταματήσει τη Liverpool.
Η αμυντική διάταξη αποτελούνταν από τρεις κεντρικούς αμυντικούς (Laporte, Otamendi, Kompany), ενώ ο φαινομενικά δεξιός πλάγιος αμυντικός Walker είχε ένα διαφορετικό ρόλο από τον συνηθισμένο. Με τον Ισπανό τεχνικό να παρατάσσει δύο αμυντικούς μέσους (Fernandinho, De Bruyne) και δύο κεντρικούς (Gundogan, D. Silva), για να δημιουργήσει υπεραριθμίες, ουσιαστικά έλειπε ο πλάγιος μέσος. Έτσι ο Walker ανέλαβε, για πρώτη φορά μετά από καιρό, να δώσει πλάτος στο παιχνίδι και να αγωνιστεί ως full-back. Από τα αριστερά βέβαια δεν άλλαξε κάτι με τον Sane να αγωνίζεται εκεί, ενώ ο Laporte κάποιες φορές ανέβαινε λίγο παραπάνω, καθώς ήταν στα χαρτιά ο αριστερός πλάγιος αμυντικός της ομάδας
Αυτή η τακτική προσέγγιση όμως δεν έφερε αποτέλεσμα. Αρχικά, ο Walker έχοντας υπόψιν του και τα αμυντικά του καθήκοντα δεν ανέβαινε όσο ψηλά θα ανέβαινε ένας εξτρέμ (Sterling) και έτσι δεν απασχολούσε τον αντίπαλο αριστερό πλάγιο αμυντικό. Γι’ αυτό και ο De Bruyne ήταν άφαντος στο πρώτο μέρος, αφού έπαιζε πιο βαθιά κεντρικά, μην μπορώντας να βοηθήσει στην ανάπτυξη από δεξιά. Από την άλλη μεριά, στα αριστερά δεν υπήρχε τέτοιο πρόβλημα με τους Sane και Silva να συνδυάζονται καλά. Ο Guardiola σαφώς το γνώριζε και έτσι οι «Πολίτες» αναπτύσσονταν στο πρώτο μέρος κυρίως από τα αριστερά.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Guardiola επέστρεψε στα… γνωστά, βάζοντας τον Sterling στο 57΄ αντί του Gundogan. Η Manchester City έγινε πιο επιθετική, ο De Bruyne βρήκε χώρους αλλά αυτό δεν άλλαξε κάτι στο τελικό αποτέλεσμα. Ούτε αμυντικά πάντως το νέο σύστημα απεδείχθη ικανό να σταματήσει την επιθετική γραμμή της Liverpool, κάτι που θα το δούμε στη συνέχεια.
Η τακτική προσέγγιση του Klopp
Ο Γερμανός είχε δηλώσει πριν το παιχνίδι πως δε θα φοβηθούν τη City και θα παίξουν το παιχνίδι τους, κάτι που το έκαναν πράξη οι παίκτες του. Στο πρώτο ημίχρονο η Liverpool αμύνθηκε με δύο τρόπους. Αρχικά ο Klopp χρησιμοποίησε το pressing που καθιέρωσε στο ποδόσφαιρο, το λεγόμενο Gegenpressing ή αλλιώς Counter-Pressing (μεγάλη πίεση στους αντιπάλους με το που χάνεται η μπάλα, με σκοπό την γρήγορη επανάκτηση της και την άμεση εκτέλεση επίθεσης). Η Liverpool με παίχτες-μηχανές που έτρεχαν αδιάκοπα, πίεζε ασφυκτικά, όταν έχανε τη μπάλα στο δεύτερο μισό του γηπέδου, την αμυντική γραμμή της City, και μ’ αυτόν τον τρόπο δημιούργησε πολλά προβλήματα στους αντιπάλους. Έτσι άλλωστε προήλθε και το δεύτερό της γκολ, με τη Liverpool να ανακτά γρήγορα τη μπάλα και τον Chamberlain να εξαπολύει έναν «κεραυνό» προς την εστία του Ederson.
Η δεύτερη αμυντική τακτική των «Κόκκινων» στο πρώτο μέρος, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «μπλοκάρισμα των επιλογών του αντιπάλου που έχει τη μπάλα». Όταν η Manchester City «έχτιζε» το παιχνίδι της από πίσω η διάταξη της Liverpool μεταβαλλόταν από 4-3-3 σε 4-5-1. Ο κεντρικός επιθετικός, Firmino, ήταν ο μόνος που πίεζε, με τους πέντε μέσους (Salah, Henderson, Milner, Chamberlain, Mane) να συνθέτουν μια αλυσίδα, μπλοκάροντας ουσιαστικά τις επιλογές για πάσα που είχε ο αντίπαλος κάτοχος της μπάλας. Έτσι η Manchester City αντιμετώπισε πάρα πολλές δυσκολίες στην ανάπτυξή της.
Επιθετικά η Liverpool στηρίχθηκε για ακόμη μία φορά στην ικανότητά της για τάχιστη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση. Τη στιγμή που κέρδιζε τη μπάλα, αναπτυσσόταν αστραπιαία, χρησιμοποιώντας τους τρεις ενεργητικούς μέσους της, αλλά και τους «σίφουνες» Salah και Mane. Ο Laporte, που είχε αναλάβει τον Salah, ήταν αργός για να τον ακολουθήσει, ενώ από τα αριστερά Mane και Robertson εκμεταλλεύθηκαν ιδανικά το κενό που υπήρχε εξαιτίας των προωθήσεων του Walker. Το πρώτο γκολ μάλιστα προήλθε από το λεγόμενο vertical game (άμεση ανάπτυξη από άμυνα σε επίθεση με δύο-τρεις πάσες) με την Liverpool να βγαίνει γρήγορα στην επίθεση και τον Salah να σκοράρει έπειτα από την αδράνεια του Walker. Το τρίτο γκολ της Liverpool προήλθε και αυτό μετά από λάθος της Manchester City, με τον Mane να σκοράρει με κεφαλιά έπειτα από υποδειγματική σέντρα του Salah.
Στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού η φιλοσοφία της Liverpool άλλαξε. Έχοντας το προβάδισμα των τριών τερμάτων, οι «Κόκκινοι» οπισθοχώρησαν, δίνοντας χώρο στη Manchester City. Το στήσιμο της ομάδας από τον Klopp ήταν εξαιρετικό, με τους χώρους που άφηνε στην αντίπαλη ομάδα να είναι ελάχιστοι. Οι πλάγιοι επιθετικοί έδιναν πολλές βοήθειες αμυντικά ενώ όταν τραυματίστηκε ο Salah, τη θέση του ουσιαστικά πήρε ο Chamberlain, με τον Wijnaldum να πηγαίνει στη θέση του δεύτερου και να αποδεικνύεται εξίσου αποτελεσματικός. Τα ενεργειακά αποθέματα και το πάθος των παικτών της Liverpool ήταν εντυπωσιακά, ενώ αρκετές φορές βγήκαν στην αντεπίθεση και προσπάθησαν να πετύχουν και τέταρτο τέρμα.
Συντάκτης: Γιώργος Αλεξάκης
