Ο ποδοσφαιρικός πλανήτης θρηνεί, χειροκροτά, θυμάται. Maradona είναι αυτός, πως να ξεχαστεί. Όσο η μπάλα κυλά στο χορτάρι και η μνήμη μας δεν χάνει την ισχύ της, θα είναι εδώ μαζί μας. Σήμερα σας μεταφέρουμε στη σεζόν 2018-19, τότε που ο El Pibe De Oro ζούσε, δίχως να το γνωρίζει, το τελευταίο του ποδοσφαιρικό παραμύθι, στην πιο κακόφημη περιοχή του Μεξικού. The rest is history… και μας τα διηγούνται οι παίκτες της Dorados De Sinaloa.
Κι όλα σε σένα καταλήγουν λέει ένα τραγούδι, που για εμάς του ποδοσφαιρικούς είναι τόσο τραγικά επίκαιρο στο σήμερα. Ένα κομμάτι από την ψυχή του αθλήματος έφυγε. Η μπάλα έχασε το χρώμα της. Όσες κλισέ φράσεις και να χρησιμοποιήσουμε, φαντάζουν λίγες. Λίγες μπροστά στο μεγαλείο του Diego Armando Maradona που μας άφησε και πάλι με το στόμα ανοιχτό. Αυτή τη φορά όχι με τις ντρίπλες, τα γκολ ή τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του, αλλά με την είδηση που σόκαρε ολόκληρο τον πλανήτη. Στο αφιέρωμα που του ετοιμάσαμε προ ολίγων ημερών, αφήσαμε την καρδιά να τραβήξει το κουπί. Απεβίωσε, δεν έφυγε, είπαμε. Και νομίζω πολλοί θα συμφωνήσουν μαζί μας, καθώς το ποδόσφαιρο οφείλει να συνεχίσει τη πορεία του και, αλήθεια ποιος μπορεί να φανταστεί αυτή τη διαδρομή, χωρίς τον Diego;
Στο σήμερα, αναζητούμε στην ταινιοθήκη του ίντερνετ, σειρές, ντοκιμαντέρ, ταινίες που διαδραματίζονται τη ζωή του “Θεού της μπάλας”. Με λίγα λόγια, κάτι για να χρυσώσει το χάπι. Μία από αυτές τις καλά ξεχασμένες κληρονομιές, εντοπίζονται στην πρόσφατη παραγωγή του Netflix με τίτλο «Maradona En Sinaloa». Λίγοι γνωρίζουν ή θυμούνται το πέρασμα του από το διαβόητο Κουλιακάν και την Dorados De Sinaloa, ομάδα της δεύτερης ποδοσφαιρικής κατηγορίας του Μεξικού. Πίσω στο 2018, ο μύθος γύρισε στο μέρος που γιγάντωσε το “είναι” του. Επέλεξε για άλλη μια φορά να «ακούσει» τον ποδοσφαιρικό ρομαντισμό του και να διαψεύσει πανηγυρικά όσους σατιρικά ισχυριζόταν ότι «πιο πιθανόν είναι να συμμετάσχει στη νέα σεζόν του Narcos, παρά να πετύχει κάτι σαν προπονητής». Για το Narcos, δεν τους κατηγορείς. Η περιοχή του Κουλιακάν φημίζεται ή τουλάχιστον φημίζονταν μέχρι πρότινος για τα καρτέλ, τις συμμορίες και τα ναρκωτικά. Πλέον, θα έχει να λέει ότι τα χώματα της φιλοξένησαν τον καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών και μια από τις πιο περιβόητες προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Και όχι απλά τον φιλοξένησαν, αλλά τον βοήθησαν να βρει και πάλι τον Diego, που είχε αφήσει πίσω, στη σκιά του Maradona. Για τη σειρά δεν θα γράψω πολλά, διότι όσοι δεν την έχουν παρακολουθήσει, ίσως θελήσουν να το κάνουν μετά από αυτό το κείμενο. Οι ρομαντικοί, για την ακρίβεια, ήδη θα έχουν ανοίξει νέα καρτέλα στον υπολογιστή τους πληκτρολογώντας το όνομα της σειράς. Θα κρατηθώ και δεν θα κάνω spoil. Ένα είναι το σίγουρο. Οι παίκτες εκείνης της φουρνιάς στην Dorados έζησαν αυτό που ονειρευόμασταν ως παιδιά, κάθε φορά που κλείναμε τα μάτια μας. Με την εξαίρεση ότι το δικό τους όνειρο συνεχίστηκε, ακόμη και όταν τα είχαν ανοιχτά.
Για αυτό το όνειρο θα μιλήσουμε σήμερα μαζί τους. Συγκεκριμένα οι: Juan Galindrez, Santiago Ramirez και Adrian Ramos δέχθηκαν να μοιραστούν μαζί μας τις εμπειρίες τους με το αιώνιο 10αρι του παγκόσμιου ποδοσφαίρου! «Μεγάλη τιμή μας να μιλάμε για τον δάσκαλο, τον απόλυτο Armando Maradona», έσπευσαν να σχολιάσουν προτού προχωρήσουμε στις ερωτήσεις. Ανάμεσα τους και ο Edson Rivera, που λόγω αυξημένων υποχρεώσεων, δεν μπόρεσε να μας πει πολλά άλλα μια φράση του αρκούσε για να… τα πει όλα! «Δεν το έχω ξεπεράσει. Πονάω ακόμη. Μου έμαθε να αγαπώ τη μπάλα και να μην το βάζω κάτω. Ο πιο αληθινός». Και άντε να κρατήσεις τα δάκρυα σου.
Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε καλύτερα τους τρεις προαναφερθέντες, επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που για 5 μήνες έζησαν.. 10 χρόνια καριέρας! Οι απαραίτητες εξηγήσεις δίνονται παρακάτω, μέσα από τα δικά τους λόγια..
Γ: Τα πρώτα σου συναισθήματα μετά το τελευταίο αντίο στον Diego Maradona; Πως αντέδρασες σε αυτή την είδηση;
Juan: «Όταν συνειδητοποίησα τον θάνατό του, η προπόνηση τελείωσε αμέσως. Μια ομάδα των συμπαικτών μου, μου είπε πως είχε πεθάνει. Με ενόχλησε και τους είπα πως δεν παίζουμε με αυτά. Όταν πήρα το κινητό μου κατάλαβα πως ήταν αλήθεια και αμέσως νοστάλγησα. Μου φαίνεται απίστευτο ότι μας άφησε.»
Santiago: «Η αλήθεια είναι ότι ήταν μια πολύ λυπηρή και οδυνηρή στιγμή όταν πληροφορήθηκα για το θάνατο του Diego. Δεν περίμενα να πεθάνει τόσο σύντομα γνωρίζοντας ότι είχε πολλά προβλήματα υγείας, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να το ξεπεράσει, όπως και τις άλλες φορές. Νόμιζα ότι ήταν ψέμα μέχρι που άρχισα να βλέπω όλες τις ειδήσεις που έσκαγαν σαν βόμβες στα αυτιά μου.»
Adrian: «Ήταν πολύ θλιβερό να ξυπνάμε με τέτοια τραγικά νέα, ειδικά από τη στιγμή που είχαμε την ευκαιρία να είμαστε μαζί του και να τον γνωρίσουμε όχι μόνο ως προπονητή αλλά και ως άτομο. Είναι δύσκολο να το χωνέψεις γνωρίζοντας ότι δεν άφησε μόνο τους αγαπημένους του θαυμαστές ανά τον κόσμο, αλλά και μια μεγάλη οικογένεια. Ήμασταν όλοι καταρρακωμένοι από αυτό και εξακολουθούμε να είμαστε.»
Γ: Έζησες από κοντά τον Diego όταν αγωνιζόσουν στην Dorados. Τι κρατάς από αυτούς τους μήνες στο πλάι του;
Juan: «Κρατάω στην καρδιά μου την επιθυμία του για αυτό το άθλημα, την ταπεινοφροσύνη του για όλους τους ανθρώπους γύρω του και τη χαρά του. Ήταν κάποιος που γεννήθηκε από τον Θεό για να είναι διαφορετικός. Εξέπεμπε χαρά με την ευτυχία του. Πάντα μου έλεγε να χαμηλώνω το κέντρο βάρους μου και έτσι να εκμεταλλεύομαι την ταχύτητά μου και αυτό να προσπαθώ να το εφαρμόζω όσο περισσότερο μπορώ. Μια φράση που δεν ξεχνώ είναι «να παίρνεις πάντα το γάλα από την γάτα».
Santiago: «Στους 10 μήνες που ήμουν κοντά στον δάσκαλο Diego, έμαθα πολλά πράγματα για το ποδόσφαιρο αλλά και για τη ζωή. Θυμάμαι πολύ έντονα τη χαρά του μέσα και έξω από το γήπεδο την ώρα του παιχνιδιού, την ταπεινοφροσύνη του καθώς αντιμετώπιζε όλους τους ανθρώπους του συλλόγου ως ίσους και την αγάπη του προς εμάς. Μας είχε σαν παιδιά του. Μας αντιμετώπισε ως συμπαίκτες του, κάνοντας μας όλους να νιώθουμε σημαντικοί από την πρώτη μέρα που έφτασε.»
Adrian: «Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να πιστέψω ότι ήταν ο προπονητής μου, κάθε μέρα ήταν ένα όνειρο μαζί του. Ήταν απίστευτο και κάτι που ποτέ δεν είχα φανταστεί, ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια. Εάν υπάρχει ένα πράγμα που θα θυμάμαι είναι αυτό: Παρά το ότι είχε κερδίσει τα πάντα στην καριέρα του, έδωσε όλο του το είναι για να κερδίσει τη Liga de Ascenso με την Dorados. Μπορώ να το πω με βεβαιότητα γιατί τη νύχτα που χάσαμε τον πρώτο τελικό εναντίον στη San Luis τον Δεκέμβριο του 2018, ο Maradona έδωσε μια τόσο αξέχαστη ομιλία. Μπορούσες να ακούσεις τον πόνο στα λόγια του και να δεις το πάθος στα δάκρυά του, που έσταζαν στο ίδιο πρόσωπο, που κάποτε ήταν γεμάτο χαρά αφού κέρδισε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Diego Armando Maradona ηττήθηκε.
…και μας προκάλεσε έκπληξη. Aυτό δείχνει πόσο ταπεινός και πεινασμένος ήταν ακόμα. Αγαπούσε τόσο πολύ το παιχνίδι που δεν είχε σημασία που έπαιζε, όσο η μπάλα κυλούσε, θα έδινε την καρδιά και την ψυχή του. Αυτό ήταν το μάθημα από όλα αυτά. Να πιστεύουμε στη μπάλα.»
Γ: Γνωρίζουμε πολύ καλά την κλάση του ως ποδοσφαιριστή. Ως άνθρωπος όμως; Τι γνώμη σχηματίσατε για τον ίδιο;
Juan: «Ο Maradona εκτός από το ότι είναι ο Θεός του ποδοσφαίρου, είναι πιο ανθρώπινος από κάποιον άλλον, ποτέ δεν πουλήθηκε. Ποτέ δεν ζήτησε να γίνει παράδειγμα αλλά μας έμαθε να είμαστε αυθεντικοί και να μην παρασυρόμαστε από τίποτα, να σεβόμαστε τους κώδικες της ζωής και το ποδόσφαιρο. Προσωπικά, με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου.»
Adrian: «Τα αθλήματα έχουν αυτόν τον όμορφο τρόπο σύνδεσης των ανθρώπων, σε ένα επίπεδο που μπορεί να μην ζήσετε ποτέ σε μια κανονική ζωή. Φροντίζετε ο ένας τον άλλον σαν να είστε οικογένεια, τους προσέχετε και σας φροντίζουν. Περνάτε όλα τα πιθανά συναισθήματα με τους συμπαίκτες σας κατά τη διάρκεια μιας σεζόν και αυτό από μόνο του κάνει τη σύνδεση ισχυρότερη. Ο Maradona δεν ήταν η εξαίρεση και θα είμαστε για πάντα ευγνώμονες που μας έδειξε τον μοναδικό του τρόπο. Ο άντρας ήταν διαφανής παντού. Όπως είπα και προηγουμένως, ένας πολύ παθιασμένος άνθρωπος που αφιέρωσε τα τελευταία του χρόνια στο άθλημα που του άρεσε, για να διδάξει και να εμπνεύσει πολλές ακόμα γενιές. Ένας πραγματικά ταπεινός άνθρωπος που θα σας μιλούσε σαν να σας γνώριζε όλη του τη ζωή. Μπορέσαμε να δούμε μια πλευρά του που δεν τη γνώριζαν πολλοί και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αποχώρησή του από αυτήν τη ζωή μας έπληξε λίγο περισσότερο.»
Γ: Η σειρά «Maradona en Sinaloa» κάνει θραύση αυτή τη περίοδο στο Netflix. Πόσο περίεργη ήταν για εσάς αυτή η συνεχής καταγραφή των πάντων, την ώρα που κάνατε τη δουλειά σας;
Juan: «Μερικές φορές ήταν κάπως άβολα, θα είχαμε πάντα τις κάμερες πολύ κοντά στις προπονήσεις και στα ταξίδια, αλλά υπήρχε το συναίσθημα ότι θα βγαίναμε σε αυτή την πλατφόρμα και δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα, όπως μας είπε και ο Diego. Στα καλύτερα με τον καλύτερο. Γιατί όπως κινείται και κινήθηκε ο Μaradona, δεν θα κινηθεί κανείς.»
Santiago: «Η σειρά του Netflix ήταν κάτι νέο για εμένα, μια μοναδική εμπειρία να εμφανίζομαι σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα με τον Maradona, είναι μια πολύ διασκεδαστική σειρά, σας καλώ όλους να το δείτε, εκεί μπορείτε να δείτε τον Ντιέγκο ως άτομο και ως προπονητή. Να ανακαλύψετε πως η ομάδα ήταν τελευταία στην κατάταξη και λόγω της άφιξής του, αυτή η κατάσταση άλλαξε και έφτασε σε 2 συνεχόμενους τελικούς. Ήταν όμορφα.»
Adrian: «Γελώ ακόμα με το γεγονός ότι η ομάδα μας έφτασε μέχρι το Netflix. Αυτό που έφερε ο Maradona στην Dorados ήταν τρελό. Η πρώτη μας προπόνηση είχε δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο, χρειαζόμασταν ασφάλεια σε κάθε ξενοδοχείο στο οποίο μείναμε γιατί τα πλήθη θα εμφανίζονταν απ’ έξω, οι αστυνομικοί μας οδηγούσαν μέσα στην κίνηση για να μεταφερθούμε ως τα στάδια για μεγαλύτερη ασφάλεια, μερικές φορές μπαίναμε από το πίσω μέρος των ξενοδοχείων για να αποφευχθεί η αναταραχή. Αυτό μπορεί να είναι φυσιολογικό για τις μεγάλες ομάδες, αλλά για εμάς ήταν συναρπαστικό και πρωτόγνωρο. Το Netflix ήρθε και πολλαπλασίασε τον ενθουσιασμό. Ήταν εκεί από την πρώτη μέρα. Προφανώς, αυτό ήταν κάτι καινούργιο όλους μας, αλλά οι σκηνοθέτες εξήγησαν τι συνέβαινε και ποια είναι η ιδέα του συγκεκριμένου σόου. Ζούσαμε απλώς την κανονική μας ζωή, αλλά με κάμερες γύρω μας κάθε μέρα για ένα χρόνο. Ήταν μια διασκεδαστική και αξέχαστη εμπειρία. Εδώ είναι οι ειλικρινείς και σύντομοι λόγοι για τους οποίους πρέπει να το παρακολουθήσετε. Λόγος 1: Diego, λόγος: Armando, λόγος 3: Maradona.
Συνολικά η παράσταση είναι υπέροχη. Θα σας φτάσει έως το απόρρητο των αποδυτηρίων που είναι ιερό μέρος για τους παίκτες. Σε κάνει να θέλεις να φορέσεις τα ποδοσφαιρικά σου και να βγεις έξω να παίξεις με την καρδιά και την ψυχή σου για τον Diego Armando Maradona!»
Γ: Μία εμπειρία ή ξεχωριστή στιγμή μαζί του, που θα θυμάσαι για πάντα;
Juan: «Τα κρατάω όλα. Τώρα, παίζω στη δεύτερη κατηγορία της πατρίδας μου, Κολομβία, στην Fortaleza Ceif. Η καριέρα μου πηγαίνει καλά αλλά, ποτέ, όπως όταν ήμουν στο πλευρό του.»
Santiago: «Υπάρχουν πολλές εμπειρίες που είχα με τον Maradona. Πάντα τον άκουγα σε όλες τις συνομιλίες που ανέφερε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε ήταν η τοξικομανία, ότι ποτέ δεν θα έπρεπε να ακολουθήσουμε αυτό το κακό δρόμο, μας είπε για την εποχή του στη Νάπολη όπου και έγινε ένα είδωλο στην Ιταλία και πολλά ανέκδοτα με την ομάδα της Αργεντινής. Γελούσαμε πολύ.»
Το who is who της Dorados De Sinaloa: Η Dorados είναι μία επαγγελματική ομάδα του Μεξικού και στο σήμερα αγωνίζεται στη δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία του ποδοσφαίρου της χώρας. Ιδρύθηκε το 2003 και στην πρώτη της χρονιά κατάφερε να προβιβαστεί στη μεγάλη κατηγορία. Από εκεί και έπειτα, τη βλέπει με τα κιάλια. Εδρεύει στο Κουλιακάν και το γήπεδο της χωράει έως 23.000 θεατές. Στην ομάδα αγωνίστηκαν και μερικά από τα πιο μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου, όπως ο Sebastian Abreu και ο σημερινός προπονητής της Manchester City, Pep Guardiola, προς τη δύση της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Μέσα σε όλα, για ένα εξάμηνο μέσα στη σεζόν 2018-2019 είχε και τον Diego Maradona στην άκρη του πάγκου της. Δεν τα λες και λίγα.
Είναι σαφές ότι στο Κουλιακάν, 2 χρόνια πριν, ο Maradona έζησε μια δεύτερη νιότη. Βρήκε και πάλι τον εαυτό του, άφησε πίσω του τα παλιά, επέλεξε το χαμόγελο. Κι ας πονούσε μέσα του. Στα μάτια του μπορούσες, έστω και μέσα από μια άψυχη οθόνη, να διακρίνεις την κάψα, τα συναισθήματα, το δέσιμο. Δεν πήγε για τουρισμό. Πήγε για τη μπάλα. Θέλησε να την υπηρετήσει για μια τελευταία φορά. Της έκανε το χατίρι και μας χάρισε μια από τις όμορφες και σύγχρονες ποδοσφαιρικές ιστορίες. Μια ακόμη, για την ακρίβεια. Αν πιστεύετε ότι δεν μπορείτε να ακουμπήσετε τον ουρανό με τα χέρια σας, απλώς δείτε αυτή τη σειρά. Maradona En Sinaloa. Maradona per sempre.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=BtphytYuRlg[/embedyt]
Έφτασε την ομάδα του σε δύο συνεχόμενους τελικούς. Ηττήθηκε. Όμως, με τον Dieguito, μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις. Και όσοι έχουν συνυπάρξει έστω για λίγα λεπτά μαζί του, το γνωρίζουν πολύ καλά. «Να σέβεστε τη μπάλα, μη φοβάστε να την κοιτάξετε. Πάντα αυτή δείχνει τον δρόμο». Όταν μιλάει ο μάγος όλα τα άλλα περισσεύουν. Αν μπορούσε να πάρει κάτι μαζί του στον ουρανό, δεν θα το σκεφτόταν στιγμή. Pisa la pelota.
Diego Armando Maradona. Η απάντηση σου, σε όσους ισχυρίζονται ότι το ποδόσφαιρο δεν χωράει σε 3 λέξεις. Πλέον, χωράει.
Υ. Γ. Live is life νανανανανααα
Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τη Βασιλική Καρακασίδου που βοήθησε στη μετάφραση των Ισπανικών.
