Μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες καλτ φιγούρες, λόγω της ιδιαίτερης κόμης του, ο Μαρουάν Σαμάκ εντυπωσίασε στη Γαλλία με την Μπορντό, όμως τα βρήκε σκούρα στο Νησί.
Το καλοκαίρι του 2010, πέρασε σαν ένα από τα πιο αδιάφορα μεταγραφικά «παζάρια» στην ιστορία της Άρσεναλ. Με εξαίρεση τον Λοράν Κοσιελνί, που καθιερώθηκε επί σειρά ετών κι έφτασε τις 300 συμμετοχές με τους «Κανονιέρηδες», θα βρείτε παίκτες που ούτε καν θυμάστε ότι πάτησαν στο χορτάρι του Έμιρεϊτς. Οι Φίλιπ Ρόμπερτς και Κάιλ Εμπεσίλιο έφτασαν από τις Νόριτς και Φέγενορντ αντίστοιχα, μαζί με τον σαφώς πιο γνωστό Σεμπαστιάν Σκιλασί από τη Σεβίλλη. Ο Γάλλος αγωνίστηκε σε 39 αγώνες, στα τρία χρόνια παραμονής του στο Λονδίνο, ενώ Εμπεσίλιο και Ρόμπερτς δεν έκαναν ούτε ντεμπούτο με την ομάδα. Αυτοί ήταν σχεδόν όλοι, γιατί τον «χορό» των μεταγραφών είχε ανοίξει ο Μαρουάν Σαμάκ.
Στις 21 Μαΐου λοιπόν, η Άρσεναλ ανακοινώνει και επίσημα την έναρξη της συνεργασίας της με τον Γαλλό-Μαροκινό επιθετικό, ο οποίος είχε εντυπωσιάσει όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη με τις εμφανίσεις του με την Μπορντό. Το πιο πάραδοξο δε, θα ερχόταν ως ελεύθερος, μη θέλοντας να ανανεώσει το συμβόλαιο του με τους «Γιρονδίνους». Οι πιο ψύχραιμοι ήλπιζαν να αντικαταστήσει επάξια τον χιλιοταλαιπωρημένο Εντουάρντο Σίλβα, που είχε πουληθεί πίσω στη Σαχτάρ Ντόνετσκ, ενώ οι πιο αισιόδοξοι πίστευαν πως θα είναι το επόμενο μεγάλο ταλέντο από το γαλλικό πρωτάθλημα, που θα απογείωνε ο Αρσέν Βενγκέρ.
Στην αραβική γλώσσα, Μαρουάν, είναι ο πυρόλιθος, η τσακμακόπετρα δηλαδή, που χρησιμοποιούταν κατά την αρχαιά εποχή για το άναμμα της φωτιάς. Οι Άραβες αργότερα, με αυτό το όνομα παρομοίαζαν τους ηγέτες και τα δυνατά λιοντάρια. Έτσι λοιπόν και ο πατέρας του, Ελ Μοστάφα Σαμάκ, μόλις αντίκρυσε για πρώτη φορά τον νεογέννητο γιο του, του έδωσε απευθείας το όνομα Μαρουάν. Ηγέτης, δυνατός σαν λιοντάρι. Τότε η οικογένεια Σαμάκ βρισκόταν στο Εγκιγιόν της Γαλλίας. Μια μικρή κωμόπολη που «κείτεται» στην ένωση των ποταμών Γαρούνα και Λοτ.
Ωστόσο οι ισχυροί δεσμοί με την πατρίδα, το Μαρόκο, δεν κόπηκαν ποτέ. Τα Αραβικά ήταν η κύρια γλώσσα ομιλίας εντός του σπιτιού, ενώ οι συνταγές της μαμάς θύμιζαν το ζεστό φαγητό στις υπαίθριες αγορές του Μαρακές και του Φες. Την Γαλλία την αγάπησαν, όπως του αγάπησε και εκείνους. Ευγνώμων προς την χώρα ανατροφής του, ο μικρός Μαρουάν αρκούταν στο να παίζει ποδόσφαιρο για χόμπι. Πρώτο του μέλημα, ήταν να μπει σε κάποιο πανεπιστήμιο της Γαλλίας, ώστε να σπουδάσει λογιστική.
Τα πρώτα του βήματα εντός αγωνιστικών χώρων, έγιναν στην τοπική Νεράκ, στης οποίας τις προπονήσεις πήγαινε, εάν και εφόσον η διαγωγή του ήταν υποδειγματική. Πριν προλάβει να γίνει δέκα ετών, μετακόμισε στην επίσης τοπική Μαρμαντέ. Το προ-εφηβικό στάδιο τον άλλαξε για τα καλά. Μέσα σε έξι χρόνια και πριν προλάβει να γίνει καν δώδεκα ετών, ο Σαμάκ ήταν ήδη 174 εκατοστά σε ύψος. Μέχρι τα 16 είχε ένα αρκετά αθλητικό σώμα και παράλληλα είχε κληθεί στην περιφερειακή ομάδα της Ακιταίνης (κάτι σαν τις δικές μας μικτές), για το Εθνικό Κύπελλο της Γαλλίας.
Στο εν λόγω τουρνουά ο Σαμάκ εντυπωσίασε τους θεατές που παραβρέθηκαν σε διάφορα γήπεδα ανά την επικράτεια. Οι περισσότεροι από αυτούς, είναι ως επί το πλείστων, κυνηγοί ταλέντων διάφορων ομάδων με εξαιρετικά δίκτυα ακαδημιών. Άνθρωποι της Λανς, της Λοριάν, της Τουλούζ και της Μπορντό είδαν με τα ίδια τους τα μάτια το εξόφθαλμο ταλέντο του νεαρού επιθετικού και προσπάθησαν να προσεγγίσουν τη Μαρμαντέ για την απόκτησή του.
Η Μπορντό έστειλε στο «πατρικό» του Σαμάκ ανθρώπους να μιλήσουν με τον πατέρα του, για να πάρουν και την έγκριση της οικογένειας. Ο Ελ Μοστάφα, ως πρώην ποδοσφαιριστής σε ερασιτεχνική ομάδα της Καζαμπλάνκα, αμέσως πείστηκε. Η προϋπόθεση όμως μια. Να μην μείνει πίσω σε επίπεδο εκπαίδευσης. Από τη στιγμή μάλιστα που οι εγκαταστάσεις του συλλόγου ήταν αρκετά κοντά στο σπίτι, η απόφαση δεν άργησε να ληφθεί. Οι «Γιρονδίνοι» υποδέχθηκαν τον Μαρουάν στα τμήματα υποδομής τους, ενώ παράλληλα, εγγράφηκε και σε γειτονικό σχολείο για να μπορεί να συνδυάζει την ζωή του επαγγελματία ποδοσφαιριστή με αυτή του μαθητή.
Ο Ζαν-Λουί Γκαρσία ζήτησε από τον σύλλογο να τον έχει μαζί του με τους ερασιτέχνες της Μπορντό, στην πέμπτη κατηγορία της Γαλλίας. Η ομάδα «διέλυσε» τους πάντες εκείνη την σεζόν. Τερμάτισε πρώτη στον όμιλο, παίρνοντας την απευθείας άνοδο και ο Σαμάκ σκόραρε 27 φορές σε 30 αγώνες. Παράλληλα, κατάφερε να αποφοιτήσει από το σχολείο, πετυχαίνοντας την εισαγωγή του σε σχολή λογιστικών, όπως ακριβώς στόχευε. Ο πρωταρχικός του στόχος είχε επιτευχθεί…
Φυσικά το ποδοσφαιρικό του ταλέντο ήταν τέτοιο, που δεν του «επέτρεπε» να συνεχίσει τις σπουδές του. Ο Έλι Μποπ, προπονητής τότε της Μπορντό, τον κάλεσε στην προετοιμασία της πρώτης ομάδας. Προσπάθησε σταδιακά να τον βάλει στο «κλίμα» της Λιγκ 1 και τα κατάφερε με αξιοσημείωτη επιτυχία. Σκόραρε για πρώτη από τις 76 συνολικά φορές με τον σύλλογο, σε έναν αγώνα απέναντι στην Νις προς τα τέλη της σεζόν 2002/03. Από εκεί και πέρα δεν κοίταξε ξανά πίσω. Κάθε σεζόν ήταν και καλύτερος. Και την επόμενη και την μεθεπόμενη και όλες όσες ακολούθησαν από τότε και στο εξής.
Αποτέλεσε έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους, οι οποίοι συνέβαλαν καθοριστικά στην αλλαγή του status quo του συλλόγου. Από μια ομάδα στη μέση του βαθμολογικού πίνακα στα μέσα των 00s, η Μπορντό κατάφερε να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Γαλλίας στο τέλος εκείνης της δεκαετίας. Δίπλα σε παίκτες όπως ο Μπενουά Τρεμουλινάς, ο Φερναντό Μενεγκάτσο, ο Φερνάντο Καβενάγκι, ο Μάρκ Πλανίς και ο Γιοάν Γκουρκίφ, κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα σε τίτλους εντός των συνόρων, αλλά και σε συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού, ίσως να τον θυμούνται σε εκείνα τα διπλά παιχνίδια στους «16» της διοργάνωσης το 2010!
Η πορεία του στο Σαμπάν Ντελμά έλαβε τέλος αμέσως μετά το πέρας της σεζόν 2009/10 και έπειτα από 301 παιχνίδια με τους «Γιρονδίνους», χάνοντας για λίγο την είσοδο στην πρώτη δεκάδα με τους κορυφαίους σε συμμετοχές στην ιστορία του συλλόγου. Η επιθυμία του για νέες περιπέτειες στο εξωτερικό και σε ένα πρωτάθλημα ακόμη πιο ισχυρό από το γαλλικό, τον έφεραν στην Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ. Το «κοκορέ» μαλλί του, αλλά και η παρουσία του στο Λονδίνο, τον καθιέρωσε στις μνήμες των οπαδών, ακόμη και αν δεν αγωνίστηκε ιδιαίτερα με τους «Κανονιέρηδες».
Έχει τη «δικαιολογία» ότι μπροστά του στην ιεραρχία βρέθηκαν οι Ρόμπιν Φαν Πέρσι και Νίκλας Μπέντνερ (ο «Λόρδος» ντε), ενώ αργότερα αν και χρησιμοποιούταν συχνά, είτε θα έμπαινε ως αλλαγή, είτε θα έβγαινε ως μία νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο. «Ο Βενγκέρ δεν με σεβάστηκε, όπως έπρεπε. Αυτή η κατάσταση με έκανε να χάσω την πίστη μου». Πάντα, όποτε του ζητούταν να αγωνιστεί, στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων. Μόνιμα σε καλή θέση για να σκοράρει, πάντα αξιόμαχος και φιλότιμος, μέχρι και το τελευταίο του δευτερόλεπτο. Αγωνίστηκε 67 φορές, σκόραρε 14, μεταξύ των οποίων δυο, σε εκείνο το αξέχαστο 7-5 απέναντι στη Ρέντινγκ για το FA Cup. Αυτό ήταν και το τελευταίο του παιχνίδι με την φανέλα της Άρσεναλ!
Έκτοτε, ακολούθησαν κάποια σύντομα, αλλά τίμια περάσματα από άλλους συλλόγους της Πρέμιερ Λιγκ. Μπορεί κανείς να μην το θυμάται, αλλά ο Σαμάκ αγωνίστηκε σε τρία παιχνίδια με την φανέλα της Γουέστ Χαμ, παρέμεινε για τρία χρόνια στο Σέλχαρστ Πάρκ για λογαριασμό της Κρίσταλ Πάλας κι έκλεισε την καριέρα του στην Κάρντιφ το 2017 σε ηλικία 33 ετών. Μόλις «κρέμασε» τα εξάταπα, ολοκλήρωσε τις σπουδές του, απέκτησε το πτυχίο του στην λογιστική και έκτοτε εξαφανίστηκε για αρκετά χρόνια από τα φώτα της δημοσιότητας, αποδεικνύοντας ότι πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν.
Βλέπετε ο Μαρουάν Σαμάκ, με το φαντεζί (;) μαλλί, μία περίεργη καραφλοχαίτη, και την εκκεντρική παρουσία ήθελε πάντα να βρίσκεται στο προσκήνιο για αγωνιστικούς λόγους, όχι για κουρέματα και ντυσίματα. «Είχα λάβει μερικές τρελές προσφορές, απίστευτα λεφτά, όμως ήμουν αφοσιωμένος να παίξω στην Αγγλία, στο κορυφαίο επίπεδο. Πήρα το ρίσκο να μείνω μέχρι να λήξει το συμβόλαιό μου με την Μπορντό, όμως ποτέ δεν κορόιδεψα. Μέχρι τον τελευταίο μου αγώνα δόθηκα ολοκληρωτικά για τους στόχους της ομάδας».
