Η τρέλα «πάει στα βουνά», όμως μερικές φορές έρχεται στα γήπεδα και συνοδεύεται με την ποδοσφαιρική ευφυΐα ενός αξεπέραστου δασκάλου, του Μαρσέλο Μπιέλσα.
Η προπονητική σταδιοδρομία του Μαρσέλο Μπιέλσα ταυτίζεται με την Νιούελς Ολντ Μπόις, ομάδα με την οποία αγωνίστηκε για δύο χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο του αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Αφού υπηρέτησε στις ακαδημίες της το 1990, πήρε προαγωγή ως προπονητής της πρώτης ομάδας και κατέκτησε ένα πρωτάθλημα. Απέκτησε εμπειρία τεσσάρων χρόνων στο Μεξικό με τις Άτλας και Κλουμπ Αμέρικα, επιστρέφοντας στην Αργεντινή για τη Βελέζ Σάρσφιλντ, με την οποία έγινε ξανά πρωταθλητής.
Η υπέρτατη τιμή για κάθε παίκτη ή προπονητή είναι η εθνική ομάδα της χώρας του. Ο «El Loco» δέχθηκε να αναλάβει τις τύχες της εθνικής Αργεντινής το 1998 ώστε να τη ξαναβάλει στο δρόμο των επιτυχιών. Έφτασε κοντά στην κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα το 2004, όμως ηττήθηκε από τη Βραζιλία στα πέναλτι. Ένας τίτλος σαφώς όχι τόσο σημαντικός ήρθε λίγο αργότερα, με το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ο τελικός μάλιστα ήταν κι ο τελευταίος του αγώνας, καθώς μετά αποχώρησε.
Για τρία χρόνια αποφασίζει να μείνει μακριά από τους πάγκους και το 2007 θα αναλάβει την εθνική ομάδα της Χιλής. Εκεί θα έρθει και η πλήρης αναγνώριση του. Τα αποτελέσματα είναι θετικά και παρότι δεν έρχεται κάποια εξαιρετική διάκριση η εκπληκτική δουλειά του κερδίζει συνεχώς θαυμαστές. Θα παραιτηθεί τον Φεβρουάριο του 2011 παρά την αγάπη του φίλαθλου κόσμου στο πρόσωπο του, καθώς θέλει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο πλέον ανταγωνιστικό περιβάλλον, αυτό της Ευρώπης.
Το καλοκαίρι του 2011 ο Μπιέλσα θα υπογράψει συμβόλαιο με την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Η σεζόν που θα ακολουθήσει βρίσκει τους Βάσκους τόσο στο τελικό του Κόπα Ντελ Ρέι, όσο και σε αυτόν του Γιουρόπα Λιγκ, αποδίδοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Πλέον όλοι συζητούσαν για εκείνον, για τον τρόπο παιχνιδιού που διδάσκει τους παίκτες του, αλλά φυσικά και για τις παραξενιές του. Το ιδιαίτερο καθεστώς με το οποίο λειτουργεί η Μπιλμπάο δεν επέτρεπε την ουσιαστική ενίσχυση της ομάδας, με αποτέλεσμα η επόμενη σεζόν να μην είναι το ίδιο πετυχημένη.
Από το καλοκαίρι του 2013 έως κι αυτό του 2018 ο «El Loco» θα προπονήσει τρεις ακόμη ομάδες. Για να είμαστε ακριβέστεροι θα έπρεπε να πούμε δύο, αφού 48 ώρες μετά την υπογραφή του συμβολαίου του στη Λάτσιο παραιτήθηκε. Οι Ιταλοί μάλιστα του έκαναν… καταγγελία για παραβίαση των όρων του συμβολαίου, ζητώντας 50 εκατομμύρια ευρώ. Οι άλλες δύο ομάδες ήταν οι γαλλικές Μαρσέιγ και Λιλ, με το πέρασμα του να κρίνεται εκ των αποτελεσμάτων μέτριο.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο 2018 και συγκεκριμένα στις 15 Ιουνίου, ημέρα στην οποία ξεκινάει το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό κεφάλαιο στη καριέρα του Μπιέλσα. Υπογράφει διετές συμβόλαιο με τη Λιντς Γιουνάιτεντ, η διοίκηση της οποίας έχει θέσει στόχο την άνοδο στη Πρέμιερ Λιγκ. Η εκκίνηση του είναι εντυπωσιακή, καθώς μένει αήττητος για τους πρώτους έξι αγώνες της σεζόν και λαμβάνει το βραβείο του προπονητή του μήνα.
Εκείνη τη σεζόν τα «Παγώνια», παρά τη τεράστια προσπάθεια να υπερκεράσουν όλα τα προβλήματα τραυματισμών και τις δυσκολίες που αυτά έφεραν, θα καταρρεύσουν στο τέλος της σεζόν και θα χάσουν την απευθείας άνοδο, κάτι που δεν θα καταφέρουν ούτε μέσω των πλέι-οφ. Έχοντας μάθει από τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος, ο Αργεντινός τεχνικός παρουσιάζει την νέα χρονιά -χωρίς βέβαια να παρεκκλίνει από τις ιδέες του- μία ομάδα που παίζει για τη νίκη σε κάθε παιχνίδι.
Η Λιντς παίρνει εύκολα το πρωτάθλημα με διαφορά δέκα βαθμών, έχει την καλύτερη άμυνα, την δεύτερη καλύτερη επίθεση και ανεβαίνει στην Πρέμιερ Λιγκ μετά από 16 χρόνια. Όπως είναι αναμενόμενο ο Μπιέλσα ψηφίζεται από τους συναδέλφους του ως Προπονητής της Σεζόν κι ένας δρόμος στο κέντρο της πόλης παίρνει επίσημα το όνομά του!
Η διετία 2019-21 είναι μια συνεχής αποθέωση του, της τρέλας του και του ποδοσφαίρου που ο ίδιος πρεσβεύει. Η πρόκληση της Πρέμιερ Λιγκ έρχεται και ο «El Loco» τα παέι περίφημα. Χρησιμοποιώντας κατά κύριο λόγο την ομάδα της Τσάμπιονσιπ, αφού η ατυχία χτύπησε τις νέες μεταγραφές, με εξαίρεση τον Ραφίνια. Παρουσίασε μία ομάδα με επιθετικό προσανατολισμό που πίεζε ψηλά στο γήπεδο και έβγαινε μπροστά με όλους της τους παίκτες, κυνηγώντας μέχρι τέλους το ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Είναι πραγματικά κρίμα για εκείνη την ομάδα που οι φίλαθλοι της δεν μπόρεσαν να τη χαρούν από τις κερκίδες λόγω της πανδημίας. Φέτος ο κόσμος επέστρεψε, όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Οι τραυματισμοί έχουν κάνει παραπάνω από αισθητή την παρουσία τους, στερώντας από τον προπονητή βασικά στελέχη όπως ο αρχισκόρερ Πάτρικ Μπάμφορντ και ο στυλοβάτης της μεσαίας γραμμής Κάλβιν Φίλιπς.
Ο Μπιέλσα ίσως απέτυχε, ίσως απλά δεν ήθελε να προσαρμοστεί, διατηρώντας τον ίδιο τρόπο παιχνιδιού, με αποτέλεσμα η ομάδα του να μην μπορεί να επαναλάβει την περυσινή φόρμα. Σε ένα σύνολο παικτών που αδυνατεί να κυριαρχήσει και να επιτεθεί με ακρίβεια κι αποτελεσματικότητα, τα αμυντικά κενά έγιναν πια εμφανέστατα και η επιθετική λειτουργία περιορίστηκε στις ορέξεις και εμπνεύσεις του Ραφίνια, που ήδη είναι φευγάτος.
Με αρκετή απροθυμία και αφού πλέον η Λιντς απειλείται σοβαρά με υποβιβασμό, οι ιθύνοντες της ομάδας αποφάσισαν την απομάκρυνση του Αργεντίνου. Μπορεί λοιπόν οι δρόμοι του συλλόγου με τον δικό του πλέον «τρελό» να χωρίζουν κάτω από περίεργες συνθήκες, όμως θα είναι πάντα αγαπητός, με τα όσα κατάφερε εντός κι εκτός γηπέδων. Ο Μπιέλσα με την πληθωρική του προσωπικότητα, μάγεψε για μια τετραετία τους Άγγλους φιλάθλους στο σύνολό τους, όμως, όπως συμβαίνει συχνά στην καριέρα του, αποχωρεί ως «αποτυχημένος».
Πως γίνεται όμως ένας προπονητής με μέτρια καριέρα, λιγοστούς τίτλους και συχνά αντιφατικά αποτελέσματα να λογίζεται μέσα στους καλύτερους του κόσμου; Καταλήγουμε λοιπόν πως δεν είναι μόνο οι τίτλοι που σε κάνουν σπουδαίο, αλλά και η κληρονομιά σου. Ο Μπιέλσα έχει αφήσει μια γερή παρακαταθήκη στο ποδόσφαιρο, από καινούργια επαναστατικά συστήματα που είναι λειτουργικά τόσο στη θεωρία, όσο και στην πράξη.
Αρκετοί προπονητές ακολουθούν πλέον τις ιδέες του, είτε επειδή επηρεάστηκαν ως παίκτες του όπως οι Μαουρίσιο Ποκετίνο και Μαρσέλο Γκαγιάρδο, είτε επειδή τον είχαν ως πρότυπο όπως ο Πεπ Γκουαρντιόλα, που μάλιστα έχει δηλώσει σε συνέντευξή του πως τον θεωρεί τον καλύτερο προπονητή στο κόσμο!
Ο επόμενος σταθμός της προπονητικής καριέρας του Μαρσέλο Μπιέλσα ίσως δεν είναι φανταχτερός, όμως του ευχομάστε ολόκαρδα να επιστρέψει στους τίτλους και τις επιτυχίες, όχι μόνο επειδή το αξίζει, αλλά και ως μία μικρή ανταμοιβή για όσα έχει προσφέρει εκείνος στο ποδόσφαιρο. Στο άθλημα όπως το αντιλαμβάνεται από την δική του ιδιαίτερη οπτική. Άλλωστε το λέει και ο θυμόσοφος λαός: «Άσ’ τον τρελό στην τρέλα του».
Συντάκτης: Χρήστος Κόττας
