Όσο κι αν περιμένουμε τη Νιουκάστλ να έρθει σύντομα και να κυριαρχήσει, μια βραδιά όπως αυτή της νίκης επί της Παρί Σεν Ζερμέν μας δείχνει ότι ίσως είναι ήδη εδώ.
Αν αναλογιστούμε τι έχει συμβεί στην ομάδα της Νιουκάστλ αυτά τα δύο χρόνια, εύκολα θα συμπεράνουμε ότι οι διαδικασίες έτρεξαν πολύ πιο γρήγορα απ ότι θα περίμενε και ο πιο αισιόδοξος φίλος της ομάδας. Φυσικά και η αλλαγή της ιδιοκτησίας έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτό το κομμάτι, αλλά η επιτυχία δεν είναι επ’ ουδενί κάτι εξασφαλισμένο. Όταν αλλάζει η ιδιοκτησία δεν αλλάζουν μόνο οι παίκτες, αλλά γενικότερα όλο το ανθρώπινο δυναμικό σε όλα τα επίπεδα, είτε έχει να κάνει με πρόσωπα σε καίρια πόστα στο εκτελεστικό κομμάτι, αλλά και στο αγωνιστικό, προεξέχοντος του προπονητή.
Μην γελιόμαστε, η πρόσληψη του Έντι Χάου στην τεχνική ηγεσία της ομάδας την δεδομένη στιγμή που έγινε ήταν η καλύτερη δυνατή λύση, μιας και ήταν ελεύθερος, χωρίς ενεργό συμβόλαιο κι ενώ όλα τα μεγάλα προπονητικά ονόματα δεσμευόταν με συλλόγους με μεγαλύτερη δυναμική, ισχύ και διαπραγματευτικά όπλα στη φαρέτρα τους ώστε να προσελκύσουν ποδοσφαιριστές τοπ επιπέδου. Ο χρόνος και η θέση της ομάδας (ζώνη υποβιβασμού) ήταν δεδομένα που δεν μπορούσες να αγνοήσεις. Τα αποτελέσματα έπρεπε να έρθουν… χθες, μιας και όλος ο σύλλογος ήταν σε πίεση – και όμως η αρχή δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντική.
Ο θετικός αντίκτυπος του προπονητή φάνηκε μετά από δύο μήνες. Τα αποτελέσματα άργησαν να έρθουν μιας και η μετάβαση σε έναν νέο τρόπο δουλειάς, μεθοδολογίας και φιλοσοφίας είναι κάτι που πάντα απαιτεί χρόνο και κυρίως υποστήριξη. Η σεζόν 2021/22 τελείωσε, με τον εντυπωσιακό απολογισμό των δώδεκα νικών στα τελευταία 18 παιχνίδια. Από εκείνη την στιγμή και μετά όλοι κατάλαβαν ότι ο Χάου, δεν ήταν μόνο ο άνθρωπος που θα βγάλει το κάρο από την λάσπη, αλλά ο κατάλληλος για τον σύλλογο και μακροπρόθεσμα. Η ανανέωση του συμβολαίου, σχεδόν αυτονόητη, ήρθε τον Αύγουστο του 2022 και τον «έδεσε» μέχρι το καλοκαίρι του 2024.
Η αμέσως επόμενη σεζόν απλώς πιστοποίησε αυτό που όλη η Ευρώπη καταλαβαίνει σιγά σιγά, ότι η Νιουκάστλ ήρθε για να μείνει στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Ένας σύλλογος με διάθεση, όρεξη, υποδομές, τεχνικό τμήμα, κατάλληλους ανθρώπους στα αντίστοιχα πόστα, άπλετο χρήμα και κυρίως μία ποδοσφαιρική αύρα που ξεπερνά πλέον τα όρια της Μεγάλης Βρετανίας και «διαφημίζει» την πόλη του αγγλικού Βορρά. Μιας πόλης, που ζει και αναπνέει για το καμάρι του τόπου – είτε βρίσκεσαι σε πάμπ, εστιατόριο, τράπεζα ή δημόσιο χώρο συνάθροισης πάντα θα ακούσεις κάτι για την ομάδα. Η αφετηρία όλων ήταν είναι και θα είναι το Σεντ Τζέιμς Παρκ, μία έδρα που ακόμη και στην Αγγλία είναι κάτι το σύνηθες να μνημονεύεται για την ενέργεια και την ποδοσφαιρική ταυτότητα των κατοίκων-οπαδών της πόλης του Νιουκάστλ.
Η έδρα ήταν η κινητήριος δύναμη της ομάδας, ώστε να εξασφαλίσει την είσοδο στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Μια ανελέητη μάχη που εξασφαλίστηκε πανηγυρικά και τυπικά στην προτελευταία αγωνιστική με αντίπαλο τη Λέστερ. Η φρενίτιδα που ακολούθησε ήταν απίστευτη, ο κόσμος το χάρηκε με την ψυχή του. Ο σύλλογος το ίδιο. Τα υψηλά κλιμάκια στην δομή της διοίκησης απλώς πιστοποίησαν με τις δράσεις τους τα προηγούμενα δύο χρόνια ότι δεν έχουν μόνο χρήματα, αλλά και τη στοχευμένη γνώση στην επιλογή των προσώπων ώστε το Τσάμπιονς Λιγκ να γίνει ξανά νόρμα. Ώστε η ομάδα να αναμετρηθεί ξανά με τους καλύτερους. Κι όχι μόνο φέτος, αλλά καθ’ όλη την «χρυσή» περίοδο στην οποία φαίνεται να ζει ο σύλλογος.
Η μέρα που το σεντόνι θα τέντωνε ξανά στο Σεντ Τζέιμς Παρκ έμελλε να είναι η 4η Οκτωβρίου με αντίπαλο την Παρί Σεν Ζερμέν. Το σκηνικό ήταν ιδανικό, το γήπεδο γεμάτο, η ομάδα σαφώς βελτιωμένη με την αρχή της σεζόν, ο βρετανικός καιρός απόλυτα… εναρμονισμένος με την εποχή και την θερμοκρασία, τα πλακάτ και τα πανό να κατακλύζουν όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, δίνοντας φτερά στα πόδια των ποδοσφαιριστών πριν ακόμη την σέντρα του παιχνιδιού. Τα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών, κατά την ανάκρουση του ύμνου της διοργάνωσης έκανε τους πάντες μέσα στο γήπεδο να λάμψουν από υπερηφάνεια και μια προσμονή αν μη τι άλλο, άξια λόγου.
Ο Χάου, με την ενδεκάδα που παρέταξε, μας έδωσε εξαρχής να καταλάβουμε ότι η συμπεριφορά της θα είναι επιθετική. Τώρα αυτό το «επιθετική» αναλύεται ως εξής: η Νιουκάστλ θα παίξει physical παιχνίδι, με ακραίο πρέσινγκ από τα πρώτα δευτερόλεπτα και ειδικές προσαρμογές στα λεπτά που θα εφαρμοστεί και στην έντασή του. Ένα πρέσινγκ που δεν θα υιοθετηθεί μόνο από την τριάδα της επιθετικής γραμμής, αλλά θα συμπαρασύρει όλη την ομάδα, αφού αν περιοριζόταν στην επιθετική τριπλέτα θα δημιουργούσε αποστάσεις μεταξύ των γραμμών. Κι αν σκεφτείς ότι στο απέναντι άκρο βρίσκονταν οι Εμπαπέ, Κόλο Μουανί και Ντεμπελέ, κάτι τέτοιο θα ήταν σχεδόν αυτοκτονικο.
Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού κατάλαβε όλος ο κόσμος, πόσο κομβικός είναι ο ρόλος των ακραίων μπακ στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Η επιθετική παρουσία του Τρίπιερ σε όλη την δεξιά πλευρά του γηπέδου, παίζοντας κυρίως την θέση με ποιότητα και όχι μόνο εκμεταλλευόμενος τα φυσικά του προσόντα, και η αντοχή σε συνδυασμό με την τακτική αρτιότητα του Μπερν στο απέναντι άκρο, σβήνοντας στην κυριολεξία τον Ντεμπελέ, αποτέλεσε την εφαλτήριο δύναμη να κερδηθεί το παιχνίδι.
Για την τριάδα της μεσαίας γραμμής τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, η αρτιότητα του Γκιμαράες να παίξει είτε σαν εξάρι, είτε σαν οχτάρι, είτε σαν δεκάρι είναι απαράμιλλη, η αντοχή του Τονάλι να πλευροκοπεί όλη την μεσαία γραμμή όταν επιτίθεται και το ντουμπλάρισμα που προσφέρει σε θέση άμυνας αγγίζει την τελειότητα. Αρμονικός φυσικά και ο ρόλος του Λονγκστάφ ως «κυματοθραύστης», με πολλά χιλιόμετρα και αναχαιτίσεις στο ενεργητικό του.
Όσον αφορά την επίθεση, η ποιότητα των Γκόρντον και Αλμιρόν έδιναν την ευχέρεια για συνεχή μπασίματα στην αντίπαλη περιοχή, με το ένας εναντίον ενός να αποτελεί σήμα κατατεθέν τους, αναγκάζοντας την άμυνα των Παριζιάνων σε συνεχείς και δύσκολες προσαρμογές. Όταν σε όλα τα παραπάνω μπει στην εξίσωση και η επιθετική δεινότητα του Ίσακ, και της αλλαγής πολυτελείας του, Γουίλσον, τότε δεν είναι και τόσο απρόσμενο το εύρος και η ευκολία της επικράτησης της Νιουκάστλ.
Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου δεν απέχει και πολύ πλέον. Όπου χρειαστεί η ενίσχυση, θα γίνει. Άλλωστε τα χρήματα είναι το μόνο που δεν πρέπει να απασχολεί τους φίλους και τους ανθρώπους της ομάδας. Ένα είναι σίγουρο, ολόκληρος ο οργανισμός της Νιουκάστλ διανύει μια χρυσή περίοδο και τα καλύτερα είναι μπροστά. Η 4η Οκτωβρίου δεν ήταν απλά μία μαγική βραδιά στη βόρεια Αγγλία, αλλά η πρώτη από τις πολλές που θα ακολουθήσουν αν υπάρχει πίστη στο πλάνο και τις δυνατότητες του συλλόγου…
Συντάκτης: Βασίλης Τασιδήμος
