Ένας σπάνιας κοπής ποδοσφαιριστής, με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά από των σημερινών «μοντέρνων» αθλητών, φιγουράρει στην σημερινή μας στήλη των Football Romantics.
Το ποδόσφαιρο είναι γεμάτο με «αστέρες». Ένας εκ των πλέον «φανταχτερών», ο Leo Messi, ο οποίος, προ ολίγων ημερών, έλαβε την 6η χρυσή μπάλα της καριέρας του, κάτι που δεν είχε καταφέρει κανείς μέχρι σήμερα. Είναι γεμάτο όμως και με πολλούς αντί-ήρωες, ανθρώπους πολύ απλούς, οι οποίοι παράλληλα έχουν σημειώσει αναρίθμητα τέρματα, έχουν παίξει σε σπουδαίους συλλόγους της χώρας τους, έχουν καταρρίψει ρεκόρ, παρόλα αυτά, παραμένουν οι «άνθρωποι της διπλανής πόρτας».
Θα μπορούσαν να παίξουν έναν αγώνα Premier League την Κυριακή και τη Δευτέρα να ψωνίζουν μαζί σου στο ίδιο supermarket. Όσο γράφω, πιθανώς τα ονόματα των Billy Sharp και Rickie Lambert,ίσως να σας έρχονται στο μυαλό. Ο μεν αποτελεί τον καλύτερο Άγγλο σκόρερ του 21ου αιώνα, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια, βολόδερνε στις χαμηλές κατηγορίες του «Νησιού» και ο δε, βρέθηκε να αγωνίζεται με το εθνόσημο και να σκοράρει, ενώ μερικά χρόνια νωρίτερα έβγαζε τα προς το ζην του, όντας υπάλληλος σε εργοστάσιο!
Ένα παρόμοιο παράδειγμα είναι λοιπόν και ο Juan Martinez Fransisco Modesto ή με μια λέξη «Nino». Ο επιθετικός της Elche, την περασμένη Κυριακή, έγραψε μια καινούρια σελίδα ιστορίας στο Ισπανικό ποδόσφαιρο, καθώς με το τέρμα που πέτυχε κόντρα στη Racing Santander, έγινε ο παίκτης με τα περισσότερα τέρματα στη Segunda Division, ο πρώτος «κανονιέρης» στην ιστορία της Elche, αλλά και αυτός με τις περισσότερες εμφανίσεις στη συγκεκριμένη κατηγορία και με τη συγκεκριμένη ομάδα. Όμως τι είναι αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστό τον «Nino»;
Ήμουν νιος και γέρασα
Όντας 17 χρονών, ο επιθετικός από το Vera, πόλη στα νότια της χώρας κοντά στην Almeria, αποτυγχάνοντας να πείσει του ιθύνοντες της Real Madrid για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες, ψάχνει τη δική του ποδοσφαιρική «Ιθάκη». Η φιλήσυχη πόλη του Elche θα «ανοίξει τις πύλες» της για να υποδεχθεί τον Niño (παιδί). Τη χρονιά 1998/1999, ο Nino θα φορέσει για πρώτη φορά τα πράσινα και έτσι θα ξεκινήσει μια όμορφη ιστορία αγάπης και εξάρτησης του ίδιου με τον σύλλογο. Ο βραχύσωμος επιθετικός θα μείνει στην ομάδα για 8 συναπτά χρόνια, μέχρι το 2006.
Μέσα στο πέρασμα αυτών των χρόνων θα αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση, όχι μόνο με τα αντίπαλα δίχτυα, αυτό άλλωστε είναι και το ψωμί του, αλλά και με το κοινό των «franjiverde». Ωστόσο, το 2006 αποφασίζει να μετακομίσει λίγο πιο δίπλα και συγκεκριμένα στη Valencia, με σκοπό να αγωνιστεί με την φανέλα της Levante και να κάνει το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα, δηλαδή να συμμετάσχει στην πρώτη τη τάξη κατηγορία. Θα ακολουθήσουν οι Tenerife και Osasuna, ώσπου το 2016, 10 χρόνια μετά την φυγή του, αποφασίζει να επιστρέψει εκεί που αγαπήθηκε όσο λίγοι και να πάρει από το χέρι την Elche, για να την οδηγήσει στα «σαλόνια». Στα 36 του όμως, τίποτα δεν ήταν το ίδιο με παλαιότερα.
Από τον «βούρκο» στην ελπίδα
Επιστρέφει λοιπόν για να τελειώσει αυτό που δεν κατάφερε στο αρχικό του πέρασμα, δηλαδή την επίτευξη της ανόδου, όμως η κατάσταση που θα συναντήσει δεν ήταν όπως την περίμενε. Η Elche θα υποβιβαστεί στη Segunda B,δηλαδή στην 3η εθνική κατηγορία, και οι φήμες κάνουν λόγο, ότι τα οικονομικά προβλήματα της ομάδας δεν θα την αφήσουν να «σηκώσει ποτέ κεφάλι» και να κοιτάξει ψηλά.
Ο Nino θα παίξει και στα πλαστικά γήπεδα της 3ης κατηγορίας, καθώς θέλει να «ξεχρεώσει» το «χρέος» του απέναντι στην ομάδα και στους οπαδούς. Η χρονιά δεν ξεκινάει καλά ούτε για το club,ούτε για τον ίδιο. Η άφιξη του Pacheta, του νέου προπονητή, θα αλλάξει άρδην τα δεδομένα. Όχι όμως για εκείνον. Είναι δυνατόν μια ομάδα που έχει στόχο την άνοδο να στηρίζεται σ’ έναν «γέρο»; Έτσι, γίνονται συναντήσεις της διοίκησης με τον προπονητή, με κεντρικό θέμα την απομάκρυνση του «γερόλυκου» ποδοσφαιριστή.
Το ρητό που θέλει τη φωνή του λαού να ισοδυναμεί με την οργή του θεού, επιβεβαιώνεται και σε μια πρωτοφανή κίνηση, ολόκληρη η πόλη θα εναντιωθεί στα σχέδια των διοικούντων. Ο προπονητής και ο πρόεδρος θα υποχωρήσουν, ο Nino θα παραμείνει και θα αρχίζει να ανεβάζει ρυθμό με κατακόρυφο ρυθμό. Η Elche, εν τέλει, θα κλείσει αυτή τη παρένθεση της 3ης εθνικής, κερδίζοντας την άνοδο.
Το σήμερα
Και φτάνουμε στη 1η Δεκεμβρίου 2019. Ο Nino, όντας στα 39 του, οδεύει προς τα 40 και σκοράρει σχεδόν σε κάθε παιχνίδι. O Pacheta,ο άνθρωπος που τον αμφισβητούσε, τώρα δηλώνει: «Είναι ευλογία να έχεις έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή στα αποδυτήρια». Η Elche, μετά από χρόνια, μπαίνει σιγά σίγα σε τροχιά ανόδου και ο «παλιός» είναι ο μεγάλος της πρωταγωνιστής.
Η ομάδα, την στιγμή που μιλάμε, έχει αλλάξει και ιδιοκτησιακό καθεστώς, με σκοπό να επιτευχθεί η πολυπόθητη άνοδος στην Primera Division. Ο Nino αποτελεί έναν ζωντανό μύθο και κάθε φορά που πατάει το χορτάρι του Martínez Valero, εκείνο σείεται, ακόμα και αν είναι μισοάδειο. Στην ερώτηση, αν θα αποσυρθεί φέτος, απαντάει: «Το γήπεδο δε ξεγελάει κανέναν. Όταν θα έρθει η ώρα να αποσυρθώ θα το καταλάβω. Προς το παρών, είμαι καλά και το πιο σημαντικό, συνεχίζω να σκοράρω».
Ο Nino είναι μια «αλεπού» των γηπέδων. Εξάλλου, έτσι αποκαλούν οι Ισπανοί, αυτούς που είναι έξυπνοι και ξέρουν να ελίσσονται. Το «παιδί» κατάφερε να γίνει αξιομνημόνευτος, όχι τόσο για τα ρεκόρ που αναφέρθηκαν, αλλά όσο για την εργατικότητα, την ταπεινότητα και την αφοσίωσή του σ’ μια πολύπαθη ομάδα, που έχει πολλές διοικητικές ομοιότητες με μία ελληνική. Έτσι λοιπόν, όταν ο αρχηγός αποφασίζει να κάνει μια βόλτα στη πλατεία La Glorieta του Elche, όλοι αντιδρούν σα να αντικρίζουν τον Messi και τις 6 χρυσές μπάλες του, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν συναντούν παρά μόνον έναν άνθρωπο της διπλανής πόρτας!
Συντάκτης: Θανάσης Παρασχούδης
