Ο Ronaldo κάποτε είπε πως ο Luc Nilis στην PSV ήταν ο αγαπημένος του παρτενέρ στην επίθεση, καταλαβαίνετε λοιπόν τον ενθουσιασμό που προκάλεσε η μεταγραφή στους οπαδούς της Aston Villa το 2000.
Σε μια δεκαετία που το ολλανδικό πρωτάθλημα μεσουρανούσε, ένας Βέλγος «έσπερνε τον τρόμο» σε κάθε αντίπαλη άμυνα. Μαζί με τους Ronaldo και μετέπειτα τον Ruud Van Nistelrooy διαμόρφωσε δύο από τα «φονικότερα» επιθετικά δίδυμα που έχουν πατήσει το γρασίδι. Στα «πατημένα» 30 και αφού είχε χτίσει το όνομα του ως ένας δεινός εκτελεστής έψαχνε μια νέα πρόκληση, το συμβόλαιο του έληγε στο τέλος της σεζόν και μπορούσε να μετακινηθεί ελεύθερα. Όπως για τους περισσότερους ποδοσφαιριστές έτσι και για τον «Lucky» Luc όνειρο του ήταν να αγωνιστεί στην Premier League και βάση αυτού έκανε την επιλογή του. Αυτή όμως δεν είναι η ιστορία του Ibrahimovic και της μεταγραφής του στην Manchester United, είναι η ιστορία του Βέλγου «μεγαθήριου» που είχε όλα τα φόντα να «λάμψει» στην Aston Villa αλλά ο Richard Wright «τράβηξε την πρίζα».
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, με το παρατσούκλι «Lucky» Luc λόγω του ότι βρισκόταν στο κατάλληλο μέρος την σωστή στιγμή, ξεκίνησε την ανδρική καριέρα του το 1984 από την Winterslag, την σημερινή Genk. Άφησε πολύ καλές εντυπώσεις και στα 19 του έτη πήρε μεταγραφή στην Anderlecht. O ψιλόλιγνος επιθετικός έμεινε για οχτώ χρόνια στις Βρυξέλλες, όπου ανέδειξε ένα μέρος από το ταλέντο του σκοράροντας 127 φορές σε 224 εμφανίσεις. Οδήγησε την ομάδα του σε τέσσερα πρωταθλήματα και τρία κύπελλα αλλά τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμα. Στα 27 του είχε «κατακτήσει» το Βέλγιο και είχε φτάσει η στιγμή για το επόμενο βήμα, δεν θα πήγαινε μακριά, επόμενος σταθμός η Ολλανδία και η PSV.
To ίδιο καλοκαίρι θα ενταχθεί στην ομάδα, μετά από προτροπές του Romario, o νεαρός Βραζιλιάνος επιθετικός Ronaldo Luís Nazário de Lima. Κάποιος θα πει ήταν γραφτό να συναντηθούν αυτοί οι δύο, στην πρώτη σεζόν το δίδυμο σκόραρε 42 γκολ συνολικά. Παρότι μόλις τα 12 από αυτά ήταν του Nilis, εν τέλει αυτός ψηφίστηκε παίκτης της χρονιάς και όχι ο πρώτος σκόρερ Ronaldo. O Nilis βλέπετε πέρα της εξαιρετικής σχέσης του με τα αντίπαλα δίχτυα ήταν αρκετά ανιδιοτελής, πράγμα που τον έκανε αγαπητό στους παρτενέρ του στην επίθεση. Αξιοσημείωτο είναι πως οι επιδόσεις των δύο δεν κατάφεραν να φτάσουν την PSV στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα της Eredivisie, κυρίως λόγω του εντυπωσιακού Ajax του Luis Van Gaal. Το καλοκαίρι του 1996 ο Ronaldo αποχωρεί για την Barcelona και αρκετά χρόνια αργότερα κάνει την παρακάτω δήλωση. «Αγωνίστικα μαζί με πολύ μεγάλους παίκτες όπως οι Luis Figo, Romario, Zidane, Rivaldo, Djorkaeff και Raul αλλά ταίριαξα καλύτερα με τον Luc Nilis στην PSV». Πολλά ακόμα μπορούν να ειπωθούν για το μεγαλείο του Βέλγου επιθετικού αλλά όταν λέει αυτά τα λόγια το «Φαινόμενο», είναι περιττό.
Η απουσία του Βραζιλιάνου δεν επηρέασε τον Nilis αφού συνέχισε να σκοράρει ανελλιπώς την επόμενη σεζόν και οδήγησε την ομάδα του στον πρώτο της τίτλο μετά από πέντε χρόνια. Στη συνέχεια θα «γεννηθεί» ένα από τα καλύτερα δίδυμα που έχει δει ο ποδοσφαιρικός πλανήτης. Ο Sir Bobby Robson θα υπογράψει τον νεαρό επιθετικό της Heerenveen, Ruud Van Nistelrooy και από την πρωτή σεζόν μαζί με τον Nilis, θα «ματώσουν» τα αντίπαλα δίχτυα. Συγκεκριμένα την πρώτη σεζόν μαζί οι δυο τους σημείωσαν 55 γκολ ενώ την δεύτερη έφτασαν τα 48 και στέφθηκαν πρωταθλητές με 16 βαθμούς διαφορά από την δεύτερη Heerenveen. O Ruud στην συνέχεια της καριέρας θα δηλώσει πως ο Luc Nilis ήταν ο μέντορας του. Την περίοδο που «ηχούσαν οι πρώτες σειρήνες» για μεταγραφή του «Van the Man» στην Manchester United, το συμβόλαιο του Luc Nilis έφτανε στο τέλος του και o ίδιος θα αποχωρούσε έχοντας πετύχει 110 γκολ σε 164 εμφανισεις με την PSV.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=v7Q1hFoSg2c[/embedyt]
Το ενδιαφέρον για την μεταγραφή του ήταν μεγάλο, με την Liverpool να είναι η κύρια διεκδικήτρια για την υπογραφή του και αρκετές ελκυστικές προτάσεις από Γαλλία και Ισπανία. Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, ο τότε προπονητής της Aston Villa, John Gregory θα καταφέρει να τον πείσει να υπογράψει διετές συμβόλαιο στην ομάδα του. Όπως αναφέρει σε συνέντευξη του ο Nilis «ο John Gregory γνώριζε το παιχνίδι μου, ήξερε κάθε κίνηση μου». Το όνειρο του Nilis να αγωνιστεί στην Premier League θα γίνει πραγματικότητα. Η άφιξη του θα προκαλέσει ενθουσιασμό στους οπαδούς της ομάδας, έχοντας σκοράρει στην μέχρι τότε καριέρα του 266 γκολ. Πράγματι η καριέρα του με την αγγλική ομάδα θα ξεκινούσε εντυπωσιακά, στο ντεμπούτο του κιόλας έδειξε την κλάση του σκοράροντας ένα πανέμορφο γκολ απέναντι στη τσέχικη Dukla Pribram για το κύπελλο Intertoto.
Στη συνέχεια θα ανοίξει λογαριασμό και στην Premier League στο ντεμπούτο του στην διοργάνωση. Ένα φανταστικό γκολ που θα μείνει στις μνήμες των οπαδών αλλά και του ίδιου αιώνια. Με αντίπαλο την Chelsea, θα δεχτεί μια πάσα μέσα στην περιοχή, με την πρώτη επαφή του θα σκάψει ελαφρά την μπάλα, ξεφεύγοντας από τον Leboef και με περισσή άνεση με ένα βολέ θα την στείλει στο αριστερό «παραθυράκι» του Ed de Goey. Σε πρόσφατη συνέντευξη του αναπολώντας το γκολ θα πει με περηφάνια «είναι αυτό που γεννήθηκα να κάνω, έβαλα ένα τρομερό γκολ και αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που έγινα ποδοσφαιριστής, για να προσπαθώ να έχω τέτοιες στιγμές σε σημαντικούς αγώνες. Οι οπαδοί με έβλεπαν ως έναν απίστευτο παίκτη μετά από αυτό το γκολ, μου συμπεριφερόντουσαν σαν θεό». Μετά από αυτό το παιχνίδι θα ταλαιπωρηθεί από κάποιους τραυματισμούς που θα «ανακόψουν» την πρόοδο του στην ομάδα και θα τον κρατήσουν εκτός ως τον Σεπτέμβριο του 2000.
Μετά την επιστροφή του είναι έτοιμος για την τρίτη του συμμετοχή στην Premier League, είχε προηγηθεί άλλη μία στην ήττα από την Liverpool με 3-0. Η Aston Villa θα αντιμετωπίσει την Ipswich σε έναν αγώνα που θα κάνει το παρατσούκλι του «Lucky Luc» να μοιάζει ως μία τραγική ειρωνεία. Ο παρτενέρ του στην επίθεση Dion Dublin θα «τσιμπήσει» την μπάλα με το κεφάλι και θα βγάλει τον Nilis απέναντι στον Richard Wright, σε ένα γκολ που θα ήταν το δεύτερο του σε τρεις αγώνες. «Σε όλα τα χρόνια που παίζω ποδόσφαιρο, σε φάσεις όπως αυτή πάντα κοιτάω πρώτα την θέση του τερματοφύλακα. Ξέρω πως τον κοίταξα πριν κάνει την κεφαλιά ο Dion και βρεθεί η μπάλα στον αέρα. Εκείνη την στιγμή ήταν ακόμα στην γραμμή του τέρματος του, μετά βγήκε και τον έχασα για ένα δευτερόλεπτο». Αυτό το δευτερόλεπτο δυστυχώς έμελλε να είναι μοιραίο, θα ακολουθήσει σύγκρουση με τον τερματοφύλακα και ο Βέλγος θα σπάσει το καλάμι του σε δύο σημεία.
Η εικόνα του Nilis να σπαράζει από πόνο καθώς τον μεταφέρουν εκτός από το Portman Road, ήταν η τελευταία που θα έβλεπαν οι οπαδοί της Villa από ένα επιθετικό με πολλές υποσχέσεις. Στην συνέχεια της παραπάνω συνέντευξης, στην ερώτηση αν ήταν φάουλ αναφέρει πως δεν ήταν φάουλ, πήγαιναν για την μπάλα και οι δύο, ήταν ένα ποδοσφαιρικό ατύχημα. Επίσης θα σχολιάσει ένα παρόμοιο πρόσφατο περιστατικό, αυτό του Pickford με τον Van Dijk. «Η διαφορά σήμερα είναι πως υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές γωνίες λήψεις, που πάντα κάποια το προβάλει χειρότερα από ότι είναι πραγματικά. Δεν νομίζω πως ο τερματοφύλακας ήθελε να τον χτυπήσει, ήθελε να διώξει την μπάλα».
Αυτή η μέρα ήταν η αφετηρία για έναν προσωπικό γολγοθά για τον επιθετικό. Στην αρχή το ιατρικό επιτελείο της ομάδας ήταν αισιόδοξο για την ανάρρωση του, παρόλο που χρειαζόταν άμεσα χειρουργική επέμβαση αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή. «Μετά την εγχείρηση υπήρξαν πολλές επιπλοκές. Δεν υπήρχε κυκλοφορία αίματος στο πόδι μου, σχεδόν το έχασα. Ήμουν πολύ φοβισμένος, έπρεπε να χειρουργηθώ ξανά γιατί το πόδι μου νεκρωνόταν, οι γιατροί μου είπαν πως ήμουν κοντά στον ακρωτηριασμό» εξηγεί συγκλονισμένος. Τους επόμενους μήνες αρκετοί γιατροί έκαναν διάφορες αναφορές με το αποτέλεσμα την ίδια «καταραμένη» διάγνωση, οι μέρες του ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής είχαν τελειώσει. Με το όνειρο της Premier League να γίνεται «θρύψαλα», η αυτοεκτίμηση του Nilis «έπιασε πάτο». Μάλιστα την μέρα που έπρεπε να υπογράψει τα χαρτιά ότι δεν μπορεί να παίξει πλέον ποδόσφαιρο την χαρακτηρίζει ως την χειρότερη της ζωής του.
Όταν βγήκε το ποδόσφαιρο από την ζωή του, του έλειψε τόσο πολύ που «έπεσε στην μαύρη τρύπα» της κατάθλιψης. Κάθε μέρα ήταν ένα ψυχολογικό βασανιστήριο αναφέρει ο ίδιος, κάθε μέρα για μια μεγάλη περίοδο. Κάποιες μέρες ακόμα και το να σηκωθεί από το κρεβάτι ήταν επίπονο. Ούτε η ευτυχία των τριών παιδιών δεν ήταν αρκετή για να εμφανιστεί ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του, ο γάμος του επίσης διαλυόταν. Ο παίκτης που απολαμβάναμε εντός γηπέδου είχε γίνει ψυχολογικό ράκος. «Δεν θα ξεχάσω όταν έπαιζα ποδόσφαιρο, πάντα ήμουν ευδιάθετος, προσπαθούσα να ενθαρρύνω τους συμπαίκτες μου. Μετά τον τραυματισμό ήταν δύσκολο να επαναφέρω το μυαλό μου στο σωστό σημείο, γρήγορα βρέθηκα να υποφέρω από κατάθλιψη» λέει στον Gregg Evans της The Athletic.
Η αποθεραπεία του Nilis διήρκησε τέσσερα χρόνια, ξεκίνησε με περπάτημα έπειτα ποδήλατο και στην συνέχεια τρέξιμο. Υπήρχαν πολλές δύσκολες και μοναχικές μέρες που αναρωτιόταν τον λόγο ύπαρξη του. Θα μπορούσε να ξαναβρεί την ευτυχία που του στερήθηκε; Τελικά μετά από χρόνια άγγιξε ξανά την μπάλα γύρω στα 37 του χρόνια και το χαμόγελο επέστρεψε, δεν ήταν όμως ποτέ το ίδιο. Ο ίδιος είχε «κλειδώσει» στο πίσω μέρος του μυαλό του ότι είχε σχέση με την περίοδο του στην Αγγλία, σιγά σιγά όμως του γεννήθηκε η επιθυμία να επισκεφθεί ξανά το Villa Park αλλά με την προυπόθεση οτί θα είναι κατάμεστο από φιλάθλους. Σήμερα ασχολείται με την προπονητική έχοντας περάσει από προπονητής επιθετικών στη PSV και από διάφορες ομάδες της Τουρκίας. «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το ποδόσφαιρο, “έχασα” την ζωή μου μετά τον τραυματισμό αλλά την ξαναβρήκα, βρήκα πάλι τον καλό μου εαυτό». Στην μνήμη μας αλλά κυρίως σε αυτές των οπαδών της Aston Villa, θα είναι ο καλτ ήρωας που ποτέ δεν είχαν και ο παίκτης που ξεχώρισε ο Ronaldo μέσα από μία τεράστια λίστα αστέρων ως τον αγαπημένο του συμπαίκτη.
πηγές: The Athletic, Planetfootball
Συντάκτης: Σάκης Πετράκης
