Ο Paratici κι η τελευταία ευκαιρία του Kane

Ο Harry Kane έμεινε για μια ακόμα χρονιά στην Tottenham. Μια Tottenham που το καλοκαίρι πάτησε με «μανία» το restart. Με τα πρώτα δείγματα γραφής να είναι φανερά, μπορούμε να πούμε ότι ο υπεύθυνος για τις μεταγραφές της ομάδας, Fabio Paratici, είναι η τελευταία «άμυνα» της ομάδας, για να κρατήσει τον αναμφισβήτητο ηγέτη της, καθώς και για να θυμίσει την «καλή» ομάδα των προηγούμενων ετών.

 

Στα «Σπιρούνια» η κατάσταση το καλοκαίρι ήταν αρκετά περίεργη. Έλαβε τέλος μια κάκιστη σεζόν, με την ομάδα να μένει χωρίς προπονητή, χωρίς πλάνο, με πολλούς παίκτες «φευγάτους», και με τον αρχηγό να εκφράζει τη γενικότερη δυσαρέσκειά του. Σίγουρα όχι το ιδανικότερο timing.

Η πρώτη προσθήκη που ανακοινώθηκε στην ομάδα, αυτή του τεχνικού διευθυντή, Fabio Paratici. Θα είχε ενδιαφέρον να ρίξουμε μια σύντομη ματιά και στο βιογραφικό του Paratici. Στη Sampdoria για πέντε χρόνια ως επικεφαλής σύμβουλος κι υπεύθυνος σκάουτινγκ. Στην Juventus για έντεκα χρόνια. Θα πει κάποιος ε εντάξει, στη Juventus χρειάζεται τεχνικός διευθυντής; Άλλες ομάδες δεν έχουν καν. Κι όμως, όλοι εκθείαζαν την ατελείωτη προσφορά του Ιταλού, ιδιαίτερα στο μεταγραφικό κομμάτι.

 

 

Να αναφέρουμε την ελεύθερη μεταγραφή του Pogba, που έπειτα πήγε στη Manchester United για 100 εκατομμύρια ευρώ; Τη συμβολή στη μεταγραφή του Cristiano Ronaldo, ενός εκ των σπουδαιότερων ποδοσφαιριστών όλων των εποχών; Την απόκτηση του ελεύθερου Andrea Pirlo, η οποία «λοιδωρήθηκε», με τον τότε 32χρονο να κάνει απίστευτα πράγματα στο γήπεδο; Αυτά είναι μονάχα μερικά απ’ τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα.

Και ξεκίνησε από το βασικότερο, τον προπονητή, με την ομάδα να αδυνατεί χρόνια τώρα να βρει έναν διάδοχο αντάξιο του Mauricio Pochettino. Έφερε τον Nuno Espirito Santo, έναν τεχνικό με μεγάλη γνώση των δρώμενων της Premier League, με ούτε δέκα χρόνια ως πρώτος προπονητής, με όρεξη και αρκετές ιδέες. Ένα αρκετά ενδιαφέρον «πακέτο». Αυτό ήταν μονάχα η αρχή. Σειρά πήρε το ρόστερ.

 

 

Το σημαντικότερο βέβαια, ήταν το «ξεκαθάρισμα». Ο Paratici και ο Nuno ήθελαν να κρατήσουν μόνο τους παίκτες που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στο πλάνο τους. Οι αποχωρήσεις αν μη τι άλλο ήταν αρκετές, αλλά απολύτως αναγκαίες, ίσως και με καθυστέρηση τουλάχιστον ενός χρόνου. Ένα ξεκαθάρισμα το οποίο, κατά πάσα πιθανότητα, θα συνεχιστεί και τον Ιανουάριο, καθώς και το επόμενο καλοκαίρι.

Βλέποντας λοιπόν τις αποχωρήσεις, νομίζω κανείς δεν απορεί. Serge Aurier, Juan Foyth, Erik Lamela, Toby Alderweireld, Joe Hart και Moussa Sissoko συνθέτουν έναν «καμβά» παικτών που για λόγους είτε φθίνουσας ικανότητας, είτε μετριότητας, είτε ακόμα και διάθεσης, δεν μπορούσαν να βοηθήσουν.

 

 

Κι οι προσθήκες που έγιναν, ήταν εξίσου εποικοδομητικές. Ο Pierluigi Gollini ήρθε στο Λονδίνο ως δανεικός, αλλά με τον Lloris σε προχωρημένη ηλικία αμφιβάλλω για το αν θα είναι σύντομη η παραμονή του. Το ίδιο ισχύει και για τον Cristian Romero. Ο Paratici είδε πως δεν μπορούσε να διαθέσει μεγάλα ποσά κι έτσι οι δανεισμοί με οψιόν αγοράς τον «βόλεψαν», ώστε να είναι και σίγουρος για το αν οι παίκτες ταιριάξουν με τα θέλω του προπονητή. Επιπλέον, στην ομάδα ήρθαν οι Bryan Gil και Emerson Royal, ποδοσφαιριστές με σοβαρές προοπτικές εξέλιξης. Να σημειωθεί πως ο Emerson, ο Romero κι ο Gil σιγά σιγά βρίσκουν τα «πατήματά τους».

Πάμε τώρα και σε κάτι άλλο. Πριν κάποιες εβδομάδες, δημοσιεύματα από την Αγγλία έκαναν λόγο για ενόχληση των παικτών από τον Paratici. Επειδή, όπως γραφόταν, ο Ιταλός παρακολουθεί τα παιχνίδια από τον πάγκο της ομάδας, επειδή αντιδρά υπερβολικά και τα σχετικά. Κι έρχομαι εγώ να ρωτήσω, δηλαδή ένας άνθρωπος με πάθος δεν έλλειπε από την ομάδα; Κάποιος ο οποίος, πέραν των γνώσεων επί του αντικειμένου του, θα έδειχνε και το μεράκι που έλλειπε π.χ. από τον Jose Mourinho. Μήπως απλώς ενοχλήθηκαν, όσοι δεν έχουν μέλλον στην ομάδα;

 

 

Συμπερασματικά, ο Paratici «έτρεξε» την ομάδα, ενώ οι συνθήκες ήταν ιδιαίτερα δύσβατες. Έριξε το μέσο όρο ηλικίας, φέρνοντας τόσο «στοιχήματα» μεταγραφικά, όσο και παίκτες που έψαχναν το παραπάνω βήμα. Με λίγα λόγια, δίνει στα «Σπιρούνια» ένα πλάνο, το οποίο έλλειπε εδώ και καιρό. Το αποκορύφωμα μεταξύ όλων, είναι το γεγονός πως ο Harry Kane πείστηκε να παραμείνει. Ναι, είναι «δεμένος» με την ομάδα ούτως ή άλλως, αλλά νομίζω υπό άλλες συνθήκες, δε θα συνέχιζε.

Μέχρι στιγμής, δεν μπορούμε να πούμε πως η Tottenham έχει ξεκινήσει άσχημα, με δώδεκα βαθμούς σε επτά αγωνιστικές. Ο Nuno Espirito Santo (του οποίου το όνομα σημαίνει και Άγιο Πνεύμα), δεν ήρθε στο Λονδίνο για να δώσει εντυπωσιακό ποδόσφαιρο, παρά να φτιάξει μια σοβαρή ομάδα, με στρωμένη άμυνα. Να «δέσει» ένα ομαδικό σύνολο, στου οποίου οι σημαντικότερες μονάδες θα μπορούν να βγαίνουν «μπροστά». Αρκεί να θυμηθούμε πέρυσι, το φεγγάρι κατά το οποίο Son Heungmin και Harry Kane ήταν «σεληνιασμένοι» και οδηγούσαν την Tottenham ως πρώτη. Τι άλλο λείπει αυτή τη στιγμή από την ομάδα; Το βάθος. Υπάρχουν κι άλλες θέσεις που χρήζουν βελτίωσης, όπως αυτή του κέντρου της άμυνας, όπως η θέση «8». Αυτές θα είναι και οι επόμενες που θα αναβαθμιστούν.

 

 

Ιδανικά, ο Nuno θέλει να δει τους KaneSon να φτάνουν στα επίπεδα κατά τα οποία έπαιξαν και την περασμένη σεζόν, αποτελώντας ένα φονικό δίδυμο. Ταυτόχρονα, περιμένει από την υπόλοιπη ομάδα να παίζει σοβαρή άμυνα, και με το δόγμα ενός ποδοσφαίρου αντεπιθέσεων, να επιστρέψει στην ομάδα η σοβαρότητα που της έλλειπε. Χρειάζεται γι’ αυτό όμως και υπομονή. Άλλωστε, δε χτίστηκε σε ένα βράδυ η Ρώμη.

Η ευθύνη του Nuno Espirito Santo σε όλο αυτό, είναι μεγάλη. Η ευθύνη του Ιταλού τεχνικού διευθυντή, ακόμα μεγαλύτερη θα έλεγα, καθώς ο ίδιος διάλεξε και τον προπονητή. Το μόνο σίγουρο πάντως, είναι πως εξαιτίας του, ο Harry Kane πείστηκε για τελευταία φορά να μείνει. Κι ίσως με τη βοήθεια του «Αγίου Πνεύματος», η Tottenham επιστρέψει στις επιτυχίες.

 

 

Για την ώρα, ατομικά ο Kane δε συναρπάζει. Στο πρωτάθλημα δεν έχει κάνει «σεφτέ» στα γκολ, σκόραρε όμως στο Conference και στο EFL Cup. Είναι και λογικό ως ένα σημείο, καθώς ο Άγγλος ποδοσφαιριστής παίζει σχεδόν σερί από τον… Ιούνιο του 2020. Η ικανότητά του χαμένη δεν είναι, αλλά ίσως και ο ίδιος είναι πιο συγκρατημένος, ώστε να δει τι μπορεί να κάνει η ομάδα, δίχως απαραίτητα να «γκαζώνει». Και που ξέρετε, μπορεί να βάλει μπρος, αν κρίνει πως αξίζει τον κόπο, και να ανεβάσει ακόμα περισσότερο την ομάδα του.