Η φετινή West Ham δεν αστειεύεται σε κανένα της παιχνίδι, δεν θυμίζει σε τίποτα την… πελάτισσα της Astra Giurgiu και σίγουρα δεν θυμίζει ομάδα που θα παλέψει για την σωτηρία της. Αυτή είναι μια West Ham που δεν έχεις συνηθίσει.
Δώδεκα μέρες μέσα στον προηγούμενο Σεπτέμβρη, ξόδευα τα δεδομένα μου μου σε μια σκοπιά στην –όχι και τόσο ακριτική Θεσσαλονίκη– βλέποντας την Newcastle να περνάει με 0-2 από το London Stadium, λίγες μέρες πριν τελειώσω την στρατιωτική μου θητεία.
Θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου: « Θα τελειώσεις την θητεία σου σύντομα και θα μπορέσεις να χάνεις και ως πολίτης πλέον την ψυχραιμία σου με την εικόνα της αγαπημένης σου West Ham ». Η απόλυση ήρθε, το lockdown με κάνει να αναπολώ λίγο τον στρατό, βρίσκω όμως παρηγοριά στην West Ham. Aυτή είναι μία πρόταση που στις 12 Σεπτέμβρη, δεν περίμενα ποτέ θα την πω στο άμεσο μέλλον.
Ο Moyes δίνει απαντήσεις
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. O David Moyes, έχει δεχθεί τόσα χτυπήματα και τόση κριτική στην καριέρα του, κυρίως γιατί ο Sir Alex Ferguson, τον έχρισε ως διάδοχό του, σε έναν σύλλογο στον οποίο πραγματικά δεν τον δέχτηκε ποτέ και που κατά την προσωπική μου άποψη, ζει ακόμα στην σκιά του σπουδαίου Fergie. Έπειτα από τον Moyes, πέρασαν σπουδαίοι προπονητές στην United. Κανένας δεν κατάφερε ν αφήσει το στίγμα του και όλοι τους ανεξαιρέτως έπεφταν θύμα μίας ατυχούς σύγκρισης.
Ελάχιστοι θυμούνται πλέον την καταπληκτική Everton του Moyes. Μια ομάδα την οποία έχτισε με βετεράνους και με τον Marouane Fellaini στα καλύτερα του. Με ένα πολύ χαμηλό μπάτζετ και με παίκτες – cult heroes, σε ένα αρκετά «αφιλόξενο» Goodison Park.
Στην δεύτερη θητεία του στην West Ham, o Moyes έδωσε σχήμα σε ένα ρόστερ το οποίο ήταν γεμάτο με άσχημες επιλογές του παρελθόντος , με παίκτες οι οποίοι έπαιζαν -εντελώς τυχαία- καλά στα παιχνίδια κόντρα στο big six (βλέπε Anderson) και με παίκτες οι οποίοι ποτέ δεν δικαίωσαν τον ντόρο και την οικονομική σπατάλη που συνέβησαν για να έρθουν στο Λονδίνο (Haller). O Mowie δεν φοβήθηκε να διώξει τους… «τουρίστες», να κρατήσει στον πάγκο τους ποιοτικούς αλλά ασταθείς στην απόδοση τους (Lanzini, Yarmolenko, Noble),κρατώντας παράλληλα το πιο βαρύ χαρτί που είχε στην διάθεσή του, μακριά από τις ορέξεις των «μεγάλων», τον Declan Rice.
Η ομάδα πετυχαίνοντας κάποια σπουδαία αποτελέσματα κατάφερε να σώσει την περσινή παρτίδα. O Moyes τα «άκουσε» από το κοινό της ομάδας για την πώληση του Diangana στην West Bromwich, την ίδια περίοδο που έφερνε έναν (ακόμη) σχετικά άγνωστο Τσέχο για να καλύψει μια θέση στην οποία η West Ham πονούσε για πολλά χρόνια (Coufal) και έναν παίκτη από την Championship ως εναλλακτική λύση στα στόπερ. Μαζί με τον Dawson, έκανε την εμφάνισή του, ο Said Benrahma, ένας ακόμη παίκτης από την δεύτερη τη τάξει κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Καμία λαμπερή μεταγραφή, καμία κίνηση στο κλίμα της ευρωπαικής ελίτ, η οποία αποτελεί τον «διακαή πόθο» της διοίκησης των GSB.
Τι κατάφερε ; Με το σορτάρισμα του ρόστερ, φαίνεται πως το μεγαλύτερο κέρδος του ήταν να περάσει μια νοοτροπία νικητή σε μια ομάδα που από την τελευταία της χρονιά στο Boleyn, έμοιαζε εντελώς χαμένη. Αυτό που έχει φέτος η West Ham και μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό σε κάποιον παρακολουθεί την ομάδα επί πολλά έτη, είναι η ταυτότητα.
Μια ομάδα που βρέθηκε πίσω και κέρδισε σε δύσκολες έδρες (Leeds, Crystal Palace), μια ομάδα που επιτίθεται ακόμα και όταν δεν έχει την μπάλα στα πόδια της. Μία ομάδα που γύρισε από το 3-0, μέσα στην έδρα της Tottenham. Το ατελείωτο τρέξιμο των Antonio, Fornals, Bowen είναι κάτι το οποίο δεν μπορούσε να ακολουθήσει ο Haller και σε συνδυασμό με την επιθετική του δυστοκία, ήταν μοιραία ο αδύναμος κρίκος για τον Moyes.
Ο Άγγλος τεχνικός φαίνεται πως έχει δώσει σαφείς εντολές φέτος όσον αφορά την πίεση στην μπάλα. Οι παίκτες της West Ham δεν φοβούνται να βάλουν τα πόδια τους στην φωτιά και μάλιστα, ο Tomas Soucek φαίνεται ότι έχει αναλάβει προσωπικά να στείλει αυτό το μήνυμα σε όλες τις ομάδες της Premier League, καθώς είναι ο άνθρωπος με τα περισσότερα φάουλ στο πρωτάθλημα (την ώρα που γραφόταν το κείμενο).
Ο Pablo Fornals δεν θα μπορούσε να δώσει χαρακτηριστικότερη απάντηση όταν ρωτήθηκε σχετικά με την επικείμενη απόκτηση του Jesse Lingard: « Όποιος και να έρθει στην ομάδα θα πρέπει να δουλέψει σκληρά σε κάθε παιχνίδι γιατί αυτό είναι που κάνουμε καλά αυτή την στιγμή», φανερώνοντας το «work ethic» που επικρατεί αυτή την στιγμή στο Ανατολικό Λονδίνο.
Aυτό που κάνει την διαφορά φέτος για τα «σφυριά» είναι πρώτον η δουλειά στις στημένες φάσεις και δεύτερον οι «φονικές» αντεπιθέσεις οι οποίες ξεκινάνε από το ασφυκτικό pressing των μεσoεπιθετικών και καταλήγουν στο «πνίξιμο» των αντιπάλων από τους Rice & Soucek. Πολύ σπάνια θα διαπιστώσει κανείς κενά σε σετ παιχνίδι, στον άξονα της West Ham, καθώς αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ακόμη κι αν η μπάλα περάσει στο αμυντικό τρίτο της ομάδας του Ανατολικού Λονδίνου, Ogbonna & Dawson είναι εκεί για να καθαρίσουν. Ο πρώτος μάλιστα έχει τα περισσότερα επιτυχημένα διωξίματα στην Premier League.
Για τον Moyes λοιπόν είναι η πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, στην οποία μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα δικό του, αποκλειστικά δημιούργημα, το οποίο βασίζεται στις αμυντικές του αρετές και στην δημιουργικότητα των παιχτών (Lanzini, Benrahma, Fornals) του από την μέση και μπροστά. Σε αυτή την δημιουργικότητα προσθέστε και τον αμυντικό με τις περισσότερες ασίστ στο πρωτάθλημα.
Ο Cresswell στο pick της καριέρας του
Πέρυσι στην επανεκκίνηση του πρωταθλήματος, η Wolves περνούσε εύκολα από το Λονδίνο. O Adama Traore έρχεται από τον πάγκο και κάνει πραγματικά ότι θέλει την άμυνα της West Ham από την δεξιά πλευρά. Ο David Moyes βγάζει από το παιχνίδι έναν εξουθενωμένο Aaron Cresswell, ο οποίος δεν μπορεί με τίποτα να ακολουθήσει τον Ισπανό.
H πρώτη μου σκέψη τότε ήταν ότι ίσως ο Creswell, θα έπρεπε να αποχωρήσει από την ομάδα. Δεν ήταν μόνο η απόδοση του στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά και η γενικότερη εικόνα του. Λάθος τοποθετήσεις, αδυναμία στο να ακολουθήσει τους ταχύτατους επιθετικούς της Premier και λάθος μεταβιβάσεις από έναν παίκτη ο οποίος έχει απίστευτη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις του με το αριστερό του πόδι & ο οποίος αποτελούσε ίσως τον πιο αξιόπιστο παίκτη της West Ham (μαζί με τον Michail Antonio) τα τελευταία χρόνια. Πίστευα ότι ίσως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για εκείνον.
Φίλε Aaron ξέρω ότι δεν θα το δεις αλλά νιώθω ότι σου οφείλω μία συγγνώμη. Ο Cresswell φέτος είναι αναγεννημένος. Αγωνιζόμενος είτε ως κεντρικός στο 5-4-1 του David Moyes στην αρχή της χρονιάς, είτε ως αριστερός μπακ μετά τον τραυματισμό του επίσης εξαιρετικού μέχρι την στιγμή που έπρεπε να εγχειριστεί, Artur Masuaku, ο Άγγλος αμυντικός είναι ίσως στο κορυφαίο σημείο της καριέρας του.
Μεστό παιχνίδι, ελάχιστες λάθος μεταβιβάσεις και ατέλειωτα χιλιόμετρα. Ο Cresswell μπορεί να έχει παρέα στην κορυφή της λίστας (Robertson, Digne) των αμυντικών με τις περισσότερες ασίστ (5), αλλά κανένας αμυντικός δεν έχει φέτος τόσο μεγάλη επίδραση στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του, καθώς είναι αποτελεί τον εκτελεστή των στημένων φάσεων που έχουν φέρει την West Ham σε υψηλές πτήσεις και τον #1 πονοκέφαλο όσων ομάδων αντιμετωπίζουν τα «σφυριά».
The Czech-Mates!
Αναμφισβήτητα μέχρι στιγμής, το πρόσωπο της West Ham στην φετινή σεζόν και πρώτος σκόρερ είναι ο Tomas Soucek. Ο πανύψηλος Τσέχος ήρθε πέρυσι από την Slavia Prague και έδεσε κατευθείαν με τον Declan Rice, παραδίδοντας σεμινάρια για το πώς πρέπει να αγωνίζεται ο σύγχρονος box-to-box μέσος.
Η ειρωνεία στην μεταγραφή του Soucek είναι πως η πρώτη επιλογή για το κέντρο της ομάδας, πέρυσι τον Γενάρη, ήταν ο Gedson της Benfica, ο οποίος τελικά προτίμησε την Tottenham. Για την ιστορία, φέτος ο Πορτογάλος έχει αγωνιστεί μόλις 63 λεπτά κόντρα στην Chelsea για το EFL Cup.
Επιπροσθέτως, ο Soucek πέρα από τις σημαντικές νίκες που έδωσε φέτος με τα γκολ του σε αγώνες που έληξαν με 1-0 (Fulham, Εverton) και την σημαντικότατη προφορά του στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, έκανε ένα ακόμη δώρο στην ομάδα. Κι αυτό δεν είναι άλλο ο σημαντικός ρόλος τον οποίο διαδραμάτισε όσον αφορά την άφιξη του κολλητού του,Vladimir Coufal, στο Ανατολικό Λονδίνο.
Ο Coufal στα 28 του χρόνια έκανε το ταξίδι για την Αγγλία κι έχει δικαιώσει απολύτως τους ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν, έναντι μόλις 5 εκατομμυρίων Λιρών. Μετρώντας τρεις ασίστ, καταπίνοντας χιλιόμετρα στον «ασβέστη» και αντιμετωπίζοντας τους καλύτερους επιθετικούς του, ο Coufal δηλώνει πως απολαμβάνει να παίζει ανά τρεις ημέρες και πως είναι όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή να αγωνίζεται στην Premier League.
Οι «Czech-Mates» είναι πιθανώς δύο από τα κορυφαία αποκτήματα του συλλόγου την τελευταία 20ετία, ενώ σύμφωνα με δημοσιεύματα, η διάθεση τους να γυμνάζονται ακόμα και στα ρεπό, φαίνεται πως έπαιξε τον ρόλο της, στην αλλαγή της νοοτροπίας ορισμένων παικτών στα αποδυτήρια.
Ο Rice έχει πάει το παιχνίδι του στο επόμενο επίπεδο
Ακόμη και ο πιο αισιόδοξος οπαδός της ομάδας θα εθελοτυφλούσε αν φαντάζονταν το μέλλον του Declan Rice, αποκλειστικά στο Ανατολικό Λονδίνο. Ωστόσο αξίζει κανείς να αναφερθεί στο παρόν. Άλλωστε στην West Ham φαίνεται να πιστεύουν στην παραμονή του: «Πέρα από το οικονομικό, δεν βλέπω κάποιον άλλον λόγο ώστε να επιθυμεί να αποχωρήσει» δήλωσε πρόσφατα ο θρύλος της West Ham και πρώην αθλητικός διευθυντής της φημισμένης ακαδημίας της ομάδας, Tony Carr.
Υπάρχουν εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Rice είναι υπερεκτιμημένος και δεν είναι αρκετά καλός για μια κορυφαία ομάδα, όμως εκείνος κάθε εβδομάδα συνεχίζει να εντυπωσιάζει με τα στατιστικά να δείχνουν ότι ο Rice είναι ένας από τους κορυφαίους μέσους στο πρωτάθλημα. Από την αρχή της περασμένης σεζόν, ανήκει στο top 5 σε ποσοστό κερδισμένων κατοχών, με ποσοστό επιτυχίας 60%. Αυτό τον τοποθετεί πάνω από τους Wilfred Ndidi (57%), Rodri (48%) και Jorginho (46%).
Η άφιξη του Soucek, έχει απελευθερώσει επιθετικά τον Rice ώστε να προωθείται περισσότερο από ό, τι την σεζόν 2019-20, όταν στο πλάι του ήταν οι Carlos Sanchez, Jack Wilshere και Noble. Τα βασικά χαρακτηριστικά για τα οποία είναι γνωστός, περιλαμβάνουν την ανάγνωση του παιχνιδιού, τη δύναμη στην και την ολοένα και πιο αποτελεσματική προώθηση του παιχνιδιού. Τώρα ενορχηστρώνει μεγάλο μέρος του επιθετικού παιχνιδιού της West Ham.
Το παιχνίδι του Rice έχει βελτιωθεί από τότε που ο David Moyes επέστρεψε στο τιμόνι τον Δεκέμβριο του 2019 και η νίκη εντός 3-1 εναντίον της Watford τον περασμένο Ιούλιο ήταν ένα τεράστιο σημάδι της στενής σχέσης τους. Αφού σημείωσε ένα εξαιρετικό τέρμα ,ο Άγγλος έτρεξε προς τον πάγκο για να αγκαλιάσει τον προπονητή του. Ο 22χρονος απολαμβάνει να παίζει υπό τον Moyes και αυτό είναι τεράστιο κέρδος για την West Ham.
Ο Antonio είναι ο λόγος που η West Ham δεν αγωνίζεται στην Championship
Πέρυσι χρειάστηκε ένα ξέσπασμα του ώστε να κρατηθεί η West Ham στην κατηγορία. Φέτος αποδεικνύει ότι είναι απαραίτητος για να πάει αυτή η ομάδα μπροστά. Ο Antonio δεν είναι ο πρώτος επιθετικός που θα σκεφτείς ως απειλή στην Premier League. Δεκτό.
Ο Antonio έχει όμως μια σωματοδομή που δεν μαρκάρεται πολύ εύκολα, έχει αντοχές δρομέα και τρομερή αίσθηση του χώρου μέσα στην μεγάλη περιοχή. Δεν έχει την τεχνική άλλων «πρωτοκλασάτων» επιθετικών, όμως έχει μία ταχύτητα την οποία έχουν ελάχιστοι. Από εκείνον η West Ham δεν παίρνει μόνο τα γκολ, αλλά η συνήθειά του να κυνηγάει τις φαινομενικά «σκοτωμένες» μπαλιές, δίνει την ευκαιρία στην ομάδα του να «πάρει μέτρα» στο γήπεδο να, να κερδίσει κόρνερ αλλά και να κερδίσει και χρόνο.
Υπογράφοντας το νέο του συμβόλαιο τον περασμένο Δεκέμβριο, εξαργύρωσε την περσινή φοβερή σεζόν αλλά και την γενικότερη προσαρμοστικότητα του στις εκάστοτε απαιτήσεις της West Ham. O Moyes τον εμπιστεύεται με κλειστά τα μάτια γιατί είναι ακριβώς ο επιθετικός με τον οποίο φαντάζεται αυτή την ομάδα. Τέλος, o Αntonio αν παραμείνει υγιής, όλα δείχνουν ότι θα γίνει στο άμεσο μέλλον ο πρώτος σκόρερ των «Σφυριών» στην ιστορία της Premier League.
Συνοψίζοντας, αυτή την στιγμή, που γράφτηκε το άρθρο, η West Ham έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς από τις ομάδες που εδρεύουν στο Λονδίνο και τρέχει το μεγαλύτερο σερί νικών από την σεζόν 2005/2006. Την Κυριακή ετοιμάζεται να φιλοξενήσει την Liverpool σε μία αναμέτρηση που ίσως είναι ενδεικτική για την συνέχεια, και για τις δύο ομάδες.
Φυσικά αυτή η West Ham που παρακολουθούμε φέτος δεν έχει καμία σχέση με την West Ham την οποία έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Αυτή η West Ham δεν θα παλέψει για την «σωτηρία» της και δεν είναι καθόλου «βαρετή». Αυτή λοιπόν η ομάδα, έχει δώσει αρκετούς λόγους ήδη φέτος στο κοινό της να χαμογελάει και ποιος ξέρει, ίσως είναι έτοιμη, να «κάνει το βήμα παραπάνω».
