Η διακοπή του πρωταθλήματος για τις εθνικές ομάδες μας δίνει μία καλή ευκαιρία να κάνουμε έναν απολογισμό των ομάδων της Premier League. Η μεταγραφική δραστηριότητα ήταν φτωχή φέτος αφού οι πιο ακριβές μεταγραφές ήταν για τερματοφύλακες (!) άρα πάνω κάτω ξέραμε τι περιμέναμε να δούμε. Η μήπως όχι;
ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΕΣ
H Liverpool έκανε σχετικά άνετα το 4/4, εκμεταλλευόμενη το ευνοϊκό αρχικό της πρόγραμμα. West Ham, Crystal Palace, Brighton και Leicester δεν στάθηκαν εμπόδιο στην ομάδα του Jurgen Klopp. Ο Alisson δείχνει πάρα πολύ σταθερός κάτω από τα δοκάρια, αν και δε δοκιμάστηκε ιδιαίτερα, ενώ έκανε και ένα τραγικό λάθος με τη Leicester που δε κόστισε. Ο Mane έχει ξεκινήσει πολύ δυναμικά με τέσσερα τέρματα σε ισάριθμα παιχνίδια, εκμεταλλευόμενος τους χώρους που βρίσκει όταν όλοι πέφτουν πάνω στον Salah.
Οι Reds δε μάγεψαν τα πλήθη με το ποδόσφαιρο τους ούτε με τη Palace ούτε με τη Brighton, όμως πήραν το θετικό αποτέλεσμα με τους ‘μικρούς’ κάτι που τις κόστιζε ακριβά τα προηγούμενα χρόνια. Με πολύ σφιχτή πλέον άμυνα και τον Keita να μοιάζει σαν να είναι χρόνια στην ομάδα, η Liverpool δείχνει αποτελεσματική και κυνική. Μένει να την δούμε και στα δύσκολα ματς που έρχονται, αρχής γενομένης με τη Tottenham ακριβώς μετά τη διακοπή.
Δε γίνεται η περσινή πρωταθλήτρια που σάρωσε τους πάντες στο διάβα της κάνοντας 100 βαθμούς να μην είναι αυτόματα το φαβορί για το repeat. Η Manchester City επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί νικώντας πειστικά και άνετα την Arsenal στο Emirates στη πρεμιέρα. Έχασε το απόλυτο από την νεοφώτιστη αλλά πολύ ποιοτική Wolves αλλά με 10 βαθμούς σε τέσσερα παιχνίδια έχει ξεκινήσει πολύ δυνατά, δείχνοντας ότι έχει πολλές λύσεις.
Ο Mendy έχει κλέψει τις εντυπώσεις παίζοντας πολύ ψηλά στην αριστερή πτέρυγα, έχοντας τέσσερις τελικές πάσες. O Sterling δείχνει σε καλή κατάσταση όπως πέρυσι, ενώ ο Bernardo Silva δείχνει αναβαθμισμένος, και προτιμάται είτε στον άξονα είτε δεξιά αντί του Sane. Οι Πολίτες έχουν όμως να αντιμετωπίσουν τον τραυματισμό του νευραλγικού de Bruine αλλά και της έλλειψης ποιοτικού αμυντικού χαφ πλην του Fernandinho. Έχουν όμως έναν καταπληκτικό προπονητή και τεράστιο βάθος στο ρόστερ τους για να καταφέρουν να ξεπεράσουν τις όποιες δυσκολίες.
H… νέα Chelsea αρέσει. Ο Antonio Conte και το 3-5-2 του είναι παρελθόν, με τον Maurizio Sarri να γυρνάει στο 4-3-3 παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο μετά από καιρό. Ο Marcos Alonso δεν περιορίστηκε καθόλου μετατοπιζόμενος σε θέση full back, ίσα ίσα, δείχνει ακόμα πιο δραστήριος επιθετικά, με πολλά ανεβάσματα και αναπόφευκτα, συμμετοχή σε 6 από τα 10 γκολ που έχει πετύχει η ομάδα του. Ο Azpilizueta βρίσκεται πλέον στο δεξί άκρο της άμυνας, έτοιμος όμως να συγκλίνει προς το κέντρο, όταν ο Alonso προωθείται, παρέχοντας κάλυψη.
Ο Sarri έχει απελευθερώσει και τον Kante, δίνοντας του επιθετικές πρωτοβουλίες, ενώ αναγεννημένος δείχνει και ο Pedro, με τρία τέρματα μέχρι τώρα. Tέλος ο Hazard επιστρέφει στο Stamford Bridge με κεκτημένη ταχύτητα από το μουντιάλ με δύο γκόλ και ισάριθμες σε μόλις 223 λεπτά συμμετοχής. Οι Μπλε δείχνουν αναγεννημένοι και ξεκινώντας με 4/4 όπως η Liverpool, δείχνουν ότι μπορούν να επιστρέψουν στη κορυφή. Ιδίως αν ο Morata καταφέρει να ακολουθήσει τον ρυθμό των υπολοίπων.
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΤΕΤΡΑΔΑΣ
Ως γνωστόν, η Tottenham έγραψε ιστορία με το να μην ενισχυθεί καθόλου το φετινό καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι όμως πως ο Maurizio Pochettino έχει ένα πλήρες, ομοιογενές ρόστερ στα χέρια του, το οποίο κατά καιρούς έχει δηλώσει ότι δεν θέλει να το διαταράξει αν δε βρεθεί ο παίχτης που θα ταιριάξει 100% στο σύνολο. Σίγουρα βέβαια και η κατασκευή του νέου Tottenham Stadium που κόστισε περίπου 850 εκατομμύρια λίρες έχει παίξει το ρόλο του.
Η Tottenham λοιπόν ξεκίνησε me to 3/3 απέναντι σε Newcastle, Fulham, και Manchester United, για να ηττηθεί τη 4η αγωνιστική από τη Watford. Τα σπιρούνια, αν και πολύ αποτελεσματικά, δεν έχουν θέλξει με τις εμφανίσεις τους: Με τη Newcastle χρειάστηκαν δύο φορές τη βοήθεια του δοκαριού για να κρατήσουν το 1-2. Με τη Fulham κινδύνεψαν αρκετά να δεχτούν και δεύτερο τέρμα μέχρι ο Tripper να σκοράρει με ένα εκπληκτικό φάουλ. Και με τη United, αν και κέρδισαν εμφατικά, δεν έκαναν φάση σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο, όμως παρέμειναν στο παιχνίδι χάρη στην αναποτελεσματικότητα των παιχτών του Mourinho. Με τη Watford προηγήθηκαν με τυχερό γκολ αλλά δέχτηκαν δύο παρόμοια τέρματα και ηττήθηκαν. Ο Kane αν και κατάφερε επιτέλους να σκοράρει τον Αύγουστο, δείχνει βαρύς και χωρίς φρεσκάδα. Πολλοί παίχτες του Pochettino είχαν μακρύ μουντιάλ, και είναι ερωτηματικό αν θα βγάλουν τη σεζόν χωρίς ντεφορμαρίσματα και τραυματισμούς. Και ας μη ξεχνάμε πως μετά τη διακοπή υπάρχουν και τα παιχνίδια του Champions League μεσοβδόμαδα.
Η Tottenham έχει ένα από τα δυνατότερα σύνολα στο πρωτάθλημα αλλά χωρίς βάθος στο πάγκο να βάλει πλάτες, φαντάζει δύσκολο να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα μέχρι τέλους. Εκτός βέβαια και αν ο Moura συνεχίσει όπως ξεκίνησε και κάνει σεζόν τύπου Salah!
Η United είναι ίσως η πιο εσωστρεφής ομάδα του πρωταθλήματος. Ο κόσμος δεν είναι χαρούμενος από την μπάλα που παίζει η ομάδα του Mourinho και η περσινή δεύτερη θέση, σε αντίθεση με το τι πιστεύει ο Πορτογάλος, δεν θεωρείται επιτυχία.
Η ήττα από τη Brighton με κάκιστη εμφάνιση αλλά και η συντριβή εντός έδρας από τη Tottenham -ενώ ήταν καλύτεροι μέχρι το πρώτο γκολ- έφερε ακόμα περισσότερη γκρίνια και τον Mourinho να τα βάζει με τους δημοσιογράφους σε κάθε του δήλωση. Η νίκη επί της -πολύ εύθραυστης φέτος– Burnley έδωσε μία ηρεμία ενόψει της διακοπής. Η συνέχεια όμως αναμένεται πολύ δύσκολη για τους Κόκκινους Διαβόλους. O Sanchez ακόμα να βρει τον ρόλο του στην εντεκάδα και δεν έχει πιάσει τα στάνταρντ απόδοσης που είχε στην Arsenal. Η αμυντική λειτουργία δείχνει ακόμα προβληματική, με τον Mourinho να έχει παρατάξει διαφορετική τετράδα στην άμυνα σε κάθε φετινό αγώνα.
Είναι πολύ δύσκολο να σκεφτεί κανείς την Premier League με την United να μην είναι διεκδικήτρια. Δυστυχώς όμως οι παραπάνω ομάδες, χωρίς να υπερέχουν σημαντικά σε ποιότητα του ρόστερ, δείχνουν να έχουν την ηρεμία και την ηγεσία που απαιτείται για να ξεπεραστεί οποιαδήποτε κρίση στη διάρκεια της σεζόν, κάτι το οποίο φαντάζει δύσκολο με τον Mourinho στον πάγκο.
Η φετινή χρονιά είναι de facto ορόσημο για την Arsenal, όντως η πρώτη μετά από 22 χρόνια με διαφορετικό προπονητή από τον Arsene Wenger. Ο Unai Emery ανέλαβε ένα τεράστιο έργο, να επαναφέρει την Arsenal στις επιτυχίες και να σταθεί επάξια εκεί που στάθηκε ο σπουδαίος Γάλλος προπονητής. Σίγουρα αυτό δε μπορεί να γίνει εν μία νυκτί. Οι ήττες από City και Chelsea στα δύο πρώτα παιχνίδια επισήμαναν πως η Arsenal έχει πολύ δρόμο ακόμα για να ξαναδιεκδικήσει το πρωτάθλημα.
Οι Κανονιέρηδες έχουν πολλούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές αλλά στερούνται μίας ηγετικής παρουσίας στο χορτάρι αλλά και ενός παίχτη βαρόμετρο που θα κάνει τη διαφορά στα δύσκολα. Επίσης όπως φάνηκε και στο τελευταίο παιχνίδι με την Cardiff, οι Κανονιέρηδες έχουν πολλά να βελτιώσουν στο τρόπο που αμύνονται για να κλειδώνουν τις νίκες. Οι απαιτήσεις όμως δεν είναι υψηλές όπως ήταν επί Wenger, και αυτό ίσως αποβεί καταλυτικό για τον Emery να δουλέψει με το υλικό που έχει, να προβεί μελλοντικά στις κατάλληλες προσθήκες και να φέρει βήμα βήμα την ομάδα του βόρειου Λονδίνου στις επιτυχίες.
Συντάκτης: Δημήτρης Κριθαρέλλης
