Αν έχεις βαρεθεί να διαβάζεις για τον Ali Dia και την απίστευτη κομπίνα που έστησε για να αγωνιστεί στην Premier League με την Southampton, ήρθε η ώρα να μάθεις για τον τεχνικό, Kevin Cullis, που μερικά χρόνια πριν μπει στην στενή, κατάφερε να αναλάβει τα ηνία της «προπονητογέννας» Swansea, έστω και για μια τραγελαφική εβδομάδα.
Πέρα από το κατόρθωμα να καθιερωθεί στις συνειδήσεις των οπαδών ως η κορυφαία ουαλική ομάδα, η Swansea έχει επίσης καταφέρει την τελευταία δεκαετία να αναδείξει και να εξάγει τρεις σπουδαίους προπονητές. Μόλις χθες ο Graham Potter ανακοινώθηκε από την «σαλονάτη» Brighton μετά από μόλις έναν χρόνο στο «Liberty Stadium», ακολουθώντας το λαμπρό παράδειγμα των Roberto Martinez και Brendan Rodgers. Αν όμως αντί για δέκα γυρίσεις τον χρόνο 23 χρόνια πίσω, θα βρεις στα προπονητικά κιτάπια των Ουαλών μια «λεκιασμένη» σελίδα με την ιστορία του επαγγελματία απατεώνα, Kevin Cullis.
Ήταν Φεβρουάριος του 1996 όταν οι «Κύκνοι» μάχονταν για την παραμονή τους στην τρίτη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου και ο ιδιοκτήτης τους, Doug Sharpe, έψαχνε μανιωδώς έναν πιθανό επενδυτή ώστε να «ξεφορτωθεί» τον σύλλογο που σχεδόν δέκα χρόνια πριν αγωνιζόταν στην κορυφαία κατηγορία της χώρας υπό τον σπουδαίο, John Toshack. Ως επενδυτής-σωτήρας λοιπόν παρουσιάστηκε ο Michael Thompson, νομικός εκπρόσωπος της Shropshire, τάζοντας ανόδους στην Premier League και ένα όνομα για τον πάγκο, που θα προκαλέσει αίσθηση!
Οι εφημερίδες της εποχής γέμισαν με πρωτοσέλιδα για αύτον τον μυστηριώδη «Mr. X», φτάνοντας μάλιστα σε αναλυτικές προβλέψεις για την ταυτότητα αυτού, με θρυλικά ονόματα όπως των Trevor Francis, Mike Walker και Ian Rush (!) να θεωρούνται επικρατέστερα. Ο ενθουσιασμός είχε κατακλύσει τους οπαδούς της Swansea, που μαζεύτηκαν σωρηδόν στην παλιά έδρα της ομάδας, το «Vetch», για να δουν από κοντά ποιος τελικά θα «άλλαζε σελίδα» στον αγαπημένο τους σύλλογο. Τότε σε μια ανεπανάληπτη φαρσοκωμωδία, ως τεχνικός παρουσιάστηκε ένας ευτραφής επαγγελματίας χειρώνακτας στους αγγλικούς αυτοκινητοδρόμους και πρώην προπονητής της ομάδας νέων της Cradley Town (ποιας;).
Ο Kevin Cullis ένιωσε το ίδιο αμήχανα με το κοινό και τους δημοσιογράφους γύρω του, μην μπορώντας να αρθρώσει λέξη και κοιτώντας τα μικρόφωνα σαν εξωγήινες συσκευές, την στιγμή που ο ψίθυρος «Kevin Who;» πλημμύριζε την αίθουσα. Το τραγικό σκηνικό συμπλήρωναν ο Michael Thompson, στον ρόλο του αντιποδοσφαιρικού πραγματιστή γυαλάκια, και ο εμβρόντητος, φανερά απογοητευμένος, πρώην σκάουτ της Liverpool, Paul Molesworth, που είχε πέσει στην παγίδα να αποδεχθεί την θέση του βοηθού προπονητή… χωρίς να γνωρίζει τον προπονητή!
«Είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα που έχω βιώσει στο ποδόσφαιρο. Δεν θα έπρεπε να έχει συμβεί ποτέ, δεν θα έπρεπε να έχει υπάρξει καν μια τέτοια πιθανότητα. Δεν είχα ακούσει ποτέ το όνομά του, όμως οι δρόμοι μας είχαν ατυχώς διασταυρωθεί την προηγούμενη σεζόν. Παρακολουθούσα για λογαριασμό της Liverpool έναν έφηβο τερματοφύλακα της Cradley, που επιθυμούσαμε να πάρουμε στις ακαδημίες μας. Το παιδί ήταν πραγματικά καλό και αφού εισηγήθηκα θετικά και του μίλησα, κανόνισα με τον πρόεδρό τους ένα δοκιμαστικό και την ενδεχόμενη απόκτησή του».
«Αφού εντυπωσίασε στις προπονήσεις μας και ήμασταν έτοιμοι να υπογράψουμε μαζί του, παρουσιάστηκε ο κύριος Cullis με το ύφος σωματοφύλακα σε κλαμπ, ζητώντας 50,000 λίρες για να κλείσει η συμφωνία. Όταν του εξήγησα πως είχαμε ήδη συμφωνήσει τα διαδικαστικά με τον πρόεδρο, με ενημέρωσε πως κατά την διάρκεια του δοκιμαστικού ο νεαρός είχε κλείσει τα 17 και είχαν καταφέρει να υπογράψουν δεσμευτικό συμβόλαιο μαζί του. Φυσικά η Liverpool δεν ήταν ικανοποιημένη με την εξέλιξη, η απόκτηση δεν ολοκληρώθηκε ποτέ κι εγώ φάνηκα εντελώς ηλίθιος στα μάτια τους!».
Μακάρι όμως το μαρτύριο του Molesworth να τελείωνε εκεί, αφού μετά από μερικούς μήνες κι ενώ είχε συμφωνήσει να στηρίξει τον Thompson στην προσπάθειά του να αναγεννήσει την Swansea, o Cullis τον πήρε τηλέφωνο και κανόνισε ραντεβού, λέγοντάς του πως ήρθε η ώρα να επανορθώσει για αυτό που του είχε κάνει. Εκεί τον ενημέρωσε πως αυτός θα αναλάβει τελικά τον ουαλικό σύλλογο και του ζήτησε να παρακολουθήσει τους παίκτες, φτιάχνοντας μια αναλυτική λίστα με την υποτιθέμενη χρηματιστηριακή αξία τους κατά την άποψή του. Τα όσα βίωνε ήταν ήδη αρκετά τραγικά ώστε ο Molesworth να αναρωτηθεί «αν άρχισαν τα γουρούνια να πετάνε»!
Την ημέρα της επίσημης παρουσίασης ο Cullis τραύλιζε και κάπνιζε το ένα τσιγάρο πάνω στο άλλο, ρωτώντας τον βοηθό του αν είχε τόσο άγχος όσο κι αυτός. Δυστυχώς όμως ακόμα κι εκείνη η εκδοχή του φάνταζε καλύτερη από την αμέσως επόμενη, όπου κατά το προσφιλές ρητό «δώσε θάρρος στον χωριάτη» τον έκανε να δηλώσει τα εξής απίστευτα: «Ίσως αποδειχθώ καλύτερος από τον Rush που περιμένατε πολλοί». «Είτε την Inter προπονούσα πριν, είτε την Cradley θα δείτε πως δεν έχει διαφορά». «Εγώ παίζω ένα πολύ πιο επιθετικό στυλ ποδοσφαίρου και θα χρειαστώ έξι προσθήκες για να το καταφέρω». «Μερικοί παίκτες δεν είναι γι’ αυτό το επίπεδο και τους το είπα κατάμουτρα. Έδειξαν να παίρνουν το μήνυμα».
Στην πρώτη προπόνηση μιλώντας σχολαστικά στο τηλέφωνο και καπνίζοντας μανιωδώς, απέφυγε να αναλάβει αυτός την άσκηση των παικτών. Άφησε στο πόδι του τους Molesworth και Rimmer, που έκαναν απλά τα βασικά, μην θέλοντας να επέμβουν στην τακτική προσέγγιση του πρώτου προπονητή. Εντελώς απροκάλυπτα όμως στο τέλος της ημέρας ο Cullis πλησίασε τους παίκτες και τους είπε πόσο εντυπωσιασμένος ήταν με την απόδοσή τους, τονίζοντας πως για τον πρώτο μήνα θα ακολουθήσουν ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα ώστε ο ίδιος να μπορέσει να κατανοήσει βαθύτερα το ρόστερ του!
Μόλις τρεις ημέρες αργότερα ήρθε ο πρώτος αγώνας απέναντι στην Swindon εντός έδρας, όπου παρά την ήττα μόνο με 1-0, οι «Κύκνοι» έμοιαζαν να παίζουν στον αυτόματο, χωρίς τακτική και πλάνο, με τον Cullis να μην σηκώνεται από τον πάγκο σε κανένα σημείο του ματς και τις φήμες να θέλουν τους παίκτες να ξεσπουν σε γέλια με τα όσα κωμικά διαδραματίστηκαν στα αποδυτήρια. Το πρόγραμμα του αγώνα μάλιστα τον καλωσόριζε ως «Keith Cullis», οι οπαδοί του φώναζαν «Hey Mr. Nobody» και μια μεγάλη δόση ποδοσφαιρικής καλτίλας (sic) ξεχείλιζε στο γήπεδο.
Δυστυχώς ή ευτυχώς η Swansea είχε και μεσοβδόμαδο παιχνίδι στο «Bloomfield Road» απέναντι στην Blackpool. Μόλις έξι ημέρες μετά την πρόσληψή του ο απατεώνας τεχνικός έμοιαζε ανήμπορος να διαχειριστεί υποτυπωδώς τις καταστάσεις και λίγα λεπτά πριν μπουν στα αποδυτήρια κάλεσε τους δύο καλύτερους παίκτες του, Roger Freestone και Christian Edwards, προσπαθώντας με τον πλέον ακατάλληλο λαϊκιστικό τρόπο να τους κάνει να αποδώσουν καλύτερα.
«Ήμασταν τρομοκρατημένοι. Έμοιαζε με αστείο, αλλά σας διαβεβαιώνω δεν ήταν. Μας τράβηξε στην άκρη με τον Roger και ξεκίνησε να μας μιλά για νέα συμβόλαια που μας είχε ετοιμάσει. Υπέρογκες συμφωνίες διάρκειας τεσσάρων χρόνων, λες και είχε να κάνει με λεφτά της Monopoly. Ήμουν μόλις 20 ετών και ζούσα με τους γονείς μου, παίρνοντας 125 λίρες την εβδομάδα και αυτός μου έλεγε για τρεις χιλιάδες την εβδομάδα με δώρο μια ολοκαίνουργια Mercedes», θυμάται ακόμη σοκαρισμένος ο Edwards σε μία συνέντευξη που έδωσε προ τριετίας.
Πριν την έναρξη του ματς με την Blackpool, o Cullis μπήκε στα αποδυτήρια φωνάζοντας και ανακοινώνοντας πως θα αλλάξει την διάταξη και την σύνθεση της ομάδας σε σχέση με τον προηγούμενο αγώνα. Οι παίκτες άρχισαν να διαμαρτύρονται και να τον κατηγορούν πως δεν ξέρει τι κάνει, όμως αυτός κόλλησε το πρόσωπό του στο δικό τους, λέγοντας πως αυτός διατάζει ως προπονητής. «Δεν θα είσαι για πολύ», αναφώνησαν όλοι πριν βγουν στο γήπεδο, με το σκορ να είναι ήδη 2-0 κατά τους πριν το ημίχρονο σε μία παντελώς άθλια εμφάνιση.
Στα αποδυτήρια στην ανάπαυλα επικράτησε πανικός, με τον «έμπειρο» τεχνικό να τα έχει χαμένα, να μην μπορεί να θυμηθεί σωστά τα ονόματα των παικτών του και στο τέλος να του λένε να το βουλώσει και να βγει έξω, με την διάταξη να αλλάζει και τελικά το παιχνίδι να λήγει μεν με το βαρύ 4-0, αλλά τουλάχιστον με έναν πιο αξιοπρεπή τρόπο. Με την λήξη του αγώνα ο φαινομενικά απερχόμενος πρόεδρος, Doug Sharpe, θα εμφανιστεί μπροστά στους παίκτες, ανακοινώνοντας την απόλυση του Cullis και πως η συμφωνία με την Shropshire δεν θα προχωρήσει αφού τον ενημέρωσαν πως δεν έχουν τα υποσχόμενα κεφάλαια.
Το τραγικό κεφάλαιο όμως δεν είχε φτάσει στο τέλος του. Στον απόηχο του διασυρμού ο Thompson θα δηλώσει πως θα προσπαθήσει να ολοκληρώσει την αγορά και πως ο Cullis είχε παραιτηθεί για προσωπικούς λόγους. Ο συνεργάτης του όμως άμεσα θα τον διαψεύσει, θα τονίσει εμπαθώς πως ακόμα και ο Terry Venables δεν θα μπορούσε να σώσει ένα τόσο ανίκανο ρόστερ και θα διεκδικήσει νομικά τις 116,000 λίρες που είχε υπογράψει να λάβει στο συμβόλαιο του. Τελικά ο Sharpe θα αναγκαστεί να του δώσει αποζημίωση πενταψήφιου ποσού, υπογράφοντας παράλληλα μαζί του συμφωνητικό εχεμύθειας ώστε να μην μπορεί ποτέ να μιλήσει σε οποιοδήποτε μέσο για τα γεγονότα της εξαήμερης πρωτοκαθεδρίας του στον σύλλογο!
Ο Molesworth θα είναι ο μόνος που θα διασωθεί από αυτό το φιάσκο, παίζοντας σημαντικό ρόλο στην πρόσληψη του πρώην Δανού ποδοσφαιριστή της Liverpool, Jan Molby, ως παίκτη-προπονητή, που όμως δεν θα καταφέρει να σώσει την ομάδα από τον υποβιβασμό σε μια χρονιά με το αρνητικό ρεκόρ των τεσσάρων αλλαγών στον πάγκο σε μια σεζόν! Ευτυχώς αυτό το τραγελαφικό περιστατικό, που έχει μπει στο χρονοντούλαπο ως η δεύτερη μικρότερη προπονητική θητεία στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, έβαλε μυαλό στην Swansea, που μέχρι το 2011 κατάφερε την ολική επαναφορά με την άνοδο στην Premier League.
Όσον αφορά την κατάληξη του πρωταγωνιστή μας και τα πρότερα λόγια μας, για επαγγελματία απατεώνα και μάλιστα καταδικασμένο, ο Cullis το 2003 μπήκε εννέα μήνες φυλακή για παρουσίαση πέντε (!) πλαστών πιστοποιητικών που του απέφεραν 96,000 λίρες μαζί με μια απάτη για παράνομη χρήση πιστωτικής κάρτας, που είχε χρεωθεί ακόμα 23,000 λίρες. Δεν έμαθε όμως από το πάθημά του και μόλις έναν χρόνο μετά την αποφυλάκισή του επέστρεψε στο κελί του, αφού παρουσίασε σε μια ασφαλιστική εταιρία ένα ακόμα πλαστό έγγραφο με σκοπό να λάβει μια υπέρογκη αποζημίωση! Ποδοσφαιρική απάτη, όνομα και πράγμα!
