Αύριο το μεσημέρι η Cardiff υποδέχεται την Chelsea, με τις δύο ομάδες να ψάχνουν την νίκη που θα τις βοηθήσει στις μάχες παραμονής και τετράδας αντίστοιχα. Το έργο των Ουαλών ξεκάθαρα δύσκολο, αφού έχουν κερδίσει μόλις μια φορά τους αντιπάλους τους όταν τους χώριζαν τρεις κατηγορίες, με σκόρερ έναν ηρωικό ταχυδρόμο.
Στην Αγγλία δεν θεωρούν θαύμα μόνο το να σωθεί η Cardiff, αλλά και ότι παλεύει με αξιώσεις για την παραμονή της μέχρι και σήμερα. Φυσικά το αυριανό παιχνίδι απέναντι στην Chelsea δεν είναι must-win, όμως το να υποτιμηθεί μια τόσο αξιόμαχη ομάδα θα είναι τραγικό λάθος. Η προϊστορία είναι δεδομένα υπέρ των «Blues», όμως υπάρχει μια ιστορία 33 χρόνων, που μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για τους Ουαλούς, στην οποία περιλαμβάνονται ένας ποδοσφαιριστής-ταχυδρόμος, ο εμβληματικός πρόεδρος Ken Bates και ο Neil Warnock!
Γυρίζουμε λοιπόν πίσω στο 1986, όταν για τον τρίτο γύρο του League Cup οι «Bluebirds», που αγωνίζονταν τότε στην τέταρτη κατηγορία, θα υποδεχόντουσαν την ακμάζουσα Chelsea, η οποία την αμέσως προηγούμενη σεζόν είχε τερματίσει έκτη στην πρώτη κατηγορία. Μάλιστα, στα μισά εκείνης της χρονιάς το σύνολο του John Hollins είχε βρεθεί μόλις δύο βαθμούς μακρυά από την πρωτοπόρο Manchester United, πριν «καταρρεύσει» στα κρίσιμα ματς πριν το φινάλε.
Το ζευγάρι είχε καταφανέστατο φαβορί, όμως η Cardiff προερχόταν από μία «τυχερή» πρόκριση άνευ προηγουμένου στο αγγλικό ποδόσφαιρο, η οποία μάλιστα είχε έρθει εκτός γηπέδων. Στον δεύτερο γύρο του θεσμού η αντίπαλός της, Luton, είχε αρνηθεί να δώσει εισιτήρια στους οπαδούς των φιλοξενουμένων, κάτι που συνήθιζε για περισσότερα από δύο χρόνια μετά από ένα σοβαρό περιστατικό χουλιγκανισμού στο αρχαϊκό «Kenilworth Road». Έως τότε καμία ομάδα δεν είχε παραπονεθεί στην διοργανώτρια αρχή του League Cup -για το πρωτάθλημα είχε πάρει την έγκριση της FA-, όμως οι Ουαλοί το έκαναν κυριολεκτικά «εθνικό ζήτημα».
Μετά από δύο γύρους διαβουλεύσεων οι φιλοξενούμενοι δικαιώθηκαν, όμως και πάλι η Luton προτίμησε να αποκλειστεί παρά να ανοίξει τις πύλες της σε ταξιδιώτες-οπαδούς. Έτσι λοιπόν οι «Bluebirds» βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν μια τεράστια πρόκληση απέναντι στους ομόχρωμους «Blues», που από το 1982 άνηκαν στον επιφανή επιχειρηματία και εμβληματικό ποδοσφαιρόφιλο Ken Bates, ενώ είχαν στο πλούσιο ρόστερ τους αστέρες της εποχής, όπως οι Kerry Dixon, David Speedie και Pat Nevin.
Οι περισσότεροι το είδαν σαν μια σπουδαία εμπειρία και το ίδιο έκανε και ο τότε τεχνικός των Ουαλών, Frank Burrows, ο οποίος έκανε το σχετικό rotation -κυνηγούσε την άνοδο στο πρωτάθλημα- δίνοντας το βάπτισμα του πυρός (πρώτο του 90λεπτο) στον 25χρονο αριστεροπόδαρο μέσο, ταχυδρόμο έως τα 22 του, Nick Platnauer. Ο γεννημένος στο Λέστερ ποδοσφαιριστής προερχόταν από τρία χρόνια σχετικής απραξίας (35 συμμετοχές σε τρία χρόνια) σε Birmingham και Reading, υπογράφοντας ως ελεύθερος προς το τέλος της θερινής μεταγραφικής περιόδου.
Σε εκείνον τον αγώνα όμως ήταν γραφτό το άστρο του να λάμψει και να οδηγήσει την Cardiff σε μία από τις μεγαλύτερες νίκες της ως τότε ιστορία της. Η Chelsea υποτίμησε καταφανέστατα την αντίπαλο της και επέλεξε να κάνει αλλαγή τον πρώτο σκόρερ της Dixon μόλις πέτυχε το γκολ που της έδωσε το προβάδισμα, αφού υπολόγιζε χωρίς τον… ταχυδρόμο. Ο Platnauer ισοφάρισε με δύσκολη κεφαλιά στο δεύτερο δοκάρι στις αρχές του δεύτερου μέρους (48′), όμως δεν είχε ακόμα «παραδώσει το τελευταίο του γράμμα».
Αυτό έγινε στο 76′, όταν με μία ακόμη κεφαλιά θα έκλεινε το σκορ και θα πετύχαινε το μεγαλύτερο upset εκείνης της διοργάνωσης. Το πόσο καλός ήταν εκείνη την ημέρα αποδεικνύει το γεγονός πως είχε και δοκάρι ελάχιστα λεπτά πριν την λήξη, το οποίο αν είχε καταλήξει στα δίχτυα θα σφράγιζε το μοναδικό χατ-τρικ της καριέρας του! Η εμφάνιση του ήταν εντυπωσιακή, τον έκανε άμεσα fan-favourite και κόντεψε να του δώσει την «ουαλική» εθνικότητα. Μέσα στην επόμενη τριετία μάλιστα πραγματοποίησε 115 συμμετοχές (τις περισσότερες από οποιαδήποτε ομάδα που αγωνίστηκε), όντας καθοριστικός στην άνοδο της επόμενης σεζόν.
«Ποτέ δεν υπήρξα ένας μέσος που σκόραρε συχνά, όμως έπαιρνα καλές θέσεις όταν βγάζαμε κάποια σέντρα. Αυτό έγινε την στιγμή της ισοφάρισης. Στο δεύτερο γκολ ήμουν κάπως τυχερός, αφού βρέθηκα στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή. Δεν θυμάμαι πολλά από εκείνη την νίκη, όμως σίγουρα δεν πανηγυρίσαμε με ξενύχτια και ποτά. Ο Burrows ήταν από τους προπονητές, που θα σε έφερναν την άλλη μέρα για προπόνηση χωρίς να επηρεάζεται από αποτελέσματα. Είμαι βέβαιος γι’ αυτό», θα δηλώσει ο Platnauer σε μία συνέντευξη το 2010.
Μάλλον προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως ο MVP εκείνης της αναμέτρησης δεν έχει συγκρατήσει περισσότερα από ίσως την σπουδαιότερη εμφάνιση της καριέρας του και το πως αποθεώθηκε ή λατρεύτηκε εκείνη την ημέρα. Αυτό όμως οφείλεται στο γεγονός πως επέλεξε να θυμάται κάτι άλλο. Κάτι πιο αγνό, που αποδεικνύει την αγάπη με την οποία αντιμετώπιζε το άθλημα. Έτσι αντί για τους ξέφρενους πανηγυρισμούς στην μνήμη του έχει χαραχθεί η στιγμή που αντίπαλος πρόεδρος μπήκε στα αποδυτήρια της Cardiff για να την συγχαρεί, παρά το ξεκάθαρα τραγικό αποτέλεσμα για την δική του ομάδα.
«Ήμασταν στην τέταρτη κατηγορία και η Chelsea στην πρώτη, οπότε είχαμε γίνει ένας φονέας γιγάντων εκείνη την ημέρα. Παρ’ όλα αυτά εγώ δεν κράτησα την νίκη ή τα δύο μου γκολ από τότε, αλλά τον Ken Bates. Εμείς είχαμε σχεδόν γελοιοποιήσει την ομάδα του, όμως αυτός μπήκε στα αποδυτήρια και μας έδωσε τα ειλικρινή του συγχαρητήρια. Δεν νομίζω πως πολλοί θα το έκαναν αυτό. Πρέπει να έχεις κότσια και να είσαι πραγματικός άντρας για να ξεπεράσεις την απογοήτευση σου και να πράξεις έτσι».
«Είναι κάπως αστείο, όμως από όσα συνέβησαν σε όλη την διάρκεια της καριέρας μου, αυτή η στιγμή ήταν κάτι που δεν ξέχασα ποτέ. Έμεινε στο μυαλό μου και επηρέαζε τον τρόπο που αντιμετώπιζα τους αντιπάλους. Όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο και ασχολήθηκα με την προπονητική ήξερα πως το πρώτο πράγμα που θα έκανα ήταν πως είτε η ομάδα μου κερδίσει είτε χάσει εγώ πάντα θα πήγαινα να συγχαρώ τους αντιπάλους. Είμαι πραγματικά χαρούμενος, που όντως το έκανα».
Στον επόμενο γύρο του League Cup η Cardiff αποκλείστηκε από την Shrewsbury (1-0), ενώ και στο πρωτάθλημα έχασε γρήγορα έδαφος και έμεινε 13η, μακρυά ακόμα και από τα play-off ανόδου. Ο Platnauer έμεινε στην ομάδα μέχρι το καλοκαίρι του 1989 μέχρι που ο Neil Warnock τον αγόρασε για 50 χιλιάδες λίρες για λογαριασμό της Notts County! Τελικά η καριέρα του τελείωσε το 1998 στην ερασιτεχνική Hinckley United, με τον ίδιο στην συνέχεια να επιστρέφει στο πόστο του ως ταχυδρόμος -εργάζεται μέχρι και σήμερα- στο Λέστερ, ενώ παράλληλα υπήρξε και part-time προπονητής σε Rothwell, Kettering και Bedford.
