Πάνε σχεδόν τρία χρόνια από την τελευταία φορά που η Tottenham αντιμετώπισε την Dortmund σε νοκ άουτ φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης, με τον Mauricio Pochettino να βρίσκεται τότε σε ένα τεράστιο δίλημμα σχετικά με το αν θα κυνηγούσε τον ευρωπαϊκό ή τον εγχώριο τίτλο.
Μια από τις πιο συνηθισμένες εκφράσεις στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όπου οι αγωνιστικές υποχρεώσεις ολοένα και πληθαίνουν, είναι πως «δεν χωράνε δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη». Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, ίσως και αθλητικά ανήθικο, μερικές φορές προπονητές, παίκτες και διοικήσεις συνειδητά ή ασυνείδητα αποφασίζουν να αφήσουν στην άκρη κάποια διοργάνωση και να αφοσιωθούν σε κάποια άλλη. Αν σκεφτούμε ότι κάτι τέτοιο ισχύει σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου, φανταστείτε τι γίνεται στην Αγγλία, όπου έχουμε σχεδόν 40 (!) αγωνιστικές και δύο παράλληλα κύπελλα.
Ο αντίλογος είναι πως αυτές οι ομάδες έχουν μεγάλο βάθος και σχεδόν δύο ισάξιες ενδεκάδες για να προσαρμοστούν σε κάθε ανάγκη. Η αλήθεια είναι όμως πως ο ανταγωνισμός έχει πια φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, που μια και μόνο αλλαγή ενός φορμαρισμένου παίκτη, μια προσαρμογή σε διάταξη ή ακόμα και η αντικατάσταση του τερματοφύλακα, μπορούν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό τον ρυθμό και κατ’ επέκταση τα αποτελέσματα μιας ομάδας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως στους ομίλους, ειδικά του Europa League, οι αγγλικοί σύλλογοι χρησιμοποιούν σχεδόν αποκλειστικά παίκτες που λογίζονται ως αναπληρωματικοί.
Δυστυχώς μετά τους ομίλους οι αντίπαλοι γίνονται πιο δύσκολοι και η ευχέρεια για κάτι τέτοιο μειώνεται δραστικά. Αν θέσουμε όλες αυτές τις παραμέτρους στον μέγιστο βαθμό, μπορούμε να αξιολογήσουμε σωστά την Tottenham που αντιμετώπισε την Dortmund στους «16» του Europa League την σεζόν 2015/16. Ο αγώνας έλαβε μέρος στις 10 Μαρτίου, όμως για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή καλύτερα να ξεκινήσουμε την αναδρομή μας με τον αγώνα του FA Cup απέναντι στην Crystal Palace λίγες εβδομάδες νωρίτερα (21 Φεβρουαρίου).
Οι υπερβολικά φιλόδοξοι οπαδοί των «Σπιρουνιών», μετά το μεγαλειώδες διπλό στην έδρα της Manchester City για το πρωτάθλημα που συνέχιζε ένα νικηφόρο σερί πέντε αγώνων, έκαναν λόγο μέχρι και για διαφαινόμενο τρεμπλ από την ομάδα τους. Το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να ξεπεράσουν την «σταχτοπούτα» Leicester που προπορευόταν με δύο βαθμούς, να εκμεταλλευτούν το 1-1 που είχαν πάρει στην έδρα της Fiorentina στο Europa League και να αποκλείσουν εντός έδρας την αδύναμη Crystal Palace στο κύπελλο.
Πρώτοι χρονικά αντίπαλοι ήταν οι «Αετοί» και ο Mauricio Pochettino αποφάσισε να μην κάνει ιδιαίτερο rotation, με μόλις τέσσερις αναπληρωματικούς να βρίσκονται στο βασικό σχήμα (Onomah, Vorm, Wimmer και Bentaleb). Παρ’ όλα αυτά η Palace με ένα γκολ του Kelly λίγο πριν την λήξη του πρώτου ημιχρόνου θα καταφέρει να πάρει την πρόκριση (1-0), στην πρώτη της νίκη μετά από δέκα αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις! Κάπου εκεί η «ιδέα της επιλογής» θα τρυπώσει στο μυαλό του Αργεντινού τεχνικού, που θα δηλώσει επιφυλακτικά πως «ίσως αυτός ο αποκλεισμός να μας κάνει καλό μακροπρόθεσμα».
Βλέπετε πια είχαν απομείνει δύο τρόπαια. Η Premier League, που η Tottenham δεν είχε σηκώσει για 55 ολόκληρα χρόνια, και το Europa League, ένας μέχρι και σήμερα διφορούμενης αξίας ευρωπαϊκός θεσμός, που δεν αντέχει στην σύγκριση με το Champions League. Ο τελευταίος τίτλος του συλλόγου γενικά είχε κατακτηθεί πριν από οκτώ χρόνια (League Cup), ενώ ένα αντίστοιχο ευρωπαϊκό κύπελλο (UEFA Cup) στην τροπαιοθήκη του χρονολογούταν πίσω στο 1984. Αυτά ήταν τα στοιχεία που είχε να αξιολογήσει ο Pochettino και να αποφασίσει τι θα πράξει στην συνέχεια.
Μέχρι να έρθει το ματς απέναντι στην Dortmund, τα «Σπιρούνια» είχαν προφανώς αποκλείσει -εύκολα με 3-0- την Fiorentina, ενώ στο πρωτάθλημα η διαφορά είχε ανοίξει στους πέντε βαθμούς, με την Leicester όμως να παρουσιάζει σημάδια κάμψης και να μην έχει αποτινάξει από πάνω της τον όρο του αουτσάιντερ. Η στιγμή της κλήρωσης μάλλον έπαιξε καθοριστικό ρόλο, αφού μετά την αποφυγή του εγχώριου ντέρμπι (Manchester United-Liverpool), ελάχιστες ή και καμία αντίπαλος δεν ήταν τόσο δυνατή όσο οι Γερμανοί.
Η Borussia χωρίς τον Jurgen Klopp πια στον πάγκο, έχοντας ξεπουλήσει αρκετά αστέρια της και με το πρωτάθλημα ήδη καπαρωμένο από την Bayern Munich -το πήρε με δέκα βαθμούς διαφορά στο τέλος-, δεν είχε άλλον τρόπο να προβάλλει την «αναγέννησή» της υπό τον Thomas Tuchel, πέραν του Europa League. Αντίθετα ήταν σχεδόν σίγουρο πως η πλειοψηφία των οπαδών της Tottenham θα προτιμούσαν με κλειστά μάτια την κατάκτηση της Premier League, μην σας πω ακόμα και απλά να ξεπεράσουν την Arsenal στην τελική βαθμολογία, μετά τους υπερβολικούς αστεϊσμούς με την «St Totteringham’s Day».
Συμπτωματικά στο εκατοστό (!) ματς του Pochettino στον πάγκο των «Σπιρουνιών», οι εφτά αλλαγές στην ενδεκάδα σε σχέση με το τελευταίο ματς πρωταθλήματος έδωσαν μια πρώτη γεύση των προθέσεων του. Παρά το γεγονός μάλιστα πως η ομάδα του αντιμετώπιζε μετά από λίγες ημέρες την ουραγό Aston Villa, αποφασίστηκε στυλοβάτες εκείνης της σεζόν, όπως οι Dier, Kane και Dembele να ξεκουραστούν, ενώ Alli και Rose ήταν τιμωρημένοι, με αρκετούς από τους 3,400 οπαδούς των φιλοξενουμένων να αποδοκιμάζουν χλιαρά κατά την εκφώνηση των ενδεκάδων.
Το πρώτο ημίχρονο έληξε με το κολακευτικό για τη Tottenham 1-0, χάρη στο 33ο τέρμα του Aubameyang μέσα στην χρονιά, στην συμπλήρωση μισής ώρας αγώνα. Η κατάσταση έμοιαζε εξαιρετικά δυσοίωνη, όμως δεν υπήρξαν δραστικές αλλαγές τόσο στον τρόπο παιχνιδιού, όσο και στα πρόσωπα, με τον Kane να περνά στο ματς μόνο για το τελευταίο τέταρτο, ενώ προηγουμένως είχε γίνει και μια μάλλον συντηρητική αλλαγή με τον Dembele να περνά στην θέση του σαφώς πιο επιθετικογενή Chadli.
Σε μια φυσιολογική εξέλιξη της εικόνας του πρώτου μέρους η Dortmund στην επανάληψη πέτυχε δύο ακόμη τέρματα, αμφότερα με τον Reus. Το πρώτο στο 61′ μετά από ένα δουλεμένο στημένο στο οποίο ο Subotic στο δεύτερο δοκάρι έστρωσε υποδειγματικά στον Γερμανό και το επόμενο και τελευταίο του ματς εννιά λεπτά αργότερα, όταν μετά από ατομική ενέργεια ο Aubameyang άνοιξε την μπάλα στον Castro κι αυτός έκανε συστημένη σέντρα σε ένα πραγματικά υπέροχο τέρμα.
Κάθε φάση εκείνου του αγώνα έμοιαζε με πιθανό γκολ και το τελικό σκορ ίσως δεν είναι ικανό να αποτυπώσει την αλήθεια. Η Dortmund είχε 63% κατοχή, 19 σουτ έναντι μόλις τριών (!) της Tottenham και εννέα κόρνερ στην βαρύτερη ήττα της αντιπάλου της μέσα στην σεζόν. Μάλιστα τα «Σπιρούνια» για μόλις τρίτη φορά ως τότε συμπλήρωναν τρεις αγώνες χωρίς νίκη σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ δεν θα δεχόντουσαν ξανά τρία τέρματα μέχρι το φινάλε του πρωταθλήματος και την βαριά ήττα από την Newcastle με 5-1.
«Είμαι πραγματικά απογοητευμένος με το αποτέλεσμα, όμως δεν μετανιώνω. Όταν προετοιμαζόμαστε για ένας ματς επιλέγω έντεκα παίκτες, που μπορούν να μπουν μέσα και να το κερδίσουν. Ήταν απλά μια κακιά μέρα και πρέπει να το αποδεχθούμε. Οι παίκτες μου είναι λυπημένοι, όμως μερικές φορές μέσα στην σεζόν δεν θα είσαι καλός. Έχουμε μπροστά μας έναν πολύ σημαντικό αγώνα πρωταθλήματος απέναντι στην Aston Villa. Είμαστε σε πολύ καλή θέση και δεν πρέπει να αφήσουμε αυτό να μας επηρεάσει. Θα προσπαθήσουμε στο εντός έδρας ματς με την Dortmund να αλλάξουμε την κατάσταση και δεν σταματάμε να ελπίζουμε για την πρόκριση», θα δηλώσει χαρακτηριστικά ο Pochettino με τα λόγια του να μοιάζουν από καθησυχαστικά έως και ανακούφισης για τους κακοπροαίρετους.
Φυσικά η ανατροπή δεν έγινε ποτέ και η Dortmund κέρδισε και στον επαναληπτικό με 2-1. Τουλάχιστον το πλάνο του Αργεντινού τεχνικού δούλεψε προσωρινά με την ομάδα του να κερδίζει τα τέσσερα από τα πέντε επόμενα παιχνίδια της στο πρωτάθλημα, όμως όπως όλοι γνωρίζετε στο τέλος να μην καταφέρνει να πάρει όχι μόνο τον τίτλο, που κατέληξε στην Leicester, αλλά ούτε καν την δεύτερη θέση, που πήρε η Arsenal. Δυστυχώς όλοι ζούμε με τις επιλογές μας και δεν νομίζω πως πολλοί θα κατέκριναν τον «Poch» για τις δικές του!
