Το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Ozil, οι “γκάφες” του Gibbs και η ευχάριστη έκπληξη Alex Oxlade-Chamberlain.
Η Arsenal επέστρεψε με δραματικό τρόπο στα τρίποντα απέναντι σε έναν αξιοπρεπή αντίπαλο που ήρθε για να παίξει ποδόσφαιρο, ωστόσο ορισμένες καταστάσεις – εντός και εκτός γηπέδου – προκαλούν εκνευρισμό.
“It was more about the mathematics than about the brilliance today because we absolutely had to win today” μία εκ των δηλώσεων του Arsene Wenger στην συνέντευξη τύπου!
Κρατάμε (εμείς της Arsenal) τους τρεις βαθμούς και αυτό ήταν το μοναδικό ζητούμενο από σήμερα. Η ομάδα κλήθηκε να αντιδράσει μετά από απογοητευτικές εμφανίσεις, γνωρίζοντας πως ακολουθούν πολλά παιχνίδια που κρίνουν δύο στόχους της φετινής χρονιάς (FA Cup-Champions League), αντιμετωπίζοντας την ανανεωμένη Hull City του Silva, ο οποίος φαίνεται να κάνει εξαιρετική δουλειά μέχρι στιγμής με πολύ συγκεκριμένες και αποτελεσματικές προσθήκες.
Σε ένα παιχνίδι που θα ξεχαστεί γρήγορα από άποψης θεάματος, προσωπικά δεν περίμενα να δω κάτι παραπάνω από αυτό που είδα σήμερα στο γήπεδο, προσθέτοντας στα παραπάνω και τις γνωστές απουσίες, ωστόσο υπάρχουν ανησυχίες για ορισμένες ατομικές εμφανίσεις.
Δικαιολόγησα πολλές φορές τον Arsene Wenger όταν κρατούσε τον Ozil στην εντεκάδα γιατί έχει την top class ενέργεια. Εδώ και αρκετό καιρό το έχει χάσει αυτό και πλέον κάνει λάθος πάσες στα δύο μέτρα, ενώ ταυτόχρονα έχει χάσει τα δύο πλεονεκτήματά του: την ασσίστ και το κράτημα της μπάλας. Δεν υπάρχει άλλος παίκτης στην ομάδα που να παίζει καθαρά την θέση και το γεγονός αυτό καθιστά ύποπτο τον Γερμανό. Προσωπικά είμαι απογοητευμένος πλέον, ειδικά όταν βλέπω και τον Lucas Perez στον πάγκο, απόφαση που δικαιολογώ μονάχα εφόσον ο τελευταίος δεν ήταν έτοιμος σωματικά λόγω του πρόσφατου τραυματισμού του. Ένας Lucas ο οποίος για ακόμα μια φορά άφησε το στίγμα του στο τελικό σκορ, κερδίζοντας το πέναλτι για την ομάδα του. Εκπληκτικά πράγματα από τον Ισπανό που θαυμάζαμε και στη χώρα μας πριν λίγο καιρό.
Ο δεύτερος που μου κάθισε είναι ο Gibbs. Πολύ έμπειρος πλέον ο Άγγλος, δεν ξέρω πόσες ακόμα ευκαιρίες θα σπαταλήσει, καθώς η Hull σήμερα εκμεταλλεύτηκε τις κακές τοποθετήσεις του και έβγαλε τις περισσότερες επιθέσεις από την πλευρά εκείνη, στοχεύοντας τον Markovic. Φυσικά στην φάση που διαμαρτύρονται οι φιλοξενούμενοι, ο αριστερός μπακ της Arsenal έπρεπε να δεχτεί την κόκκινη κάρτα εφόσον ο επιτιθέμενος έβγαινε μόνος του απέναντι στον Cech.
Παρ’ όλα αυτά, οι εμφανίσεις του Alex Oxlade-Chamberlain στο κέντρο μας ξαφνιάζουν. Φτιάχνει παιχνίδι με εξαιρετικές μακρινές πάσες στον χρόνο που πρέπει, κρατάει μπάλα, ηρεμεί το παιχνίδι, ξεφεύγει εύκολα από πίεση 2-3 παικτών, ενώ τον βλέπουμε να σπριντάρει προς την άμυνα και να καλύπτει όποτε είναι απαραίτητο. Πρώτη φορά τον βλέπω να κάνει ώριμο παιχνίδι. Ελπίζουμε να μην είναι κάτι πρόσκαιρο αυτό που βγάζει στο γήπεδο, γιατί η Arsenal έχει ανάγκη από ένα 8άρι αλλά και από ποιοτικούς Άγγλους ποδοσφαιριστές. Δεν είναι τυχαίο πως στο site της ομάδας ο Ox έχει ταξινομηθεί στους ποδοσφαιριστές του κέντρου.
Τέλος, θέλω να αναφερθώ και στο χέρι του Alexis. Είναι ξεκάθαρο πως δεν το ήθελε, ο βοηθός φαίνεται να το είδε καθαρά και αφού μίλησε με τον Clattenburg, το γκολ μέτρησε. Δεν ξέρω τι ακριβώς υποδεικνύει ο κανονισμός αλλά λογικά δεν θα έπρεπε να μετρήσει. Εκεί που θέλω να σταθώ είναι στην συμπεριφορά των μίντια, και όταν λέμε μίντια εννοούμε στις μέρες μας το internet.
Μέσα σε μια ώρα από τη λήξη του παιχνιδιού έχουν δώσει ήδη εξευτελιστική έκταση στο «χέρι του Θεού» όπως είδα κάπου. Πολλά memes, πολλά edit και πάει λέγοντας. Οκ, καθοριστική φάση για το παιχνίδι αλλά όλοι γνωρίζουμε πως δεν ήταν αυτός ο λόγος που ασχολήθηκαν τόσο πολύ. Η έννοια της «τρολοArsenal» πουλάει ΠΟΛΥ στο internet, γίνεται μεγάλο πανηγύρι κάτω από κάθε ανάρτηση σχετική με την ομάδα και αυτό είναι απογοητευτικό όσον αφορά την αντιμετώπιση της. Πολλοί έχουν ξεχάσει ποια είναι η Arsenal.
ΟΜΩΣ, ο Sanchez είναι ο επιθετικός ο οποίος έχει συμπεριληφθεί σε περισσότερα γκολ από κάθε άλλον στα πέντε μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης και εμείς το μόνο που βλέπουμε είναι απλά την παραπάνω πρόταση συνοδευόμενη από ορισμένους αριθμούς. Φανταστείτε αν στη θέση του βρισκόταν ο Pogba, ο Ibrahimovic, ο Kante ή για παράδειγμα αν είχαν μια Χ επιτυχία στις ομάδες τους οι Pep-Klopp, τότε ποιο θα ήταν το ύφος όλων όσων θα τους σχολίαζαν.
Μιλάμε για τεράστια αδικία, ενώ π.χ. το πανηγύρι που γίνεται με τον Kante είναι εν μέρει δικαιολογημένο, από την άποψη πως είναι όντως ό,τι καλύτερο υπάρχει στη θέση του, αλλά η υπερβολή δεν παύει να είναι εμφανής και στη δικιά του προβολή, το μέγεθος της οποίας επηρεάζει παράλληλα και την ομάδα στην οποία αγωνίζεται και εδώ είναι το ύποπτο του όλου θέματος.
Ανοίγω τεράστια συζήτηση και δεν αρνούμαι το γεγονός πως η πορεία της Arsenal τα τελευταία χρόνια έχει συμβάλλει στα παραπάνω. Ωστόσο, κανείς δεν ενδιαφέρεται για το γεγονός πως η εικόνα της ομάδας, το prestige της, δέχεται τα τελευταία χρόνια ισχυρά χτυπήματα για αδικαιολόγητους λόγους.
Υ.Γ. Alex Iwobi, κρατήστε αυτό το όνομα.
Συντάκτης Γιώργος Στάντζος
