Ο γνωστός αναλυτής του Sky Sports βρέθηκε πρόσφατα στο προσκήνιο, όταν εξέφρασε την «συμπάθειά» του για τον Paul Pogba, με τον Graeme Souness να μην διστάζει να εκφράζει συχνά πυκνά την πολλές φορές δηκτική άποψη του για διάφορα ποδοσφαιρικά θέματα. Για έναν παρόμοιο λόγο στην Τουρκία λατρεύεται από τους φίλους της Galatasaray. Κι αυτό γιατί πριν μερικά χρόνια είχε προέβη σε μια κίνηση που ελάχιστοι θα τολμούσαν να κάνουν!
Ο Graeme Souness είναι ένας από τους πιο διάσημους ποδοσφαιριστές που έχει εξάγει η Σκωτία. Ένας εξαιρετικός, σκληροτράχηλος μέσος όπως ακριβώς πρόσταζαν οι απαιτήσεις για την θέση αυτή στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Γεννημένος στο Εδιμβούργο, ξεκίνησε από πολύ μικρός το ποδόσφαιρο στην Tynecastle Boys Club, μέχρι που ανακαλύφθηκε σε ηλικία 15 ετών από τον Bill Nicholson, τότε προπονητή της Tottenham. Στους «Spurs» δεν αγωνίστηκε ποτέ σε επίσημο παιχνίδι, με το επαγγελματικό του ντεμπούτο να γίνεται στον… Καναδά όταν και είχε δοθεί δανεικός στην Montreal Olympique και το νεοσύστατο τότε πρωτάθλημα των ΗΠΑ!
Οι εμφανίσεις του εκεί, τον έκαναν να μπει στην καλύτερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος σε ηλικία μόλις 19 ετών, αναγκάζοντας την Middlesbrough να πληρώσει 30 χιλιάδες λίρες για τις υπηρεσίες του νεαρού τότε μέσου. Στον αγγλικό Βορρά έμελλε να γίνει θρύλος. Κατέγραψε 176 συμμετοχές, όντας ένα από τα βασικά γρανάζια στο χορτάρι του Ayresome Park και συνέβαλλε καθοριστικά τόσο στην άνοδο της «Boro» στην κορυφαία κατηγορία, όσο και στην σταθεροποίηση της σε αυτή. O Souness είχε γίνει ένας από τους καλύτερους μέσους στην κατηγορία και όλοι οι μεγάλοι σύλλογοι «σφάζονταν» στα πόδια του.
Το 1978, ο Ian Callaghan είχε αποχωρήσει από την Liverpool, και στο Μέρσεϊσαϊντ έψαχναν να βρουν τον ιδανικό αντικαταστάτη του πρωταθλητή κόσμου και συμβόλου της μεσαίας γραμμής των «Reds». Ο κλήρος έπεσε στον Souness. Η Liverpool πρόσφερε 350 χιλιάδες λίρες στην Middlesbrough και έφερε τον Σκωτσέζο στο Anfield, που έγραψε ιστορία με την κόκκινη φανέλα. Επτά χρόνια, πέντε πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών και τέσσερα League Cup. Μια απόλυτα επιτυχημένη επταετία, με τον ίδιο να αγωνίζεται σε πάνω από 50 παιχνίδια ανά σεζόν! Ήταν το απόλυτο πολυεργαλείο. Αποχώρησε το 1984 για την Sampdoria, στην οποία έκατσε για δύο σεζόν και κατόπιν γύρισε στην Σκωτία, για να κάνει κάτι το οποίο δεν είχε καταφέρει ως τότε. Να αγωνιστεί σε σκωτσέζικη ομάδα!
Έτσι, το 1986, η Rangers φέρνει στην Γλασκώβη τον Souness στον ρόλο του παίκτη-προπονητή. Με τα χρόνια να έχουν περάσει πλέον για τον ίδιο, στην πενταετή θητεία του στον σύλλογο είχε περιοριστεί μόνο στην θέση του προπονητή. Κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και τέσσερα League Cup και από εκεί που έκλεισε η καριέρα ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή, ξεκίνησε αυτή ενός νέου και ανερχόμενου προπονητή! Τότε ήταν που κατάλαβε ότι η ήττα τον πείραζε περισσότερο ως προπονητή, παρά ως ποδοσφαιριστή, με τον ίδιο να δηλώνει χαρακτηριστικά ότι «δεν μπορώ να το διαχειριστώ».
Παρόλα αυτά το εντυπωσιακό 64% στο ποσοστό νικών τον έφερε ξαφνικά στον πάγκο της Liverpool, μετά την παραίτηση του πρώην συμπαίκτη του, Kenny Dalglish. Εκεί τα βρήκε σκούρα! Ο ίδιος ως άνθρωπος ήταν αρκετά οξύθυμος και με περιορισμένη υπομονή. Ήθελε να βλέπει άμεσα αποτέλεσματα, όμως αυτά δεν ήρθαν ποτέ. Η σχεδόν τριετής παρουσία στο Anfield, έφερε μόλις ένα FA Cup. Εκτός όμως αυτού έφερε μια αυτοβιογραφία και πολλά, πολλά, μα πάρα πολλά νεύρα. Στο βιβλίο με την ονομασία «The Management years» περιγράφει την ζωή του ως προπονητής από την πρώτη μέρα και επικεντρώνεται στις δυσκολίες που αντιμετώπισε, αλλά και στο γεγονός ότι όλοι οι «παίκτες-κλειδιά» του ήταν πάνω από την ηλικία των 30. Ο Souness γρήγορα έχασε τον έλεγχο της ομάδας και μετά από αρκετά επεισόδια με άλλα μέλη του προσωπικού των «Reds» αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία της ομάδας.
Και φτάνουμε αισίως στην Galatasaray. O Souness μετά την θητεία του στο Anfield ήθελε να ξεφύγει από το βρετανικό ποδόσφαιρο. Έμεινε ένα χρόνο εκτός της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας και όταν αποφάσισε να επιστρέψει βρήκε «καταφύγιο» στην Τουρκία. Στο Ali Sami Yen έκατσε για μόλις μια σεζόν, στην οποία όμως στιγματίστηκε από αρκετούς, αλλά λατρεύτηκε από τον κόσμο της «Chim Bom». Όντας ήδη πρωταθλητής Τουρκίας για την σεζόν 1995/96, βρισκόταν και στον τελικό του Κυπέλλου έχοντας ως αντίπαλο την μισητή Fenerbahce. O αγώνας διεξαγόταν στην έδρα της δεύτερης, στο Sukru Saracoglu, ενώ είχε ήδη προηγηθεί ο πρώτος αγώνας με την Galatasaray να επικρατεί με 1-0 στο Ali Sami Yen. Η Fenerbahce προηγούταν σε όλη την διάρκεια του αγώνα με το ίδιο σκόρ και το ματς πήγε στην παράταση, όπου η ομάδα του Souness ισοφάρισε με γκολ του Dean Saunders, κατακτώντας παράλληλα το τρόπαιο.
Επειδή θεωρήθηκε πολύ απλό το να σηκώσεις ένα τόσο σημαντικό κύπελλο στην έδρα του μισητού αντιπάλου, ο Souness το προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Ξαφνικά, και ενώ οι παίκτες πανηγύριζαν την κατάκτηση, ο Σκωτσέζος παίρνει μια σημαία στα χρώματα της ομάδας του και την καρφώνει στην σέντρα του Sukru Saracoglu. Κανείς δεν πίστευε στα μάτια του! Μια σημαία της Galatasaray κυμάτιζε στην σέντρα του γηπέδου της Fenerbahce. Στην συνέχεια μάλιστα την πήρε στα χέρια του και την κυμάτιζε μπροστά στα επίσημα του γηπέδου, όπου κάθονταν μερικοί ιθύνοντες του αντίπαλου συλλόγου.
Όπως αποκάλυψε μετά από αρκετά χρόνια ο ίδιος, όλα είχαν τον λόγο τους. «Εκείνη την εποχή, λίγους μήνες πριν τον αγώνα είχα κάνει ένα πολύ σοβαρό χειρουργείο. Ένας από τους υπευθύνους της Fenerbahce με είχε προσβάλλει πολύ άσχημα, και στον τελικό κυμάτισα την σημαία μπροστά του για να του δείξω χαρακτηριστικά ποιος είναι ο ανάπηρος. Εκείνη την στιγμή βέβαια ήταν εντελώς τρελό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως περίμενα μετά τον αγώνα στα αποδυτήρια ότι θα κατέβαινε ανά πάσα στιγμή ο πρόεδρος και θα μου έλεγε πως απολύομαι. Όντως κατέβηκε. Είχε δάκρυα στα μάτια του, αλλά ήταν δάκρυα υπερηφάνιας. Κανείς δεν με έχει αγκαλιάσει και κανείς δεν με έχει ασπαστεί έτσι. Ήταν μια υπέροχη στιγμή την ώρα που η αστυνομία έδινε μάχη με τους εξαγριωμένους οπαδούς της Fenerbahce».
Για την ιστορία, αν και του έγινε πρόταση ανανέωσης, ο Souness στο τέλος εκείνης της σεζόν έφυγε. Ακολούθησαν μερικά προπονητικά περάσματα σε Torino, Southampton (πέρασε τον Ali Dia αλλαγή), Benfica, Blackburn και Newcastle μέχρι που αποφάσισε να αποσυρθεί από την προπονητική το 2004 και να ακολουθήσει την καριέρα του αναλυτή. Αύριο αγωνίζονται δύο ομάδες στις οποίες λατρεύτηκε, με φόντο την είσοδο στους ομίλους του Europa League, και το σίγουρο είναι ότι ανυπομονούμε να ακούσουμε τα όσα έχει να πει και εκείνος για το παιχνίδι.
Συντάκτης: Φάνης Αγριτέλλης
