Το περασμένο καλοκαίρι υπήρξε πολυάσχολο για την Leeds United. Με τις μεταγραφές που έγιναν πολλοί είναι αυτοί που περίμεναν την άνοδο, ωστόσο όλα δείχνουν ότι θα καθυστερήσει για ακόμα μια σεζόν.
Το θερινό transfer window αποδείχθηκε δραστήριο για τα «Παγώνια». Συνολικά μια ντουζίνα παικτών αποχώρησε από τον αγγλικό βορρά ενώ οι διπλάσιοι (ναι, 24 παίκτες) κατέφθασαν στο Λιντς για να αγωνιστούν με την φανέλα της ομάδας. Η σεζόν ξεκίνησε με νέο προπονητή και ελπίδες για άνοδο, που τελικά, όπως αποδεικνύεται, δεν πρόκειται να εκπληρωθούν τουλάχιστον για την φετινή σεζόν. Με την ομάδα να διανύει ένα πολύ κακό τρίμηνο, έχοντας μόλις μια νίκη σε 15 παιχνίδια , το eyap.gr βρίσκει την αφορμή να σας αναλύσει τι ακριβώς δεν πάει καλά στις τάξεις των «Παγωνιών».
– Πρόβλημα νούμερο 1: Για να εντοπιστεί η αρχή αυτής της κατάστασης, πρέπει να πάμε πίσω στον Αύγουστο. Δαπανήθηκαν αρκετά χρήματα για μεταγραφές, φέρνοντας παίκτες εκ των οποίων κάποιοι αποδείχθηκαν «λίρα εκατό», και άλλοι που δύσκολα θα παραμείνουν και την νέα σεζόν στην ομάδα. Το πιο σοβαρό πλήγμα όμως για τον σύλλογο ήταν η πώληση του Chris Wood, αφήνοντας έτσι την ομάδα χωρίς καθαρόαιμο δεινό σκόρερ, με μοναδικό άξιο αντικαταστάτη τον Lassoga (που είναι δανεικός από το Αμβούργο) και τον Kemar Roofe να «βγάζει τα κάστανα από την φωτιά», παρόλο που αγωνίζεται ως εξτρέμ. Όπως είναι όμως φυσιολογικό, σε μια κατηγορία όπως η Championship, δεν είναι δυνατόν να αγωνίζονται δύο επιθετικοί για ολόκληρη την σεζόν. Οι Cibicki, Ekuban και Grot αποδεικνύονται μέχρι στιγμής λίγοι, με το πρόβλημα στο σκοράρισμα να γίνεται πλέον κάτι παραπάνω από εμφανές.
– Πρόβλημα νούμερο 2: Η συνοχή. Με 9(!) παίκτες να μένουν από το περσινό ρόστερ είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην μπορεί να «δέσει» σαν ομάδα. Μπορεί να έκανε ένα σχετικά καλό πρώτο μισό όντας σε τροχιά Play-off, στην συνέχεια όμως ακολούθησε μια παρατεταμένη καμπή. Η αλήθεια είναι ότι έχει εξαιρετικές μονάδες. Και αυτό φάνηκε μέχρι τον Δεκέμβριο. Από εκεί και πέρα όμως, που αρχίζεις να μετράς αντίστροφα τις αγωνιστικές, μπαίνουν στο παιχνίδι, η συνοχή, η σκοπιμότητα και η σταθερότητα. Η Leeds υστερεί στον πρώτο και στον τελευταίο τομέα, ο οποίος φέρνει σαν συνέπεια και τον τρίτο, δηλαδή μια αλυσιδωτή αντίδραση. Όταν τα περιθώρια αρχίζουν να στενεύουν και η ομάδα τίθεται αντιμέτωπη με κλειστές άμυνες και ομάδες που αποσκοπούν είτε στην παραμονή τους είτε στην άνοδο, η ομάδα παρουσιάζεται αμήχανη, και αυτό βγαίνει και στο γήπεδο.
– Πρόβλημα νούμερο 3: Η απομάκρυνση του Christiansen. Η αλλαγή στο «τιμόνι» της ομάδας ήταν ίσως το πιο μοιραίο λάθος της διοίκησης. Ένας προπονητής που έφερε τον ισπανικό χαρακτήρα με τις παραλλαγές του, στην Αγγλία χρειάζεται χρόνο. Χρόνο που ποτέ δεν πήρε από την διοίκηση. Το εξαιρετικό πρώτο μισό οφείλεται στον Δανό, διότι σε μια τέτοια κατηγορία ελάχιστες ομάδες τόλμησαν κάτι τέτοιο. Το έκανε ο Karanka στην Middlesbrough και ανέβηκε. Το έκανε και ο Guardiola στην Manchester City και χρειάστηκε έναν χρόνο τουλάχιστον για να μας παρουσιάσει αυτό που βλέπουμε σήμερα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και η πρόσληψη του Heckingbottom, ενός Άγγλου φιλόδοξου μεν προπονητή, αλλά με κυρίως Αγγλική φιλοσοφία ποδοσφαίρου. Και σε μια τέτοια σύγχυση φιλοσοφιών έχουν πέσει οι παίκτες της ομάδας. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν ήταν ακόμα ο Δανός προπονητής, η ομάδα θα είχε επανέλθει στις νίκες προ πολλού. Μη ξεχνάτε ότι και τον Οκτώβριο είχε υποπέσει σε παρόμοιο ντεφορμάρισμα και όμως επανήλθε.
Για να μην μακρηγορώ ακόμη περισσότερο, δε θα μου φανεί περίεργο αν η ομάδα τερματίσει σε ακόμη χαμηλότερη θέση. Δεν πρόκειται να κινδυνέψει, αλλά ίσως βρεθεί μια-δύο θέσεις πιο κάτω. Το καλοκαίρι πάντως αναμένεται να είναι και πάλι δραστήριο και η ομάδα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε τρεις δρόμους: α) είτε στην καθιέρωση του Heckingbottom και δημιουργία ομάδας σύμφωνα με τα θέλω του, β) είτε στην πρόσληψη ενός προπονητή με ισπανική φιλοσοφία κοντά στα όσα ζητούσε ο Christiansen και γ) είτε σε ένα ακόμα ολικό ξεσκαρτάρισμα με την ελπίδα ότι η άνοδος μπορεί να αχνοφαίνεται κάπου στον ορίζοντα
Συντάκτης: Φάνης Αγριτέλλης
