Γιατί υπάρχει ένα άγαλμα του σπουδαίου Ιταλού παλαίμαχου παίχτη της Roma, Simone Perrotta, δίπλα σε αυτά δύο θρύλων του αγγλικού ποδοσφαίρου, στο Άστον του Μάντσεστερ;
Δέκα χιλιόμετρα ανατολικά του Μάντσεστερ, της πολυπληθέστατης αγγλικής πόλης, που στις γειτονίες της ιδρύθηκαν η Manchester United και η Manchester City, υπάρχει μια άλλη πόλη. Στην σκιά της πρωτεύουσας του Γκρέιτερ Μάντσεστερ, το εμπορικό Άστον της περιφέρειας του Τέιμσαϊντ δεν περηφανεύεται ότι έχει «γεννήσει» τόσο μεγάλους συλλόγους. Γνωστές στους σκληροπυρηνικούς ποδοσφαιρόφιλους και τους καμμένους με το Football Manager, οι Curzon Ashton F.C. και Ashton United F.C είναι τα καμάρια της πόλης των 45.000 κατοίκων. Κι ας παίζουν στην 6η και 7η κατηγορία αντίστοιχα.
Το Άστον, άλλωστε, δεν κινείται αντίθετα από την «στερεοτυπική» κουλτούρα των Άγγλων. Μπάλα, μπάλα και πάλι μπάλα. Τα γήπεδα των δύο ερασιτεχνικών συλλόγων είναι κάθε Σάββατο γεμάτα. Οι παμπ μετά τα παιχνίδια ασφυκτικά κοσμοπλυμμηρισμένες. Τα γήπεδα και οι αλάνες την Κυριακή σφύζουν από κόσμο, που προσπαθεί να εφαρμόσει στο χορτάρι όσα είδε να επιδεικνύουν τα ποδοσφαιρικά τους είδωλα. Το Άστον είναι, άλλωστε, πόλη με έντονο βιομηχανικό παρελθόν (πέρα από ιστορικό, καθώς Ρωμαίοι, Βίκινγκς και Αγγλοσάξονες πέρασαν από εκεί). Τον 17ο αιώνα εμφανίστηκαν στην πόλη τα πρώτα εργαστήρια βαμβακιού και τον 19ο αιώνα η περιοχή του Τέιμσαϊντ έγινε η μεγαλύτερη βιομηχανική δύναμη επεξεργασίας βαμβακιού στην Αγγλία. Αργότερα, με την πτώση της βαριάς βιομηχανίας και τα πρώτα μεταναστευτικά κύματα στο νησί, το Άστον έγινε μια καθαρά εμπορική πόλη, με ανοιχτές αγορές και γιγάντια εμπορικά κέντρα.
Το ποδόσφαιρο είναι «διέξοδος» για τους κατοίκους μιας εργατικής πόλης. Και αναπόφευκτα, υπό τέτοιες συνθήκες, άτομα που θα διέπρεπαν στο άθλημα, θα γεννιόντουσαν στις γειτονιές της. Και ήταν τρεις οι σπουδαιότεροι, που άνοιξαν τα μάτια τους στον μάταιο τούτο κόσμο, για πρώτη φορά εκεί. Δύο Άγγλοι και ένας Ιταλός για την ακρίβεια.
ΣΤΙΣ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1941, στο Άστον γεννήθηκε ο Geoff Hurst, από πατέρα πρώην ποδοσφαιριστή των Bristol Rovers, Oldham Athletic και Rochdale και μητέρα Αγγλογερμανίδα. Ως έφηβος ήταν εθισμένος με το ποδόσφαιρο. Μάλιστα, κάποτε, του δόθηκε πρόστιμο μίας λίρας για διατάραξη της κοινής ησυχίας, όταν και έσπασε το παράθυρο ενός γείτονα. Ήταν εξαιρετικός μαθητής και παράλληλα εξαιρετικός αθλητής. Στα έξι του, μετακόμισε με την οικογένεια του στο Chelmsford και πήγε σχολείο στο Λονδίνο, που απείχε 30 χιλιόμετρα από το νέο του σπίτι. Του ήταν δύσκολο να προσαρμοστεί στο σχολείο της μεγαλούπολης και ακόμη πιο δύσκολο να «τινάξει» από πάνω του την εικόνα του «χωριατόπαιδου» και τα στερεοτυπικά σχόλια γύρω από αυτό. Στα 11 του μπήκε στην ποδοσφαιρική ομάδα του σχολείου του, ενώ ασχολήθηκε και με τον στίβο, αλλά και το κρίκετ. Στα 15 του κέρδισε επαγγελματική μαθητεία από την ομάδα της West Ham. Κι εκεί θα δημιουργούταν η αρχή των πάντων.
Στα «Σφυριά» θα αγωνιστεί ως επιθετικός από το 1959 έως το 1972, φορώντας την φανέλα του συλλόγου 411 φορές, σκοράροντας 180 φορές. Το 1964 θα σηκώσει το FA Cup, ενώ το 1965 το Κύπελλο Κυπελλούχων της UEFA. Η κληρονομιά που θ’ αφήσει πίσω του στον σύλλογο του Ανατολικού Λονδίνου θα είναι τεράστια, ως ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που τίμησαν την φανέλα των «Hammers». Θα αγωνιστεί στην καριέρα του συνολικά 561 φορές, ματώνοντας τα δίχτυα των αντιπάλων του σε 228 περιπτώσεις, με ομάδες όπως η Stoke City και η West Bromwich.
Η σημαντικότερη στιγμή της ζωής του, όμως, γράφτηκε τον Ιούλιο του 1966. Η Αγγλία φιλοξενούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου και μια χρυσή γενιά ποδοσφαιριστών έπρεπε να φέρει το πολυπόθητο τρόπαιο στην γενέτειρα του αθλήματος. Στην αρχή δεν επιλεγόταν στην κορυφή της Εθνικής Αγγλίας. Βλέπετε, υπήρχαν οι θρυλικοί Jimmy Greaves και Roger Hunt. Μέχρι που στον προημιτελικό ενάντια στην Αργεντινή, ο Greaves δεν μπόρεσε ν’ αγωνιστεί λόγω τραυματισμού. Και ο Hurst πήρε την θέση του. Εκείνη την στιγμή γράφτηκε ιστορία. Ο Hurst μαζί με την θρυλική γενιά του ’66, θα φτάσουν ως τον τελικό. Μάλιστα ο σταρ της εποχής, Jimmy Greaves, ήταν έτοιμος για τον τελικό, αλλά η συνεισφορά του Hurst εκτιμήθηκε και πήρε ξανά θέση βασικού. Στο Wembley, θα γίνει ο πρώτος και ο μοναδικός μέχρι σήμερα παίχτης, που θα σκοράρει χατ-τρικ σε τελικό Μουντιάλ. Η Αγγλία θα επικρατήσει με 4-2 της Δυτικής Γερμανίας και ο Geoff Hurst θα «αναγκάσει» τον Kenneth Wolstenholme, σχολιαστή του αγώνα για το BBC, να ξεστομήσει την φράση που έχει χαραχτεί πιο βαθιά από οποιαδήποτε άλλη στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου:
«And here comes Hurst, he’s got …(φίλαθλοι μπαίνουν στο γήπεδο)… some people are on the pitch, they think it’s all over! (Ο Hurst σουτάρει και σκοράρει) … It is now! It’s four!»
ΣΤΙΣ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1935, έρχεται στη ζωή ο Jimmy Armfield. Μεγαλώνει στο Ντέτον, γειτονικό προάστιο του Άστον στην περιφέρεια του Τέιμσαϊντ. Παιδί γονέων της εργατικής τάξης, μετακόμισε αναγκαστικά στο Μπλάκπουλ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί δοκιμάστηκε από την ομάδα της πόλης, την Blackpool και στα 17 του υπέγραψε συμβόλαιο με τους «Tangerines». Και έμελλε να γίνει χρυσό κομμάτι στην ιστορία τους.
Από την Blackpool δεν έφυγε ποτέ. Από το 1954 έως το 1971 ήταν «one club-man». Φόρεσε την πορτοκαλί φανέλα 627 φορές ως δεξί μπακ και σκόραρε έξι γκολ. Ήταν ο αρχηγός των «Seasiders» για μια δεκαετία και μπορεί να μην κέρδισε τίποτα σημαντικό με την ομάδα της παραθαλάσσιας πόλης, αλλά λατρεύτηκε όσο λίγοι από τους φιλάθλους. Σήμερα, η νότια εξέδρα του Bloomfield Road φέρνει το όνομα του, στις εξέδρες γράφεται με λευκά καθίσματα το ονοματεπώνυμο του, ενώ έξω από το γήπεδο υπάρχει και άγαλμα του.
Ο Jimmy Armfield, πάντως, πρόλαβε να δημιουργήσει μια υστεροφημία στο αγγλικό ποδόσφαιρο, τόσο χρυσή όσο λίγοι κατάφεραν να έχουν. Βρέθηκε να κάνει ντεμπούτο με την εθνική ομάδα της Αγγλίας στο Maracana, τον Μάιο του 1959, ενάντια στην Βραζιλιά. Από τότε θα φορέσει την φανέλα των «Three Lions» για 43 φορές. Τις 15 από αυτές του δόθηκε και το περιβραχιόνιο. Θα εκπροσωπήσει την πατρίδα του στο Μουντιάλ της Χιλής το 1962, όπου από πολλούς θα χαρακτηριστεί «το καλύτερο δεξί μπακ στον κόσμο». Και ενώ κάποιος φαίνεται να είναι ευλογημένος να φτάσει έως την κορυφή, ο Armfield χτυπήθηκε από την ατυχία. Το 1964 θα τραυματιστεί άσχημα με την Blackpool, θα χάσει την θέση του στην ενδεκάδα της εθνικής και θα καταληξει να δει το έπος του ’66 από τον πάγκο. Ο Jimmy τελικά δεν θ’ αγωνιστεί ούτε σε ένα ματς του θριάμβου της εθνικής Αγγλίας στο Μουντιάλ, καθώς ο George Cohen της Fulham είχε πάρει την θέση του.
Ο Jimmy Armfield θεωρήθηκε μέλος της θρυλικής αποστολής, που έστειλε «στα ουράνια» έναν ολόκληρο λαό, αλλά μετάλλιο για την κατάκτηση για το Μουντιάλ πήρε 45 χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 2009. Μετά από αίτημα της αγγλικής ομοσπονδίας στην FIFA δόθηκαν παραπάνω από τα 11 αρχικά μετάλλια στην τότε νικήτρια ομάδα.
ΣΤΙΣ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1977, γεννιέται στο Άστον του Τέιμσαϊντ, ο Simone Perrotta, από Ιταλούς μετανάστες με ρίζες από την Καλαμπρία. Οι γονείς του Francesco και Anna Maria, είχαν μία παμπ στην πόλη και ζούσαν στην Fitzroy Street και ύστερα στο Chiltern Chapel. Ο μικρός Simone πήγε σχολείο στο St. Ann’s RC Primary School της Burlington Street, αλλά το 1982, σε ηλικία 5 ετών, οι γονείς του αποφάσισαν να γυρίσουν όλοι μαζί πίσω στην πατρίδα τους, την Ιταλία και το Τσερισάνο.
Ο Simone θα ξεκινήσει τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην Reggina και θα κάνει αναπόφευκτα, λόγω του εμφανέστατου ταλέντου του, ντεμπούτο στην Serie B το 1995, σε ηλικία μόλις 18 ετών. Το 1998 η «Vecchia Signora» θα τον αρπάξει από τους πολλούς μνηστήρες του, αλλά η παρουσία των Antonio Conte, Didier Deschamps, Edgar Davids, Alessio Tacchinardi και Zinedine Zidane στο κέντρο της ομάδας, δεν θα του αφήσουν χώρο για πολλές ευκαιρίες. Μετά από μόλις 15 εμφανίσεις και ντεμπούτο στο Champions League, θα δοθεί δανεικός στην Bari και θα πάρει μεταγραφή στην Chievo, όπου για τρεις σεζόν θα χτίσει το όνομα του στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Και μετά θ’ ανοίξει το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής του. Η Roma. To 2004 θα τον φέρει στην «αιώνια πόλη» για 7.2 εκατομμύρια ευρώ και η ενεργητικότητά του, η εργατικότητα του και το πάθος του θα τον κάνουν έναν από τους σπουδαιότερος box-to-box μέσους που αγωνίστηκαν ποτέ στους «Giallorossi». Σε 9 χρόνια θα κερδίσει δύο Coppa Italia (2006-07, 2007-08) και ένα Supercoppa Italiana το 2007, ενώ συνολικά θα φορέσει την φανέλα της «La Lupa» 326 φορές, σκοράροντας 49 γκολ.
Ο Simone Perrotta, όμως, δεν αρκέστηκε με το να χαραχθεί το όνομα του μόνο στις καλύτερες εποχές της ιστορίας της Roma. Ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο. Και ήθελε να κάνει περήφανη την πατρίδα του. Και εννοούμε την Ιταλία. Αν και είχε δικαίωμα ν’ αγωνιστεί για την Αγγλία, ο Marco Tardelli τον «βούτηξε» στην U21 Ιταλίας και λίγα χρόνια αργότερα, το 2002, θα έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα των ανδρών. Το 2004 θα εκπροσωπήσει την χώρα του στο EURO 2004 και μάλιστα θα σκοράρει σε ματς των ομίλων κόντρα στην Βουλγαρία. Όμως η αποτυχία της «Squadra Azzurra» στην διοργάνωση, με τον αποκλεισμό στη φάση των ομίλων, πείσμωσε τον Perrotta πιο πολύ από ποτέ.
Στο Μουντιάλ του 2006, ήταν και πάλι στην αποστολή της χώρας του. Ξεκίνησε σε όλα τα ματς της Εθνικής Ιταλίας, παίζοντας ως αριστερός μπακ-χαφ ή αμυντικός μέσος στα έντεκα παιχνίδια, μέχρι και τον τελικό και την κατάκτηση του τροπαίου ενάντια στην Γαλλία. Είχε γίνει τότε, και επίσημα, ένας θρύλος του ιταλικού ποδοσφαίρου.
ΣΤΙΣ 22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2010, εγκαινιάζεται από το δημοτικό συμβούλιο του Τέιμσαϊντ ένα νέο άγαλμα. Το νέο έργο τέχνης κοσμεί μια γειτονιά του Άστον, λίγο έξω από το γήπεδο της Curzon Ashton F.C., το Tameside Stadium. Απεικονίζει τρεις άνδρες, ποδοσφαιριστές για την ακρίβεια. Τα ονοματά τους; Geoff Hurst, Jimmy Armfield και Simone Perrotta.
Πρωταθλητές κόσμου γεννημένοι στην περιφέρεια του Τέιμσαϊντ. Έτσι τα έφερε η ζωή και τρεις άνθρωποι, γεννημένοι σε διαφορετικές εποχές, με διαφορετικά κοινωνικά background και διαφορετικές πορείες στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ήταν πάντα άμεσα «συνδεδεμένοι» μεταξύ τους. Και γι αυτό οι κάτοικοι του Άστον, του Ντέτον και των γύρω περιοχών θέλησαν να τους τιμήσουν με αυτό το άγαλμα.
Ένα άγαλμα που λίγοι στην χώρα γνώριζαν. Ήταν περισσότερο μια άχρηστη πληροφορία, «a popular pub quiz question answer», όπως λένε οι Άγγλοι, μια γνώση που θα σου χρησίμευε περισσότερο σε τηλεπαιχνίδια και σταυρόλεξα. Ακόμα και ο Perrotta, έμαθε για την ύπαρξη του αγάλματος εφτά ολόκληρα χρόνια μετά την ανέγερσή του!
«Ήταν ο θείος μου, που ζει ακόμα εκεί, που με πληροφόρησε για την ύπαρξη του αγάλματος. Είναι περίεργο που δεν το έμαθα ποτέ μέχρι και σήμερα. Τα παιδιά μου μείναν έκπληκτα, που ο πατέρας τους είχε ένα άγαλμα μαζί με δύο τεράστιους θρύλους του αγγλικού ποδοσφαίρου και σκέφτηκα κι εγώ “Κοίτα, είμαι κι εγώ ανάμεσά τους”…», είχε δηλώσει ο Simone Perrotta σε συνεντευξή του το 2017, στα 40α του γενέθλια.
Ένα παιδί μεταναστών, ένα «χωριατόπαιδο» με γερμανικές ρίζες και ένας γιος εργατικής οικογένειας εν μέσω ενός παγκοσμίου πολέμου. Και οι τρεις στην κορυφή του κόσμου. Κι όπως δήλωσε κάποτε ο Sir Geoff στα 69 του:
«Αποδεικνύεται ότι στη ζωή τα πάντα είναι δυνατά. Έχω ένα άγαλμα στο μέρος που μεγάλωσα και ένα ακόμα δίπλα από κει που κάποτε ήταν οι τουαλέτες του Boleyn Ground της West Ham, οπότε, ναι, τα πάντα είναι δυνατά!».
