Όσο εύκολο είναι να ορίσουμε την επιτυχία στις μεγάλες ομάδες, άλλο τόσο είναι δύσκολο να οριστεί σε ομάδες σαν την Μπράιτον.
Αν μία ομάδα έχει εντυπωσιάσει την Αγγλία και την ποδοσφαιρική Ευρώπη -ειδικά- τις δύο τελευταίες αγωνιστικές περιόδους, αυτή είναι η Μπράιτον. Προς επιβεβαίωση της παραπάνω διαπίστωσης, δεν χρειάστηκαν τίτλοι, διακρίσεις ή ενδεχομένως μετάλλια νικητών σε κάποιον μεγάλο τελικό. Αντιθέτως το πιστοποιούν όλα εκείνα, στον περίγυρο του ποδοσφαιρικού συλλόγου που τον κάνουν σπουδαίο, ιδεατό προορισμό για έναν ποδοσφαιριστή, ελκυστικό ή ακόμη και «σκαλοπάτι» για τις μεγαλύτερες ομάδες που υπάρχουν αυτή την στιγμή στην Αγγλία.
Οι παίκτες το να βλέπουν την Μπράιτον ως έναν τέτοιον σύλλογο δεν είναι καθόλου κατακριτέο, και ειδικότερα για ποδοσφαιριστές νεαρής ηλικίας προερχόμενους από την Λατινική Αμερική. Τέτοιος ήταν ο Αλέξις Μακ Άλιστερ, ο οποίος ήρθε στα 21 του χρόνια στους «Γλάρους» και μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου με την Αργεντινή μεταπήδησε στη Λίβερπουλ. Ένα ανάλογο παράδειγμα, ο αντικαταστάτης του, ο συμπατριώτης του Φακούντο Μπουονανότε ο οποίος αγοράστηκε έναντι 11,5 εκατομμυρίων ευρώ από την Ροζάριο Σεντράλ σε ηλικία μόλις 18 ετών κι έχει γράψει ήδη 14 συμμετοχές. Σε αυτόν μπορούμε με ευκολία να προσθέσουμε τους Ενσίσο, Μπαλεμπά και Αντινγκρά, που επιβεβαιώνουν ότι ο σύλλογος είναι πια ιδανικός προορισμός για τον οποιονδήποτε φέρελπι ποδοσφαιριστή ανά την υφήλιο.
Και όμως, η Μπράιτον δεν περιορίζεται σε «εισαγωγές» ξένων παικτών χάρη σε ένα οργανωμένο δίκτυο σκάουτινγκ, αλλά και παραγωγή αστέρων από τις ακαδημίες του συλλόγου. Τρανό παράδειγμα ο Έβαν Φέργκιουσον, ο 19χρονος επιθετικός ο οποίος έχει βαλθεί να τρελάνει την Αγγλία και κάνει τις μεταγραφικές σειρήνες ήδη να… τσιρίζουν. Δεν θα είμαστε υπερβολικοί αν προβλέψουμε πως η πώληση του ίσως ξεπεράσει και τα 100 (+15 μπόνους) εκ. λίρες, που δόθηκαν για τον Μόισες Καϊσέδο. Κάτι η θέση που έτσι και αλλιώς ανεβάζει την τιμή, κάτι η εκτελεστική δεινότητα, κάτι η νεαρή του ηλικία και ειδικότερα η τρομερή προοπτική του για εξέλιξη κάνει τους ανθρώπους της ομάδας να απαιτούν ένα δυσθεώρητο ποσό για να τον αφήσουν να φύγει!
Από την άλλη πλευρά, βλέπουμε παίκτες όπως οι Γουέλμπεκ και Μίλνερ να βλέπουν την Μπράιτον όχι σαν, αυτό που λέμε, εύκολα χρήματα για μια ομάδα που… βολοδέρνει στην μέση της βαθμολογίας, αλλά να πρωταγωνιστούν, μεταδίδοντας στους ταλαντούχους συμπαίκτες τους παραστάσεις και εικόνες από ομάδες όπως η Άρσεναλ και η Λίβερπουλ αντίστοιχα. Η «αντοχή» τους στον πρωταθλητισμό και η ηγετική τους μορφή δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα με ποδοσφαιριστές νέους, ανερχόμενους, έμπειρους, μα κυρίως φιλόδοξους και ανταγωνιστικούς κόντρα στην βαθμοθηρία της διαχρονικά ανταγωνιστικής Πρέμιερ Λιγκ.
Άψογος διαχειριστής όλων αυτών ο 44χρονος Ιταλός τεχνικός Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι. Η προυπηρεσία του σε Μπενεβέντο, Σασουόλο και Σαχτάρ Ντόνετσκ και η δύσκολη αποστολή της διαδοχής του Γκρέιαμ Πότερ δεν μας είχε προετοιμάσει καθόλου για αυτό που θα ακολουθούσε στην Μπράιτον. Ναι μεν, γνωρίζαμε ότι ακολουθεί ένα συγκεκριμένο τρόπο δουλειάς στην καθημερινότητά του, αλλά και ότι το σχέδιο του στον αγωνιστικό χώρο έχει να κάνει κυρίως με τις δικές του ιδέες και όχι με προσαρμογή στους αντίπαλους του. Είτε έπαιζε εναντίον της Βερόνα είτε εναντίον της Ίντερ στο Μιλάνο, αυτός ακολουθούσε -ίσως- δογματικά το πλάνο του.
Μόλις πέρασαν λίγες εβδομάδες από την μέρα που ανέλαβε τις τύχες των «Γλάρων», και υιοθετήθηκαν και αφομοιώθηκαν από τους ποδοσφαιριστές του οι ιδέες του, δεν ήταν απλά τα θετικά αποτελέσματα, αλλά κυρίως ο εντυπωσιακός τρόπος που η ομάδα αναπτυσσόταν από την μεσαία γραμμή και μπροστά. Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι σε κάθε γκολ η μπάλα περνούσε από όλη την ενδεκάδα μέχρι να καταλήξει στα δίχτυα της εκάστοτε αντιπάλου.
Η επιρροή του δεν πέρασε απαρατήρητη, με τον Πεπ Γκουαρδιόλα, αναφερόμενος στον Ιταλό τεχνικό, να τον εγκωμίαζει πολλές φορές σε συνεντεύξεις τύπου πριν από παιχνίδια της Μάντσεστερ Σίτι, ειδικότερα για το build-up παιχνίδι του, κάτι που παραδόξως δεν αλλάζει παρά τις άφθονες προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ τον τελευταίο καιρό. Παίκτες όπως οι Καϊσέδο, Κόλγουιλ, Κουκουρέγια, Σάντσεθ και Τροσάρ αποτελούν παρελθόν, αλλά ο προγραμματισμός είναι τέτοιος, που για κάθε αποχώρηση είναι έτοιμη η διάδοχη λύση είτε εκ των έσω, είτε με την απόκτηση ενός αντιστοίχως ικανού ποδοσφαιριστή, και μάλιστα σε χαμηλή τιμή σχετικά με την αξία του.
Πρωτεργάτης όλων αυτών ήταν ο Νταν Άλσγουορθ, ο οποίος κατείχε την θέση του τεχνικού διευθυντή από το 2019 μέχρι και το 2022, μέχρι που αποχώρησε για να αναλάβει αθλητικός διευθυντής στη Νιουκάστλ. Τον διαδέχτηκε ο Ντέιβιντ Γουίρ, ο οποίος κρίθηκε από το συμβούλιο ο κατάλληλος άνθρωπος για να συνεχίσει το «θεάρεστο» έργο του προκατόχου του, μιας και είναι στον σύλλογο αρκετά χρόνια, παίρνοντας… προαγωγή κάθε σεζόν που περνάει.
Το εντυπωσιακό είναι ότι το μοντέλο είναι πολυεπίπεδα επιτυχημένο, τόσο σε μεταγραφικό επίπεδο, όσο και στη στελέχωση του τεχνικού -και όχι μόνο- επιτελείου, κάτι που φαίνεται από τα 300 περίπου εκ. λίρες, που συσσωρεύτηκαν ως έσοδα τους τελευταίους 24 μήνες. Δεν είναι μόνο οι εντυπωσιακές πωλήσεις, που ξεκίνησαν την τελευταία διετία με τον Μπεν Γουάιτ κι έφτασαν ως το ποσό-ρεκόρ με τον Καϊσέδο, αφού ο σύλλογος κατάφερε να «τσεπώσει» 25 εκ. λίρες ακόμα και για την παραχώρηση του προπονητή Πότερ στην Τσέλσι. Η Μπράιτον δεν έτυχε, όμως σίγουρα πέτυχε…
Συντάκτης: Βασίλης Τασιδήμος
