Επιστρέφοντας στην ομάδα που τον έβγαλε στον «αφρό», ο Κλαούντιο Ρανιέρι, οδήγησε την Κάλιαρι στην άνοδο, με τον πλέον ανέλπιστο τρόπο.
14 Μαΐού, 2016. Η Κροτόνε γνωρίζει βαριά ήττα (3-0) μέσα στην έδρα της Τραπάνι και δίνει την δυνατότητα στην Κάλιαρι να την προσπεράσει στην βαθμολογία, με μόλις μία αγωνιστική να απομένει για την ολοκλήρωση της Σέριε Β. Οι «Ροσομπλού» βρίσκονται πια στην κορυφή και μετά την άνοδο, που έχουν ήδη επιτύχει, είναι κοντά και στον τίτλο, τον πρώτο τους σε επίπεδο δεύτερης κατηγορίας και το πρώτο πρωτάθλημα μετά το 1989, όταν με τον Κλαούντιο Ρανιέρι στο τιμόνι, καταλάμβαναν την πρώτη θέση στην τρίτη τη τάξει κατηγορία.
Την επόμενη μέρα ο εν λόγω Ιταλός τεχνικός ολοκληρώνει μία μαγική σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ, στην οποία έχει καταφέρει ίσως τον μεγαλύτερο άθλο στο συλλογικό ποδόσφαιρο, παίρνοντας με την Λέστερ το βαρύτιμο τρόπαιο και σοκάροντας το φίλαθλο κοινό, που τον αποθεώνει. «Από την αρχή της χρονιάς, όταν κάτι πήγαινε στραβά έλεγα στους παίκτες: Dilly-ding, dilly-dong, ξυπνήστε, ξυπνήστε! Έτσι τα Χριστούγεννα αγόρασα σε όλους μια μικρή καμπάνα. Ήταν ένα εσωτερικό μας αστειάκι, αλλά δούλεψε τέλεια».
Η παραπάνω φράση μπορεί να ακούγεται παιδική, αφελής για τα δεδομένα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Παρόμοιες ήταν και οι υποσχέσεις του Ρανιέρι για πίτσα και λουκάνικα αν η ομάδα κέρδιζε τους αγώνες της, όμως οι «Αλεπούδες» αναδείχθηκαν πρωταθλήτριες. Εκ του αποτελέσματος το «dilly-ding, dilly-dong» όχι μόνο έγινε διάσημο και ταυτίστηκε με αυτό το ποδοσφαιρικό θαύμα, αλλά άρχισε να χρησιμοποιείται ευρέως -και πέρα από τον αθλητισμό- για μία υπενθύμιση του τι μπορείς να καταφέρεις με σκληρή δουλειά και πίστη.
Έκτοτε πολλά άλλαξαν. Αμφότερες Λέστερ και Κάλιαρι υποβιβάστηκαν στην δεύτερη κατηγορία, φέτος και πέρυσι αντίστοιχα, ενώ ο Ρανιέρι δεν πέτυχε και δεν στέριωσε σε καμία από τις πέντε ομάδες που άλλαξε σε έξι χρόνια. Σε ηλικία 71 χρονών πια, φαινόταν πως ο πολύπειρος Ιταλός τεχνικός σύντομα θα σκεφτόταν σοβαρά την απόσυρση – έτσι κι αλλιώς τα όσα κατάφερε στην Αγγλία του είχαν δώσει μία εξέχουσα θέση στην ποδοσφαιρική «αιωνιότητα».
18 Δεκεμβρίου, 2022. Η Παλέρμο υποδέχεται την Κάλιαρι στο κατάμεστο Ρέντσο Μπαρμπέρα, την κερδίζει εύκολα και διευρύνει το αρνητικό σερί των «Ροσομπλού», οι οποίοι μετρούν μόλις μία νίκη σε δέκα παιχνίδια στην Σέριε Β και βρίσκονται στην 14η θέση, αρκετά μακρυά από τις θέσεις της απευθείας ανόδου, που στόχευαν μετά τον υποβιβασμό τους από τα «μεγάλα σαλόνια» του ιταλικού ποδοσφαίρου. Μην έχοντας τίποτα να χάσουν καταφεύγουν σε μία… παλιομοδίτικη λύση, που στοχεύει περισσότερο στο συναίσθημα και τη ψυχολογική ανάταση του συλλόγου, ίσως εις βάρος της αγωνιστικής βελτίωσης και ποδοσφαιρικής λογικής.
«Είναι αλήθεια, μετά από 31 χρόνια γυρίζω στην Κάλιαρι. Πάντα ήξερα ότι θα συμβεί, το είχα προβλέψει μάλιστα όταν έφυγα τότε. Αυτή είναι η ομάδα, που με έκανε να πιστέψω στις ικανότητές μου, που μου έδειξε πως έχω ότι χρειάζεται για να πετύχω στον χώρο. Εκείνα τα τρία χρόνια έγινα ένα με τους οπαδούς, τους παίκτες, το προσωπικό. Δεν ήταν εύκολο να πάρω αυτήν την απόφαση, αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ, λόγω του αμοιβαίου σεβασμού και των φανταστικών μνημών, που μας ενώνουν. Έρχομαι με απαράλλακτο ενθουσιασμό, αγάπη και πάθος, όμως μόνα τους δεν αρκούν. Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά».
Η υπενθύμιση και η πρόκληση για δουλειά, που λέγαμε. Η πίστη στο θαύμα. Dilly-ding, dilly-dong. Ο Ρανιέρι ανέλαβε επίσημα καθήκοντα την 1η Ιανουαρίου. Μέσα στον Δεκέμβριο μόνο, οι «Ροσομπλού» είχαν γνωρίσει δύο ήττες. Μάλλον θα έχετε καταλάβει που πάει αυτό – μέχρι το τέλος της σεζόν η ομάδα γνώρισε μόλις δύο ήττες ακόμα, καταφέρνοντας ήδη από τα μέσα Φεβρουαρίου να βρεθεί στην πρώτη οκτάδα, που οδηγούσε σε αγώνες πλέι-οφ ανόδου, στο πολύπλοκο σύστημα κατάταξης της Σέριε Β, όπου με το τέλος της κανονικής περιόδου οκτώ ομάδες συνεχίζουν να μάχονται για την άνοδο ή την σωτηρία!
Μέσα σε όλα τα προβλήματα, η Κάλιαρι είχε φέτος να αντιμετωπίσει και τον ιδιαίτερα σκληρό ανταγωνισμό, αφού μεταξύ των συμμετεχόντων στην δεύτερη κατηγορία, μπορούσες να βρεις ιστορικούς συλλόγους, όπως η Φροζινόνε, η Τζένοα, η Μπάρι, η Πάρμα, η Βενέτσια και η Παλέρμο. Παρ’ όλες τις δυσκολίες, μέχρι τον Απρίλιο όλα λειτουργούσαν στην εντέλεια. Οι «Ροσομπλού» όχι μόνο είχαν αλλάξει αγωνιστικό πρόσωπο υπό τον Ρανιέρι, αλλά κάνοντας πορεία πρωταθλητισμού, διεκδικούσαν με αξιώσεις μία θέση στην πρώτη δυάδα, που οδηγούσε στον απευθείας προβιβασμό.
Δυστυχώς τότε ήρθε η φυσιολογική «κοιλιά». Ο Απρίλιος ήταν καταδικαστικός, αφού σε πέντε αγώνες η Κάλιαρι κέρδισε μόλις μία φορά (συγκεκριμένα την τελευταία ημέρα του μήνα) και έμεινα αρκετά πίσω, στοχεύοντας πια στο καλύτερο δυνατό πλασάρισμα, με την συμμετοχή στα πλέι-οφ σχεδόν εξασφαλισμένη. Τελικά η ομάδα τερμάτισε 5η και δεδομένα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει κατά σειρά της Βενέτσια και Πάρμα για να βρεθεί στον τελικό.
Με τον αρχισκόρερ της, Τζιανλούκα Λαπαντούλα, να σκοράρει δις πριν το πρώτο 20λεπτο, η Κάλιαρι ξεπέρασε έστω δύσκολα (τελικό σκορ 2-1) το εμπόδιο των Βενετσιάνων, πηγαίνοντας πια στα δύσκολα – τους «Τζιαλομπλού» των Μπουφόν, Ανσάλντι, Βάσκεζ, Ινγκλέζε και του δικού μας Βασίλη Ζαγαρίτη. Κάπου εδώ αξίζει να γίνει αναφορά και στον Έλληνα της Κάλιαρι, τον 20χρονο Χρήστο Κουρφαλίδη, που σημείωσε φέτος 25 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις και κέρδισε την εμπιστοσύνη του Ρανιέρι, αφού πριν από αυτόν δεν είχε αγωνιστεί ούτε δευτερόλεπτο!
Πίσω στα πλέι-οφ, στον πρώτο αγώνα εναντίον της Πάρμα, οι «Ροσομπλού» ήλπιζαν να πάρουν προβάδισμα για την πρόκριση, υποδεχόμενοι στο Ουνιπόλ Ντόμους το φαβορί του ζευγαριού. Μέχρι το 68′ όλα πήγαιναν στραβα. Η παρέα του Μπουφόν έκανε ότι ήθελε στο γήπεδο, προηγούταν με δύο γκολ από το ημίχρονο και έμοιαζε να «κλειδώνει» το εισιτήριο του τελικού, πριν καν ολοκληρωθεί η πρώτη ώρα παιχνιδιού. Ο Ρανιέρι, ο οποίος πολλές φορές έχει κατηγορηθεί για over-rotation, αποφάσισε να κρατήσει στα αποδυτήρια τον πολύπειρο επιθετικό, Λεονάρντο Παβολέτι, και να περάσει στην θέση του τον Ανγκολέζο Ζίτο Λουβούμπο, που μετρούσε μόλις τρία τέρματα σε 39 εμφανίσεις ως τότε στην σεζόν.
Dilly-ding, dilly-dong. Με τα «μαγικά» του καμπανάκια να ηχούν δυνατά στο ημίχρονο, η Κάλιαρι ξήπνησε στο τελευταίο 25λεπτο του αγώνα και με τον 21χρονο Λουβούμπο να πετυχαίνει brace, κατάφερε όχι μόνο να ισοφαρίσει, αλλά να πάρει μία ανέλπιστη νίκη με 3-2. Στον επαναληπτικό του Ένιο Ταρντίνι ο Ρανιέρι είχε το παιχνίδι στημένο στα μέτρα του. Με την Πάρμα αναγκασμένη να κρατήσει την κατοχή και να ψάξει το γκολ, οι «Ροσομπλού» θύμισαν… Λέστερ, έμειναν υποδειγματικά πίσω από την μπάλα και χτύπησαν αποτελεσματικά στις αντεπιθέσεις, έχοντας τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες, ενώ η αντίπαλός τους είχε μόνο μία. Το τελικό 0-0 αρκούσε και με το παραπάνω για την Κάλιαρι, που πια είχε μόνο ένα τελευταίο εμπόδιο να υπερκεράσει για να επιστρέψει άμεσα στη Σέριε Α.
Αντίπαλός της στον μεγάλο τελικό η Μπάρι, με την οποία την χώριζαν πέρυσι δύο κατηγορίες (!), όμως είχε μεγαλεπήβολα σχέδια. Με «όπλο» της το μεγαλύτερο γήπεδο της δεύτερης κατηγορίας, το Σαν Νίκολα των σχεδόν 60.000 θέσεων, η αναγεννημένη ομάδα της ομώνυμης περιοχής (επανιδρύθηκε μόλις το 2018), που βρίσκεται υπό την κατοχή της ισχυρής οικογενείας Ντε Λαουρέντις (ναι αυτής που έχει και τη Νάπολι), ήθελε να επιτύχει μία δεύτερη συνεχόμενη άνοδο και να επιστρέψει στην μεγάλη κατηγορία μετά από δώδεκα χρόνια!
Παρά το προβάδισμα της Κάλιαρι πριν το 10λεπτο, ξανά με τον Λαπαντούλα, η Μπάρι ήταν ομολογουμένως καλύτερη, έστω κι αν αγωνιζόταν μακρυά από την «καυτή» της έδρα. Μάλιστα λίγο πριν την ανάπαυλα έχασε πέναλτι, όμως κατάφερε στο 90+6′ να ισοφαρίσει (1-1) και να φύγει από τη Σαρδηνία με το θετικό αποτέλεσμα. Οι «Ροσομπλού» δεν είχαν φοβηθεί ούτε λεπτό μες στη σεζόν, ειδικά από την στιγμή που ο Ρανιέρι κάθισε στον πάγκο, όμως στον επαναληπτικό, πέρα από την πολύ καλή Μπάρι, είχαν να αντιμετωπίσουν και 58.206 παθιασμένους οπαδούς – για σύγκριση το μέχρι τότε μεγαλύτερο κοινό μετά βίας ξεπερνούσε τις 20.000!
Σε έναν αγώνα ακατάλληλο για καρδιακούς, στον οποίον η Κάλιαρι εμφανίστηκε σαφώς βελτιωμένη υπό τον «μανδύα» του αουτσάιντερ, το σκορ έμοιαζε να μην ξεφεύγει από τη λευκή ισοπαλία – αποτέλεσμα (όπως και κάθε ισοπαλία) που ευνοούσε την γηπεδούχο, που είχε τερματίσει υψηλότερη στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Λίγο πριν την συμπλήρωση των 90 λεπτών ο Ρανιέρι γύρισε στον πάγκο, ενθυμούμενος πως στα πλέι-οφ, μόνο μια φορά είχε βρεθεί σε αντίστοιχη θέση, όταν έχανε με δύο τέρματα από την Πάρμα. Τότε είχε περάσει τον Λουβούμπο στη θέση του Παβολέτι.
«Λεονάρντο, μπαίνεις». Όπως καλά καταλάβατε, αυτήν τη φορά οι ρόλοι αντιστράφηκαν, ο Ανγκολέζος βγήκε αλλαγή, ο Ιταλός επιθετικός μπήκε στον αγώνα και τον έκανε δικό του. Σε ένα απελπισμένο γέμισμα του Γκαμπριέλε Ζάπα στο 90+4′, η «χρυσή αλλαγή» του Ρανιέρι πετάχτηκε στο δεύτερο δοκάρι και νίκησε με βολέ τον Έλια Καπρίλε, στέλνοντας την Κάλιαρι στη Σέριε Α. Η λήξη του αγώνα βρήκε τους παίκτες να πανηγυρίζουν σαν μικρά παιδιά και τον αγαπημένο τους προπονητή να ξεσπά σε κλάματα, επιτυγχάνοντας ένα ακόμα ποδοσφαιρικό θαύμα!
In 1988, a young Claudio Ranieri arrived at Cagliari in Serie C and took them to TWO successive promotions to Serie A.
— Italian Football TV (@IFTVofficial) June 11, 2023
In December, a 71 year old Ranieri came in with the task to bring Cagliari back to Serie A – mission accomplished ✅🇮🇹
🎥 @CronacheTweet pic.twitter.com/VjiLc7frJa
«Παρά τα όσα κατάφερα φέτος με την Κάλιαρι, η χρονιά μου αφήνει μια πικρή γεύση, μια στενοχώρια για τους φανταστικούς οπαδούς της Λέστερ. Το ποδόσφαιρο όμως πέρα από όνειρα, φέρνει και εφιάλτες. Ποτέ δεν θα ξεχάσω έναν αγώνα απέναντι στη Σάντερλαντ, που πρακτικά είναι δίπλα στη Σκωτία. Ήταν τρία λεωφορεία γεμάτα με ηλικιωμένους, που είχαν ταξιδέψει μόνο για το παιχνίδι. Σκέφτηκα τι ώρα σηκώθηκαν αυτοί οι άνθρωποι για να κάνουν τέτοιο ταξίδι για εμάς», θα δηλώσει ο Ρανιέρι στο Sky Sport Italia, αποδεικνύοντας το τεράστιο ποδοσφαιρικό του ήθος. Dilly-ding, dilly-dong…
Διαβάστε επίσης για την νέα ελληνική παρουσία της Τσάμπιονσιπ, τον Νίκο Καρύδα της ουαλικής Κάρντιφ!
