Το eyap.gr εμβαθύνει στις τακτικές του νέου προπονητή της Chelsea αλλά και στα πλάνα για τον σχηματισμό του ρόστερ.
Η ιταλική κολόνια κρατάει χρόνια στην Chelsea, με τον Maurizio Sarri ν’αποτελεί πλέον τον επίσημο διάδοχο του συμπατριώτη του Antonio Conte στον πάγκο των «Μπλε» και να γίνεται ο έκτος Ιταλός προπονητής στην ιστορία της. Ο 59χρονος προπονητής ήθελε πολύ να δοκιμάσει τις ικανότητες του στο αγγλικό ποδόσφαιρο και έπειτα από ένα ακόμη σήριαλ όπου μπλέχτηκε η Chelsea, κατέληξε στο Stamford Bridge για να δώσει στον σύλλογο αυτό που εδώ και χρόνια επιδιώκει ο Abramovich. Μία ταυτότητα στο παιχνίδι της Chelsea. Ας δούμε λοιπόν τους βασικούς άξονες του παιχνιδιού της Napoli τη φετινή σεζόν.
Η διάταξη
Ξεκινώντας από τον σχηματισμό, το 4-3-3 αποτελεί το σήμα-κατατεθέν του Sarri, κυρίως λόγω της ευελιξίας που προσφέρει. Σε διάφορες φάσεις του παιχνιδιού μπορεί να μετατραπεί σε 3-4-3, 4-2-3-1, 4-4-2 ή ακόμα και 4-1-4-1. Στην Chelsea λοιπόν, ο Sarri αναμένεται να διατηρήσει τη διάταξη, την οποία καθιέρωσε με μεγάλη επιτυχία στη Napoli. Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα είδαμε εκεί και με βάση την τελευταία χρονιά, ο Ιταλός θέλει το δίδυμο των κεντρικών αμυντικών να απαρτίζεται από έναν ικανότατο με την μπάλα στα πόδια ποδοσφαιριστή και από έναν πιο δυναμικό και γρήγορο αμυντικό, που ωστόσο θα μπορεί να συνεισφέρει στην ανάπτυξη της ομάδας.
Ένα δίδυμο δηλαδή ακριβώς όπως αυτό των Albiol-Koulibaly. Τα δύο φουλ-μπακ πρέπει να είναι ισορροπημένα και να βοηθάνε εξίσου σε άμυνα και επίθεση. Στη Napoli ο λάτρης του overlap, Ghoulam ήταν ο πιο επιθετικός μπακ, δίνοντας το απαραίτητο πλάτος στην αριστερή πλευρά καθώς ο Insigne συνέκλινε συνεχώς προς τον άξονα. Από τα δεξιά ο Hysaj ήταν πιο στατικός καθώς στα δεξιά της επιθετικής τριπλέτας αγωνιζόταν ο δεξιοπόδαρος Callejon, που έπαιζε συνήθως κοντά στη γραμμή.
Στη μεσαία γραμμή, ο Sarri χρησιμοποιούσε τρεις ποδοσφαιριστές με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Η νέα προσθήκη της Chelsea, ο Jorginho αποτελούσε τον οργανωτή της μεσαίας γραμμής, που όριζε το τέμπο του αγώνα χάρη στην εξαιρετική του ακρίβεια στις πάσες. Ο Allan από την άλλη, ένας box to box μέσος βοηθούσε και στις δύο πλευρές του γηπέδου, ενώ ο Hamsik ήταν ο πιο προωθημένος από τους τρεις, πατώντας συχνά στην αντίπαλη περιοχή. Τέλος, στην επιθετική τριάδα ο Sarri δείχνει πως επιθυμεί να έχει έναν inverted winger, δηλαδή ένα εξτρέμ που θα αγωνίζεται στην πλευρά του με ανάποδο πόδι, ώστε να συγκλίνει προς τον άξονα και έναν κλασσικό εξτρέμ γραμμής. Στο κέντρο της επίθεσης ο Sarri χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Napoli τόσο έναν κανονικό σέντερ φορ περιοχής (Higuain, Milik, Gabbiadini) όσο και ένα ψευτοεννιάρι (Mertens), κάτι που έγινε αρχικά από ανάγκη λόγω του τραυματισμού του Milik το φθινόπωρο του 2016 και τελικά αποδείχτηκε μια από τις πιο σοφές επιλογές του Sarri.
Η ανάπτυξη
Στα χρόνια της παρουσίας του στη Napoli και ειδικά φέτος, οι «Παρτενοπέι» χαρακτηρίστηκαν-όχι άδικα- η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης στο build up play μαζί βέβαια με τη φετινή Manchester City του Pep Guardiola. Η κοινή αναφορά αυτών των δύο τεχνικών μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς ο Sarri αποτελεί ότι πιο κοντινό στον Guardiola, με το στυλ παιχνιδιού τους να μοιάζει πάρα πολύ, με κυριότερη ομοιότητα την λατρεία για την κατοχή της μπάλας. Ο ίδιος ο Pep χαρακτήρισε την Napoli του Sarri ως την ομάδα που παίζει το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη και πιθανόν την καλύτερη που έχει ποτέ αντιμετωπίσει. Η ευκολία με την οποία οι παίκτες της Napoli άλλαζαν θέσεις ήταν πράγματι εντυπωσιακή. Ο καθένας ήξερε ακριβώς που να κινηθεί σε οποιοδήποτε σημείο του αγώνα, έτσι ώστε να επιτευχθεί η ομαλή μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=OeT8XhW6o5k[/embedyt]
Όταν λοιπόν ο Reina είχε τη μπάλα οι δύο κεντρικοί αμυντικοί άνοιγαν πάρα πολύ, παίρνοντας ουσιαστικά τη θέση των πλάγιων αμυντικών. Κάτι που είδαμε πάρα πολύ και στη Bayern του Guardiola. Το κενό που δημιουργούνταν στο κέντρο της άμυνας εκμεταλλευόταν ο Jorginho -πιο σπάνια ο ταλαντούχος Diawara όταν αγωνιζόταν-, ο οποίος οπισθοχωρούσε αρκετά για να πάρει τη μπάλα και να «φτιάξει» παιχνίδι. Τα δύο πλάγια μπακ ανέβαιναν πολύ, σχηματίζοντας μια τετράδα στη μεσαία γραμμή και οι δύο εξτρέμ έκλειναν προς τα μέσα. Σε περίπτωση που ο Jorginho ήταν στενά μαρκαρισμένος, τότε ένας εκ των Hamsik και Allan αναλάμβανε να δημιουργήσει παιχνίδι. Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης της δηλαδή η Napoli είχε ένα σχηματισμό 3-4-3, σχηματίζοντας πολλά τρίγωνα, όπως φαίνεται και στην παρακάτω εικόνα, με σκοπό να διατηρείται πάντα η αριθμητική υπεραριθμία και να διευκολύνεται έτσι η κυκλοφορία της μπάλας.
Εφόσον η μπάλα φτάσει στη μεσαία γραμμή, το γρήγορο, κάθετο παιχνίδι με κοντινές αρέσει πολύ στον Sarri, ένα παιχνίδι που ονομάστηκε Sarri-ball και πρόκειται ουσιαστικά για ένα κάθετο tiki-taka, που απαιτεί γρήγορες, κοντινές πάσες και συνεχής κίνηση των παικτών και όχι τόσο παιχνίδι προς τις πτέρυγες, όπως αυτό του Guardiola. Ο όρος βέβαια tiki-taka αν και έχει περάσει έτσι στη συνείδηση του κόσμου χρησιμοποιείται λανθασμένα, καθώς σημαίνει την ανούσια κυκλοφορία της μπάλας χωρίς κάποιον σκοπό, κάτι δηλαδή εντελώς διαφορετικό με τη φιλοσοφία του Guardiola και του Sarri. Όταν βέβαια υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες, η μακρινή, διαγώνια μπαλιά προς τους εξτρέμ από τον Jorginho αποτελούσε συχνό φαινόμενο.
Όταν η Napoli βρισκόταν στο αντίπαλο μισό, ο σχηματισμός της μετατρεπόταν σε 4-2-3-1, με τους Allan, Jorginho να μένουν πιο πίσω για να αποτρέψουν πιθανές αντεπιθέσεις και τον Hamsik να έχει τη θέση δεκαριού. Σε μερικές περιπτώσεις βέβαια ο Allan ανέβαινε πιο πολύ, κυρίως όταν η Napoli έψαχνε γκολ, δίνοντας βοήθεια στη δεξιά πλευρά. Ο Insigne ξεκινούσε επελάσεις από τα αριστερά, συγκλίνοντας στον άξονα και ο Ghoulam κάλυπτε το κενό του στα αριστερά της επίθεσης, ενώ ήταν συχνές και οι αλλαγές θέσεων μεταξύ Insigne-Mertens. Από τα δεξιά ο Callejon, όπως αναφέρθηκε και πριν, έπαιζε πάνω στη γραμμή και έτσι ο Hysaj έμενε πιο πίσω καθώς δεν είχε τόσο συχνά τους χώρους για overlap.
Pressing/Counter pressing
Το παιχνίδι της Napoli στηρίζεται στο pressing και κυρίως στο counter pressing δηλαδή στην ασφυκτική πίεση των αντιπάλων αμέσως μόλις χαθεί η μπάλα κοντά στην περιοχή τους με σκοπό την άμεση επανάκτηση της και τη γρήγορη εκτέλεση επίθεσης. Πρόκειται για το λεγόμενο gegen pressing που έκανε γνωστό ο Jurgen Klopp και το οποίο χρησιμοποιεί πλέον και ο Guardiola. Γενικότερα όταν πρέσαρε η Napoli, έπαιρνε τη μορφή 4-4-2 με έναν εξτρέμ να πλαισιώνει τον Mertens ή παλαιότερα ο Higuain στην επίθεση, πιέζοντας τους αντίπαλους κεντρικούς αμυντικούς. Ο άλλος εξτρέμ έπαιρνε θέση στη μεσαία γραμμή, ενώ ένας κεντρικός χαφ κάλυπτε το κενό στα πλάγια που άφηνε ο εξτρέμ που πλαισίωνε τον Mertens.
Αμυντική οργάνωση
Η Napoliτου Sarri είχε πολλούς τρόπους για να αμύνεται, τους οποίους ενάλλασσε ανάλογα με τις ανάγκες του παιχνιδιού. Και μπορεί το pressing να την χαρακτηρίζει ωστόσο δεν είναι λίγες οι φορές που παρέμενε πολύ πίσω, περιμένοντας υπομονετικά τον αντίπαλο, ειδικότερα προς το τέλη της φετινής σεζόν, οπού η κούραση ήταν εμφανής και δεν υπήρξαν τα ενεργειακά αποθέματα για ασφυκτικό pressing. Σαν ιταλική ομάδα, λοιπόν, ήταν άριστα οργανωμένη στο δικό της μισό από τον 59χρονο τεχνικό, έχοντας αυτή τη φορά μια διάταξη 4-1-4-1, με τον Jorginho να είναι πολύ κοντά στα στόπερ ως καθρέφτης. Οι πλάγιοι επιθετικοί έπαιρναν τη θέση πλάγιων μέσων και έτσι τα κεντρικά χαφ μπορούσαν να μένουν πιο κλειστά, μην αφήνοντας χώρους στον άξονα. Το σημαντικότερο πάντως είναι πως ο Allan από τη μία και ο Hamsik από την άλλη δεν άφηναν κανένα κενό χώρο στα half-spaces, δηλαδή τους χώρους μεταξύ του κέντρου και των πλάγιων γραμμών, οι οποίοι και αποτελούν τους χώρους από όπου ξεκινάνε οι περισσότερες επικίνδυνες φάσεις στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Οδηγώντας το παιχνίδι στα πλάγια οι Ναπολιτάνοι προσπαθούσαν να κόψουν όλους τους διαδρόμους στον άξονα.
Η νέα Chelsea
Η Napoli δεν έχει το οικονομικό μέγεθος της Chelsea και η Serie A είναι τελείως διαφορετική από την Premier League. Αυτά είναι τα δύο βασικά πράγματα που πρέπει αρχικά να γίνουν ξεκάθαρα. Ο Sarri είναι ένας προπονητής με κάποιες σταθερές αρχές και κανόνες σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να παίζουν οι ομάδες του. Σε κάθε ομάδα του δηλαδή προσπαθεί να της δώσει την φιλοσοφία, την ταυτότητα του και όχι απλά να διαχειριστεί το έμψυχο δυναμικό. Αυτό όμως δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι είναι απόλυτος και σε οποιοδήποτε παιχνίδι έχει έναν μόνον τρόπο για να αγωνίζεται η ομάδα του. Ο Sarri μας έχει δείξει πως εκτός από μια δικιά του φιλοσοφία, διαθέτει και το σημαντικότερο προσόν για έναν προπονητή, την προσαρμοστικότητα. Καταστρώνει ξεχωριστό πλάνο για κάθε παιχνίδι, το οποίο και αλλάζει αρκετές φορές στη διάρκεια του αγώνα. Δεν είναι τυχαίο πως κατάφερε να μεταβεί από μία ομάδα που πάλευε για την παραμονή της (Empoli), σε μία ομάδα πρωταθλητισμού (Napoli) χωρίς να συναντήσει μεγάλες δυσκολίες. Φεύγοντας βέβαια για πρώτη φορά από την πατρίδα του, τα πράγματα τα θα είναι πολύ πιο δύσκολα για τον Sarri και σίγουρα θα χρειαστεί ένα διάστημα προσαρμογής. Θυμίζω πως ένα από τα πρότυπα του, o Pep Guardiola χρειάστηκε ένα χρόνο για να κατανοήσει σε ικανοποιητικό βαθμό την PremierLeague.
Σε σχέση τώρα με το μεταγραφικό σχεδιασμό, η κωλυσιεργία που επέδειξε η Chelsea στο θέμα του προπονητή, είχε ως αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί μόλις μία μεταγραφή, τη στιγμή που το ρόστερ παρουσιάζει αρκετά κενά. Κάτω από τα δοκάρια, το μέλλον του Courtois κρίνεται αβέβαιο και ένας «γάμος» του με τη Real Madrid μοιάζει αρκετά πιθανό. Η Chelsea κοιτάζει ήδη αντικαταστάτες του με τον Alisson να βρίσκεται πρώτος στη λίστα, όμως οι οικονομικές απαιτήσεις της Roma είναι πάρα πολύ υψηλές ειδικότερα αν αναλογιστούμε την οικονομική πολιτική που ακολουθεί ο Abramovich τα τελευταία χρόνια, έχοντας επιλέξει να μειώσει τα ποσά που δαπανούνται σε μεταγραφές. Ας μη ξεχνάμε και τον Jack Butland, έναν εξαιρετικά ταλαντούχο τερματοφύλακα που δεν πρόκειται ν’ αγωνιστεί τη νέα σεζόν στην Championship με τη Stoke.
Στην αμυντική γραμμή τώρα ο David Luiz θεωρείται φευγάτος και η Chelsea θα κινηθεί σίγουρα για την απόκτηση ενός στόπερ με καλή τεχνική κατάρτιση που παράλληλα θα είναι δυνατός αρκετά για την Premier League. Το όνομα του Rugani, παίκτη-κλειδί του Sarri στην Empoli ακούγεται έντονα, αλλά η σημαντική έλλειψη δύναμης αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα. Ο Bonucci υπάρχει επίσης στο μπλοκάκι του Sarri, φαντάζοντας ιδανική αλλά παράλληλα και δύσκολη περίπτωση. Γενικότερα πάντως ο Sarri δεν αρέσκεται σε ηχηρές μεταγραφές στην αμυντική γραμμή, καθώς πιστεύει πως όλα είναι θέμα δουλειάς και έχει την ικανότητα να εξελίξει σημαντικά αμυντικούς (Rugani, Koulibaly, Hysaj, Ghoulam). Στο δεξί άκρο της άμυνας θεωρώ πως θα πάρει θέση βασικού ο Azpilicueta, ειδικά στην περίπτωση που στα δεξιά της επίθεσης αγωνίζεται κλασσικός εξτρέμ γραμμής που δίνει το απαραίτητο πλάτος. Ο ρόλος του εργάτη πολυτελείας που ακούει στο όνομα Azpilicueta θα είναι ανάλογος με εκείνος του Hysaj με μετρημένα ανεβάσματα και με τα αμυντικά του καθήκοντα να προέχουν. Ως μπακ-απ του ο Moses φαντάζει εξαιρετική επιλογή, έχοντας άλλα χαρακτηριστικά, ως πιο επιθετικογενής ποδοσφαιριστής. Αριστερά ο Alonso έχει τη φανέλα βασικού σπίτι του.
Στη μεσαία γραμμή παρουσιάζεται έντονο ενδιαφέρον. Ο Jorginho αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα γρανάζια της Napoli και το ίδιο θα συμβεί και στους «Μπλε» Δίπλα του θα έχει τον τρομερό Kante και η τρίτη θέση στον άξονα –εφόσον χρησιμοποιηθεί το 4-3-3-παραμένει ερωτηματικό. Ο Bakayoko θα πάρει σίγουρα ευκαιρίες και φέτος ενώ ο Fabregas πιθανολογώ πως θα παραμείνει στο αγαπημένο του Λονδίνο, έχοντας χαρακτηριστικά που αρέσουν στον Sarri. Υπάρχει επίσης ο Barkley, που αντιμετώπισε πέρυσι πολλά προβλήματα τραυματισμών αλλά αυτός που θα κρίνει πολλά είναι ο Ruben Loftus-Cheek. Ο νεαρός έχει πολλά περιθώρια εξέλιξης και αναμένεται να πάρει ευκαιρίες. Η χρησιμοποίηση του στο ρόλο Hamsik παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον και μένει να δούμε τι εικόνα έχει ο Sarri για τον ίδιο.
Τέλος, επιθετικά ο Hazard βρίσκεται στην πόρτα της εξόδου, κάτι που θα αποτελέσει τεράστια απώλεια για τους «Μπλε» και αναζητείται ο αντικαταστάτης του. Η Barcelona από την άλλη πιέζει για τον Willian, ωστόσο θεωρώ πως και ο Sarri θα πιέσει για την παραμονή του Βραζιλιάνου. Το όνομα του Golovin, που εντυπωσίασε στο Παγκόσμιο Κύπελλο βρίσκεται εδώ και καιρό ψηλά στη λίστα αλλά η περίπτωση του είναι ανεξάρτητη από το θέμα Hazard. Στη γραμμή κρούσης όλα είναι πιθανά. Τα σενάρια είναι πολλά. Θα μείνει ο Morata ως πρώτος επιθετικός; Τι θα γίνει με Batshuayi; Higuain και Mertens ακούγονται πολύ έντονα λόγω της στενής σχέσης του με τον Sarri ενώ το μόνο σίγουρο είναι πως στο ρόστερ θα βρίσκεται και του χρόνου ο Giroud.
Στις 9 Αυγούστου η μεταγραφική περίοδος ολοκληρώνεται και το διάστημα μέχρι τότε αναμένεται «καυτό» για την Chelsea. Οι Λονδρέζοι βιώνουν ένα από τα δυσκολότερα καλοκαίρια τους επί Abramovich, με τον Ρώσο μεγιστάνα να έχει προβλήματα με το Ηνωμένο Βασίλειο. Η έλευση πάντως τον Sarri, Jorginho αποτελεί ηχηρό σημάδι πως το πλοίο βρίσκεται ακόμη σε πολύ καλά χέρια.
Συντάκτης: Γιώργος Αλεξάκης
