Τον Cristiano Ronaldo είτε τον λατρεύεις, είτε τον μισείς. Εξού και η ιστορικής σημασίας επιστροφή του στο Old Trafford συνοδεύτηκε από έντονες «εκρήξεις» χαράς ή λύπης, ένθεν κι ένθεν. Γιατί όμως η μεταγραφή αυτή είναι σημαντική για την Manchester United και ποια είναι η ευρύτερη εικόνα;
Σε ένα εμφατικό, μεταγραφικά, καλοκαίρι, που παρατηρήθηκε «μουτζούρωμα» ιερών τεράτων, δαπάνη τεράστιων ποσών παρά την οικονομική κατάσταση που έχει φέρει ο COVID-19 και μεγάλες εκπλήξεις ήρθε το «κερασάκι» στην τούρτα. Ο Πορτογάλος σουπερστάρ επέστρεψε σπίτι του. Ο 36χρονος, πλέον, Cristiano Ronaldo καρδιοχτύπησε τον οργανισμό των «Κόκκινων Διαβόλων», όντας πολύ κοντά στο να φορέσει το μισητό γαλάζιο της αιώνιας αντιπάλου, Manchester City.
Οι φίλοι της United έχουν βρεθεί μάρτυρες αρκετών κακουχιών μετά την απόσυρση του Sir Alex Ferguson, αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν πραγματικά πολύ βαρύ. Φανέλες του Πορτογάλου πρόλαβαν να καούν, αλλά ο εφιάλτης εν τέλει δεν έγινε πραγματικότητα. Ποιοι είναι λοιπόν οι κίνδυνοι και ποια τα οφέλη της κίνησης αυτής. Ας ξετυλίξουμε, όμως, από την αρχή τον… μίτο της Αριάδνης, συνεχίζοντας το άρθρο όπως ξεκίνησε, με χροιά μυθολογίας.
Το βάλσαμο
Ο αρχισυντάκτης (sic) ζήτησε η γραφή αυτού του άρθρου να έχει σφραγίδα φίλου της Manchester United, που έζησε όλα τα κακέκτυπα της τελευταίας οκταετίας. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να βγουν μερικά απωθημένα. Ο αντίκτυπος της επιστροφής του «CR7» είναι ό,τι πιο κοντά σε σάλο έχει ξεσπάσει στην κόκκινη πλευρά του Μάντσεστερ τα τελευταία χρόνια. Οι οπαδοί της ομάδας σαν μικρά παιδιά πανηγύριζαν όπως ο Ronaldo πίσω από τις κάμερες, η χαρά είναι απερίγραπτη. Κι αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο, καθότι τα χαμόγελα τα τελευταία χρόνια έρχονται με το σταγονόμετρο. Η ομαλή διαδοχή του Ferguson στον πάγκο της ομάδας δεν ήρθε ποτέ και η το «τρένο» όχι μόνο δε συνέχισε την ξέφρενη πορεία του, αλλά σχεδόν εκτροχιάστηκε.
Ο David Moyes δεν τα κατάφερε καθόλου καλά με μεγάλες ευθύνες του συλλόγου. Τα αρνητικά ρεκόρ και τα αγωνιστικά «χαστούκια» διαδέχονταν το έναν το άλλο. Η ομάδα δεν είχε σαφή ποδοσφαιρικό προσανατολισμό, έχοντας προσλάβει τρεις προπονητές τελείως διαφορετικής φιλοσοφίας μεταξύ τους για να τη φέρουν στην κορυφή. Η ευρωπαϊκή ιστορία ξέφτισε, η στελέχωση του ρόστερ ήταν ελλιπής και ανισοκατανεμημένη, με την ομάδα να επενδύει σε «πυροτεχνήματα» τύπου Di Maria ή Depay, οι οποίοι είχαν στελεχωθεί με μέτριους συμπαίκτες και παράλληλα αντιμετώπιζαν τεράστια πίεση λόγω των μεγάλων απαιτήσεων που υπήρχε προς τα πρόσωπα τους. Ο Jose Mourinho κατέκτησε κάποιους τίτλους, αλλά άφησε πίσω του ένα χάος και η εποχή Solskjaer ήταν τελικά αυτή, που έφερε επιτέλους ελπίδα.
Πως να μη χαρεί υπερβολικά ο φίλος της Manchester United με την επιστροφή Ronaldo, όταν έβλεπε τόσα χρόνια τη City και τη Liverpool να μεγαλουργούν, ενώ αυτός ήταν στο περιθώριο. Πως, ενώ είναι νωπή η θρυλική εποχή Ferguson, να βλέπει μια ομάδα μετριότατη και τον προπονητή του να πετάει κάτω τα παγούρια (!) για να πανηγυρίσει τη μετά βίας νίκη επί της Young Boys στο Champions League με γκολ του εκνευριστικού, ποδοσφαιρικά, Fellaini; Συμπέρασμα; Ο παροξυσμός αυτός είναι αιτιολογημένος και φυσικό επακόλουθο, αλλά όχι απόλυτα δικαιολογημένος.
Η λάμψη και η φιλοσοφία πρωταθλητή
Ένα από τα πολύ θετικά, στα μάτια μου, είναι η προσωπικότητα του Πορτογάλου, που είναι αναγκαία για την ομάδα. Οι «Κόκκινοι Διάβολοι» έκαναν φέτος μεταγραφές ουσίας και έχουν πια ένα πλήρες και ποιοτικό ρόστερ στην πλειονότητα των θέσεων. Είναι μία νεανική και γρήγορη ομάδα, με τσαγανό, καλή κυκλοφορία της μπάλας, άμεσο παιχνίδι. Ένα σημαντικό κομμάτι που έλειπε από το παζλ του Νορβηγού τεχνικού ήταν μία πραγματικά μεγάλη προσωπικότητα. Ένας παίκτης στο τερέν που θα φέρει μεγάλη αυτοπεποίθηση, έμπνευση, εμπειρία και φιλοσοφία νικητή στους συμπαίκτες του.
Κάποια από αυτά τα στοιχεία τα έφερε κι ένας έτερος Πορτογάλος με τον ερχομό του την αυγή της νέας δεκαετίας, ο Bruno Fernandes, με την ομάδα να παίζει καλό ποδόσφαιρο, να χτίζει μεγάλα σερί καλών αποτελεσμάτων, αλλά να μην καταφέρει να σηκώσει κούπες. Ο υπέρλαμπρος συμπατριώτης του έρχεται να «κουμπώσει» και με τον χαρακτήρα του εντός και εκτός γρασιδιού, σε συνδυασμό με το ψυχολογικό boost που πρόσφερε στους φιλάθλους, ίσως είναι το συστατικό της επιτυχίας για την επιστροφή στην κορυφή.
Η ήττα του αντιπάλου
Ο σύλλογος κινητοποιήθηκε και βρήκε τον τρόπο να πλησίασει τον Cristiano Ronaldo και να τον πείσει να τον φέρει ξανά εκεί, όπου ξεκίνησε να μεγαλουργεί. Πολλά έχουν ακουστεί για τα… μέσα πειθούς, που έσπευσαν να χρησιμοποιήσουν όσοι συμβάδισαν μαζί του στην πρώτη του θητεία στο «Θέατρο των Oνείρων». Δεν ξέρω τι του είπε ο καθ’ ομολογίαν ποδοσφαιρικός τους πατέρας (SAF) και οι πρώην συμπαίκτες του, αλλά σίγουρα έκαναν καλά τη δουλειά τους. Κατάφεραν όχι μόνο μια ιστορικής σημασίας νίκη να έρθει στο δικό τους στρατόπεδο, αλλά και ένα μεγάλο κύμα δυσφορίας να καταλήξει στα πέριξ της ομάδας του Guardiola.
Στο δια ταύτα, ο «CR7» έχει μεγάλη ποδοσφαιρική αντίληψη και δεν επιλέγει τυχαία το που θα παίξει. Ο τρόπος που ήρθε στην Manchester United προσωπικά δεν μου άρεσε, καθώς πιθανότατα έπαιξε πονηρά. Χτύπησε την πόρτα της City. Έτσι, είτε θα πήγαινε σε μία ομάδα που θα χτυπήσει το Champions League, είτε θα αντιδρούσε η United για να μη ζήσει τον εφιάλτη της προδοσίας. Ωστόσο νομίζω ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα στην όλη ιστορία.
Το ότι γύρισε είναι μια «βουτιά» στο ένδοξο παρελθόν του συλλόγου. Θυμίζει σε όλους τα πιο τεχνικά χρόνια του ποδοσφαίρου, όταν η γενιά των 20άρηδων -στην οποία ανήκω- γνώρισε αυτό το πανέμορφο άθλημα, φέρνοντας σε πολλούς από μας μια γλυκιά μελαγχολία. Ωστόσο το ίδιο το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πολύ από τότε και χρειάζεται προσοχή στον τρόπο που θα χρησιμοποιηθεί για να μη «καεί» άλλη μια μεγάλη μεταγραφή, που έχει προοπτικές για το σύλλογο.
Ο Πορτογάλος δεν είναι ο ερωτεύσιμος ποδοσφαιρικά πιτσιρικάς, που έκανε την μπάλα ό,τι ήθελε, που έτρεχε παντού και πετύχαινε γκολ από εκεί που δεν το περίμενες. Είναι ένας φτασμένος 36χρονος αστέρας με σώμα υπεραθλητή, που μπορεί να φέρει πολλά θετικά, να γίνει «μηχανή» των γκολ, αλλά που δεν μπορεί να κάνει αυτά που έκανε παλιότερα. Αδιαμφισβήτητα είναι από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχήματα που έχουν παρθεί στο Νησί τα τελευταία χρόνια. Ας τον απολαύσουμε ξανά στα «κόκκινα» και ας τον χαρούμε πριν κλείσει αυτήν την τεράστια καριέρα…
Συντάκτης: Σταμάτης Πετκόπουλος
