Η Arsenal ήταν τόσο κακή -και- στο Etihad, που κατάφερε να γυρίσει το ποδόσφαιρο πίσω στο 1904. Οι «Κανονιέρηδες» ξόδεψαν τα περισσότερα χρήματα σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ομάδες στην Αγγλία το φετινό καλοκαίρι, όμως την ουσία την ξέχασαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Πλέον, καλούνται να κοιτάξουν την ποδοσφαιρική αλήθεια, που προκύπτει από την εικόνα τους στο χορτάρι, στα μάτια και να κάνουν την αυτοκριτική τους, πριν να είναι πολύ αργά…
Όπως γράφουμε και στον τίτλο, από το σουτ του Saka στο 5′, μέχρι το 1904, μία τελική δρόμος! Η Arsenal δεν ήταν αγνώριστη, ούτε και απλά κακή στο Etihad. Με μία λέξη ήταν τυχερή, καθώς έτσι πρέπει να νιώθεις κάθε φορά που ο αντίπαλος «πατάει» στην περιοχή σου ανά τέσσερα λεπτά και στο τέλος φεύγεις με τον δείκτη του σκορ -μόνο- στο 5-0. Αν είσαι οπαδός των Λονδρέζων σκέφτεσαι τη χρονιά του 2004 και αναπολείς τα περασμένα μεγαλεία. Προφανώς κανένας από την εποχή του 1900 δεν ζει στο σήμερα, άρα αυτομάτως δεν μπορείς να διανοηθείς ότι υπήρχε και πιο κάτω. Η συγκεκριμένη ημερομηνία δεν είναι καθόλου τυχαία, καθότι τότε, εντός της δεκαετίας του 1900 και πιο συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της σεζόν 1904/05 (την πρώτη του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Αγγλία), ήταν η πρώτη και η (προ)τελευταία φορά που η Arsenal έμεινε δίχως γκολ και νίκη στα τρία πρώτα ματς του πρωταθλήματος!
Συνέβη ξανά τη σεζόν 1953/54 και από τότε έπρεπε να περάσουν 67 ολόκληρα χρόνια για να αναβιώσουν οι «Κανονιέρηδες» τη συγκεκριμένη ντροπή. Και πώς να μη γίνει; Όταν κάνεις την πρώτη και τελευταία σου τελική απέναντι στην πρωταθλήτρια Manchester City στο 5′ και μετά απλώς εύχεσαι να κοπάσει η κατηφόρα. Κι όντως, κόπασε. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, η Arsenal πρέπει να λέει κι… ευχαριστώ που η ποδοσφαιρική μηχανή του Guardiola σταμάτησε στα πέντε τέρματα, μετά από ένα ματς που είχε 25 τελικές (10 στην εστία, άρα 50% επιτυχία στο σκοράρισμα), μία επικίνδυνη επίθεση ανά 4.8 λεπτά μέχρι το 70′, 71% στην κατοχή και συντελεστή 27-3 στις κερδισμένες μονομαχίες.
Την ίδια στιγμή ο Καταλανός τεχνικός των «Πολιτών» είχε «δει» το έργο με την ανυπαρξία των φιλοξενούμενων στον άξονα και, παρόλο που αποθέωσε τον συμπατριώτη του σε αυτές τις στιγμές σκληρής κριτικής που περνάει, δεν τον λυπήθηκε στο χορτάρι. Ο Rodri αποτέλεσε το καθοριστικό «πιόνι» του Guardiola σε μία σκακιέρα που είχε στην κατοχή του και την «Βασίλισσα» αλλά και τον «Βασιλιά». Οι «Πολίτες» έκαναν ότι ήθελαν στον αγωνιστικό χώρο, δεν είχαν αντίπαλο στο χώρο του κέντρου και «χτύπησαν» με κρυφό 9άρι τον Ferran Torres την παραπαίουσα άμυνα της Arsenal.
Για τον Torres τα έχουμε ξαναπεί. Είναι ο παίκτης-κλειδί της φετινής City και με τον Pep στο πλάι του θα εξελίξει σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι του, εκτελώντας εντελώς διαφορετικές εντολές από αυτές που είχε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια. Ποιες είναι αυτές; Τα περισσότερα πατήματα στην περιοχή, οι κινήσεις του ως φορ και οι συνεχείς εναλλαγές θέσεων στις πτέρυγες με ή χωρίς τη μπάλα, ώστε να αποπροσανατολίζει τις αντίπαλες άμυνες. Με την Arsenal, βέβαια, δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει και πολύ, καθώς η ζώνη άμυνας που θα έπρεπε να είναι πάνω του (Cedric, Chambers, Holding) βρισκόταν εκτός κλίματος αγώνα. Για να μην πούμε κάτι πιο βαρύ.
Μία οργανωμένη επίθεση, κάτι για τα μάτια του κόσμου…
Επιστρέφοντας στην όποια ποδοσφαιρική ανάλυση μπορείς να κάνεις για αυτή την Arsenal, στο σαββατιάτικο ματς δεν έκανε ούτε τα αυτονόητα απέναντι στην πρωταθλήτρια. Αυτά για τα οποία διακρίνονται οι Bielsa και Ancelotti. Και για να γίνουμε πιο σαφείς, η ομάδα «φάντασμα» του Arteta, ο οποίος λογικά… ξέχασε να γεμίσει τον άξονα της, αφήνοντας πολύτιμους χώρους στους πολύ ικανούς και άκρως δημιουργικούς χαφ των «Πολιτών» (Bernardo Silva, Gundogan), ολοκλήρωσε τον αγώνα με μία τελική, αυτή του Saka ήδη από το πρώτο πεντάλεπτο, μόλις 179 πάσες (απειροελάχιστες για το επίπεδο της Premier League) και μηδέν κόρνερ! Κι όλα αυτά ανήμερα της ιστορικής «8άρας» από τη Manchester United το 2011. Με λίγα λόγια, όχι απλά δεν είχε πλάνο, αλλά δεν προσπάθησε καν να γλιτώσει τον διασυρμό. Τουλάχιστον αυτή την εικόνα σου έβγαζε με τη λογική και τη στάση της στον αγώνα.
Μέσα σε όλα, αγωνίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς χωρίς καθαρό «6άρι», με το «10άρι» της (Odegaard) να αγνοείται και με δέκα παίκτες μετά την κάπως αυστηρή αποβολή του Xhaka. Βέβαια, για όσο έπαιξε, ο Ελβετός είχε τέσσερα λάθη, μόλις 3.8 χλμ στο κοντέρ του και μηδαμινή συνεισφορά στη δημιουργία. Θα μου πείτε, για ποια δημιουργία μιλάμε όταν στα τρία πρώτα ματς της Premier League, οι «Κανονιέρηδες» μετράνε κατά μέσο όρο μόλις 2.9 τελικές στην εστία!
Συμπερασματικά, η ομάδα του Arteta είναι βαριά «άρρωστη», όχι τόσο γιατί χάνει με κάτω τα χέρια τα ματς σε αυτό το διάστημα της σεζόν, όσο γιατί έχει ξεχάσει την αγωνιστική της ταυτότητα στα αποδυτήρια του Highbury και το ποδόσφαιρο της πάσχει από έλλειψη φαντασίας, βγάζοντας στο χορτάρι μία λογική και τακτική άλλων, παλαιότερων ετών. Όχι, δεν θα σας γυρίσουμε στο 1904, ούτως ή άλλως δεν έχουμε εικόνα από το ποδόσφαιρο εκείνης της εποχής. Αρκεί όμως να δει κανείς τη χθεσινή τραγική εικόνα της Arsenal στο Etihad για να καταλάβει ότι το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει και όσες ομάδες δεν θέλουν να το ακολουθήσουν, θα γυρνάνε σπίτι με «5άρες», μηδέν γκολ και μία τελική στην εστία…
