Πολύ πριν την απόφαση ανακατασκευής του Stamford Bridge, η Chelsea είχε την ευκαιρία να χτίσει το νέο της σπίτι σε ένα ορόσημο της κληρονομιάς των Pink Floyd.
Απρίλης του 1976. Οι Pink Floyd ξεκινάνε την ηχογράφηση ενός από τα πιο διαχρονικά άλμπουμ στην ιστορία της ροκ. Σε ένα τριώροφο κτήριο, πρώην ενοριακό χώρο, «πλάστηκε» το «Αnimals», μια μουσική αναπαράσταση των κοινωνικών τάξεων, μια κατακραυγή ενάντια στον «ευνοιοκρατικό καπιταλισμό». Οι στίχοι του άλμπουμ περιγράφουν τις διάφορες κοινωνικές τάξεις ως διαφορετικά είδη ζώων: τα επιθετικά σκυλιά, τους απολυταρχικούς αδίστακτους χοίρους και το «ανόητο και τυφλό κοπάδι» των προβάτων. Η μουσική κατεύθυνση του δίσκου προς progressive και hard rock μονοπάτια, ήταν και μια χαρακτηριστική αντίδραση των Pink Floyd στο ολοένα και πιο δυνατό κίνημα της πανκ μουσικής στη Βρετανία.
Δεκέμβρης του 1929. Στο Νάιν Έλμς του νοτιοδυτικού Λονδίνου ξεκινά η πρώτη φάση κατασκευής ενός γιγάντιου κτηρίου. Στην νότια κοίτη του Τάμεση, ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από κάρβουνο θα άλλαζε για πάντα το «skyline» του Λονδίνου. Το Battersea Power Station, ένα art deco υπερμέγεθες κτήριο από χαρακτηριστικά κόκκινα τούβλα, θα ολοκληρωνόταν στην δεύτερη φάση κατασκευής του τη δεκαετία του ’50. Οι τέσσερις εμβληματικές καμινάδες του, ύψους 103 μέτρων η καθεμιά, αποτελούν ορόσημο της βρετανικής πρωτεύουσας. Ο πυκνός καπνός, που απελευθέρωναν για πολλές δεκαετίες στο λονδρέζικο ουρανό, αποτελούσε μια εικόνα βαθιά χαραγμένη στις μνήμες των πρωτευουσιάνων. Μέχρι και σήμερα αποτελεί ένα από τα κορυφαία παραδείγματα της βρετανικής μοντέρνας αρχιτεκτονικής.
Δεκέμβρης του 1976. Ο θρυλικός Roger Waters, ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Pink Floyd, οδηγούσε από το σπίτι του στο Κλάπχαμ Κόμον του νότιου Λονδίνου προς το στούντιο της Britannia Row. Στο δρόμο παρατηρούσε κάθε φορά ένα κτίσμα, που έμελλε να «ερεθίσει» τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Το Battersea Power Station διένυε τα τελευταία του «ενεργά» χρόνια και εκεί, χρονοφαγωμένο και καπνισμένο, ενέπνευσε τον εγκέφαλο του, τότε, μπασίστα των Pink Floyd. Ενώ ο Hipgnosis, σχεδιαστής των προηγούμενων εξώφυλλων των άλμπουμ τους, πρότεινε τρία δικά του κόνσεπτ για την κόσμηση του «Animals», ένα από τα οποία ήταν ένα μικρό παιδί που έμπαινε στο υπνοδωμάτιο των γονιών του για να τους βρει να κάνουν σεξ, η επικρατούσα ιδέα ήταν αυτή του Waters. Αισίως, μια φωτογραφία του εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας επελέγη, αλλά το συγκρότημα δεν έμεινε μόνο εκεί!
Ανέθεσε στη γερμανική εταιρεία Ballon Fabrik, που στο παρελθόν κατασκεύαζε τα θρυλικά Zeppelin και στον Αυστραλό καλλιτέχνη Jeffrey Sha, να κατασκευάσουν ένα μπαλόνι διαμέτρου 12 μέτρων σε σχήμα χοίρου! Το μπαλόνι, αφού γέμισε με ήλιο, πήρε θέση ανάμεσα στις δύο από τις τέσσερις καμινάδες του Battersea Power Station, με έναν σκοπευτή, μάλιστα, έτοιμο να πυροβολήσει αν το χοιρόμορφο μπαλόνι λυνόταν από την καμινάδα του. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια. Μια ξαφνική κακοκαιρία καθυστέρησε την πρόοδο της φωτογράφισης και ο μάνατζερ της μπάντας, Steve O’Rourke, παρέλειψε να κλείσει τον σκοπευτή για δεύτερη μέρα. Τιμωρήθηκε, φυσικά, για την αμέλεια του, το μπαλόνι άφησε το «αγκυροβόλιό» του και εξαφανίστηκε στον αγγλικό ουρανό. Ο χοίρος πέταξε πάνω από το αεροδρόμιο του Χίθροου, με αποτέλεσμα να προκαλέσει πανικό και μαζικές ακυρώσεις πτήσεων. Μάλιστα, μαρτυρίες πιλότων αναφέρουν ότι έβλεπαν το γουρούνι στον αέρα κατά τη διάρκεια κάποιων πτήσεων. Τελικά το ανέμελο μπαλόνι προσγειώθηκε στο Κεντ και ανακτήθηκε από έναν τοπικό αγρότη, ο οποίος δήλωσε εξοργισμένος που τρομοκρατήθηκαν οι αγελάδες του.
Νοέμβριος του 2008. Οι συνεχείς επιτυχίες στους αγωνιστικούς χώρους, η αύξηση των πωλήσεων εισιτηρίων και διαρκείας, η κατακόρυφη αύξηση του ετήσιου τζίρου και το όλο και πιο αναγνωρίσιμο brand στην παγκόσμια αγορά, οδηγεί την Chelsea Football Club σε σκέψεις για μετακόμιση. Οι σκέψεις επέκτασης και νέας επένδυσης οδηγούν τον Roman Abramovich να στραφεί σε άλλες γειτονιές του νοτιοδυτικού Λονδίνου. Το Battersea Power Station έρχεται στο προσκήνιο και η αρχιτεκτονική εταιρία «HOK Sport», η ίδια που σχεδίασε το νέο Wembley, παρουσίασε αμέσως τα σχέδια της. Ένα νέο μοντέρνο γήπεδο 60.000 θέσεων θ’ αξιοποιούσε την art deco αρχιτεκτονική κληρονομιά του Battersea Power Station. Θα διέθετε ένα πέταλο 15.000 θέσεων, που θα το καθιστούσε ένα από τα μεγαλύτερα του είδους του στην Ευρώπη. όπως επίσης και μια καινοτόμα ανασυρόμενη οροφή. Η Chelsea θ’ άφηνε το παραδοσιακό της «σπίτι» από το μακρινό 1905, το Stamford Bridge, αφού δαπανούσε το εξωφρενικό ποσό των 1,2 δις εκατομμυρίων λιρών για την κατασκευή του νέου σταδίου! Αλλά πρώτα υπήρχαν μερικά εμπόδια.
Αρχικά, για να καταστεί βιώσιμο το πλάνο, έπρεπε να εξασφαλιστεί ένα κεφάλαιο και έτσι, μια άμεση πηγή εσόδων ήταν η πώληση του Stamford Bridge. Ενώ η πώληση της ιστορική έδρα των «Blues», η οποία θα έπρεπε να συμφωνηθεί από τους ιδιοκτήτες της, ονόματι «Chelsea Pitch Owners», που κατείχαν την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα του σταδίου και μάλιστα είχαν απορρίψει προσφορές αγοράς στο παρελθόν, θα επέφερε ένα κέρδος γύρω στα 600 εκατομμύρια λίρες, το έλλειμμα θα παρέμενε γιγάντιο σε μια πιθανή μετακόμιση στο Battersea.
Περαιτέρω, η διοίκηση της Chelsea ήταν έτοιμη να δεσμεύσει μέχρι και 200 εκατομμύρια λίρες για να δημιουργηθεί ένα νέος σταθμός του λονδρέζικου μετρό, ώστε να μεταφέρει με ευκολία τους επιπλέον οπαδούς. Βλέπετε, το νέο γήπεδο θα ήταν κατά ένα τρίτο μεγαλύτερο σε χωρητικότητα από το Stamford Bridge των 41.000 θέσεων. Εκτός από το κόστος των 500 εκατομμυρίων λιρών για την κατασκευή του σταδίου, περίπου 150 εκατομμύρια λίρες θα έπρεπε να δαπανηθούν για την αποκατάσταση των προσόψεων των εμβληματικών καπνοδόχων, των ιστορικών πύργων και των εσωτερικών διατηρητέων χώρων του εργοστασίου, που είχαν εγκαταλειφθεί από το 1983.
Μάλιστα ο λονδρέζικος σύλλογος, σύμφωνα με τα βρετανικά αθλητικά μέσα, πιθανότατα να δανειζόταν, αντί να… «ζητήσει» ξανά από τον Abramovich, καθώς ο Ρώσος επιχειρηματίας είχε ήδη δαπανήσει για την ομάδα πάνω από ένα δισεκατομμύριο λίρες από την έναρξη της προεδρίας του. Ωστόσο, η δημοσιοποίηση των πλάνων στον τύπο ήταν ένα σαφές σημάδι των ξεκάθαρων προθέσεων του κλαμπ, καθώς το νέο στάδιο αναμενόταν να ολοκληρωθεί μέχρι το 2016! Μάλιστα άνθρωποι της διοίκησης είχαν αναφέρει στον τύπο:
«Τα αρχικά μας σχέδια περιλαμβάνουν μια εξέδρα 15.000 θέσεων πίσω από τη νότια εστία, που είναι πιθανό να αποτελέσει την μεγαλύτερη στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Επίσης, όπως πρότειναν πολλοί οπαδοί, το νέο στάδιο θα έχει παραδοσιακό ορθογώνιο σχήμα, με τέσσερα ξεχωριστές εξέδρες».
Τελικά τα σχέδια εγκαταλείφθηκαν, αφού δεν υπήρξε «φως στο τούνελ» έως και το Μάιο του 2012, όπου έγινε και η τελευταία επίσημη πρόταση αγοράς του εργοστασίου από την Chelsea. Eιδικά όταν ανακαλύφθηκαν σοβαρά εμπόδια στην πιθανή ανακαίνιση του Battersea Power Station (αποτελεί μέχρι και σήμερα προστατευόμενο αρχιτεκτονικό ορόσημο «Κλίμακας 2»), αλλά και αδυναμία χρηματοδότησης ακόμα και ενός πιο φιλόδοξου πλάνου, κόστους 5,5 δισεκατομμυρίων λιρών, που αποσκοπούσε σε μια ολική ανάπλαση της περιοχής, o λονδρέζικος σύλλογος στράφηκε σε άλλες προοπτικές.
Φεβρουάριος του 2012. Μετά και την οριστική παύση της λειτουργίας του ηλεκτροπαραγωγικού εργοστασίου τον Οκτώβριο του 1983, αμέτρητοι επενδυτές έσπευσαν να διεκδικήσουν το ιστορικό ακίνητο. Όλες οι απόπειρες κρίθηκαν ελλιπείς, μέχρι που ο επενδυτικός όμιλος Ernst & Young, που διαχειριζόταν το Battersea Power Station, σύναψε συμφωνία αποκλειστικότητας με την μαλαισιανή SP Setia και την Sime Darby για την ανάπτυξη και τη διαμόρφωση της περιοχής. Η συμφωνία εξαγοράς των 400 εκατομμυρίων λιρών ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2012 και σχεδιάστηκε η αναδιάρθρωση για την υλοποίηση του αρχιτεκτονικού σχεδίου του Rafael Vinoly. Τον Ιανουάριο του 2013, άρχισαν να πωλούνται τα πρώτα διαμερίσματα.
Η πρώτη φάση των έργων, το Circus West Village, έχει ολοκληρωθεί και διαθέτει κατοικίες, εστιατόρια και καταστήματα. Η δεύτερη φάση των έργων προβλέπει την μετεγκατάσταση της λονδρέζικης έδρας της Apple, μέσα στο σταθμό ηλεκτροπαραγωγής του Battersea και συγκεκριμένα στον πρώην κεντρικό λέβητα. Η Apple θα γίνει ο μεγαλύτερος ενοικιαστής του κτιρίου, με γραφεία 1.400 υπαλλήλων μοιρασμένα σε έξι ορόφους.
Ιανουάριος του 2017. Μετά από την άκαρπη αναζήτηση αγοράς «γης» στο Εκθεσιακό Κέντρο του Έρλς Κόρτ, το Γουάιτ Σίτι, το Ιμπέριαλ Ρόουντ Γκάσγουορκς και το Τσέλσι Μπάρακς, η Chelsea στράφηκε στην «πηγή» όλων. Στο Stamford Bridge. Ύστερα και από την άρνηση μεγάλης μερίδας οπαδών και διοικούντων για μετακόμιση σε άλλη περιοχή, ο Roman Abramovich είδε την, προ τριετίας, πρόταση του για επέκταση της έδρας των «Μπλε», να εγκρίνεται από το δημοτικό συμβούλιο και τον Δήμαρχο του Λονδίνου, Sadiq Khan. Τα σχέδια προέβλεπαν επέκταση της χωρητικότητας του Stamford Bridge στις 60.000 θέσεις, συν την αρχιτεκτονική ανακατασκευή του σταδίου, αλλά και την κατασκευή καταστημάτων, σύγχρονων παροχών και χώρων πρασίνου.
Μάλιστα, η Chelsea θ’ αγωνιζόταν προσωρινά στο Twickenham Stadium, έδρα της εθνικής ομάδας ράγκμπι της Αγγλίας, μέχρι την ολοκλήρωση των έργων. Τελικά, νομικές διαμάχες με κατοίκους της γύρω περιοχής, οι οποίοι διεκδικούσαν το δικαίωμα τους για «πρόσβαση στο ηλιακό φως», καθυστέρησαν την εξέλιξη του έργου, πριν ακόμα ξεκινήσει. Στις 31 Μαΐου 2018, ο λονδρέζικος σύλλογος δημοσίευσε μια επίσημη δήλωση μέσω της ιστοσελίδας του, δηλώνοντας ότι αναστέλλει τα πλάνα του νέου γηπέδου, χωρίς να υπάρξει περαιτέρω προσχεδιασμός και προμελέτη. «Ο σύλλογος δεν έχει καθορίσει κάποιο χρονικό πλαίσιο για την επανεξέταση της απόφασής του, η οποία πάρθηκε λόγω του δυσμενούς επενδυτικού κλίματος».
Σήμερα. Εκατόν δεκατέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση της, η Chelsea συνεχίζει να αγωνίζεται στο «παραδοσιακό της σπίτι». Ο Roman Abramovich δήλωσε πρόσφατα ότι περιμένει απλά την σωστή στιγμή για να επαναφέρει τα σχέδια στο προσκήνιο, δίνοντας ελπίδα στον λαό των «Blues». Πάντως, η ευκαιρία της Chelsea να συνδέσει το όνομα της με το μυθικό ψυχεδελικό ροκ συγκρότημα των Pink Floyd, χάθηκε για πάντα. Αλλά περιμένετε. Οι Pink Floyd θα… γούσταραν αυτή τη σύνδεση;
«Four-star caviar daydream. Think I’ll buy me a football team», έγραψε ο Roger Waters στο διαχρονικό «Money» των Pink Floyd. Ήταν σοβαρό ή σαρκαστικό, κανείς δεν ξέρει, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι οι Roger Waters και David Gilmour είναι, σαν σωστοί Βρετανοί ποδοσφαιρόφιλοι (βλέπε φωτογραφίες), οπαδοί της Arsenal. Μάλιστα, ο David Gilmour δήλωσε σε μια συνέντευξη του ότι ήταν κάτοχος εισιτηρίων διαρκείας από εποχής Highbury:
«Είχα εισιτήρια διαρκείας στην Arsenal για αρκετά χρόνια. Ειδικά κάπου κοντά στη σεζόν που κάναμε το νταμπλ. Είμαι όμως ένας πραγματικά ευμετάβλητος φίλαθλος του ποδοσφαίρου. Παρακολουθώ οποιαδήποτε ομάδα τα πάει καλά και μπορώ να γίνω… άπιστος. Αλλά έχω μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου για την Arsenal».
Αν και το τραγούδι «The Dream Gunners» στο δίσκο τους με τίτλο «The Final Cut» αφορούσε το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και τις επιθέσεις του IRA στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1982, για πολλούς ο τίτλος φάνταζε με τέτοιο τρόπο επιλεγμένος, ώστε εύστοχα να προδίδει την αγαπημένη ποδοσφαιρική ομάδα των δύο μελών της βρετανικής μπάντας. Επίσης, οι Pink Floyd χρησιμοποίησαν και το περίφημο άσμα της Liverpool «You’ll Never Walk Alone» στο τραγούδι τους «Fearless», οδηγώντας πολλούς ανθρώπους στο συμπέρασμα ότι ίσως οι Floyd ήταν οπαδοί των «Reds», γεγονός μη αληθές. Τέλος, ο Roger Waters επιβεβαίωσε πριν λίγα χρόνια ότι είναι «Gunner» σε ένα βίντεο στο Τwitter, με αφορμή ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στη Γάζα και την στάση των οπαδών της Celtic γι αυτό. Προς το τέλος του βίντεο λέει ξεκάθαρα, «είμαι ο ίδιος υποστηρικτής της Arsenal».
— Roger Waters (@rogerwaters) October 3, 2016
