Μια από τις πιο αξιοπερίεργες παραδόσεις των αγγλικών γηπέδων ανήκει στους φανατικούς οπαδούς της Τσέλσι.
Μπουκάλια, καπάκια, κέρματα, γουρουνοκέφαλα, ολόκληρα κοτόπουλα, λάχανα, ντομάτες. Κατά καιρούς έχουμε δει κάθε λογής αντικείμενο να εκτοξεύεται από τα χέρια κάποιου άμυαλου οπαδού. Και μπορεί ορισμένες φορές, αυτές οι αναίσθητες ενέργειες να μην είναι μόνο έκφραση αγνού μίσους, αλλά να κρύβουν ένα «πονεμένο» παρελθόν, άλλες φορές όμως πρέπει να γυρίσουμε πίσω στις δεκαετίες, ώστε να βρούμε τις «ρίζες» ενός… ιπτάμενου αντικειμένου.
Οι περισσότεροι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι έχουν τα παραδοσιακά τελετουργικά τους. Μικρές κινήσεις, εφαρμοζόμενες εντός και εκτός σταδίου, που περνάνε από «πατέρα σε υιό». Ε, και η Τσέλσι δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Απλά ο λονδρέζικος σύλλογος έχει μια λιγάκι πιο αλλόκοτη παράδοση. Μια παράδοση με άρωμα και γεύση… σέλινου!
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, μια μεγάλη και τρανή φιγούρα του οπαδισμού της Τσέλσι, o Μίκι Γκριναγουέι, ερωτεύτηκε ένα τραγούδι. Ο λόγος για το «Ask Old Brown to Tea», μια δημιουργία του pop duo από το Λονδίνο, Chas & Dave. Ο σχεδόν αστικός μύθος αναφέρει ότι ο φημισμένος οπαδός των «Blues» κόλλησε με το κομμάτι και το τραγουδούσε πριν από κάθε αγώνα της Τσέλσι. O νέος του μουσικός έρωτας άρχισε να κολλά σαν ιός σε όλο το Σεντ Εντ και έτσι, σχεδόν από το πουθενά, το pop-rock τραγούδι των Chas & Dave έγινε all-time classic στο Στάμφορντ Μπριτζ. Ναι, αλλά τα σέλινα, που κολλάνε;
Βλέπετε, οι στίχοι του τραγουδιού είναι ελάχιστοι.
Ask ol’ Brown to tea,
An’ all his family,
An’ he don’t come
I’ll tickle him bum
with a lump of celery!
Ο αλλόκοτος στίχος έκανε ακόμα πιο αγαπητό το κομμάτι στους οπαδούς, ενώ το… «βρώμικο» μυαλό της ανδρικής πλειοψηφίας του Σεντ Εντ έβγαλε έξω τα μολύβια και με… περίσσεια μαεστρία άρχισε να τραγουδά μια παραλλαγή των «original» στίχων.
Celery, celery.
If she don’t cum,
I’ll tickle her bum,
With a lump of celery.Celery, Celery
My old mum,
said tickle her bum,
with a stick of celery.Celery, Celery,
my old mum,
said you can make her cum,
with a stick of celery.
Όπως είναι εμφανές, το νέο σύνθημα που ηχούσε στο Stamford Bridge πήρε μια… σεξουαλική τροπή, κυρίως για να πικάρει υβριστικά τους αντίπαλους οπαδούς. Αλλά ο πραγματικός πρωταγωνιστής σε αυτή την ιστορία κρύβεται στην τελευταία λέξη του συνθήματος. «Celery», στα ελληνικά «Σέλινο». Το αρωματικό λαχανικό έγινε έμμονη ιδέα για τους οπαδούς της Τσέλσι. Τα πρώτα τσαμπιά σέλινο άρχισαν να εμφανίζονται στην έδρα του λονδρέζικου συλλόγου στα μέσα των 80’s, αλλά και στις εκτός έδρας εκδρομές. Αρχικά η κίνηση ήταν μέσα στα πλαίσια του τυπικού αγγλικού «banter», που χαρακτηρίζει τα αγγλικά γήπεδα, του χαβαλέ που υπάρχει ανάμεσα στους φιλάθλους όλων των ομάδων.
Αργότερα, όμως, οι οπαδοί δεν αρκέστηκαν στο να κρατάνε στον αέρα μερικά φύλλα σέλινου κατά την διάρκεια του αγώνα, ενώ τραγουδούσαν με πάθος το αγαπημένο τους σύνθημα. Επέλεξαν μέσω αυτού να εκφράσουν μίσος και αντιπάθεια. Κυρίως για τους αντίπαλους. Είχαν ένα νέο «όπλο» στα χέρια τους. Ναι, ένα ματσάκι σέλινο.
Για δύο δεκαετίες, ο «δωδέκατος παίχτης» των «Μπλε» εκτόξευε σέλινα σε οπαδούς της φιλοξενούμενης ομάδας και σε ποδοσφαιριστές των αντιπάλων, ειδικά στις εκτελέσεις κόρνερ. Χαρακτηριστικά, τον Απρίλιο του 2002 το φαινόμενο πήρε άλλη τροπή, όταν τέσσερις οπαδοί της Τσέλσι συνελήφθησαν για εκτόξευση σέλινων στον αγωνιστικό χώρο του Βίλα Παρκ. Το περιστατικό συνέβη στο νικηφόρο για την Τσέλσι ημιτελικό του FA Cup κόντρα στην γειτονική Φούλαμ. Οι τέσσερις κατηγορούμενοι τελικά απέφυγαν την τιμωρία και την απαγόρευση εισόδου στα αγγλικά γήπεδα και μάλιστα ως υπεράσπισή τους αναφέρθηκε ότι το σέλινο είναι κομμάτι της ιστορίας της Τσέλσι.
Ωστόσο, το 2007, ξεκίνησε και επίσημα η επιχείρηση… «Εξαφάνιση των σέλινων». Καθοριστικός ήταν ο τελικός του Carling Cup, ανάμεσα στην Τσέλσι και την Άρσεναλ. Το παιχνίδι εκείνο διεκόπη προσωρινά, όταν και αμέτρητα κομμάτια σέλινου εκτοξεύθηκαν στον αγωνιστικό χώρο, με κύριο στόχο τους παίχτες των «Κανονιέρηδων». Η φωτογραφία του Σεσκ Φάμπρεγας να βαστάει ένα μάτσο σέλινο στα χέρια, μέσα στην απορία, έχει μείνει ανεξίτηλη στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Από τότε η Τσέλσι πήρε την ανεξέλεγκτη κατάσταση στα χέρια της. Μετά από ακόμη δύο περιστατικά σε εντός έδρας αγώνες και με τους διαιτητές να αναφέρουν ρίψη σέλινων στα ροζ φύλλα αγώνα, ο σύλλογος έβγαλε ανακοίνωση:
Η ρίψη οποιουδήποτε αντικειμένου σε ποδοσφαιρικό αγώνα, συμπεριλαμβανομένου του σέλινου, είναι ποινικό αδίκημα, το οποίο μπορεί να οδηγήσει στην σύλληψη σας και στην κατάληξη σας με γεμάτο ποινικό μητρώο. Στο μέλλον, αν βρεθεί κάποιος που προσπαθεί να φέρει σέλινο εντός του Stamford Bridge, θα του αρνηθεί η είσοδος και όποιος συλληφθεί, λόγω ρίψης σέλινου, θ’ αντιμετωπίσει απαγόρευση εισόδου.
Μάλιστα, τα μέτρα ήταν ακόμα πιο δραστικά, όταν και παρουσιάστηκε στον φίλαθλο κόσμο των «Μπλε» ειδική τηλεφωνική γραμμή για καταγγελία περιστατικών ρίψης σέλινου σε αγώνες της Τσέλσι. Χαρακτηριστικό, σχεδόν «σουρεαλιστικό» παράδειγμα, οι προειδοποιήσεις της Αγγλικής Ομοσπονδίας ποδοσφαίρου τον Φλεβάρη του 2013, στους οπαδούς της Τσέλσι, που θα ταξίδευαν στην Πράγα για αγώνα της φάσης των «32» του Europa League. Στην ανακοίνωση της επισήμανε τα αντικείμενα που θεωρούνταν απαγορευτικά για την είσοδο τους στην έδρα της Σπάρτα Πράγας. Καπνογόνα, σημαίες με κοντάρια, αλκοολούχα ποτά, όπλα και… σέλινα!
Τα τελευταία χρόνια τα μυρωδικά αυτά φυτά μετατράπηκαν σε καλτ στοιχείο και στις εξέδρες του Στάμφορντ Μπριτζ εμφανίζονται στην μορφή φουσκωτών, στάμπας σε T-shirt, αποκριάτικων στολών και καμιά φορά ως… «υγιεινού σνακ». Η ποσότητα σέλινου ανάμεσα στους φιλάθλους είναι ακόμα μεγαλύτερη στις εκτός έδρας εκδρομές, όπου οι «πράσινοι» κανονισμοί είναι λιγότεροι.
Στα χρονοντούλαπα της ιστορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου μπορείς να βρεις άλλες δύο εκδοχές για την γέννεση αυτής της αλλόκοτης παράδοσης. Η μία αναφέρει ότι οι οπαδοί της Τζίλιγχαμ βρήκαν σέλινο να φυτρώνει σε μερικά σημεία του χορταριού της έδρας τους. Συνέδεσαν το γεγονός με το ίδιο τραγούδι, σε ένα φιλικό προετοιμασίας ανάμεσα στους «Gills» και την Τσέλσι οι οπαδοί των πρώτων το τραγούδησαν, οι οπαδοί των δεύτερων το άκουσαν και κάπως έτσι το έφεραν πίσω στο Λονδίνο.
Η άλλη εκδοχή, λιγότερο γνωστή, αναφέρει ότι το σύνθημα δημιουργήθηκε και αφιερώθηκε στον μέσο της Τσέλσι, Μάικ Φίλερι και λόγω του επιθέτου του οι στίχοι αναπόφευκτα πήγαιναν κάπως έτσι:
«Fillery, Fillery… if she don’t come, I will tickle her bum, with a stick of Celery».
Εμείς θα προτιμήσουμε την πρώτη, πιο «ρομαντική», τουλάχιστον στην αρχή, εκδοχή. Αν και όπως και αν φύτρωσε, σαν… σέλινο, αυτή η ιδέα στα μυαλά των «Blues», δεν παύει να ΄ναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του σπουδαίου ποδοσφαιρικού συλλόγου. Για αυτό πάμε όλοι μαζί:
«Celery… celery…»
