Έξι κορυφαίοι Άγγλοι ποδοσφαιριστές που δεν αγωνίστηκαν ποτέ στο EURO!

Δύο μέρες πριν την (αρκετά ετεροχρονισμένη έναρξη) του EURO 2020, σας παρουσιάζουμε έξι κορυφαίους Άγγλους ποδοσφαιριστές οι οποίοι, αν και φόρεσαν το εθνόσημο, δεν αγωνίστηκαν με τα «Τρία Λιοντάρια» σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

 

 

H πρώτη παρουσία της Αγγλίας στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου χρονολογείται στο 1968. Δύο χρόνια από την τεράστια (και μοναδική) επιτυχία της Αγγλίας σε επίπεδο εθνικών ομάδων, οι 10 από τους 11 που κέρδισαν το Παγκόσμιο Κύπελλο, ήταν και στο EURO. Ένας ωστόσο απουσίαζε & είναι εκείνος με τον οποίο ξεκινάει το σημερινό αφιέρωμα.

 

 

George Cohen

 

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, 10 από τους 11 οι οποίοι αγωνίστηκαν στο τελικό του Μουντιάλ, ήταν παρόντες στην παρθενική συμμετοχή της Αγγλίας σε EURO. Εξαίρεση αποτέλεσε ο George Cohen, ο οποίος πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την εθνική τον Μάιο του 1964.

Δυστυχώς μετά το Μουντιάλ η καριέρα του, πήρε την κατιούσα εξαιτίας ενός τραυματισμό τον οποίο αποκόμισε σε ένα Fulham-Liverpool στις αρχές του 1968. Χωρίς να το γνωρίζει το τελευταίο του παιχνίδι με την εθνική θα είναι τον Νοέμβριο του 1967. Ένα πρόβλημα στους χόνδρους, τον ταλαιπώρησε αρκετά αν και κατάφερε να επανέλθει ένα χρόνο αργότερα περίπου στην αγωνιστική δράση με την Fulham.

Δυστυχώς οι τρομεροί πόνοι, αλλά και η πενιχροί τρόποι αντιμετώπισης των τραυματισμών εκείνη την εποχή τον ανάγκασαν να σταματήσει τον Μάρτιο του 1969. «Είναι πολύ στενάχωρο για έναν παίκτη με τόσο πάθος και φυσικές αντοχές, να σταματάει στα 28» έγραψε ο Eric Todd στην Guardian. To δεξί μπακ της μοναδικής ομάδας που έφερε στην Αγγλία τίτλο, αγωνίστηκε 459 φορές (6 γκολ) με την φανέλα της Fulham και 37 φορές με τα «Τρία Λιοντάρια».

 

 

Mick Channon

 

Πως γίνεται ένας  Άγγλος ποδοσφαιριστής να έχει 46 συμμετοχές με την εθνική του, 21 τέρματα και καμία συμμετοχή σε μεγάλο ευρωπαϊκό τουρνουά; Kι όμως συμβαίνει με την περίπτωση του Channon. Μετά την μεγάλη επιτυχία του 1966, οι Άγγλοι μπορεί να προκρίθηκαν στο Euro του 1968, όμως η αμέσως επόμενη ευρωπαϊκή διοργάνωση στην οποία συμμετείχαν σε τελική φάση ήρθε το 1980.

Ο Channon είχε ανοίξει το σκορ για την Αγγλία στην νίκη 3-0 στην έδρα της Τσεχοσλοβακίας τον Οκτώβριο του 1974. Ένα χρόνο αργότερα έκανε το ίδιο και στην ρεβάνς της Μπρατισλάβα, αλλά αυτή τη φορά οι Τσέχοι ανέκαμψαν για να κερδίσουν 2-1.

Δεν έχασε την επαφή του με τα δίχτυα, ισοφαρίζοντας στο τελικό 1-1 με την Πορτογαλία, ένα αποτέλεσμα όμως δεν αρκούσε για την πρόκριση. Από την άλλη η Τσεχοσλοβακία, προκρίθηκε και τελικά κατέκτησε το τρόπαιο. Ο Channon εκείνη την χρονιά βολεύτηκε με την κατάκτηση του FA Cup, φορώντας την φανέλα της Southampton.

Peter Barnes

 

Όταν ο Peter Barnes έκανε το 3-0 στην Βουλγαρία όλοι πίστεψαν ότι η κατάρα της προκριματικής φάσης του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος τελείωσε. Όπως κι έγινε. Ο Barnes πίστευε φυσικά ότι θα είναι και ο ίδιος μέλος της αποστολής αυτής, όντας ένας από τους πιο φημισμένους «εξτρέμ» της εποχής, μεγαλουργώντας στην West Bromwich, η οποία άδειασε τα ταμεία της για να τον αποκτήσει.

Ο Barnes αγωνίστηκε σε 5 από τα 8 παιχνίδια της προκριματικής φάσης. Οχτώ μήνες αργότερα η μόνη του εμφάνιση ήρθε σε μία ταπεινωτική ήττα από την Ουαλία με 4-1. Σε μία περίεργη απόφαση, ο Steve Coppell ήταν ο μόνος ακραίος μέσος που διάλεξε ο Ron Greenwood αφήνοντας σπουδαίους παίκτες όπως ο Barnes & o Cunningham στην Αγγλία.

Με 22 συμμετοχές στην εθνική μπορεί να μην είχε την λάμψη των υπολοίπων στην λίστα, όμως το περίεργο ήταν η αμέριστη εμπιστοσύνη και ο θαυμασμός που έδειχνε μέχρι τότε ο Ron Greenwood στο πρόσωπό του. Ο Barnes δεν αγωνίστηκε ούτε στο Μουντιάλ του 1982.

 

 

Terry Butcher

 

Mε 77 συμμετοχές, φορώντας το περιβραχιόνιο και παίζοντας σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, θα ήταν ασφαλές να πούμε ότι κάποια ανώτερη δύναμη, δεν ήθελε τον Terry Butcher σε EURO. Τα τελικά του 1980 ήταν πολύ νωρίς για εκείνον. Το 1984, ήταν ήδη βασικός όμως η Αγγλία έχασε από την Δανία κι αποκλείστηκε από τα τελικά. Τέσσερα χρόνια αργότερα όλοι πίστευαν πως ήρθε η στιγμή.

Ο Butcher θα σπάσει το πόδι του τον Νοέμβριο του 1987. Θα χάσει το EURO & η Αγγλία θα δεχτεί 7 γκολ σε τρία παιχνίδια. «Πάντα θα μας λείπει ο Butcher, δεν μπορούμε να τον αντικαταστήσουμε» θα πει ο Robson. Τελευταία του παράσταση με τα τρία Λιοντάρια, θα αποτελέσει η αλησμόνητη πορεία των Άγγλων στο Μουντιάλ του 1990. Μετά από αυτό, αποσύρθηκε από την εθνική ομάδα.

 

 

Ian Wright

 

Αν κάποιος μπορεί να νιώθει άβολα όσον αφορά την συζήτηση για την εθνική ομάδα από τους πλέον «τηλεοπτικούς» αστέρες-θρύλους του αγγλικού ποδοσφαίρου, αυτός είναι σίγουρα ο Ian Wright. Με τον Lineker και τον Shearer να μετρούν από τέσσερα μεγάλα τουρνουά, σίγουρα ο πρώην Άγγλος επιθετικός, είναι αδικημένος.

Ένας αποκλεισμός από την προκριματική φάση το 1994 κι ένας τραυματισμός το 1998 του στέρησαν την τιμή της συμμετοχής σε ένα Μουντιάλ. Ωστόσο η απουσία του κι από δύο μεγάλες διοργανώσεις ήταν κάτι δυσάρεστο.

Το 1992 o Wright είχε αποδείξει ήδη την αξία του τόσο με την Palace όσο και με την Arsenal φυσικά. Η κλήση στην εθνική δεν άργησε να έρθει, ωστόσο μία παρεξήγηση με τον Graham Taylor σε ένα εκτός έδρας φιλικό στην Μαλαισία (!), φαίνεται πως ήταν η αιτία να μην ξεκινήσει ούτε μία φορά βασικός με τα «Τρία Λιοντάρια». Έχοντας κερδίσει το χρυσό παπούτσι το 1992, δεν είχε λόγο να μην θεωρεί ότι θα πάει στο EURO ’92. O Taylor φυσικά είχε άλλη άποψη και ο Wright έμεινε σπίτι.

Kαταλαβαίνοντας την γκάφα του ο Taylor θα επανορθώσει αργότερα, όμως ο Wright δεν βρέθηκε ούτε στις επιλογές του διαδόχου του Graham, Terry Venables. Ο Wright έχει γράψει στην αυτοβιογραφία του ότι αν βρισκόταν στην θέση του Paul Gascoigne, εναντίον των Γερμανών, θα είχε σκοράρει, στην ιστορική χαμένη ευκαιρία των Άγγλων.

 

 

Τέλος θα κερδίσει ξανά την θέση του, όμως ένας τραυματισμός θα τον θέσει εκτός Μουντιάλ του 1998, αν και συνέβαλλε τα μέγιστα ώστε να προκριθούν τα «Τρία Λιοντάρια» στην τελική φάση.

 

 

Rio Ferdinand

 

Πολύ καλά διαβάσατε. Μπορεί να αγωνίστηκε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα κι ένας τραυματισμός να του στέρησε το 4ο το 2010. Όμως διάφορες ατυχείς συμπτώσεις του στέρησαν την συμμετοχή του στο Euro.

O Glenn Hoddle φαινόταν ότι πίστευε πολύ στον Rio. Μάλιστα δήλωσε ότι έχει φανταστικά πλάνα για εκείνον, ενώ τον συμπεριέλαβε στην αποστολή του Μουντιάλ του 1998. Από την άλλη ο Kevin Keegan ο οποίος τον διαδέχτηκε, όχι μόνο δεν τον είχε βασικό στην εθνική, αλλά δεν τον κάλεσε καν στο EURO του 2000.

Αυτό που του στέρησε το 2000 ο Keegan ήταν σίγουρος ότι θα το έπαιρνε (και το άξιζε) στο επόμενο EURO. Έχοντας αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, όλοι πίστευαν ότι η άμυνα θα ξεκινούσε από εκείνον το 2004. Η απουσία του από ένα αντιντόπινγκ τεστ τον Σεπτέμβριο του 2003, έφερε την τιμωρία του για 8 μήνες, χάνοντας έτσι το τουρνουά της Πορτογαλίας.

 

O Rio Ferdinand την μέρα της ανακοίνωσης της τιμωρίας του.

 

To 2008 η εθνική Αγγλίας δεν κατάφερε να αγωνιστεί στην τελική φάση του Euro. Ο Rio είδε από τις κερκίδες τον βαρύ αποκλεισμό στο Wembley, λόγω καρτών. Τουλάχιστον εκείνη την χρονιά «έπνιξε τον καημό» του, με την κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά και του Champions League.

Έχοντας χάσει το Παγκόσμιο Κύπελλό του 2010 λόγω τραυματισμού, ο Roy Hodgson δεν τον συμπεριέλαβε στα πλάνα του για το EURO του 2012. Πολλοί πιστεύουν ότι η παρουσία του John Terry στην εθνική, ήταν κάτι δύσκολο να το διαχειριστεί ο Rio, μετά την ρατσιστική επίθεση που είχε κάνει ο αρχηγός της Chelsea στον αδερφό του Ferdinand, Anton.

Όπως κι αν έχει, ο Rio ολοκλήρωσε μία τεράστια καριέρα με την εθνική του ομάδα (81 συμμετοχές) χωρίς παρουσία σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Αργότερα δήλωσε πως κατά την γνώμη του, οι αντιπαλότητες μεταξύ των ομάδων στην Αγγλία, έπαιξαν ρόλο στην αποτυχία της «χρυσής γενιάς» της οποίας ήταν μέλος, στο να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο.