Μπορεί μεν τα εννέα τέρματα που δέχτηκε η Southampton να αποτέλεσαν έκπληξη στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, όμως στους ανθρώπους που παρακολουθούν πιο στενά την ομάδα, μοιάζει σαν την σφραγίδα πιστοποίησης της αποτυχίας της.
Η Southampton, απ’ όταν και έφτασε στη Premier League τη σεζόν 2012-13, είχε αρκετές επιτυχίες, εκπλήσσοντας πολλές φορές το κοινό. Επιτυχημένο σύστημα scouting και ακαδημιών, φιλόδοξοι ποδοσφαιριστές οι οποίοι κατέληξαν στους top συλλόγους, μεγάλες πωλήσεις, επενδύσεις που απέφεραν μεγάλα κέρδη, αποτελούν τα σημαντικότερα στοιχεία των «Αγίων» τα τελευταία έτη.
Παρόλα αυτά, όσο περνάνε οι seasons, η ομάδα φαίνεται να παραπαίει όλο και περισσότερο. Έτσι, δεδομένου ότι η «κατρακύλα» συνεχίζεται με όλο και γρηγορότερους ρυθμούς, θα σκιαγραφήσουμε τους τέσσερις λόγους για τους οποίους οι «Άγιοι» έχουν βρεθεί σε ένα μεγάλο αδιέξοδο, όντας ουσιαστικά «κενοί» σε πολλούς τομείς.
1. ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Η ομάδα, το 2017, πέρασε στα χέρια του Κινέζου Gao Jisheng, με την ελπίδα να επενδυθούν μεγάλα ποσά στο σύλλογο. Εκτός αυτού, το πλάνο «επιβίωσης» της ομάδας, με τη στήριξη στις ακαδημίες, και γενικότερα η όλη φιλοσοφία, ήταν τόσο αρεστή στον Κινέζο πρόεδρο, που επιθυμούσε να «αντλήσει» από αυτήν τεχνογνωσία, σε μια ακόμη προσπάθεια να ανεβάσει το ποδόσφαιρο της χώρας του. Εν τέλει, οι χειρισμοί για τη καλύτερη λειτουργία της ομάδας δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, καθώς ενεπλάκησαν άνθρωποι δίχως τις ίδιες επαφές και γνώσεις στον ποδοσφαιρικό κόσμο. Η Southampton δεν έχει αυξήσει τα έσοδά της, και μάλιστα το καλοκαίρι που μας πέρασε, δυσκολεύτηκε πολύ να επενδύσει σε παίκτες ώστε να βελτιώσει το roster της.
Μέσα σε αυτό, φυσικά, έγκειται και η μη δυνατότητα της ομάδας να «μοσχοπουλήσει» παίκτες της σε άλλους, μεγαλύτερους συλλόγους. Τόσο ατομικά, όσο και σαν σύνολο, η ομάδα δεν ξεχώριζε, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν παίκτες που θα αποφέρουν σημαντικότατα έσοδα στην ομάδα. Το ίδιο ισχύει και για τις ακαδημίες, οι οποίες έχουν προσφέρει τη τελευταία διετία στο roster, μονάχα τον Yan Valery. Έναν Γάλλο δεξιό οπισθοφύλακα με μεγάλη ταχύτητα και αντοχή, δίχως όμως επιθετικές αρετές, απαραίτητες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και στο τρόπο παιχνιδιού που αποζητά ο Hasenhuttl.
2. ΠΑΙΚΤΕΣ
Φυσικά, μερίδιο σε όλη αυτή τη κατάσταση δεν θα μπορούσαν να μην έχουν οι παίκτες. Η Southampton έδωσε μακροετή και «βαρύ» συμβόλαια σε παίκτες που δεν τα άξιζαν. Για παράδειγμα, φέτος ολοκληρώνονται τα συμβόλαια των Yoshida, Long και Cedric. Παίκτες με εμφανέστατη καθοδική πορεία τα τελευταία χρόνια, που όμως προσέφεραν στην ομάδα παλαιότερα. Χωρίς να βρίσκονται σε νεαρή ηλικία, και χωρίς να εντυπωσιάζουν πλέον, η παραμονή τέτοιων ποδοσφαιριστών θα θεωρείτο «έγκλημα», ειδικά όταν μιλάμε για το επίπεδο του πλέον ανταγωνιστικού πρωταθλήματος.
Φυσικά, πολλοί ακόμη παίκτες έχουν περάσει και δεν έχουν «ακουμπήσει» από την ομάδα, ενώ σπαταλήθηκαν για τους ίδιους διόλου ευκαταφρόνητα ποσά. Όπως αποδείχθηκε, ο σχεδιασμός της ομάδας δεν βασίζονταν στη ποδοσφαιρική λογική, ήταν ένα αρκετά «πρόχειρο» project, που τώρα «πληρώνει» ο σύλλογος. Παίκτες όπως οι Carillo, Boufal, Elyonnoussi και Vestergaard, είδαν να δαπανώνται μεγάλα ποσά στο όνομά τους, μη εκπληρώνοντας, ούτε κατά διάνοια, τις πολλές προσδοκίες που υπήρχαν εξαρχής. Και σε τέτοιου τύπου κινήσεις, πέραν της διοικήσεως που δεν μοιάζει να σφύζει από ποδοσφαιρική γνώση, έπαιξαν ρόλο οι εκάστοτε προπονητές.
Από τον Puel και τον Pellegrino μέχρι τον Hughes, που έδειξαν να μη μπορούν να διαχειριστούν το ιδιαίτερο profile της ομάδας, με αποτέλεσμα να ξεφύγουν αρκετά από την φιλοσοφία που στηριζόταν. Ο Ralph Hasenhuttl, που βρίσκεται σχεδόν έναν χρόνο στην ομάδα, παρέλαβε σχεδόν «καμμένη γη», μία αποστολή-πρόκληση. Ναι μεν μιλάμε για προπονητή με σπουδαία δείγματα γραφής, ειδικότερα σύμφωνα με το έργο του στη RB Leipzig, όμως, από ότι φαίνεται, ο «καπετάνιος» δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις «φουρτούνες». Δεν μπορούμε να του χρεώσουμε μεγάλο μερίδιο αποτυχίας, μιας και το roster φαντάζει ελλιπέστατο, αλλά η καρέκλα του τρίζει επικίνδυνα και οι οπαδοί δεν μοιάζουν να τον εμπιστεύονται.
3. ΑΣΥΜΒΑΤΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Αυστριακός τεχνικός αρέσκεται σε γρήγορο τέμπο, αναφορικά με τον τρόπο ανάπτυξης, χτυπώντας στην αντεπίθεση, πράγμα το οποίο ορισμένοι επιθετικογενείς παίκτες μπορούν να υποστηρίξουν, όπως οι Redmond, Adams και Djenepo. Όμως, το συγκεκριμένο playing style εστιάζει και απαιτεί ορισμένες ακόμα σημαντικές παραμέτρους, αυτές του άξονα, κάτι που λείπει από την Soton. Στον χώρο του κέντρου, η τακτική προσέγγιση του Hasenhuttl απαιτεί παίκτες-μηχανάκια, οι οποίοι θα δύνανται να καλύπτουν χώρους, να «καταπίνουν» χιλιόμετρα και να κόβουν αντιπάλους, ώστε να μεταβαίνει το παιχνίδι, με ταχύτατο ρυθμό, από την άμυνα στην επίθεση.
Αντ’ αυτού, η ομάδα του παρουσιάζεται συχνά με σύστημα 3-5-2, με τους μέσους να καλούνται, κυρίως λόγω ποσότητας παρά ποιότητας, να σώσουν τα «κακώς κείμενα», τις αμυντικές αστοχίες της ομάδας, της οποίας οι κεντρικοί αμυντικοί μοιάζουν ανεπαρκείς να καλύψουν. Εκτός της άμυνας, φυσικά, αυτό επηρεάζει άμεσα και την επίθεση, όπου ναι μεν υπάρχει ταλέντο, αλλά οι playmakers αδυνατούν να τροφοδοτήσουν εύλογα τους strikers. Είναι άλλωστε φανερό αυτό κι από την παραγωγικότητα του βασικού επιθετικού, Danny Ings, ο οποίος έχει σκοράρει τρία εκ των τεσσάρων τερμάτων του στο πρωτάθλημα, εκμεταλλευόμενος λαθών των αντιπάλων, έπειτα από δική του επιμονή και πίεση
4. ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ
Φυσικά, η Southampton, είναι γνωστή για τη νοοτροπία της να επενδύει σε νεαρούς φέρελπις παίκτες, αποσκοπώντας να λάβει, πουλώντας τους, το μέγιστο δυνατό κέρδος. Αυτό το ιδιόρρυθμο «ταλέντο» της, όμως, τα τελευταία χρόνια μοιάζει να αποτελεί ανάμνηση, με αποτέλεσμα τα οποιαδήποτε κέρδη, να επενδύονται είτε σε παίκτες που δεν κατάφεραν να δώσουν τα αναμενόμενα, είτε σε έσχατες λύσεις ανάγκης, με σκοπό την «πρόχειρη» κάλυψη κενών.
Τη season 2016-17, υπήρξαν τέσσερις καίριες αποχωρήσεις, που «πλήγωσαν» τον σύλλογο. Αυτές των Mane, Wanyama, Pelle και Jose Fonte. Αντικαταστάτες των πρώτων δυο οι Redmond και Hojberg, παίκτες ποιοτικοί μεν, με αρκετά σκαμπανευάσματα δε στην απόδοσή τους. Επιπλέον, στην ομάδα εντάχθηκαν οι Boufal και Gabbiadini. Ο πρώτος ακόμα «πασχίζει» να βρει τα πατήματα και να αποδείξει γιατί οι «Άγιοι» δαπάνησαν 16 εκατομμύρια λίρες, ενώ ο δεύτερος αποχώρησε με την έλευση του Hasenhuttl, παρότι, κατά καιρούς, έδωσε κάποιες επιθετικές λύσεις.
Την επόμενη χρονιά, οι αποχωρήσεις ήταν λιγότερες αλλά πιο ηχηρές. Η έξοδος του «βράχου» Virgil van Dijk και το «αντίο» του έμπειρου Jay Rodriguez ήταν «μαχαιριά στο στήθος». Με τα λεφτά που εισέρρευσαν στο ταμείο, αποκτήθηκαν οι Lemina, Hoedt και Carillo, όπου εκ των τριών, μονάχα ο πρώτος πραγματοποίησε ορισμένα μεστά παιχνίδια, την στιγμή που οι υπόλοιποι περιπλανώνται σαν δανεικοί.
Αισίως στην περασμένη χρονιά, οι Tadic και Gabiaddini αποχώρησαν, δυο επιθετικογενείς παίκτες με αρετές που το κενό τους έμεινε ανοιχτό, ταλανίζοντας μέχρι σήμερα την ομάδα. Το υψηλότερο ποσό στην ιστορία της Southampton δαπανήθηκε για τα μάτια του Jannik Vestergaard, ενός υψηλόσωμου αμυντικού, του οποίου η απόδοση σε κάθε αγώνα, φανερώνει πόσο έχει φθαρεί ποιοτικά το scouting της ομάδας. Με πενταετές συμβόλαιο αποκτήθηκε επίσης και ο Elyonnoussi, ένας Νορβηγός μεσοεπιθετικός που δεν έδειξε απολύτως τίποτα και κατέληξε κι αυτός δανεικός.
Και φτάνουμε στη φετινή season, όπου αποχωρήσεις δεν υπήρξαν. Λογικό άλλωστε, για μια ομάδα που έσωσε την παρτίδα στο τέλος και δεν είχε κανέναν πρωταγωνιστή στον «μαραθώνιο» της Premier League. Αντίθετα, αποκτήθηκε ο «τίμιος» Danny Ings και ο ταλαντούχος Moussa Djenepo. Αυτές ίσως να θεωρούνται και δύο από τις ελάχιστες ορθές κινήσεις της ομάδας της νότιας ακτής τα τελευταία χρόνια, καθώς ο πρώτος είναι ένας decent «μπαρουτοκαπνισμένος» επιθετικός, ενώ ο δεύτερος δείχνει να μπορεί να προσδώσει ακόμα περισσότερα στο εγγύς μέλλον. Την λίστα των φετινών αφίξεων κλείνουν οι Adams και Danso, ποδοσφαιριστές που όλοι ακόμα περιμένουν το «ξεπέταγμά» τους.
Συμπερασματικά, ο οργανισμός της Southampton δείχνει να «νοσεί». Έχει ξεφύγει κατά πολύ από τις βάσεις και τις αρετές που τον διακατέχουν, με τις ευθύνες να χρεώνονται σε πολλές πλευρές. Παίκτες από τις ακαδημίες όχι μόνο δεν παράγονται, αλλά στα αντίστοιχα πρωταθλήματα παραπαίουν. Μεταγραφές αντάξιες του ονόματος και της ανταγωνιστικότητας του πρωταθλήματος δεν πραγματοποιούνται, με την ομάδα, αντιθέτως, να έχει «φορτωθεί» με αρκετά «παικτάκια της σειράς».
Σίγουρα, στην γενική απαισιοδοξία, υπάρχουν ορισμένα θετικά για να χτιστούν οι «Άγιοι» σε πιο στέρεες βάσεις. Ο προπονητής που υπάρχει είναι αρκετά καλός και, εφοδιαζόμενος με τα κατάλληλα υλικά-παίκτες, μπορεί να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Κεφάλαια μπορούν να υπάρξουν, αρκεί να γίνει, τόσο σωστή διαχείριση στα γενικότερα έσοδα της ομάδας, όσο και κατάλληλη αξιολόγηση του έμψυχου δυναμικού που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Φυσικά, για να θέλει η Soton να κοιτάζει το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία, θα πρέπει να υπάρξουν καίριες επενδύσεις τόσο στις ακαδημίες, όσο και σε παίκτες που θα μπορέσουν να προσφέρουν τα αναμενόμενα στην ομάδα. Η Southampton, πάντως, είναι «άρρωστη» για τρίτη συνεχόμενη season, και καλείται πριν να είναι αργά, να βρει τη θεραπεία, ώστε να μη βρεθεί προ δυσάρεστων γεγονότων. Ίδωμεν…
