Η φετινή χρονιά αποτελεί -μέχρι στιγμής- την πλέον αρνητική στην σύγχρονη ιστορία των «Spurs». Κακό κλίμα στα αποδυτήρια και αγωνιστική αδυναμία πιέζουν σε ασφυκτικό βαθμό τον Mauricio Pochettino. Υπάρχει επιστροφή ή έφτασε η ώρα για σαρωτικές αλλαγές στο Βόρειο Λονδίνο;
Ανέκαθεν, τα αρχικά αποτελέσματα, όταν είχαν… αρνητικό πρόσημο, χαρακτηρίζοτνας ως ένα «μουδιασμένο ξεκίνημα», για οποιαδήποτε ομάδα. Όταν όμως η αστάθεια συνεχίζεται ανελλιπώς επί ένα δίμηνο, τότε η κουβέντα αλλάζει άρδην. Η έναρξη της ένατης αγωνιστικής βρίσκει την Tottenham στην ένατη θέση της Premier League, εκτός διεκδίκησης League Cup, καθώς και στην τρίτη θέση του Β’ ομίλου του Champions League. Στο στόχαστρο, πρώτος απ’ όλους βρίσκεται -ως είθισται- ο προπονητής, Mauricio Pochettino. Η κουβέντα γύρω απ’ το πρόσωπό του είναι μεγάλη, κυρίως για τις ευθύνες του ίδιου ως προς το πρόσωπο που εμφανίζει η ομάδα του στους αγωνιστικούς χώρους. Ποιες οι ευθύνες του Αργεντινού τεχνικού και ποιες όχι; Ποια μπορεί να είναι η λύση για το μέλλον του συλλόγου;
Στην «σκιά» της Ευρώπης
Αν θέλει κάποιος να εξετάσει το ζήτημα των αρνητικών αποτελεσμάτων από την αρχή του, θα πρέπει να γυρίσει στην περυσινή σεζόν. Μια χρονιά η οποία στιγματίστηκε από την απίθανη πορεία των «Spurs» στο Champions League, η οποία είχε ως απόγειο τον τελικό της Μαδρίτης. Το πρόβλημα όμως βρισκόταν στις εγχώριες διοργανώσεις, τα αποτελέσματα των οποίων «επισκιάστηκαν» από τις επιτυχίες στην Ευρώπη. Ξεκινώντας από τα τέλη Γενάρη, η Tottenham γνώρισε δύο αποκλεισμούς σε ένα τριήμερο, στα δύο εγχώρια κύπελλα Αγγλίας. Για το League Cup, έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, καθώς είχε αποκλείσει ήδη τις Watford, West Ham και Arsenal και κλήθηκε να αντιμετωπίσει την Chelsea. Παρά την νίκη με 1-0 στον πρώτο αγώνα, ηττήθηκε με 2-1 στην ρεβάνς και γνώρισε τον αποκλεισμό στα πέναλτι.
Στο «έτερον ήμισυ» (το FA Cup) μόλις στο δεύτερο γύρο της διοργάνωσης, ήρθε η ήττα με 2-0 από την Crystal Palace, με τις ελπίδες για την κατάκτηση του FA Cup να κάνουν γρήγορα «φτερά». Έχοντας μείνει με την συνέχεια της Premier, καθώς και την πορεία στο Champions League, η Tottenham παρουσίαζε δύο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Από την μία, το λαμπρό, της Ευρώπης. Από την άλλη, το κακό, της Premier. Μέχρι τις 23 Φλεβάρη, ο σύλλογος βρισκόταν μόλις πέντε πόντους μακριά από την πρώτη θεση (με έναν αγώνα λιγότερο), καθώς σε σύνολο 26 αγωνιστικών, μέτραγε 60 βαθμούς. Κι ενώ κανείς δεν είχε την απαίτηση από τους Λονδρέζους να κυνηγήσουν το… απίθανο, δηλαδή να «χτυπήσουν» το πρωτάθλημα και τους 98 βαθμούς που κατέκτησε η Manchester City, τα αποτελέσματα ήταν το λιγότερο αποκαρδιωτικά. Στις δώδεκα αγωνιστικές που απέμεναν, η Tottenham κέρδισε μόλις έντεκα βαθμούς, καθώς σημείωσε τρεις νίκες, δύο ισοπαλίες και επτά ήττες.
Το κρίσιμο καλοκαίρι του ’19
Παρά τη φτωχή συγκομιδή βαθμών στο (σχεδόν) τελευταίο τρίτο του πρωταθλήματος, οι Λονδρέζοι τερμάτισαν μέσα στην τετράδα και εξασφάλισαν την πρόκριση στο φετινό Champions League. Αν κάποιος συνδυάσει και το γεγονός πως δεν πραγματοποιήθηκε καμία μεταγραφή το καλοκαίρι του 2018, καθώς και ότι οι περισσότεροι παίκτες του συλλόγου, αγωνίστηκαν μέχρι τα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018, τότε μιλάμε για ένα σπουδαίο κατόρθωμα με «σκασμένους» παίκτες. Φτάνοντας στην μεταγραφική περίοδο, στόχος ήταν η προσθήκη σημαντικών μονάδων που θα επέτρεπαν την επίτευξη ενός ακόμη μεγαλύτερου βήματος, δηλαδή την κατάκτηση κάποιου τίτλου.
Ταυτόχρονα, οι διοικούντες του συλλόγου, γνώριζαν πως ήταν μεγάλο το ενδεχόμενο να αποχωρήσουν σημαντικές μονάδες των τελευταίων ετών, όπως οι Eriksen, Alderweireld, Kane, Son, αλλά και ο ίδιος ο προπονητής, Mauricio Pochettino. Μπορεί να μην ήταν η επιθυμία όλων, αλλά αν η προσφορά ήταν κατάλληλη και γνωρίζοντας την μεταγραφική πολιτική το συλλόγου, τότε δεν μπορείς να πεις «όχι».Τελικά, οι πιο ηχηρές αποχωρήσεις ήταν αυτές των Kieran Trippier, Michel Vorm και Fernando Llorente. Από την άλλη, αποκτήθηκαν οι Giovanni Lo Celso, Ryan Sessegnon, Jack Clarke και Τanguy Ndombele. Μεταγραφές που μας είχαν άρωμα παρελθόντος, καθώς δεν μιλάμε για πρωτοκλασάτα ονόματα, αλλά εξελίξιμους ποδοσφαιριστές και σε σχετικά μικρή ηλικία. Στα φιλικά η ομάδα έδειξε καλό πρόσωπο, κατέκτησε το Audi Cup, επικρατώντας των Real Madrid και Bayern Munich.
Κατρακύλα και breaking point
Πλησιάζοντας το παρόν, φτάνουμε στην έναρξη της πολυαναμενόμενης νέας ποδοσφαιρικής χρονιάς. Νίκη με ανατροπή επί της Aston Villa την πρώτη αγωνιστική, «απόδραση» με 2-2 από το «Etihad» τη δεύτερη. Πρώτο σοκ, η εντός έδρας ήττα από την Newcastle με 1-0. Ακολούθησε η ισοπαλία στο «Emirates» με την Arsenal, ένα αποτέλεσμα που στα «χαρτιά» μοιάζει θετικό, μα η εικόνα στην εξέλιξη του αγώνα δεν ήταν. Ακολούθως, η Tottenham πήρε μια εμφατική νίκη απέναντι στην Crystal Palace, ενώ ξεκίνησε τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις απέναντι στον Ολυμπιακό. Παρά την κακή της εμφάνιση, κατάφερε να πάρει την ισοπαλία.
Επιστρέφοντας στις εγχώριες διοργανώσεις, γνώρισε νέα ήττα, αυτήν την φορά από την Leicester, ενώ γνώρισε την πρώτη ψυχρολουσία της χρονιάς, καθώς αποκλείστηκε στην πρώτη φάση του League Cup από την Colchester! Ο πρώτος στόχος της χρονιάς είχε χαθεί πρόωρα. Στην συνέχεια, ήρθε η δύσκολη νίκη απέναντι στην Southampton, μα το «κερασάκι στην τούρτα» ήταν προ των πυλών. Οι ήττες από την Bayern Munich (δεχόμενη εφτά τέρματα!) στο Champions League και αυτή από την Brighton στην Premier, ήταν το αποκορύφωμα ενός κακού ξεκινήματος. Η γκρίνια και η απογοήτευση που κυριαρχούν, είναι πρωτόγνωρα πράγματα για τα χρονικά της περιόδου Pochettino. Σχεδόν άπαντες, βρίσκονται σε κακό φεγγάρι. Είτε πρόκειται για τις παλιές καραβάνες, είτε για τις νέες προσθήκες, με την μπάλα να «παίρνει» όλους τους παίκτες ανεξαιρέτως.
Δεν είναι μόνο το κακό πρόσωπο που δείχνουν οι παίκτες, αλλά και η ψυχολογική κατάσταση που επικρατεί. Πολλές φορές η γλώσσα του σώματος αρκεί για να «μαρτυρήσει» πολλά. Εν μέσω απελπισίας, ήρθε το διάλειμμα αυτό για τις αγωνιστικές υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων. Ένα break το οποίο δίνει την ευκαιρία σε όλους να… απαλλαχθούν ο ένας από τον άλλον και να αλλάξουν τους στόχους τους, έστω και προσωρινά. Πολλές φορές στο παρελθόν και σε αντίστοιχες περιπτώσεις, αυτά τα breaks καθόρισαν την πορεία συλλόγων. Σε παρόμοιο μονοπάτι φαίνεται να οδηγείται και η Tottenham. Είναι η τελευταία ευκαιρία για όλους, να δείξουν πως μπορούν να επιστρέψουν στο καλό τους πρόσωπο, καθώς και να ξεκαθαριστεί ποιος πραγματικά ενδιαφέρεται να βρίσκεται στο Βόρειο Λονδίνο, καθώς και ποιος έχει εγωισμό και διάθεση να αφυπνιστεί.
Παίκτες ή προπονητής (;)
Για να πέσουν και οι μάσκες, ας εξετάσουμε και το σενάριο, το οποίο λέει πως με το πέρας του break, η Tottenham συνεχίζει να έχει κακό πρόσωπο και έρχεται η ώρα να «παρθούν» κεφάλια. Τότε, προσωπικά θα ψήφιζα υπέρ του Mauricio Pochettino. Ο Αργεντινός είναι αυτός που αναμόρφωσε τον σύλλογο: Τον έβαλε… με το ζόρι εντός της τετράδας, εκτοπίζοντας την Arsenal. Οδήγησε τους Λονδρέζους με θαυμαστό τρόπο στη διεκδίκηση του πολυτιμότερου τροπαίου του συλλογικού ποδοσφαίρου. Αγωνίστηκε δύο φορές στα ημιτελικά του FA Cup, έφτασε ως τον τελικό του League Cup (και μια ακόμη παριυσία σε ημιτελικό). Κι όλα αυτά, δίχως να είχε ποτέ ένα μεγάλο budget ή κάποια σπουδαία οικονομική στήριξη από τη διοίκηση, παρά μόνο βάζοντας πλάτη ο ίδιος. Ενώ θα μπορούσε να φύγει τον περασμένο Ιούνιο, προτίμησε να παραμείνει στον πάγκο των «Spurs» και να οδηγήσει την ομάδα ακόμη πιο ψηλά.
Από την άλλη, έχει την ευθύνη για τις επιλογές του. Το αγωνιστικό του πλάνο φαίνεται να έφτασε στο τέρμα, καθώς τα κακά αποτελέσματα ξεπερνούν κατά πολύ τα θετικά και η Tottenham δείχνει ιδιαίτερα προβλέψιμη στον αγωνιστικό χώρο. Επιπρόσθετα, είναι γεγονός πως έχει «χάσει» τα αποδυτήρια. Οι παίκτες δεν αγωνίζονται με ζήλο και πάθος, όπως μας είχαν συνηθίσει. Δεν βγάζουν εγωισμό και δεν πείθουν κανέναν. Προσωπικά, δεν πιστεύω πως παίκτες με κλάση, γίνεται να ξεχνούν έτσι απότομα το ταλέντο τους, γι’ αυτό θα δώσω ένα ακόμη «ελαφρυντικό» στον Pochettino. Ποδοσφαιριστές της πρώτης τάξεως, δείχνουν προκλητικά αδιάφοροι από το καλοκαίρι και με τον τρόπο τους, δημιουργούν προβλήματα στην ηρεμία της ομάδας.
Ακόμη κι αν φύγει ο Αργεντινός, δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι εύκολο να βρεθεί κάποιος τεχνικός, με αντίστοιχη ικανότητα να συνυπάρξει τόσο αρμονικά με αυτήν τη διοίκηση, καθώς και να διαθέτει προοπτική, με τις παρούσες συνθήκες. Δεν είναι πολλοί τεχνικοί του «πρώτου ραφιού», οι οποίοι θα ρισκάρουν να συνεργαστούν με έναν σύλλογο, ο οποίος δεν προσφέρει τις ανέσεις των υπολοίπων μεγάλων. Αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να εκτιμήσει -και- δημόσια η διοίκηση του συλλόγου, καθώς, μια καλή συνεργασία και στήριξη, δεν πρέπει να είναι μονόπλευρη. Όπως και να έχει, η κρίσιμη ώρα πλησιάζει δραματικά για τους υποστηρικτές των «Spurs», καθώς το κοντινό μέλλον είναι αυτό που θα καθορίσει την συνέχιση της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου.
Συντάκτης: Γιώργος Γκίκας
