Ένα γράμμα θα σου στείλω, να μου πεις άν νοιάζεσαι. Ο παραλήπτης, όπως προδίδει ο τίτλος, ο Τζέιντον Σάντσο.
Αγαπητέ Τζέιντον Σάντσο,
Αρχικά καλησπέρα και καλή βραδιά (ή καλημέρα, δεν ξέρω πότε το διαβάζεις, διάλεξε ότι χαιρετισμό θες).
Θέλω να ξεκινήσω αυτή την επιστολή λέγοντας σου ότι πιστεύω σε σένα. Και πιστεύω πραγματικά. Αλλά με έχεις πληγώσει βαθύτατα.
Θα σου πω το γιατί με πλήγωσες, Τζέιντον. Και θέλω να στο πω γιατί πιθανότατα δεν φταις εσύ, φταίμε εμείς. Φταίμε εμείς που πιστέψαμε σε εσένα, που περιμέναμε ότι θα έρθεις από την Βεστφαλία στο Μάντσεστερ και θα μας δώσεις χαρά από τα δεξιά, που όμοια της είχαμε να δούμε από όταν ο Κριστιάνο ο Ρονάλντο ακόμα έτρεχε. Μια θέση πιο καταραμένη για την ομάδα μας και από το νούμερο «9» της Τσέλσι. Μια θέση που όποτε την έπαιζε ο μέγας Λίνγκαρντ, η καρδιά μας έχανε δύο χτύπους κάθε φορά που ακουμπούσε τη μπάλα.
Αλλά μας ξεγέλασες, κύριε Σάντσο. Μας ξεγέλασες οικτρά. Όταν φόραγες τα κιτρινόμαυρα έπαιζες και δεξία, έπαιζες και αριστερά, έπαιζες και στο κέντρο, έπαιζες ακόμα και… σέρβις στην καντίνα του γηπέδου. Σε είδαμε στο Φεστβαλενστάντιον, αυτό ντε που άλλο όνομα έχει κι αλλιώς το λέει ο κόσμος, να οργώνεις το γήπεδο από κάθε πλευρά, να ταλαιπωρείς 3-4 αμυντικούς μαζί, να σπας ηλικιακό ρεκόρ μετά από ηλιακό ρεκόρ και θαμπωθήκαμε!
Είπαμε τι παιχταράς είναι τούτος, θα μπει στο «Θέατρο των Ονείρων» και θα δώσει παραστάσεις να έχουμε να λέμε στα παιδιά μας. Ήρθες τελικά, Τζέιντον. Μαζί με τον Βαράν για πίσω και τον Κριστιάνο τον Ρονάλντο για μπροστά. Και λέγαμε ότι γίναμε. Λέγαμε ότι θα το σηκώσουμε. Με σένα, μαζί με τον Πορτογάλο αστέρα, πιστέψαμε ξανά, αλλά φάγαμε τα μούτρα μας.
Ήρθες να οργώσεις τη δεξιά πλευρά μας, με τον Γουάν τον Μπισάκα πίσω σου με μαχαίρι στο στόμα, έτοιμο να κάνει τάκλιν ακόμα και στον επόπτη, αλλά δεν μπήκες να παίξεις, ρε Σάντσο. Εντάξει, θα μου πεις κι εσύ ότι και ο Σόλσκιερ δεν σε έβαζε. Ότι ολόκληρο 90λεπτο έπαιξες πρώτη φορά Νοέμβρη μήνα. Μα να, όταν ο Νορβηγός σε κράτησε 90 λεπτά μέσα φάγαμε τέσσερα και απολύθηκε, αλλά μη κολλάμε σε λεπτομέρειες τώρα.
Και δεν ξέραμε τελικά και τι θέση θα έπαιζες. Μια σε έβαζε δεξιά, όπως περιμέναμε, έτοιμο να οργώσεις την πλευρά, αλλά δεν έφερες το άροτρο από την Βεστφαλία. Άλλοτε σε έβαζε δεύτερο επιθετικό, αλλά μπαλίτσα είναι, το ξέρεις το τόπι. Τελικά που καταλάβαμε ότι παίζεις καλύτερα; Αριστερά ρε Τζέιντον, αριστερά! Μα εμείς δεν σε πήραμε για εκεί. Τι δουλειά είχες εσύ αριστερά; Εμείς είχαμε φανταστεί ότι με σένα ο Γουάν ο Μπισάκα θα μάθαινε μέχρι και σέντρες να κάνει. Αλλιώς το είχαμε δει το έργο.
Και μετά ήρθε ο Xερ (=herr) Ράνγκνικ. Kανείς δεν ξέρει με ποια λογική προσλήφθηκε ένας τεχνικός διευθυντής να κάνει τον προπονητή. Αλλά ήταν ο εμπνευστής του «gegenpressing» ρε φίλε, αυτός το δημιούργησε, αυτό παίζατε και στη Ντόρτμουντ. Θα μου πεις δεν το παίξατε ποτέ στη Γιουνάιτεντ, γιατί ήθελε να διώξει μέχρι και την κυρία στο κυλικείο και σας έκανε μπάχαλο στα αποδυτήρια. Αλλά ούτε αυτό είναι δικαιολογία!
Με τον Γερμανό έπαιξες, έπαιξες αρκετά. Τι είδαμε όμως εμείς από την ομάδα; Κάτι που δεν θα θέλαμε να δούμε είναι η αλήθεια. Βγαίναμε στα μπαλκόνια και φωνάζαμε: «Φαν Χααλ, γύρνα πίσω, καλύτερη μπάλα παίξαμε με εσένα». Ίσως μάλιστα να μας άκουσε η πολυλατρεμένη μας διοίκηση, αλλά δεν μας άκουσε καλά. Και καλύτερα εδώ που τα λέμε.
Ολλανδό ζητούσαμε εμείς μέσα στην απελπισία μας, Ολλανδό μας έφεραν. Ευτυχώς τον Έρικ τεν Χαγκ. Μέσα στη βλακεία τους έκαναν από σπόντα κι ένα καλό. Αυτός όμως από την αρχή μας είπε πως θέλουμε δεξί χαφ. Κάτσε ρε Σάντσο, εσένα γιατί σε πήραμε δηλαδή; Εμάς δεξία χαφ μας έταζαν τότε, αλλά δεν πειράζει, και αριστερά σε αγαπάμε.
Πήραμε τον Άντονι για δεξιά, εκεί να κάνει τις σβουρίτσες του, με σένα από αριστερά να οργώνεις με τον Λουκ τον Σο, τον τίμιο από πίσω, να κάνεις τις μπούκες σου, να παίζεις τα ένα δύο σου, φέραμε και τον Έρικσεν να έχεις κι έναν καλό deep-lying playmaker, είχαμε και τον Μπρούνο για δεκάρι, ποιος μας έπιανε. Αποκόλληση αμφιβληστροειδούς θα παθαίναμε από την ταχύτητα, που θα άλλαζε η μπάλα. Μέχρι και τον Ράσφορντ σου βάλαμε εκεί στην κορυφή, που είναι ψηλό και γρήγορο παιδί, να πάρουν φωτιά τα γρασίδια.
Μετά τα πρώτα «χαστούκια» πήρες κάπως τα πάνω σου. Να σου γκολάκι με τη Λίβερπουλ, να σου να συμμετέχεις σωστά στην επίθεση για άλλα 2-3 παιχνίδια, είπαμε ανεβαίνει ο παίχτης. Τώρα σε λίγο θα δούμε να κάνει αυτά που έκανε και στη Ντορτμουντ, που έφευγε μόνος του στην κόντρα και πέρναγε οχτώ παίκτες και έβγαζε δύο ασίστ με… μία πάσα.
Αλλά μας την έφερες πάλι. Πάνω που πήγαμε να πάρουμε φόρα και λέμε ότι και η εξάρα λογική ήταν, γιατί το φιλαράκι σου από τη Ντόρτμουντ, το γενετικό πείραμα ντε, αυτός ο ψηλός ο Βίκινγκ, δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί και πάμε στα επόμενα, ξεκίνησες πάλι τα περίεργα. Να σου τη μπάλα πιο συχνά να της πασάρεις πίσω παρά μπρος, να ψάχνουμε τα ένα-δύο σου με το κιάλι, να σου να έρχονται φευγαλέα οι σκέψεις πάλι πως θα γίνεις ένας λίγο πιο πετυχημένος Φαν ντε Μπεκ.
Είπαμε μεταξύ μας ότι έχασες και το Παγκόσμιο Κύπελλο επειδή είχες ίωση, αλλά πάλι μεταξύ μας, που να πας έτσι κακόμοιρε Σάντσο στο Παγκόσμιο Κύπελλο; Με τι εμφανίσεις να πας; Εντάξει, θα μου πεις δεν σε χωνεύει και ο άλλος ο περίεργος που έχει για προπονητή η εθνική, αυτός που όλοι τον λένε άχρηστο και τέτοιες πορείες συνεχόμενα οι Άγγλοι έχουν να δουν από… ποτέ βασικά, αλλά όπως και να έχει, τι θα έκανες στο Μουντιάλ, ξυπόλητος στ’ αγκάθια;
Αντ’ αυτού τι έκανες; Σου είπε ο κύριος Τεν Χαγκ να πας στην Ολλανδία να προετοιμαστείς μόνος σου. Και πήγες. Και να σου πω κάτι, Τζέιντον; Δεν ξέρω τι έπαιξε εκεί. Ή καψόνι, που δεν παίζουν ούτε στις ειδικές δυνάμεις, σου έκανε ή σε πιστεύει τόσο, που κι αυτός όπως κι εγώ, θέλει το καλό σου. Τώρα, θα μου πεις πως θέλει το καλό σου και σε στέλνει να προπονείσαι μόνος σου στα «τοπικά» της Ολλανδίας, αλλά ίσως κάτι ξέρει που δεν ξέρω εγώ, ή οποιοσδήποτε άλλος. Όπως και να ‘χει ελπίζω να γυρίσεις πίσω ρε Σάντσο, να προσπαθήσεις ξανά.
Και για όλα αυτά τι θα μου πεις σαν δικαιολογία; Εντάξει, ναι, ήσουν στην ομάδα με το καλύτερο προπονητικό κέντρο και τις καλύτερες προπονητικές μεθόδους του κόσμου και ήρθες στην ομάδα μας που, όπως είπαν μερικοί, πρώην πλέον, συμπαίκτες σου εμπιστεύονται τόσο τις μεθόδους του Φέργκι που δεν έχουν σκεφτεί να τις αλλάξουν εδώ και δέκα χρόνια. Δεν έμαθες έτσι εσύ εκεί στις κοιλάδες του Ρουρ.
Φαντάζομαι, επίσης, θα μου πεις ότι η ομάδα που σε είδαμε και τραβάγαμε τα μούσια μας με αυτά που έκανες, ήταν μια ομάδα λογικά δομημένη, όχι το δημιούργημα ενός οχτάχρονου στο Football Manager. Ναι, δεν είχες… ΜακΦρεντ στο κέντρο και τον χειρότερο Μαγκουάιρ που πάτησε ποτέ σε πράσινο έδαφος, αλλά μην κολλάς σε λεπτομέρειες. Τι άλλο θα μου πεις, ότι και οι ίδιοι που σε πήραν για αλλού σε ήθελαν και αλλού εν τέλει σε έβαλαν να παίξεις; Ούτε ο πρώτος που δεν ξέρουν γιατί παίρνουν είσαι, ούτε ο τελευταίος. Ελπίζουμε να είσαι ο τελευταίος βασικά.
Αλλά να σου πω κάτι αγαπημένε (;) μου Τζέιντον και να κλείσω; Εγώ τον πιστεύω τον Ολλανδό που λέει ότι όλα είναι καλά και σε περιμένει πως και πως. Ή θέλω να τον πιστέψω, πιο σωστά. Γιατί μπαλίτσα ξέρεις κι αυτό δεν ξεχνιέται, κι ας μου λείπει ο Λίνγκαρντ καμιά φορά που σε βλέπω να αγκομαχάς να τρέξεις.
Με εκτίμηση,
Ένας, καθόλου ελαφρώς, απογοητευμένος «Μανκούνιαν»
Διαβάστε επίσης για τον αστέρα του Μουντιάλ, που έχει κλέψει την καρδιά της Πρέμιερ Λιγκ!
