O Μαρκ Νομπλ της Γουέστ Χαμ είναι πλέον ο παίκτης ο οποίος υπηρετεί τα περισσότερα χρόνια έναν και μόνο σύλλογο στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου.
Ο μικρός Μαρκ δεν είχε κλείσει ακόμα τα δώδεκα, όταν ο Τζίμι Χάμπσον παρέα με τον Τζίμι Τίντολ χτυπήσαν την πόρτα του κυρίου Μαρκ Νομπλ Σρ. «Πήγαμε στις 21:00 και φύγαμε περίπου στις δύο τα ξημερώματα» λέει ο Χάμπσον. «Για να περάσουμε κι άλλο χρόνο μαζί, άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο με τη μικρή αδερφή του Μαρκ» συνεχίζει. «Ακόμα κι όταν φύγαμε δεν άφηνα τον πατέρα του, είμαι σίγουρος ότι τον κρατούσα όταν βγήκαμε από το σπίτι».
Ήταν η εποχή που κάποιος είχε τηλεφωνήσει στον επί 18 χρόνια υπάλληλο της Γουέστ Χαμ, Τζίμι Χάμπσον για να τον ενημερώσει πως ένας πιτσιρικάς ο οποίος ξεχώρισε από μικρή ηλικία, είναι έτοιμος να φοιτήσει με υποτροφία στις ακαδημίες της Άρσεναλ. O Χάμπσον δεν έχασε την ευκαιρία ώστε να δώσει σε μία οικογένεια που υποστήριζε σύσσωμη την Γουέστ Χαμ το απόλυτο όραμα: ένα μέλος της να διαπρέψει με τα «Σφυριά» στο στήθος.
Δεν ήταν δύσκολη η απόφαση για τον Μαρκ και την οικογένειά του. Πέρα από την αγάπη της οικογένειας για την Γουέστ Χαμ, η απόσταση που έπρεπε να διανύσουν ώστε να προπονείται ο Νομπλ με τους «Κανονιέρηδες», ήταν ένα πρόβλημα. Η ακαδημία της Άρσεναλ δεν στάθηκε εμπόδιο. Μια λαμπρή καριέρα ήταν έτοιμη να το ξεκινήσει. Φυσικά ο Χάμπσον παρέα με τον Τίντολ έφυγαν χαρούμενοι εκείνο το βράδυ από την οικία των Νομπλ. Κανείς ωστόσο δεν γνώριζε, ότι είχαν βρει τον «Μr. West Ham».
Σε ηλικία 15 χρονών 8 μηνών και 27 ημερών, θα γίνει ο νεαρότερος μέχρι τότε ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί με την δεύτερη ομάδα των «Σφυριών» (Φεβρουάριος 2003). Ένα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 2004, θα κάνει το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, κόντρα στην Σάουθεντ, στο τότε Carling Cup.
Εκείνος ο Αύγουστος βρήκε τα «Σφυριά» για μία ακόμη σεζόν στη Τσάμπιονσιπ. Οι Μάικλ Κάρικ και ο Ντέιβιντ Κόνολι είχαν αποχωρήσει από την ομάδα. Με τον Άλαν Πάρντιου να ηγείται προπονητικά μίας υπερχρεωμένης ομάδας, οι επιλογές δεν ήταν πολλές. Ωστόσο η έλευση του θρυλικού Τέντι Σέριγχαμ θα φανεί καταλυτική. Kάποιες λύσεις θα έρχονταν από την ακαδημία, αναγκαστικά.
Ο Πάρντιου θα ρωτήσει άμεσα τον Σέριγχαμ: «Τι πιστεύεις για τον Νομπλ;». Ο Άγγλος στράικερ θα απαντήσει: «Είναι καλύτερος από όλους που έχουμε στο κέντρο, πρέπει να τον βάλεις». Ο Νομπλ θα περάσει πολλές ώρες στο γήπεδο, αλλά κι εκτός με τον Τέντι. Ο τελευταίος θα αναδειχθεί κορυφαίος της σεζόν στη Τσάμπιονσιπ οδηγώντας την Γουέστ Χαμ ξανά στην Πρέμιερ Λιγκ, μέσω του τελικού των πλέι-οφ. Όμως ο Σέριγχαμ είχε ξεχωρίσει ποιος ήταν το αύριο της ομάδας!
«Ήταν 17 κι έμοιαζε με 31. Είχε το ίδιο κούρεμα που έχει και τώρα. Μιλούσε σαν ηλικιωμένος και αναρωτιόμασταν είναι όντως 17 ή είναι 35; Ήταν θρασύς, με έναν ωραίο τρόπο ωστόσο». Ο Χέιργουντ αποκάλυψε με τη σειρά του την μέρα, που αντιλήφθηκαν όλοι… «περί τίνος πρόκειται». Σύμφωνα με τη μαρτυρία του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή της Γουέστ Χαμ, ο Νομπλ ζητούσε συνεχώς την μπάλα στις πρώτες του προπονήσεις με τους «μεγάλους».
«Αναρωτηθήκαμε όλοι, ποιος είναι αυτός ο ενοχλητικός νεαρός; Ποιος νομίζει ότι είναι. Ο Στιβ Λόμας νευριάζει και τους πασάρει πολύ δυνατά την μπάλα. Ο Μαρκ την κοντρολάρει και δίνει πάσα φωνάζοντας στον Λόμας: ‘Aυτό εννοούσα! Δίνε μου την μπάλα’. Όλοι γελάσαμε και ήταν η μέρα που καταλάβαμε περί τίνος πρόκειται».
Η ανταγωνιστική του φύση ,ήταν κάτι που κανείς δεν μπορούσε να αγνοήσει. Ο Νομπλ ζητούσε συνέχεια την μπάλα γιατί δεν ήταν του στυλ του να κρύβεται. Σε όλη του την πορεία με την Γουέστ Χαμ, δεν δίστασε να έρθει σε ρήξη με αντιπάλους του, με τους διαιτητές, με την διοίκηση. Ακόμα και με τους φιλάθλους πίσω στο 2018, όταν κάποιοι εισέβαλλαν στο γήπεδο, διαμαρτυρόμενοι για την εικόνα της ομάδας.
Οι συμπαίκτες του θαυμάζουν τις ηγετικές του ικανότητες, παρ’ όλο που καμιά φορά δεν μπορεί να τον συγκρατήσει κανείς. Ο πρώην διαιτητής της Πρέμιερ Λιγκ, Μαρκ Χάλσεϊ, θυμάται: «Έπρεπε να τον προσέχω συνέχεια με τα τάκλιν του. Όμως κοιτώντας πίσω λάτρευα να τιθασεύω παίκτες σαν τον Μαρκ. Του έδωσα κάρτα κάποιες φορές, αλλά ποτέ δεν τον απέβαλλα. Tου έλεγα μου θυμίζεις την πρώην γυναίκα μου με τον τρόπο που διαμαρτύρεσαι. Την χώρισα γιατί έκανε ακριβώς όπως εσύ».
Ακόμη κι όταν δεν είχε γίνει αρχηγός, ο Νομπλ έκανε ότι μπορούσε για να αισθάνονται όλοι αυτό που πίστευε κι εκείνος. Ότι η Γουέστ Χαμ είναι μία οικογένεια. Ο Νίκι Μέιναρντ ήρθε το 2012 στα «Σφυριά» και θα θυμάται πάντα ποιος τον καλωσόρισε: «Βγήκε από τον δρόμο του, για να με πάρει και να με συστήσει στην υπόλοιπη ομάδα. Δεν ήταν καν αρχηγός εκείνη την περίοδο-ήταν ο Κέβιν Νόλαν. Κανείς δε το έχει κάνει αυτό στη καριέρα μου. Με έκανε να νιώσω μέλος της ομάδας κατευθείαν» Την ίδια τακτική ακολουθούσε με όλους. Οι Παγιέ και Λαντσίνι, δύο από τις κορυφαίες μεταγραφές της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου, τον εκτιμούν αφάνταστα για τον συγκεκριμένο λόγο. Τους έκανε όλους να νιώθουν την Γουέστ Χαμ σπίτι τους.
Ο Τζιανφράνκο Ζόλα, ήταν προπονητής της Γουέστ Χαμ για δύο σεζόν (2008-2010). «Ήταν ένας πανέξυπνος παίκτης. Θεωρούσα πάντα την ποδοσφαιρική του νοημοσύνη τόσο καλή όσο του Αντρέα Πίρλο» δηλώνει ο Ιταλός. Παρά την ένταση που διακρίνει το παιχνίδι του, ο Πάρντιου ήταν ενθουσιασμένος πόσο καλά μπορούσε να κοντρολάρει τον ρυθμό του αγώνα ο Νομπλ. Σπάνια κάνει «εύκολα λάθη» με τη μπάλα, ενώ η αμυντική του προσπάθεια, δεν πέρασε από κανέναν από τους 9 προπονητές που είχε στην Γουέστ Χαμ, απαρατήρητη. Όσον αφορά την κυκλοφορία της μπάλας, πάντα το ποσοστό επιτυχημένων μεταβιβάσεών του, κυμαίνονταν στο 85-90 %.
Ο Χίσλοπ μάλιστα θυμάται: «Θυμάμαι μία φορά που παίζαμε στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν και η Τότεναμ είχε στο κέντρο τον Έντγκαρ Ντάβιντς. Ο προπονητής φώναξε στον Νομπλ: ‘Θέλω να μην παίρνει μπάλα ο Ντάβιντς’. Κι εμείς είχαμε πεθάνει στο γέλιο στον πάγκο, γιατί ο Μαρκ όντως δεν τον άφησε να ακουμπήσει μπάλα από εκεί και μετά».
Η αυτοπεποίθηση ποτέ δεν ήταν πρόβλημα για τον Νομπλ. Αν σε κάτι δεν υστέρησε ποτέ ήταν το πάθος του αλλά και η πίστη στον εαυτό του. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα αυτού είναι το τρομερό του ρεκόρ στα πέναλτι. Με 38 εύστοχες εκτελέσεις σε 42 προσπάθειες, θα ήταν ασφαλές να ισχυριστεί κανείς πως πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους εκτελεστές στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Ο Νομπλ αγωνίστηκε με την εθνική Αγγλίας σε όλες τις μικρές ηλικίες μέχρι τα 21 του. Συνολικά 47 φορές. Η τελευταία του ήταν όταν στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κ-21 (2009), η Αγγλία έχασε από τους Γερμανούς, στα πέναλτι (ο Νομπλ ευστόχησε και στις δύο εκτελέσεις του στην διαδικασία).
520 συμμετοχές αργότερα με τη φανέλα της Γουέστ Χαμ, ο Μαρκ Νομπλ δεν ήταν ποτέ στα σχέδια κάποιου ομοσπονδιακού τεχνικού της Αγγλίας. Μπορεί κάποιος να πει ότι δεν μπορούσε να σπάσει το δίδυμο Λάμπαρντ και Τζέραρντ. Δεκτό. Όμως οι δυο τους είπαν αντίο στην εθνική ομάδα το 2014. Ο Χότζσον ακόμα και το 2016, δεν βρήκε χώρο για τον Νομπλ, προτιμώντας να καλέσει τον Φάμπιαν Ντελφ και να έχει ως βασικό στον άξονα τον… Γουέιν Ρούνει. Αυτή όμως είναι μία μεγάλη συζήτηση και ο συντάκτης του κειμένου δεν μπορεί να είναι αντικειμενικός.
Αν αξίζει να σημειωθεί κάτι: Η μητέρα του Νομπλ είναι από την Ιρλανδία. Η ιρλανδική ομοσπονδία τον παρακάλεσε πολλές φορές να αγωνιστεί με τα πράσινα. Όλες τις φορές όμως, ο Νομπλ ήταν αρνητικός σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ο τελευταίος ρομαντικός, μπορεί να πει κανείς. Πάντως όταν ρωτήθηκε για την απόφασή του αυτή ο ίδιος δήλωσε το 2017:
«Υπάρχουν Ιρλανδοί που παίζουν καλά, αξίζουν και θα εκτιμήσουν αυτή την συμμετοχή (με την Ιρλανδία) περισσότερο από εμένα. Αγωνίστηκα σε όλες τις «μικρές εθνικές ομάδες». Πήγα σε πολλά τουρνουά και τραγούδησα τον εθνικό ύμνο. Όμως προφανώς δεν έχω καμία συμμετοχή με την εθνική ανδρών. Ωστόσο, ποτέ δεν θα έπαιζα με την εθνική Ιρλανδίας διότι δεν αποτελούσε όνειρό μου και γιατί ξέρω ότι κάπου εκεί έξω, υπάρχει ένα παιδί από την Ιρλανδία που το έχει ονειρευτεί και θα το χάσει εξαιτίας μου».
Το 2016 ήταν η τελευταία χρονιά που η Γουέστ Χαμ αγωνίστηκε στο Μπόλεϊν Γκράουντ και η χρονιά που η Γουέστ Χαμ λίγο πριν εγκαταλείψει το σπίτι της, τίμησε με ένα φιλικό τον Μαρκ Νομπλ για την προσφορά του στον σύλλογο. Εκείνη η σεζόν ίσως ήταν και η κορυφαία του Άγγλου με την ομάδα της καρδιάς του. Δεν είναι ψέμα αν πει κανείς ότι η κατάσταση στην Γουέστ Χαμ ήταν τραγική πολλές φορές. Όμως ο Νομπλ δεν πίεσε ούτε μία φορά να φύγει. Ήταν πάντοτε εκεί και το πιο πιθανό είναι, να έχει το δικό του άγαλμα μερικά χρόνια αργότερα, έξω από το Ολυμπιακό στάδιο του Λονδίνου.
Βαδίζοντας στην τελευταία του χρονιά με την Γουέστ Χαμ, o Νομπλ δεν πιστεύει πως πέρασαν τα χρόνια. Είναι ο τελευταίος και πιο πιστός στρατιώτης, μετά την αποχώρηση του Λιονέλ Μέσι από την Μπαρτσελόνα. Παίκτες σαν το Νομπλ δίνουν ταυτότητα στην ομάδα. Ο Νομπλ κάνοντας πολλές φορές αθόρυβη δουλειά, βοήθησε τόσο αγωνιστικά όσο κι εξωαγωνιστικά να μην καταρρεύσει αυτός ο σύλλογος. Μπορεί αρκετοί να μην καταλαβαίνουν την δυσκολία να κρατιέσαι σε μία ομάδα για 17 χρόνια, όμως σίγουρα δεν συνέβη τυχαία. Δεν αρκεί να είσαι μέτριος για να γίνεις το πρόσωπο μίας ομάδας. Πρέπει να είσαι ξεχωριστός.
Ένα μεγάλο κομμάτι της «παραδοσιακής» Γουέστ Χαμ έμεινε στο Μπόλεϊν Γκράουντ. Ένα μεγάλο κομμάτι της ομάδας θα γίνει παρελθόν στο τέλος της χρονιάς, όταν o Μαρκ Νομπλ, θα αγωνιστεί για τελευταία φορά με την φανέλα των «Σφυριών». Με χαρές, πολλές λύπες, υποβιβασμούς, ανόδους, τσακωμούς με οπαδούς, «μετακομίσεις». Με «σωτηρίες» κυριολεκτικά στο 90′. Ένας χαρισματικός μέσος που ίσως να άξιζε την ευκαιρία του με τα «Τρία λιοντάρια» αλλά αυτή δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ. Δεν γεύτηκε (μέχρι στιγμής) έναν τίτλο με την ομάδα του.
Για τον Μαρκ Νομπλ μάλλον δεν θα διαβάσετε στις σελίδες των «ρομαντικών» του ποδοσφαίρου, αλλά το ποδόσφαιρο είναι όλα αυτά που πρεσβεύει: Πάθος, Αφοσίωση, Πίστη.
