Ένας θρύλος της Γουέστ Χαμ και της εθνικής Αγγλίας, ο Μπόμπι Μουρ, ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Ο Μπόμπι Μουρ, υπήρξε ο εμβληματικός αρχηγός της εθνικής Αγγλίας στη σημαντικότερη στιγμή της ιστορίας της, αυτή της κατάκτησης του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1966. Το συγκεκριμένο τρόπαιο αποτελεί το μεγαλύτερο επίτευγμα στον αγγλικό αθλητισμό τον 20ο αιώνα. Επομένως, δεν θα μπορούσε ο αρχηγός αυτής της ομάδας να μην αποτελεί μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες αθλητικές φιγούρες της χώρας. Συν τοις άλλοις, η αξιοθαύμαστη διαγωγή του, τόσο εντός, όσο και εκτός γηπέδων, τον κατατάσσουν ανάμεσα στις κορυφαίες αθλητικές προσωπικότητες του Nησιού.
Κατάφερε να καταγράψει 108 συμμετοχές με την εθνική Αγγλίας, αριθμό που αποτελούσε ρεκόρ για αυτό που οι Άγγλοι λένε outfield player (εξαιρούνται δηλαδή οι τερματοφύλακες), πριν αυτό καταρριφθεί από τον Ντέιβιντ Μπέκαμ. Επιπλέον, αγωνίστηκε για τη Γουέστ Χαμ επί περισσότερα από 15 συναπτά έτη, προτού ολοκληρώσει την καριέρα του στην Αγγλία στην Φούλαμ και εν συνεχεία μετακομίσει στις ΗΠΑ.
Ο Μουρ θεωρούταν ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς στον κόσμο την περίοδο που αγωνιζόταν στα «Σφυριά». Η αντίληψη και το «διάβασμα» του παιχνιδιού, σε συνδυασμό με την τρομερή για τα δεδομένα της περιόδου φυσική του κατάσταση, πειθαρχία και αφοσίωση, δεν θα μπορούσαν να μην συνιστούν στοιχεία top-class παίκτη. Δεν ήταν ο ταχύτερος αμυντικός του κόσμου, ούτε μπορείς να πει κανείς ότι το ταλέντο του ήταν σπάνιο, διέθετε όμως εξαιρετικό timing στις τοποθετήσεις του και προέβλεπε σχεδόν τέλεια τις κινήσεις των αντιπάλων επιθετικών. Ήταν τέτοιες οι ικανότητές του στο διάβασμα του παιχνιδιού, που ο Τζοκ Στάιν, πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής της Σέλτικ και της εθνικής Σκωτίας, είχε πει κάποτε:
Πρέπει να υπάρξει νόμος εναντίον του. Γνωρίζει τι συμβαίνει 20 λεπτά νωρίτερα από όλους!
Αν και θεωρούταν μια επιβλητική φυσιογνωμία, το παιχνίδι του πάντοτε βασιζόταν στην ειλικρίνεια και τη δικαιοσύνη. Ο Πελέ είχε δηλώσει κάποτε ότι ο Μουρ ήταν ένας από τους καλύτερους αμυντικούς που είχε αντιμετωπίσει. Στο Μουντιάλ του 1970 πολλοί θεωρούν το τάκλιν του στον Ζαϊρζίνιο της Βραζιλίας ως ένα από τα κορυφαία τάκλιν όλων των εποχών.
Γεννήθηκε στο Μπάρκινγκ του Έσεξ στις 12 Απριλίου του 1941. Αν και ως νέος έπαιζε κρίκετ στην τοπική ομάδα του Έσεξ, αυτό που τον κέρδισε ήταν το ποδόσφαιρο. Το 1958, σε ηλικία 17 ετών, ντεμπούταρε με τη φανέλα της Γουέστ Χαμ, με την οποία εν τέλει πέρασε μια ολόκληρη ζωή. Όταν αποχώρησε για άλλη μία Λονδρέζικη ομάδα, την Φούλαμ, είχε προλάβει να συμπληρώσει 16 χρόνια και 544 εμφανίσεις στο Άπτον Παρκ.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 δοκίμασε την τύχη του στην προπονητική και συγκεκριμένα στις Όξφορντ Σίτι και Σάουθεντ, χωρίς ωστόσο η προσπάθειά του αυτή να στεφθεί με ιδιαίτερη επιτυχία. Έφυγε από τη ζωή το 1993, όντας μόλις 52 ετών, μία μέρα σαν και σήμερα, νικημένος από τον καρκίνο του εντέρου. Υπήρξε μεγάλο πένθος για το χαμό του και το Bobby Moore Foundation ιδρύθηκε και ξεκίνησε εκστρατεία με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για την αντιμετώπιση του καρκίνου του εντέρου.
«Ήταν ο αρχηγός μου, ο ηγέτης μου, το δεξί μου χέρι. Ήταν το πνεύμα και ο παλμός της ομάδας. Ένας εκπληκτικός ποδοσφαιριστής, στον οποίο θα μπορούσα να εμπιστευτώ τη ζωή μου. Ήταν ο καλύτερος επαγγελματίας, ο κορυφαίος με τον οποίο έχω εργαστεί. Χωρίς αυτόν η Αγγλία δε θα είχε καταφέρει ποτέ να κατακτήσει το παγκόσμιο κύπελλο», ήταν τα συγκινητικά λόγια του Σερ Άλφι Ράμσεϊ, προπονητή της εθνικής Αγγλίας το 1966, μετά το θάνατό του.
Διαβάστε ακόμα στο eyap.gr: Νέλσον Ολιβέιρα: «Θα μπορούσα να μείνω τυφλός»
