Ο Ιταλός χρειάζεται τον… Ισπανό του!

Την δεύτερη συνεχόμενη νίκη της στο πρωτάθλημα πέτυχε η Chelsea το βράδυ του Σαββάτου απέναντι στην Watford στο Vicarage Road με 2-1. Το γκολ της νίκης για τους Λονδρέζους σημείωσε και πάλι ο Diego Costa.

 

Ύστερα από την αγχώδη και περιπετειώδη νίκη στην πρεμιέρα επί της West Ham -πάλι με το ίδιο σκορ (2-1)- η ομάδα του Antonio Conte κατάφερε, με ανατροπή αυτή την φορά, να πάρει τους τρεις πολύτιμους βαθμούς που χρειάζονταν για την μάχη του φετινού τίτλου. Ναι, όποιος είδε και τα δύο παιχνίδια της Chelsea, θα κατάλαβε ότι παρά τα όποια προβλήματα και αν παρουσιάζει (θα τα αναλύσουμε πιο κάτω), έχει το “μέταλλο” της ομάδας που μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο της Premier League φέτος.

Και τώρα πάμε στα προβλήματα που λέγαμε. Στο πρώτο παιχνίδι με αντίπαλο την West Ham στο Stamford Bridge, οι “μπλε” δικαιολογημένα έδειχναν ανέτοιμοι ακόμα, όπως όλες οι ομάδες της Premier League την πρώτη αγωνιστική. Επιπλέον η Chelsea έπαιζε απέναντι στην West Ham, που πέρυσι να θυμίσουμε δεν την κέρδισε σε κανένα από τα δύο παιχνίδια που έπαιξαν (μια ήττα, μια ισοπαλία). Για το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς ο Ιταλός προπονητής επέλεξε να παίξει με σύστημα 4-1-4-1, με αμυντικό χαφ τον Ngolo Kante.

Όλα καλά μέχρι εδώ. Επιλέγει να βάλει τον καλύτερο αμυντικό μέσο της Premier League πέρυσι, μπροστά από τα δύο στόπερ σαν “σκούπα”, ρόλος στον οποίο μπορεί σαφώς να αποδώσει ο Γάλλος και ας μην έχει τις τόσες επελάσεις προς τη επίθεση που είχε όταν έπαιζε στην Leicester σε κεντρικό δίδυμο με τον Drinkwater στο 4-4-2 του Ranieri. To πρόβλημα εντοπίζεται -και αυτό φάνηκε κυρίως στο παιχνίδι με την Watford- πιο μπροστά, στα δύο κεντρικά χαφ. Στους Nemanja Matic και Oscar. Αυτούς τους δύο επέλεξε ο Conte να ξεκινήσει και στα δύο παιχνίδια σαν πιο δημιουργικούς χαφ. Δεν του βγήκε. Όταν η μπάλα έφτανε στον χώρο του κέντρου απλά… “κόλλαγε”. Δεν υπήρχε ο παίκτης που θα περάσει την κάθετη μπαλιά στον επιθετικό ή που θα κρατήσει την μπάλα ώστε να οργανώσει. Αυτό προσπαθούσε να κάνει ο Eden Hazard και στα δύο ματς αφήνοντας την θέση του, χωρίς βέβαια να έχει κάποιο αποτέλεσμα, πόσω μάλιστα όταν οι άμυνες είναι κλειστές.

 

 

Aυτό διορθώθηκε όταν ο Conte πέρασε στο παιχνίδι τον Cesc Fabregas. Με τον Ισπανό στο χορτάρι οι “μπλε”, στο παιχνίδι με την Watford πάντα γιατί με την West Ham δεν αγωνίστηκε καθόλου, κατάφεραν να πετύχουν την ανατροπή και να πάρουν την νίκη με 2-1. Μάλιστα ήταν αυτός που με εκπληκτική μπαλιά 30 μέτρων βρήκε τον Diego Costa, ο οποίος πλάσαρε και “έγραψε” το τελικό 2-1. Πολλοί απόρησαν όταν δεν είδαν τον Ισπανό στην αρχική ενδεκάδα στην πρεμιέρα απέναντι στην West Ham. Την θέση του πήρε ο Oscar που όσο καιρό βρίσκεται στη Chelsea παίζει είτε στα πλάγια είτε πίσω από τον επιθετικό ως δεκάρι. Στον χώρο του κέντρου δίπλα στον Matic χάνεται και δεν έχει την ελευθερία που έχει άλλες φορές όταν αγωνίζεται πιο μπροστά. Από την άλλη ο υψηλόσωμος Σέρβος έχει τη ικανότητα να ελέγξει το παιχνίδι από το κέντρο, άλλωστε αυτή είναι η θέση του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει ούτε αυτός την ικανότητα που έχει ο Fabregas στην πάσα και στο “ξεκλείδωμα” της αντίπαλης άμυνας.

Και περνάμε στην άμυνα, όπου εδώ τα πράγματα φαίνονται εντάξει, αλλά με μια δεύτερη ματιά έχει και αυτή τα προβληματάκια της. Καταρχήν ξεκινάει ακόμα μια σεζόν που η Chelsea θα πορευτεί, από  ότι φαίνεται, με τον Branislav Ivanovic ως δεξί μπακ. Το επισημαίνουμε αυτό γιατί από την απέναντι πλευρά, στο αριστερό άκρο της άμυνας, χαραμίζεται ένας ποδοσφαιριστής-πολυεργαλείο σαν τον Cezar Azpilicueta. Από πέρυσι κιόλας ο Σέρβος δεξιός οπισθοφύλακας φάνηκε πως σιγά-σιγά θα πρέπει να σκέφτεται το μέλλον του μακριά από την Chelsea. Έχει δώσει πολλά στην ομάδα του Λονδίνου, γκολ-τίτλους, αλλά πλέον έχει “πατήσει” τα 32 χρόνια, έχει βαρύνει ποδοσφαιρικά και η θέση του δεξιού μπακ δεν του ταιριάζει. Κατ’ εμέ η θέση που ταίριαζε από την αρχή στον Ivanovic, όταν πρωτοήρθε στην Chelsea, ήταν αυτή του κεντρικού αμυντικού. Το σκαρί του είναι φτιαγμένο για αυτή την θέση. Ποτέ δεν είχε την ντρίπλα και την ταχύτητα που πρέπει να έχει ένας κλασικός δεξιός φουλ μπακ, δηλαδή τα στοιχεία τα οποία έχει ο συμπαίκτης του ο Azpilicueta.

Αντιθέτως έχει την δύναμη, την κεφαλιά και την αμυντική προσήλωση που τον κάνει έναν εξαιρετικό στόπερ. Το είδαμε και πέρυσι όταν αναγκάστηκε να αντικαταστήσει τον τραυματία Kurt Zouma και τα πήγε πολύ καλά με παρτενέρ τον Gary Cahil. Ο Conte έχει τονίσει στην διοίκηση της Chelsea ότι στις επόμενες τέσσερις μέρες που λήγει η μεταγραφική περίοδος θέλει έναν ακόμη αμυντικό και είναι σωστή κίνηση. Ο Terry δεν έχει την ίδια φρεσκάδα που είχε πριν κάποια χρόνια, αν και παραμένει αμυντικός υψηλού επιπέδου και αρχηγός της ομάδας, ο Zouma δεν ξέρουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται μετά από τον σοβαρό τραυματισμό που υπέστη πέρυσι, οπότε ένας αμυντικός κλάσης είναι ζωτικής σημασίας για την πορεία της ομάδας του Λονδίνου μέσα στην χρονιά.

Ακόμα, ο Ιταλός κόουτς έχει επισημάνει την απόκτηση ενός ακόμα επιθετικού (πρώτος στόχος παραμένει ο Lukaku κοιτάει και Mandzukic), ώστε να προστεθεί στους ήδη υπάρχοντες Diego Costa και Michy Batshuayi, καθώς με δύο δεν βγαίνει η χρονιά. Στη επίθεση τα πράγματα με Costa και Batschuayi αλλά και με τον επόμενο που θα αποκτηθεί, είναι εξαιρετικά. Ο Conte, λάτρης της τακτικής γαρ, θα βρει το σύστημα και τους παίκτες που ταιριάζουν σε αυτό και μπορούν αποδώσουν καλύτερα. Οι όποιες προσθήκες θα τον βοηθήσουν να έχει και κάποιες λύσεις παραπάνω. Το πάθος και η ψυχή που βγάζουν οι παίκτες της Chelsea στον αγωνιστικό χώρο, είχαν καιρό να τα δουν οι φίλαθλοι της αγγλικής ομάδας. Στοιχεία που υπάρχουν στην ομάδα και είχαν χαθεί τα τελευταία χρόνια.

 

Συντάκτης: Φώτης Κίτσος