Η Λούτον μέσα σε εννιά χρόνια ανέβηκε από τα ερασιτεχνικά στην Πρέμιερ Λιγκ, όμως το πιο απίστευτο είναι πως σε όλη αυτήν τη διαδρομή είχε μαζί της τον Πέλι Ράντοκ Μπανζού – τον πρώτο παίκτη που καταφέρνει κάτι τέτοιο στο αγγλικό ποδόσφαιρο!
Η συνοικία του Χέντον στα πέριξ του Ευρύτερου Λονδίνου είναι από τα ιδανικότερα μέρη στο Ηνωμένο Βασίλειο για να μεγαλώσει κανείς μια οικογένεια. Με το Λονδίνο να απέχει μόλις επτά μίλια μακρυά και τις κακόφημες συνοικίες λίγο παραπάνω από δέκα, η περιοχή χαρακτηρίζεται ως ένας φιλήσυχος τόπος στον οποίον αξίζει κάποιος να εγκατασταθεί. Έτσι σκέφτηκε και η οικογένεια Μπανζού, η οποία μετανάστευσε από την Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό στην Αγγλία και λίγο αργότερα έφερε στον κόσμο τον μικρό Πέλι.
Αυτός από μικρή ηλικία ξεκίνησε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Η αγάπη του για την «στρογγυλή θέα» δεν πέρασε απαρατήρητη από τους γονείς του, οι οποίοι τον ενέταξαν στις ακαδημίες της Μπόρχαμ Γούντ κατά τα εφηβικά του χρόνια. Η απόσταση των δυο προαστίων δεν ήταν πάνω από πέντε μίλια. Έτσι λοιπόν ακόμη και εάν οι γονείς απουσίαζαν στις εργασίες τους, ο νεαρός μέσος έπαιρνε το τρένο για να βρεθεί σε προπονήσεις και αγώνες. Η συγκεκριμένη διαδρομή έγινε με το πέρασμα των χρόνων ρουτίνα.
Ο Μπανζού ξεκίνησε να αναδύεται μέσα από τα τμήματα υποδομής, φτάνοντας το 2011 να ντεμπουτάρει με τη φανέλα της ανδρικής ομάδας. Σε ηλικία 17 ετών γράφει 13 συμμετοχές και άπαντες καταλαβαίνουν ότι στο Μίντοου Πάρκ έχουν ένα ακατέργαστο «διαμάντι» ικανό να λάμψει. Η έκτη κατηγορία της Αγγλίας μπορεί να ήταν ένα χαμηλό ξεκίνημα, αλλά δεν έπαψε να αποτελεί «σχολείο» για έναν έφηβο που κάνει τα παρθενικά του βήματα στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις στην Γουντ και τα απίστευτα φυσικά του προσόντα, τον έβαλαν στο στόχαστρο αρκετών ομάδων του Λονδίνου. Η Γουέστ Χαμ βγήκε νικήτρια για την υπογραφή του παίκτη, σε μία προσπάθεια ανανέωσης, εξαιτίας του υποβιβασμού της στην Τσάμπιονσιπ. Τα «Σφυριά» δαπάνησαν μόλις 30 χιλιάδες λίρες για να εξασφαλίσουν τις υπηρεσίες του και αμέσως τον έστειλαν στην Κ-18. Η ποιότητά του ξεχώριζε. Ανέβηκε με συνοπτικές διαδικασίες στην Κ-21 του συλλόγου, πήρε «σπίτι» του την φανέλα βασικού και ανταμείφθηκε με την μοναδική του εμφάνιση στην πρώτη ομάδα, σε έναν αγώνα για τους «16» του Λιγκ Καπ απέναντι στην Μπέρνλι. Μάλιστα κατάφερε να εντυπωσιάσει τον προπονητή του, Σαμ Άλαρνταϊς, ο οποίος ωστόσο δεν του έδωσε εκ νέου ευκαιρία να αγωνιστεί.
Η εμφάνιση απέναντι στους «Κλάρετς» ήταν και το «κύκνειο άσμα» του Μπανζού με την φανέλα της Γουέστ Χαμ. Ο σύλλογος είχε επιστρέψει στην Πρέμιερ Λιγκ και ξεκίνησε να επενδύει αρκετά από τα χρήματά του σε μεταγραφές δοκιμασμένων παικτών. Ο χώρος για ανάπτυξη παιδιών από τις ακαδημίες ήταν περιορισμένος, με αποτέλεσμα αυτά να αποχωρήσουν σχεδόν μαζικά. Ένα από αυτά ήταν και ο σημερινός μας ήρωας, ο οποίος αναζήτησε τον επόμενο ποδοσφαιρικό του σταθμό μακριά από το Μπόλεϊν Γκράουντ.
Νέο του «σπίτι»; Η Λούτον του Τζόν Στιλ. Οι «Χάτερς» βρίσκονταν στην Νάσιοναλ Λιγκ (τότε ακόμη Κόνφερενς) και αναζητούσαν τρόπο να επιστρέψουν στις επαγγελματικές κατηγορίες της Φούτμπολ Λιγκ. Η αλήθεια είναι ότι είχαν μια εξαιρετική ομάδα. Ο Μπανζού, αν και ξεκίνησε να εμφανίζεται στον πάγκο στις αρχές της σεζόν, εν συνεχεία πήρε θέση βασικού, την οποία δεν έχασε ποτέ.
Μαζί με τους Λουκ Γκάτριτζ και Άντρε Γκρέϊ (ναι, του Άρη), συνέθεσαν ένα εξωπραγματικό μεσοεπιθετικό σύνολο, φτάνοντας στον πολυπόθητο στόχο της ανόδου. Η ομάδα μάζεψε 101 βαθμούς, ο Γκρέι σκόραρε 30 (!) τέρματα, ο Γκάτριτζ είχε συμμετοχή σε 22, ενώ ο Μπανζού με την σειρά του κάλυπτε κάθε χώρο και βοηθούσε στην δημιουργία, όποτε το επέτρεπαν οι συνθήκες. Η ίδια «συνταγή» ακολουθήθηκε και την νέα χρονιά. Οι Γκάτριτζ και Μπανζού αποτέλεσαν για ακόμη μια χρονιά τους «πυλώνες» της ομάδας, την ώρα που ο Γκρέϊ συνέχιζε να εντυπωσιάζει, αυτήν τη φορά με την φανέλα της Μπρέντφορντ.
Στην επιστροφή της στη League Two, η Λούτον έχασε στο «τσακ» την είσοδο της στα πλέι-οφ ανόδου. Ακολούθησαν δυο ακόμη χρονιές σταθεροποίησης στην τέταρτη τη τάξει κατηγορία, με τον Κονγκολέζο άσσο να αναλαμβάνει σταδιακά ηγετικό ρόλο, ωστόσο τα πάντα άλλαξαν όταν ένας νεαρός τεχνικός, ονόματι Νέιθαν Τζόουνς, αναλάμβανε τις τύχες του συλλόγου. Δύο έτη αφότου ανέλαβε την τεχνική ηγεσία, ο Ουαλός είχε καταφέρει να οδηγήσει την ομάδα στην Τσάμπιονσιπ, πετυχαίνοντας δύο συνεχόμενες ανόδους.
Σε αμφότερες τις χρονιές, ο Μπανζού ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας. Στην League One μάλιστα, «έσπασε» όλα τα κοντέρ, καταγράφοντας 46 συμμετοχές και πάνω από 4.100 λεπτά συμμετοχής. Ήταν δεδομένο ότι και στην δεύτερη κατηγορία, θα αποτελούσε κομβικό παίκτη για την επίτευξη των στόχων του συλλόγου. Υπήρχε όμως μια νέα παράμετρος. Ο ίσως πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της Λούτον, είχε αποχωρήσει για την Στόουκ. Ο Γκρέιαμ Τζόουνς κλήθηκε να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο της παραμονής και φυσικά στηρίχθηκε κι αυτός στον Μπανζού. Ο Κονγκολέζος διεθνής έχασε μόλις δυο αγώνες εκείνη την χρονιά. Η Λούτον, μετά από «τρικυμίες» και εσωτερικές αλλαγές, παρέμεινε στην κατηγορία. Ο Τζόουνς επέστρεψε στο τιμόνι του συλλόγου και μαζί με αυτόν επανήλθε και η ελπίδα!
Ο Ουαλός, μετανιωμένος για τη φυγή του, επέστρεψε στο Κένιλγουορθ Ρόουντ για να ολοκληρώσει το έργο του. Ήθελε πάση θυσία να δει τον σύλλογο, το δημιούργημά του, στην Πρέμιερ Λιγκ. Παίκτες έρχονταν και έφευγαν – ένας μόνο έμοιαζε ακλόνητος, ο Πέλι Ράντοκ Μπανζού, ο οποίος συνέχιζε ακούραστος το έργο του στην μεσαία γραμμή. Πέρυσι, η Λούτον έφτασε κοντά στο θαύμα. Η 6η θέση στην Τσάμπιονσιπ, της εξασφάλισε την είσοδο της στα πλέι-οφ ανόδου, ωστόσο δεν κατάφερε να πάει στο Γουέμπλεϊ.
Φέτος όμως είχε την ευκαιρία της. Πρώτα -χρονικά- ο Νέιθαν Τζόουνς και στη συνέχεια -και κυρίως- ο Ρόμπ Έντουαρντς συντέλεσαν στην πραγμάτωση ενός υπέροχου παραμυθιού, το οποίο θα μνημονεύεται για αρκετά χρόνια από τους ιστορικούς του αγγλικού ποδοσφαίρου. Φέτος ο Μπανζού, ξεκίνησε την σεζόν τραυματίας. Γρήγορα φάνηκε πως χωρίς αυτόν, λείπουν βασικά χαρακτηριστικά από την ενδεκάδα, τόσο ποιοτικής, όσο και ψυχολογικής φύσεως, Μόλις επανήλθε λοιπόν η Λούτον ξεκίνησε πορεία πρωταθλητισμού. Στις 30 συμμετοχές που κατέγραψε φέτος, γνώρισε μόλις τέσσερις ήττες και συνέβαλε με τον δικό του τρόπο στην κατάκτηση αυτής της μαγικής ανόδου. Κάπως έτσι λοιπόν έγινε και ο πρώτος παίκτης στην Αγγλία, ο οποίος με τον ίδιο σύλλογο έφτασε από την πέμπτη κατηγορία στα «σαλόνια» της Πρέμιερ Λιγκ!
Όσο ασήμαντο και αν ακούγεται αυτό το κατόρθωμα, είναι πέρα για πέρα μοναδικό. Αναλογιστείτε τον αριθμό των παικτών που πέρασαν σε αυτά τα εννέα χρόνια από το Λούτον. Εννέα χρόνια με περισσότερους από 200 παίκτες στα κιτάπια του συλλόγου. Ένας όμως παραμένει εκεί. Ένας ποδοσφαιριστής, ο οποίος δεν αγωνίζεται στην Λούτον, αλλά είναι η Λούτον. «Νιώθω λες και ολοκλήρωσα το ποδόσφαιρο. Τώρα μπορώ να αποσυρθώ. Έχω περάσει τόσα με τον σύλλογο, όμως πίστεψα στον εαυτό μου και να ‘μαι. Είναι απίστευτα όσα καταφέραμε μαζί. Δεν μπορώ να το συλλάβω ακόμα, όμως είμαι παίκτης της Πρέμιερ Λιγκ».
