Rafa Benitez: Λατρεύοντας τα «ζόρικα»

Η καριέρα του στην άκρη του πάγκου, πάντα περιλάμβανε δύσκολα πρότζεκτς, ιντριγκαδόρικες καταστάσεις, προκλήσεις. Αυτό ήταν άλλωστε το «οξυγόνο» του, ως επί το πλείστον. Λατρεύτηκε, μισήθηκε, ανέτρεψε δεδομένα, αλλά αναντίρρητα ο Ισπανός άφησε παντού το στίγμα του. O Rafa Benitez είναι ένας «profesor» των γηπέδων…

 

«Πήρε την εύκολη απόφαση, πήρε τα λεφτά και πήγε στην Κίνα. Πιστεύω πως μας έβγαλε “offside”, δεν ήταν δίκαιο και σωστό». Με αυτά τα δεικτικά λόγια, ο Mike Ashley «αποχαιρέτισε» τον Rafa Benitez, λίγο καιρό μετά το «διαζύγιο» της Newcastle με τον Μαδριλένο τεχνικό. «Αγαπητός» μέχρι… θανάτου ο ισχυρός άντρας των «Καρακαξών» στις τάξεις των φιλάθλων, κατηγορήθηκε έντονα για την μη παραμονή του Rafa στο St James’ Park. Άλλωστε, νωρίτερα ο Rafa είχε καταφέρει να «λατρευτεί» -και- στο Tyneside από τον κόσμο.

Τι κι αν κατέληξε στην Κίνα, μακριά από τους προβολείς του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου; Ο Rafa Benitez το υπηρέτησε για σχεδόν 20 χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο, ίσως δικαιούται ένα διάλειμμα για να επανέλθει δριμύτερος. Ο Ισπανός τεχνικός κλείνει σήμερα τα 60 του χρόνια (γεννηθείς στις 16/4/1960) και έχει φάει «ψωμί κι αλάτι» στα γήπεδα της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Αγγλίας, σε οποιαδήποτε συνθήκη. Που να φανταζόταν άλλωστε όταν η Valencia τον οδηγούσε για πρώτη φορά στο «ταμείο ανεργίας», πως αργότερα θα γινόταν ο τοπικός ήρωας της πόλης; Ότι η αγαπημένη του Real Madrid θα τον πλήγωνε τόσο πολύ, σχεδόν 20 χρόνια μετά; Ότι θα κατάφερνε να γίνει αποδεκτός από την «κλειδαρότρυπα», από τον κόσμο της Chelsea;

 

«Κόουτς, όλα θα πάνε καλά. Έβαλα λίγο σκόρδο πίσω από την εστία τους»

 

Η πορεία του γεμάτη από επιτυχίες, ενδιαφέρουσες ιστορίες, αλλά και στραπάτσα, δυσκολίες και προκλήσεις. Δίχως αμφιβολία όμως, ο Benitez είναι από τους πλέον επιτυχημένους προπονητές που πέρασαν από το Νησί τα τελευταία χρόνια. Παρά ταύτα, ξεκίνησε με ζόρια, απέδειξε όμως πως μόνο αυτά «γουστάρει». Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως…

 

 

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ «ΙΘΑΚΗ»

Με το πέρας μιας αδιάφορης ποδοσφαιρικής καριέρας, ο Benitez ανέλαβε πόστο το 1986 στα τμήματα υποδομής της ομάδας όπου ανδρώθηκε και ποδοσφαιρικά, της Real Madrid. Για επτά χρόνια δούλεψε στην Under-17 των «Merenjes», και τη σεζόν 1993-1994 ανέλαβε την δεύτερη ομάδα της Real. Θήτευσε στο πλάι του Vicente Del Bosque ως βοηθός για λίγο τον Μάρτιο του 1994, και την σεζόν 1994-1995 δούλεψε ξανά στην Real Madrid B.

Το καλοκαίρι του 1995, αποφάσισε να «απογαλακτιστεί» από την αγαπημένη του Real. Η Valladolid του έδωσε την ευκαιρία να κάνει τα πρώτα προπονητικά του βήματα ως πρώτος προπονητής, ωστόσο αντιμετώπισε μια πρωτόγνωρη και δύσκολη συγκυρία. Την περασμένη αγωνιστική περίοδο (1994-1995), η Valladolid είχε υποβιβαστεί από την Primera Division στην Segunda, ωστόσο τελευταία στιγμή και από το «παράθυρο» έμεινε στην κατηγορία, ελέω υποβιβασμού των Celta και Σεβίλλης λόγω χρεών. Αυτό δημιούργησε «πανικό» στον καλοκαιρινό σχεδιασμό της ομάδας, πράγμα που την επηρέασε και αγωνιστικά.

 

Στο Jose Zorrilla έκανε τα πρώτα του «βήματα»

 

«Δεν γνωρίζαμε πως θα παίζουμε στην Primera Division, μέχρι και τις 15/8, και το πρωτάθλημα ξεκινούσε στις 2/9. Παραπονέθηκα για τις μεταγραφές, γιατί όλα έγιναν εν μέσω βιασύνης», δήλωνε χαρακτηριστικά ο Benitez, μερικά χρόνια αργότερα. Τον Γενάρη του 1995 -συγκεκριμένα στις 25- ο Rafa αποτέλεσε παρελθόν μετά την ήττα με 2-5 από την Valencia στο Jose Zorrilla, πληρώνοντας τα 15 σερί παιχνίδια δίχως νίκη. «Θυμάμαι πριν από το ματς με την Valencia, τον φροντιστή μας να λέει: “Άκου κόουτς, όλα θα πάνε καλά. Έβαλα λίγο σκόρδο πίσω από την εστία της Valencia, για να φέρει κακή τύχη στον Andoni Zubizarreta”. Τραυματίστηκε στην προθέρμανση και έπαιξαν με τον Jorge Bartual, και έκανε τρεις ή τέσσερις επεμβάσεις, ήταν ο καλύτερος παίκτης του παιχνιδιού», έλεγε μιλώντας για το «κύκνειο άσμα» του, κόντρα στην ομάδα την οποία θα απογείωνε τα επόμενα χρόνια.

«Το περίμενα να απολυθώ. Όταν σου υπόσχονται δύο χρόνια επέκταση συμβολαίου αλλά δεν επανέρχονται, κάτι δεν πάει καλά». Λίγο καιρό αργότερα, το καλοκαίρι του 1996, ανέλαβε την Osasuna της Segunda Division, κάνοντας ένα μάλλον αδιάφορο έως αποτυχημένο πέρασμα. Απολύθηκε τον Νοέμβριο και μετά από την ήττα από την Ecija Balompie, ήττα που έβαλε την ομάδα της Pamplona εντός ζώνης υποβιβασμού. Άξιο λόγου πως μέχρι τότε, η Osasuna μετρούσε μόλις μία νίκη στο πρωτάθλημα.

 

Στην Tenerife «έφτιαξε» το όνομά του εντός Ισπανίας

 

Η Extremadura ήταν ο «σταθμός» που τον βοήθησε να γίνει υπολογίσιμος, ο Benitez ανέλαβε τις τύχες της το καλοκαίρι του 1997.  Η Extremadura βρισκόταν στην Segunda, και ο 37χρονος τότε Rafa κατάφερε να την ανεβάσει αμέσως στην Primera ως δεύτερη. Παρέμεινε και την επόμενη σεζόν εκεί, αλλά απέτυχε να κρατήσει την ομάδα στην κατηγορία. Παρά το 1-1 με την Deportivo La Coruna την προτελευταία αγωνιστική, αποτέλεσμα που έβγαλε την ομάδα από την ζώνη του υποβιβασμού, την τελευταία αγωνιστική έμεινε στο 2-2 με την Villarreal στο Francisco de la Hera και επέστρεψε στην δεύτερη κατηγορία.

Το σημείο «κλειδί» στην καριέρα του Benitez, ήταν όταν ανέλαβε την Tenerife το καλοκαίρι του 2000. Πρώτα πέρασε έναν χρόνο μακριά από τους πάγκους και σπουδάζοντας σε Αγγλία και Ιταλία, ενώ παράλληλα δούλεψε και ως σχολιαστής για το Eurosport, την Marca, την El Mundo και τον τοπικό σταθμό της γενέτειράς του, τον Madrid TV. Στην ομάδα των Καναρίων Νήσων, δημιούργησε ένα πολύ καλό ρόστερ, με παίκτες μεταξύ άλλων όπως ο Curro Torres, o Μεξικανός Gerardo Torrado, ο Mista, o Federico Lussenhoff και ο Luis Garcia, ενώ έφερε και τον «υπαίτιο» για την απόλυσή του από την Valladolid, τον πορτιέρο Jorge Bartual. Ανέβασε την Tenerife αμέσως στην Primera Division ως τρίτη (πίσω από Σεβίλλη και Real Betis) και μετετράπη σε ένα πολύ ενδιαφέρον προπονητικό όνομα στην Ισπανία.

 

 

ΒΑΡΙΑ «ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ» ΚΑΙ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ

Για τον Benitez, ήταν η ώρα να εξαργυρώσει την τελευταία -σχετικά επιτυχημένη- τριετία του, και να κάνει το «άλμα». Έτσι λοιπόν, βρέθηκε ο Javier Subirats, διευθυντής ποδοσφαίρου της Valencia εκείνη την εποχή, και το καλοκαίρι του 2001 με προσωπικές ενέργειες, έφερε τον Rafa στο Mestalla. Το έργο του εμπεριείχε φοβερά ρίσκα, μιας και ο τότε «άψητος» 41χρονος τεχνικός διαδεχόταν τον Hector Raul Cuper, που είχε οδηγήσει τις «Νυχτερίδες» σε δύο σερί τελικούς Champions League.

 

«Ήλπιζα να πάρουμε έναν "καναπέ" και μου έφεραν μια "λάμπα"»

 

Ο Benitez «σήκωσε μανίκια» αμέσως, έφερε μαζί του από την Tenerife τους Curro Torres και Mista και κατάφερε να κερδίσει σύντομα τους Βαλενθιάνους με την επιθετική προσέγγιση που παρουσίαζε η ομάδα, εν αντιθέσει με όσα είχαν συνηθίζει να βλέπουν από τον Cuper. Η αρχή ωστόσο μόνο εύκολη δεν ήταν. Κομβικό σημείο, το παιχνίδι κόντρα στην Espanyol στο Montjuic στα μέσα Δεκέμβρη του 2001. Ως τότε, η Valencia μετρούσε μόλις πέντε νίκες σε 16 ματς και βρισκόταν στην 8η θέση της βαθμολογίας. Η Espanyol προηγούνταν 2-0 στο ημίχρονο, και οι «ψίθυροι» για απόλυση του Rafa μετά τον αγώνα, γιγαντώνονταν. Ο Μαδριλένος τεχνικός δεν πτοήθηκε, γύρισε το σχήμα σε τρεις επιθετικούς (Mista, Salva, Ilie) και οι «Νυχτερίδες» ανέτρεψαν το ματς στο 2-3. Αυτή ήταν ίσως και η νίκη που γύρισε τον «διακόπτη» της ομάδας, και δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω της.

«Ήμασταν επτά βαθμούς πίσω από την Real τον Ιανουάριο, αλλά είπα στους παίκτες ότι μπορούσαμε να πάρουμε τον τίτλο. Ήμασταν πολύ στιβαροί και οι παίκτες ήταν πνευματικά δυνατοί. Θυμάμαι πως έτρωγαν όλοι μαζί και μετά έμεναν μισή ώρα να μιλούν για ποδόσφαιρο. Είχες από την μία τους Λατινοαμερικάνους σε ένα τραπέζι, και από την άλλη τους Ισπανούς σε ένα άλλο. Δεν κάθονταν με τις γυναίκες τους ή με το Playstation, απλώς μιλούσαν για ποδόσφαιρο», έλεγε αρκετά χρόνια αργότερα, περιγράφοντας το τότε κλίμα στην Valencia.

 

Λατρεύτηκε, κάνοντας το «ανομολόγητο»

 

Τελικά η ομάδα του κατάφερε να συντελέσει ένα θαύμα. Η Valencia κατέκτησε το πρωτάθλημα για πρώτη φορά μετά από 31 χρόνια, τερματίζοντας στο +7 από την δεύτερη Deportivo La Coruna, με τον Benitez να ανάγεται σε τοπικό ήρωα. «Το πήραμε βάζοντας μόλις 51 γκολ. Θυμάμαι ακόμα την παρέλαση και τους ανθρώπους να κλαίνε στους δρόμους. Μετά από όλο αυτό, είπα στην γυναίκα μου πως νιώθω ότι μπορώ να πάρω το Champions League».

H επόμενη σεζόν -το 2002-2003- ήταν απογοητευτική, διώχνοντας γρήγορα τα «απόνερα» του τίτλου. Η Valencia τερμάτισε πέμπτη στο -18 από την πρωταθλήτρια Real Madrid, αν και στην Ευρώπη είχε θετική πορεία φτάνοντας ως τα προημιτελικά του Champions League, «φρενάροντας» στην Inter του «πρώην», Hector Raul Cuper (ήττα 1-0 στο Μιλάνο, νίκη 2-1 στο Mestalla). Το 2003-2004 ωστόσο, ήταν ο «κολοφώνας» του Rafa με τις «Νυχτερίδες». Κατέκτησε εκ νέου το πρωτάθλημα με σχετική άνεση (+5 από την Barcelona), ενώ εκπλήρωσε το ευρωπαϊκό απωθημένο που δημιούργησε ο Cuper, κατακτώντας το Κύπελλο Uefa. H Valencia απέκλεισε κατά σειρά τις AIK Στοκχόλμης, Maccabi Haifa, Besiktas, Gelcenbirligi, Bordeaux, Villarreal και κέρδισε στον τελικό του Ullevi την Marseille με 2-0, χάρη στα γκολ του Vicente και του «παιδιού» του, Mista.

 

Η δική του Valencia κατάφερε -σχεδόν- ότι δεν έκανε η Valencia του Cuper

 

Ωστόσο, η διαμάχη του με τον τότε διευθυντή ποδοσφαίρου της ομάδα, Jesus Garcia Pitarch, σχετικά με την ανάμιξή του στις μεταγραφές και την αδυναμία ενίσχυσης της ομάδας όπως ο ίδιος ο Benitez ήθελε, τον οδήγησε σε ρήξη και εν τέλει σε παραίτηση τον Ιούνιο του 2004. «Ήλπιζα να πάρουμε έναν “καναπέ” (σ.σ. έναν εξτρέμ) και μου έφεραν μια “λάμπα” (τον Fabian Canobbio που ήταν δεύτερος επιθετικός)», είπε σχετικά με την ασυμφωνία περί των θέσεων ενίσχυσης της ομάδας. Έτσι γράφτηκε ο «επίλογος» του στο Mestalla, ο Rafa όμως είχε πλέον φτιάξει εξαιρετικό όνομα στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική «πιάτσα».

 

 

ΤΟ «ΛΙΜΑΝΙ» ΤΟΥ ΣΤΟ MERSEYSIDE

Η Liverpool το καλοκαίρι του 2004 έψαχνε τον διάδοχο του -κατά γενική ομολογία επιτυχημένου- Gerard Houllier. Στο πρόσωπο του τότε 44χρονου Benitez, οι «Κόκκινοι» βρήκαν τον άνθρωπο που ίσως μπορούσε να φέρει στο Anfield το «ιερό δισκοπότηρο» της Premier League, μιας και είχε το «know-how» πλέον. Αυτό ήταν άλλωστε και το μοναδικό απωθημένο από την θητεία του Houllier στο Λιμάνι.

Κάπως έτσι, ο Rafa έγινε ο πρώτος Ισπανός στην ιστορία της Liverpool, που αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της. Μια από τις πρώτες ενέργειές του, ήταν να πείσει τον Steven Gerrard να παραμείνει στην ομάδα και να μην μετεγγραφεί στην Chelsea, όπως πολύ έντονα ακουγόταν. Ο Gerrard παρέμεινε, ο Michael Owen όμως αποχώρησε για την Μαδρίτη και την Real, με τον Benitez παράλληλα να παίρνει επάνω του το κομμάτι της ενίσχυσης. Έφερε στο Merseyside τον Luis Garcia (γνώριμο του από την Tenerife), τον Xabi Alonso από την Real Sociedad, τον Josemi από την Malaga, τον Antonio Nunez, ενώ αργότερα τον Ιανουάριο αφίχθησαν οι Fernando Morientes και Mauricio Pellegrino. Κάπως έτσι ο Rafa δημιούργησε στο Melwood μια μικρή «παροικία» της Primera Division.

 

«Το σημαντικό δεν ήταν τι είπαμε στο ημίχρονο, αλλά τι κάναμε»

 

H πρώτη του σεζόν με τους «Κόκκινους», επιφύλασσε δυσκολίες. Η Liverpool ουδέποτε κατάφερε να κοντράρει στα ίσια στην μάχη του τίτλου τις Arsenal και Chelsea, καταλήγοντας πέμπτη και εκτός Champions League. Η υπέρβαση όμως έγινε στην Ευρώπη, σε μία σεζόν που μνημονεύεται ως και σήμερα. Η Liverpool, όντας το απόλυτο αουτσάιντερ, κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης, ξεκινώντας «αθόρυβα» την εν λόγω περιπέτεια. Πέρασε από τα προκριματικά και την Grazer, στον όμιλο τα κατάφερε «μετά κόπων και βασάνων» χάρη στο γκολ του Gerrard κόντρα στον Ολυμπιακό, και στα νοκ-άουτ απέκλεισε κατά σειρά τις Bayer Leverkusen, Juventus, Chelsea. Το «θαύμα» υπεγράφη με τον πλέον αξιομνημόνευτο τρόπο, στον αλήστου μνήμης τελικό της Πόλης κόντρα στην Milan. Η σεζόν θα μπορούσε να έχει άλλο ένα τρόπαιο για την Liverpool, αλλά η ήττα στον τελικό του League Cup από την Chelsea, άφησε τον Benitez με την όρεξη. Ας είναι. Στην Κωνσταντινούπολη είχε ήδη πετύχει κάτι μεγάλο.

 

To «έπος» της Πόλης θα μνημονεύεται εσαεί

 

«Ο κόσμος λέει πως ήμασταν τυχεροί. Τυχεροί; Όχι, κερδίσαμε ομάδες όπως η Chelsea, η Juventus, o Ολυμπιακός, η Leverkusen, για να φτάσουμε στον τελικό», σχολίαζε ο Benitez λίγα χρόνια μετά. «Έκανα τις σημειώσεις μου μόλις δεχτήκαμε το τρίτο γκολ. Θυμάμαι τους παίκτες στο ημίχρονο με σκυμμένα κεφάλια, και τους είπα: “Πάμε! Αν βάλουμε ένα γκολ, θα ξαναμπούμε στο ματς”. Το σημαντικό δεν ήταν τι είπαμε στο ημίχρονο, αλλά τι κάναμε. Τακτικά, αλλάξαμε για να παίξουμε με τρεις αμυντικούς και βάλαμε τον Hamann στο κέντρο για να ελέγχει τον χώρο δράσης του Kaka», ανέφερε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας εκείνο το αδιανόητο βράδυ του τελικού.

«Μετά το παιχνίδι, κάναμε ένα πάρτι. Εγώ δεν πίνω, ήταν ένα απλό πάρτι με φωτογράφους, φιλάθλους της ομάδας και δικούς μας φίλους. Ένας φίλος μου ήθελε να μπει στο πάρτι αλλά δεν μπορούσε, οπότε με κάλεσε και έπρεπε να βγω έξω. Βγήκα για ένα λεπτό και μετά προσπάθησα να μπω πάλι μέσα αλλά η ασφάλεια δεν με άφηνε», εκμυστηρεύτηκε στον Guillem Balague, περιγράφοντάς του «ευτράπελα» μετά την μεγάλη επιτυχία. «Την επομένη ήταν η παρέλαση και οι παίκτες βρίσκονταν στην κορυφή ενός δυόροφου λεωφορείου, το οποίο πήγαινε λίγο γρήγορα. Μπορούσα να δω τα κλαδιά και τα δέντρα και οι παίκτες ήταν σε φάση “Πρόσεχε!”. Ήταν κάπως επικίνδυνο».

Τα «μεθεόρτια» από την κατάκτηση της Ευρώπης, έφεραν την Liverpool εκ νέου στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, παρά την πέμπτη θέση που είχε καταλάβει στην Premier League. Η Uefa της έδωσε την ευκαιρία να μπει στους ομίλους μέσω των προκριματικών, και το σύνολο του Benitez τα κατάφερε, αποκλείοντας κατά σειρά New Saints, Kaunas και CSKA Sofia. Τον Αύγουστο κατέκτησε και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κόντρα στην CSKA Moscow στο Luis ll του Μονακό, ενώ στον όμιλο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης προκρίθηκε αντιμετωπίζοντας τις Betis, Anderlecht και Chelsea. Στους «16» αποκλείστηκε από την Benfica, ενώ ηττήθηκε και στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων με 1-0 από την Sao Paulo.

 

To πρωτάθλημα παρέμενε το «άχτι» του

 

Στο πρωτάθλημα η Liverpool το πάλεψε, αλλά το σύνολο του Benitez λύγισε από τα πολλαπλά ταμπλό, και παρά το εκπληκτικό «9 στα 9» στο φινάλε, τερμάτισε τρίτη στο -9 από την Chelsea. Ο δεύτερος τίτλος της εποχής του Ισπανού τεχνικού στο Anfield, ήρθε και πάλι στα πέναλτι. Η Liverpool κατέκτησε το FA Cup κόντρα στην West Ham, σε ένα παιχνίδι «γκραν γκινιόλ». Βρέθηκε να χάνει με 0-2, ισοφάρισε σε 2-2 και ενώ ήταν ξανά πίσω στο σκορ, κατάφερε να ισοφαρίσει σε 3-3 στις καθυστερήσεις με την «οβίδα» του Gerrard. Στην διαδικασία των πέναλτι, o Pepe Reina που ήρθε για να αντικαταστήσει τον Jerzy Dudek εκείνο το καλοκαίρι, αποσόβησε τρία και χάρισε τον τίτλο στους «Κόκκινους».

Όλα έδειχναν πως το 2006-2007 θα ήταν η χρονιά της Liverpool και του Rafa Benitez, τουλάχιστον αυτό ευαγγελίζονταν τα media στην Αγγλία. Οι «Κόκκινοι» ενισχύθηκαν το καλοκαίρι του 2006 (Kuyt, Bellamy, Fowler, Aurelio, Pennant, El Zhar και ο ελπιδοφόρος Paletta), ξεκίνησαν καλά κατακτώντας το Community Shield κόντρα στην Chelsea, αλλά πλήρωσαν την αδυναμία τους μακριά από το Anfield. Η Liverpool έκανε την πρώτη της νίκη εκτός έδρας στο πρωτάθλημα στις αρχές Δεκεμβρίου (0-4 την Wigan) και έβλεπε ήδη το «τρένο» του τίτλου να χάνεται. Ως εκ τούτου, ακούστηκαν οι πρώτες φήμες περί αποχώρησης του Benitez για Ιταλία μεριά. Παρά ταύτα, ο ίδιος φρόντισε να διαψεύσει τα πάντα με δήλωση που ανάρτησε ο ίδιος στην επίσημη σελίδα του κλαμπ, επιβεβαιώνοντας την επιθυμία του να παραμείνει εκεί για χρόνια.

 

Η κόντρα με το «δίδυμο» των ισχυρών ανδρών, δεν άργησε να έρθει

 

Τα δύσκολα συνεχίστηκαν για τον Benitez, καθώς τον Ιανουάριο ηττήθηκε δύο φορές σε τέσσερις ημέρες από την Arsenal για το FA Cup και το EFL Cup, με την ήττα στη δεύτερη διοργάνωση να γίνεται η πιο βαριά για την Liverpool από το 1913 (3-6 στις 9/1/2007). Εντούτοις, ο κόσμος στήριζε ένθερμα τον Benitez, παρά τις «ανορθογραφίες». Εκεί χρονικά ήταν περίπου και το σημείο που ανέλαβαν την Liverpool οι George Gillet και Tom Hicks. Οι «Κόκκινοι» μάζεψαν την κακή χρονιά λόγω Ευρώπης, φτάνοντας στον δεύτερο τελικό Champions League την τριετία του Rafa στο Λιμάνι. Η ήττα στην Αθήνα με 2-1 από την Milan του Ancelotti (στο «remake» της Πόλης) ήταν δύσπεπτη, αλλά περισσότερο ήταν η τρίτη θέση στο πρωτάθλημα, 21 ολόκληρους πόντους πίσω από την Manchester United.

Γρήγορα, το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ομάδας πάντως έδειξε πως τρέφει εκτίμηση προς το πρόσωπο του Benitez. «O Rafa ήταν φοβερός. Τον ξέραμε, αλλά δεν νομίζω πως είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο καλός ήταν, και όχι μόνο ως προπονητής. Δεν είναι μόνο εκπληκτικός κόουτς, αλλά και ένας πολύ έξυπνος επιχειρηματίας με καλή αντίληψη των πραγμάτων. Ξέρει τι θέλει και πως θα το πάρει. Όσο περισσότερο τον βλέπουμε, τόσο περισσότερο εντυπωσιαζόμαστε», δήλωνε ο Gillet μετά την πρόκριση στον τελικό του Champions League.

 

«Δεν νομίζω πως είχαν συνειδητοποιήσει όλοι πόσο δύσκολο ήταν να πάρουμε το πρωτάθλημα»

 

Παρά τα κολακευτικά λόγια των ιδιοκτητών, ο Benitez ζήτησε πράξεις και συγκεκριμένα κάλυψη στην μεταγραφική περίοδο, για να υπάρξει εξέλιξη μετά τον χαμένο τελικό του «Σπύρος Λούης». Εκείνο το διάστημα γραφόταν έντονα πως ο Rafa δεν ένιωθε πως είχε την πλήρη στήριξη των ιδιοκτητών, ενώ ο ίδιος ο σύλλογος το διέψευδε. Το καλοκαίρι του 2007 λοιπόν, η Liverpool «ξηλώθηκε» για πρώτη φορά στη θητεία του Benitez, φέρνοντας το «καυτό» όνομα της εποχής για τη γραμμή κρούσης, τον Fernando Torres, έναντι 38 εκ. ευρώ. Μαζί με τον «El Nino», στο Melwood κατέφτασαν και οι Ryan Babel, Yossi Benayoun, Lucas Leiva, Andriy Voronin, με την ελπίδα να έρθει επιτέλους το πολυπόθητο πρωτάθλημα.

Η σεζόν ξεκίνησε καλά, με την Liverpool να πιάνει κορυφή για πρώτη φορά επί Benitez μετά το 6-0 επί της Derby County την 5η αγωνιστική. Οι «συννεφιές» ήρθαν στον όμιλο του Champions League, μετά τον έναν μόλις βαθμό σε τρεις αγώνες (1-1 με Porto στο Dragao, 0-1 ήττα από Marseille στο Anfield, ήττα 2-1 στο Inonu από Besiktas). Το φινάλε του Νοέμβρη βρήκε τον Benitez «στα κάγκελα» με τους Gillet-Hicks για την μεταγραφική πολιτική της ομάδας, με τα Μέσα να κάνουν λόγω για πιθανή αποχώρηση του Ισπανού, μιας και τα αποτελέσματα στην Ευρώπη προβλημάτιζαν. Κάτι που χάλασε κι άλλο το κλίμα μεταξύ των δύο πλευρών, ήταν η περιρρέουσα φήμη πως το διοικητικό δίδυμο είχε προτείνει θέση προπονητή στον Jurgen Klinsmann το προηγούμενο καλοκαίρι, με τον Γερμανό όμως να καταλήγει στην Bayern. Στον αντίποδα, ο κόσμος της Liverpool για άλλη μια φορά έβαζε πλάτη για τον Rafa, καθώς μέχρι και πορεία στήριξής του πραγματοποιήθηκε, πριν το κρίσιμο παιχνίδι κόντρα στην Porto (νίκη 4-1 για τους «Κόκκινους»).

 

To Anfield τον λάτρεψε

 

Ο Benitez έδειξε για ακόμα μία φορά πόσο ήθελε να παραμείνει στην ομάδα, αντικαθιστώντας τον επί χρόνια βοηθό του, Pako Ayestaran, με τον Sammy Lee, με τον Ισπανό να παραιτείται κατόπιν διαφωνιών με τον Rafa. Βέβαια, η απώλεια του «δεξιού χεριού» του Μαδριλένου απεδείχθη καταλυτική για την πορεία της χρονιάς, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Benitez. Η Liverpool «σοκαρίστηκε» στο FA Cup, μένοντας εκτός από την Barnsley, ενώ εν τέλει τερμάτισε 4η στην Premier League, στο -11 από την πρώτη United. Στο μόνιμο «αποκούμπι» της Liverpool εκείνα τα χρόνια, την Ευρώπη, η ομάδα έφτασε ως τα ημιτελικά του Champions League, γνωρίζοντας αποκλεισμό από την Chelsea. Όλα πλέον έδειχναν πως η σεζόν που θα ερχόταν θα ήταν και η κρίσιμη για το μέλλον της εποχής Benitez στο Anfield.

Με το σχοινί να είναι άκρως τεντωμένο ανάμεσα σε διοίκηση και Benitez, o Ισπανός έφτασε για πρώτη φορά κοντά σε παραίτηση, και ο λόγος ήταν ξανά η μεταγραφική πολιτική. Ο Rafa ήθελε διακαώς την απόκτηση του Gareth Barry από την Aston Villa, αλλά υπήρχε έντονη διαφορά στο οικονομικό σκέλος, με τον CEO της Liverpool, τον Rick Parry, να θέτει ως προτεραιότητα την απόκτηση του Robbie Keane. Ο Ιρλανδός φορ ουδέποτε έπιασε στο Melwood, και μετά από ένα εξάμηνο επέστρεψε στην Tottenham, με πολλές θεωρίες να τον χαρακτηρίζουν ως «πιόνι» στην κόντρα Benitez-διοίκησης.

 

O ερχομός του Keane λογίστηκε ως «μοχλός πίεσης» προς τον Rafa

 

Εν μέσω θυελλωδών καταστάσεων, η Liverpool πήγαινε αρκετά καλά στην εκκίνηση της σεζόν. Πέτυχε την πρώτη της νίκη επί της Manchester United στο Anfield επί ημερών Benitez, ενώ έσπασε και το αήττητο σερί της Chelsea με το 0-1 στο Stamford Bridge. Το φινάλε του 2008 βρήκε την ομάδα στην κορυφή της Premier League, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί από το 1996. Μετά την περιπέτεια της υγείας του τον Δεκέμβριο του 2008 (αφαίρεση πέτρας από το νεφρό), δέχθηκε προσφορά για νέο πενταετές συμβόλαιο, το οποίο και υπέγραψε εν τέλει. «Η καρδιά μου είναι στην Liverpool, συνεπώς είμαι ευχαριστημένος που υπέγραψα νέο συμβόλαιο, αγαπώ τον σύλλογο, τον κόσμο και την πόλη και σε ένα κλαμπ με τέτοιον κόσμο, δε θα μπορούσα ποτέ να πω όχι στο να μείνω», τα λόγια του μετά την επισφράγιση της συμφωνίας.

Η σεζόν προχωρούσε με τον Benitez να ξεσπάει από το βάρος της πίεσης της μάχης του τίτλου, ανοίγοντας «βεντέτα» με τον Sir Alex Ferguson. «Είναι ο μόνος προπονητής στο πρωτάθλημα που δεν τιμωρείται για τέτοια πράγματα», έλεγε εν εξάλλω, όταν ο Ferguson εκτόξευε επίθεση στους Martin Atkinson και Keith Hackett και έμενε ατιμώρητος. Ο Τύπος έκανε λόγο για έναν Benitez που λυγίζει λόγω πίεσης, η Liverpool όμως το πήγε όσο άντεχε. Πέρασε «αέρας» από το Old Trafford με 1-4 τον Μάρτιο, έκανε το «10 στα 11» στα τελευταία παιχνίδια, αλλά τερμάτισε δεύτερη, στο -4 από την Manchester United. Παρά τις μόλις δύο ήττες της στο πρωτάθλημα, πλήρωσε τις τρεις σερί ισοπαλίες του Ιανουαρίου κόντρα σε Stoke, Everton, Wigan και έγραψε έτσι ένα τέλος εποχής, όπως θα αποδεικνυόταν λίγο αργότερα.

 

Ο Ιταλός χαφ δεν κατάφερε ποτέ να υπερκαλύψει το κενό του Alonso

 

Η επόμενη αγωνιστική περίοδος (2009/2010) έφερε τον Xabi Alonso στην Real Madrid (έναντι 34,5 εκ. ευρώ), και τους Alberto Aquilani, Glen Johnson και Σωτήρη Κυργιάκο στο Melwood. H σεζόν ήταν τραγική, η χειρότερη τα τελευταία 22 χρόνια, αγωνιστικά ο Benitez δεν κατάφερε ποτέ να καλύψει το κενό του Alonso με τον Aquilani -που ήρθε όντας τραυματίας- και η Liverpool έσερνε την ανυπαρξία της σε όλες τις διοργανώσεις. Τερμάτισε έβδομη στο -17 από την τετράδα και για πρώτη φορά ο Benitez ήρθε σε ρήξη με τον κόσμο. Εν τέλει, έλυσε κοινή συναινέσει το συμβόλαιό του στις 3/6/2010, λαμβάνοντας αποζημίωση περίπου 6 εκ. λιρών. Αμέσως μετά την αποχώρησή του, έκανε δωρεά 96 χιλιάδων λιρών στο «Hillsborough Family Support Group», αποδεικνύοντας το δέσιμο που υπήρξε με το κλαμπ.

«Δεν νομίζω πως είχαν συνειδητοποιήσει όλοι πόσο δύσκολο ήταν να πάρουμε το πρωτάθλημα. Ήταν ο κύριος στόχος μας, αλλά δεν ήταν εύκολο όταν είχες να ανταγωνιστείς την Arsenal, την Chelsea, την Manchester United, τις καλύτερες στην Ευρώπη εκείνο τον καιρό. Κάναμε ότι μπορούσαμε», παραδεχόταν κάποια χρόνια αφότου αποχώρησε από το Anfield. Το τέλος μιας ολόκληρης εποχής ήταν γεγονός, τόσο για τον Rafa, όσο και για την Liverpool.

 

 

ΜΠΛΕΚΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ MORATTI

Σχεδόν μια εβδομάδα μετά το κλείσιμο του κεφαλαίου της Liverpool, υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Inter του τρεμπλ, για να αντικαταστήσει τον Jose Mourinho. Κατέκτησε το ιταλικό Super Cup (3-1 την Roma), αλλά ηττήθηκε στον τελικό του ευρωπαϊκού (0-2 από την Atletico Madrid) στο Μονακό. Ο Benitez φερόταν να ζητά από τον Massimo Moratti ενίσχυση για την ομάδα, κάτι που δημιούργησε πολύ σύντομα τα πρώτα προβλήματα στη σχέση των δύο ανδρών.

 

«Μου υποσχέθηκαν μεταγραφές, αλλά δεν πήραν κανέναν»

 

Η Inter ξεκίνησε θετικά την χρονιά σε πρωτάθλημα και Champions League, ωστόσο ο Νοέμβριος ήταν ο ρυθμιστής της βραχύβιας πορείας τον Rafa στο Μιλάνο. Ένα σερί κακών αποτελεσμάτων με μόλις μία νίκη στην Serie A, και η ήττα με 3-1 από την Tottenham στο Λονδίνο για το Champions League, έφερε σοβαρούς τριγμούς στην καρέκλα του Μαδριλένου τεχνικού. Οι «Nerazzurri» έφτασαν μέχρι την έκτη θέση του πρωταθλήματος και η εντός έδρας ήττα με 0-1 από την Milan, έσπασε ένα εντός έδρας αήττητο σερί 46 αγώνων. Ο Benitez βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο.

 

Mε τον «μύθο» Javier Zanetti, μετά την κατάκτηση του Super Cup

 

Τον Δεκέμβριο στο Abu Dhabi η Inter κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (3-0 την Mazembe από το Congo στον τελικό) και ο Benitez πιστεύοντας πως κέρδισε πόντους, ζήτησε μεταγραφική ενίσχυση για να εδραιωθεί η θέση του. Αυτή ήταν όπως φάνηκε και η σταγόνα στο ποτήρι του Massimo Moratti. «Όταν πήγα στην Inter μου υποσχέθηκαν μεταγραφές, αλλά δεν πήραν κανέναν. Όταν δεν το κάνεις αυτό, έχουμε κρίση. Υπήρχαν 15 παίκτες άνω των 30 ετών, παίκτες στα 36, στα 37 και στα 38. Η ομάδα είχε πάρα πολλούς τραυματισμούς. Κάποιοι παίκτες δεν συνειδητοποιούσαν πως έπρεπε να αφήσουν λίγο χώρο και σε κάποιον άλλον, όπως ο Phillipe Coutinho που ήταν 18 τότε. Ένας παίκτης που έχει κερδίσει τρεμπλ, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί να παίζει ο Coutinho αντί για αυτόν», τόνιζε λίγο αργότερα ο Benitez.

Στις 23/12/2010 αποχώρησε από τους «Nerazzuri», μετά από μόλις 25 παιχνίδια.

 

 

ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΩΣ «ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ»

Η μερικώς «τραυματική» εμπειρία του Benitez στην Inter, τον οδήγησε σε μια μικρή παύση από τους πάγκους. Η επάνοδός του, έγινε με έναν τρόπο που δημιούργησε «γδούπο». Στις 22/11/2012 αντικατέστησε τον Roberto Di Matteo στην Chelsea, με τον Ιταλό να απολύεται μετά την ήττα των «Μπλε» με 3-0 από την Juventus για το Champions League, ήττα που ουσιαστικά τους άφησε εκτός συνέχειας στην διοργάνωση.

 

«Δεν χρειάζεται να παραπονιέστε για εμένα, γιατί θα φύγω στο τέλος της σεζόν»

 

Μπορεί εξ αρχής να κουβαλούσε τον τίτλο του «υπηρεσιακού» για την σεζόν 2012-2013, ο κόσμος της Chelsea ωστόσο «κλώτσαγε» στην διάδοχη κατάσταση στον πάγκο της ομάδας. Κάτι το «κόκκινο» παρελθόν του, κάτι ορισμένες παλιότερες δηλώσεις του που καυτηρίαζαν τον λονδρέζικο σύλλογο, η αρχική του σχέση με την εξέδρα στο Stamford Bridge είχε δυσκολίες. Στο πρώτο του εντός έδρας παιχνίδι μάλιστα, το 0-0 με την Manchester City, οι φίλοι των «Μπλε» του επιφύλασσαν μιαν άκρως εχθρική υποδοχή. Το ξεκίνημά του δεν ήταν ιδιαιτέρως ενθαρρυντικό (ακολούθησε το 0-0 με την Fulham, η ήττα με 3-1 από την West Ham και η ήττα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων με 1-0 από την Corinthians), και η συνέχεια είχε σκαμπανεβάσματα.

 

Εξ αρχής ήταν το «κόκκινο πανί» για τον κόσμο των «Μπλε»

 

Τον Φεβρουάριο του 2013, ο Benitez «έσπασε» από την πίεση που του ασκούσε ο κόσμος και εν πολλοίς την χρέωσε στην διοίκηση της ομάδας, που εξ αρχής του φόρεσε την «ταμπέλα» του προπονητή με ημερομηνία λήξης. Μετά την νίκη με 2-0 επί της Middlesbrough για το FA Cup λοιπόν, ξεκαθάρισε τη θέση του: «Είμαι επαγγελματίας, θα κάνω την δουλειά μου, θα προσπαθήσω να κάνω το καλύτερο δυνατό για την Chelsea, και δεν χρειάζεται να παραπονιέστε για εμένα, γιατί θα φύγω στο τέλος της σεζόν».

Μερικά χρόνια μετά, μιλώντας για την περιπέτεια της Chelsea, αναφέρθηκε και στο «πόλεμο» που χαρακτήρισε το πέρασμα του από τους Λονδρέζους, τονίζοντας πάντως πως η πλειοψηφία του κόσμου αναγνώρισε εν κατακλείδι το έργο του. «Κάποιοι φίλαθλοι ή κάποιοι παίκτες δεν ήταν χαρούμενοι, αλλά η πλειοψηφία αυτών ήταν εντάξει, συνεπώς οι μνήμες μου από την Chelsea είναι σχετικά θετικές. Θυμάμαι να περιμένω την οικογένειά μου σε έναν σταθμό τρένου και κάποιος με πλησίασε λέγοντάς μου “είμαι φίλος της Chelsea, σας ευχαριστώ πολύ για ότι κάνατε για εμάς, τα πήγατε πολύ καλά”. Είχα παρόμοιες συζητήσεις πολλές φορές. Συνεπώς έχω καλές αναμνήσεις. Ο κόσμος έχει λάθος αντίληψη για την εποχή μου στην Chelsea, έχω ακόμα πολλούς φίλους εκεί».

 

Το Europa League αποκατέστησε κάπως τις σχέσεις με την εξέδρα

 

Η σεζόν συνεχίστηκε σε μια «on-off» κατάσταση για την Chelsea, με τους «Μπλε» να τερματίζουν στην τρίτη θέση της Premier League, αρκετά μακριά από την κορυφή και την Manchester United. Το «γιατρικό» της σχέσης του Ισπανού τεχνικού με τον κόσμο των Λονδρέζων, ήρθε από την αγαπημένη του Rafa, Ευρώπη. Η Chelsea κατέκτησε το Europa League χάρη στην νίκη με 2-1 επί της Benfica στον τελικό, έχοντας αποκλείσει νωρίτερα τις Sparta Prague, Steaua Bucharest, Rubin Kazan και Βασιλεία. Έτσι, έγινε ο δεύτερος προπονητής μετά τον Giovanni Trapattoni, που κατορθώνει να κατακτήσει το Europa League (ή Κύπελλο Uefa όπως λεγόταν παλιότερα) με δύο διαφορετικές ομάδες. Παράλληλα, η Chelsea έγινε ο τέταρτος βρετανικός σύλλογος που κατακτά τα τρία μεγάλα ευρωπαϊκά τρόπαια (Κύπελλο Κυπελλούχων, Κύπελλο Πρωταθλητριών, Κύπελλο Uefa).

Για το νικητήριο γκολ του Branislav Ivanovic στον τελικό, ο Juan Mata αποκάλυψε: «Ο Rafa μας είπε να έχουμε ως στόχο το δεύτερο δοκάρι, γιατί ο Artur είχε αδυναμία εκεί. Απλώς προσπάθησα να στείλω την μπάλα εκεί και ο Ivanovic έκανε τα υπόλοιπα». Τέσσερις μέρες μετά, στο Stamford Bridge η Chelsea υποδεχόταν την Everton και ο κόσμος τους θριαμβευτές του Άμστερνταμ. Ακολούθησε ένας τύποις γύρος θριάμβου για τους παίκτες της ομάδας, ο Rafa Benitez όμως δεν πήρε μέρος σε όλο αυτό. Οι φίλοι της Chelsea ωστόσο του έδειξαν την εκτίμησή τους. Κάπως έτσι, γράφτηκε το φινάλε του στο Λονδίνο.

 

 

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΠΑΡΑΠΑΝΩ»

Λίγο καιρό μετά, και ενώ ο Benitez έμενε ακόμα στο Λονδίνο, ο Aurelio De Laurentis μετέβη στην αγγλική πρωτεύουσα και «έδωσε τα χέρια» με τον Ισπανό, για να διαδεχθεί τον Walter Mazzarri στην τεχνική ηγεσία της Napoli. Ο Benitez υπέγραψε για δύο χρόνια με τους «Partenopei» και αντάμωσε εκεί με έναν παλιό γνώριμο, τον Pepe Reina.

Η πρώτη του σεζόν στην Ιταλία είχε θετικό πρόσημο, μιας και η Napoli κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας, νικώντας με 3-1 την Roma στον τελικό. Στο πρωτάθλημα τερμάτισε τρίτη, ενώ στο Champions League πάλεψε για την πρόκριση στον όμιλο-«φωτιά» με Dortmund, Arsenal, Marseille, «υποβιβάστηκε» όμως στο Europa League όπου και «περπάτησε» ως τους «16» ελέω Porto. Το 2014-2015, επιχείρησε να ικανοποιήσει την «καψούρα» του ιδιόρρυθμου De Laurentis για πρωτάθλημα, ωστόσο η Napoli δεν πλησίασε καν την εν λόγω προσδοκία, μένοντας πέμπτη και στο -24 από την Juventus. Στην εκκίνηση της σεζόν ωστόσο κατέκτησε το Super Cup Ιταλίας κόντρα στους «Bianconeri», ενώ σταμάτησε στα ημιτελικά του κυπέλλου.

 

Με τον μετέπειτα τεχνικό των «Partenopei», Maurizio Sarri

 

Στην Ευρώπη, έμεινε εκτός ομίλων Champions League λόγω Athletic Bilbao, ωστόσο έφτασε μιαν ανάσα από τον τελικό του Europa League, όταν αποκλείστηκε στα ημιτελικά από την έκπληξη Dnipro. Η καταδικαστική ήττα της τελευταίας αγωνιστικής στο πρωτάθλημα με 2-4 από την Lazio όμως, ήττα που άφησε εκτός Champions League τους Ναπολιτάνους, ήταν εν πολλοίς και ο λόγος που δεν ανανεώθηκε το συμβόλαιο του Benitez από τον De Laurentis.

Μετά το φινάλε της νέας ιταλικής απόπειρας, έφτασε για τον Benitez μια ώρα που ίσως περίμενε από τα νιάτα του, η ώρα της Real Madrid. Στις 3/6/2015, ανακοινώθηκε η τριετής συνεργασία των «Merenjes» με το «δικό τους παιδί» και ο Rafa ήταν έτοιμος να πιάσει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Ξεκίνησε καλά, πήγε την Real αήττητη ως την 11η αγωνιστική, όταν και λύγισε στο Ramon Sanchez Pizjuan από την Σεβίλλη. Ακολούθησε το βαρύ κι ασήκωτο 4-0 από την Barcelona στο Bernabeu, και κάπου εκεί το απαιτητικό κοινό της «Βασίλισσας» άρχισε να στραβώνει επικίνδυνα μαζί του.

 

«Ξέρω ακριβώς τι πήγε στραβά, αλλά δεν μπορώ να πω»

 

Στις αρχές Δεκεμβρίου η Real υπέστη γερό κλακάζ, μιας και μπορεί να κέρδισε με 3-1 την Cadiz για το κύπελλο, ωστόσο αποκλείστηκε λόγω αντικανονικής συμμετοχής του Denis Cheryshev, με την ρεβάνς να μην διεξάγεται ποτέ. Η κατάσταση θύμιζε καζάνι που βράζει. Μέσα στην έκρυθμη φάση, ο Benitez κατάφερε κάτι μοναδικό. Στις 8/12/2015, η Real συνέτριψε με 8-0 την Malmo στο Bernabeu για την φάση ομίλων του Champions League, ισοφαρίζοντας την μεγαλύτερη νίκη στην εν λόγω φάση της διοργάνωσης. Το είχε κάνει κάποια χρόνια νωρίτερα η δική του Liverpool, κόντρα στην Besiktas στο Anfield. Το κλίμα ωστόσο δεν ανετράπη ποτέ στην Μαδρίτη, και έναν μήνα μετά περίπου, στον τόπο όπου δοξάστηκε, στο Mestalla, ο Benitez αποτέλεσε παρελθόν από την Real.

 

Ο Florentino Perez τον «καθάρισε» με συνοπτικές διαδικασίες

 

Η διοίκηση των «Merenjes» επικαλέστηκε την χαμηλή δημοτικότητα του Benitez στον κόσμο της ομάδας, καθώς και την δυσαρέσκεια των παικτών προς το πρόσωπό του. Το αγωνιστικό σκέλος ήταν επίσης καταλυτικό κατά τον Florentino Perez, μιας και η Real βρισκόταν στο -4 από την πρωτοπόρο Atletico Madrid. «Κάναμε τα πράγματα σωστά, αλλά αποφάσισαν να αλλάξουν. Ο κόσμος προσπαθούσε να προκαλέσει αναστάτωση στην αρχή, αλλά εγώ μιλούσα με τον Ronaldo κάθε μέρα. Είναι επαγγελματίας, προσέχει τον εαυτό του και πάντα είναι συγκεντρωμένος στο τι θέλει να κάνει. Είχα την πρόταση να αναλάβω την Real άλλες τρεις φορές, πριν καταλήξω εκεί. Ήταν πολύ συναισθηματικό να το κάνω, γιατί ήμουν εκεί από τα 13 ως τα 35 μου. Ξέρω ακριβώς τι πήγε στραβά, αλλά δεν μπορώ να πω», τα γεμάτα πικρία λόγια του Benitez, μερικά χρόνια μετά.

 

 

«ΡΕΛΑΝΣ» ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΣΤΕΝΤΟΡΕΙΟ

Η «τραυματική» επιστροφή του Benitez στην Real Madrid, τον έκανε να περιμένει στην γωνία για μια καλή συγκυρία για «ρελάνς» στην καριέρα του. Τον Μάρτιο του 2016, του παρουσιάστηκε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να έρθει ξανά στο προσκήνιο. Στις 11/3 συγκεκριμένα, η παραπαίουσα Newcastle ανακοίνωσε την πρόσληψη του Benitez, δίνοντάς του την ευκαιρία να επιστρέψει στην Αγγλία και στην Premier League.

Οι «Καρακάξες» πάλευαν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στην κατηγορία, ωστόσο τα αποτελέσματά τους ήταν τραγικά. Η Newcastle μετρούσε μόλις δύο νίκες σε 13 παιχνίδια, με τον Steve McClaren να πληρώνει το «μάρμαρο» της ελεύθερης πτώσης, αποχωρώντας μετά την ήττα με 1-3 από την Bournemouth εντός έδρας. Ο Mike Ashley, ιδιοκτήτης της Newcastle, πίστευε πολύ στον Rafa, προσφέροντάς του τριετές συμβόλαιο συνεργασίας, με συγκεκριμένη ρήτρα αποχώρησης σε περίπτωση υποβιβασμού της ομάδας. Ο Μαδριλένος τεχνικός ξεκίνησε «με το αριστερό», καθώς ηττήθηκε με 1-0 από την Leicester στο King Power Stadium, με τις «Αλεπούδες» να διανύουν την ξέφρενη πορεία τους προς τον τίτλο του 2016.

 

«Το πρόβλημα όταν ήρθα ήταν πως απλώς δεν είχαμε χρόνο»

 

Η πρώτη νίκη του Benitez στην τεχνική ηγεσία της Newcastle ήρθε σχεδόν έναν μήνα μετά (3-0 την Swansea στο St James’ Park), έκτοτε οι «Καρακάξες» έκαναν ότι γινόταν για να κρατηθούν στην Premier League. Έμειναν αήττητες μέχρι το φινάλε της σεζόν -μέτρησαν τρεις νίκες και δύο ισοπαλίες- παίρνοντας παράλληλα σπουδαία αποτελέσματα, όπως το 2-2 στο Anfield κόντρα στην άλλοτε αγαπημένη του Rafa Liverpool και το εμφατικό 5-1 επί της Tottenham εντός έδρας. Παρά το εξαιρετικό «finish» στην σεζόν, εν πολλοίς την Newcastle «έκαψε» το 0-0 με την ήδη υποβιβασμένη Aston Villa, αν και σε περίπτωση νίκης στο Villa Park πιθανότατα δεν θα γλίτωνε τον υποβιβασμό. Εν τέλει τερμάτισε 18η και στο -2 από την «αφρενάριστη» Sunderland, παίρνοντας την άγουσα για την Championship.

Το παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής κόντρα στην Tottenham ήταν το «σημάδι» παραμονής του Benitez στο Tyneside. Καθ΄όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, η εξέδρα αποθέωνε τον Ισπανό τεχνικό, κάτι που όπως αποκάλυψε τον βοήθησε στο να αποφασίσει. «Η αγάπη που ένιωθα από τον κόσμο, ήταν μεγάλη έμπνευση για εμένα. Το μεγαλύτερο πράγμα για εμένα ήταν πως πήρα εγγυήσεις ότι θα έχουμε μια ισχυρή ομάδα, μια ομάδα με πνεύμα νικητή. Το πρόβλημα όταν ήρθα ήταν πως απλώς δεν είχαμε χρόνο. Υπήρχε ένας στιβαρός σύλλογος, με δυνατή έδρα, με κόσμο από πίσω. Όλα ήταν εντάξει, αλλά είχαμε 13 τραυματισμούς όταν ήρθα».

 

Στο St James’ Park έζησε ξανά «πιένες» αγάπης

 

«Ο κόσμος ήταν το σημείο “κλειδί” στην απόφασή μου να παραμείνω. Μιλούσα με τον Mike Ashley μετά τον αγώνα με την Tottenham και μου έλεγε “τι θέλεις;”. Συζητούσαμε για το τι χρειάζεται για να κερδίσουμε την άνοδο πίσω στην Premier League», επισήμαινε ο Benitez, σε μια εποχή αρκετά πριν ραγίσει το γυαλί στις σχέσεις του με τον ισχυρό άνδρα της Newcastle. Εν τέλει ο Rafa συμφώνησε να παραμείνει και τα «χαρμόσυνα» για τον κόσμο της ομάδας ανακοινώθηκαν στις 25/5/2016.

Η Newcastle ενισχύθηκε στοχευμένα το καλοκαίρι του 2016, με κυριότερες κινήσεις αυτές του Dwight Gayle από την Crystal Palace και του Matt Ritchie από την Bournemouth. Οι «Καρακάξες» κέρδισαν με άνεση την επάνοδό τους στα «σαλόνια» της Premier League, ενώ κατέκτησαν και τo πρωτάθλημα της Championship, κάνοντας ένα γερό «comeback». Παρά την επιτυχή κατάληξη της χρονιάς, ο Benitez τόνιζε αργότερα πως τα πράγματα δεν ήταν όσο εύκολα φάνηκαν. «Δεν είχαμε διαπιστώσει πόσο δύσκολη θα ήταν η Championship. Όμως η ομάδα ήταν δυνατή, με στιβαρή άμυνα και καλή επίθεση. Αυτό ήταν το κλειδί. Αν θέλεις τρόπαια, πρέπει να βρεις την ισορροπία».

Η επιστροφή της Newcastle στην πρώτη τη τάξει κατηγορία, έθεσε «αυτεπάγγελτα» τον στόχο. Να μην γίνει «ομάδα-ασανσέρ». Τα κατάφερε περίφημα, τερματίζοντας στην 10η θέση και στο +11 από την ζώνη του υποβιβασμού και πλέον ο Benitez είχε εδραιωθεί για τα καλά, τόσο στην συνείδηση του κόσμου, όσο και στην θέση του στην άκρη του πάγκου των «Καρακαξών». Με την σημαντική κάλυψη όλων όσων είχε ήδη πετύχει στην Newcastle, ο Benitez ακολούθησε την πλέον προσφιλή τακτική της καριέρας του, ζήτησε μεταγραφές. Το καλοκαίρι του 2018 αποκτήθηκαν οι Yoshinori Muto έναντι 12 εκ. ευρώ, ο ελπιδοφόρος Mikel Merino έναντι 7 εκ. ευρώ, ο Federico Fernandez (6,7 εκ. ευρώ), ο Fabian Schar (4 εκ. ευρώ), ενώ έκανε δικό της τον δανεικό πορτιέρο Martin Dubravka έναντι ποσού 4 εκ. ευρώ, απέκτησε ως δανεικό τον Salomon Rondon για 2,2 εκατομμύρια και ως ελεύθερο τον Sung-Yong Ki.

 

Rafa Benitez – Mike Ashley: Μια σχέση που έληξε θυελλωδώς

 

Παρά την έντονη δραστηριότητα στο μεταγραφικό παζάρι, ο Τύπος χαρακτήρισε τις μεταγραφές «δευτέρας διαλογής», κάτι που φάνηκε να συμμερίζεται και ο ίδιος ο Benitez στην θεώρησή του. Άλλωστε ο Mike Ashley ήταν πάντοτε γνωστός για τις αυστηρές οικονομικές πολιτικές του τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τυχαίο πως οι ακριβότερες μεταγραφές της Newcastle στην τριετή θητεία του Rafa, ήταν εκείνες της σεζόν στην Championship (Gayle και Ritchie). Εντούτοις, ο στόχος της άνετης παραμονής επετεύχθη και πάλι εύκολα (13η θέση, +11 από θέσεις υποβιβασμού), ο Benitez όμως είχε μεγαλύτερα σχέδια, από μια άνετη παραμονή στην κατηγορία.

 

«Μετά από τρία χρόνια ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δεν τους εμπιστευόμουν»

 

Με την ασυμφωνία σχετικά με την προοπτική του συλλόγου να κατατρώει τις σχέσεις Benitez και Ashley, αποφασίστηκε να μην ανανεωθεί η συνεργασία των δύο πλευρών, κάτι που ανακοινώθηκε και στις 24/6/2019. Ο Mike Ashley κατηγόρησε ευθέως τον έμπειρο τεχνικό για παράλογες απαιτήσεις, ενώ τόνισε πως βρίσκει κίνητρο μόνο στο χρήμα. Νέο «αγκάθι» στην σχέση Ashley-κόσμου, έγινε αυτόματα αυτή η κόντρα του ιδιοκτήτη της ομάδας με τον «λατρεμένο» Rafa. «Αν σκεφτεί κανείς, θα πει πως από τα πράγματα που έκανε, η σειρά ήταν πρώτα η ομάδα, μετά ο εαυτός του και τέλος τα χρήματα. Εγώ θα έλεγα πως η σωστή σειρά ήταν πρώτον τα χρήματα, δεύτερον ο Rafa και τρίτον η ομάδα», έλεγε χαρακτηριστικά ο Ashley, μετά την «θύελλα» της αποχώρησης του Μαδριλένου.

 

Το γυαλί ράγισε και το συμβόλαιο δεν ανανεώθηκε ποτέ

 

«Με απογοήτευσε», συμπλήρωσε. «Αν πήγαινε πίσω στην Real ή σε μια ομάδα του “top-six” της Premier League, θα το καταλάβαινα. Η οπτική μου ήταν πάντα πως έπρεπε να κρατήσουμε τον Rafa, για την δική μου προσωπική ασφάλεια». Ο αντίλογος στην ιστορία, ο Benitez, δήλωνε λίγο αργότερα στην «Athletic» πως ήλπιζε ότι θα γίνονταν επενδύσεις στην Newcastle και ως εκ τούτου απέρριψε προσοδοφόρες προτάσεις που του έγιναν. «H διοίκηση της Newcastle είχε έναν ολόκληρο χρόνο για να μιλήσουμε για το συμβόλαιο, αλλά συναντηθήκαμε μετά το φινάλε της σεζόν, δεν έκαναν μια πρόταση που να μπορούσα να δεχθώ. Μετά από αυτή την συνάντησή μας, ήξερα πως δεν θα επανέλθουν με μια σοβαρή προσφορά. Όταν έγινε αυτό, 19 μέρες μετά, ήταν με τον ίδιο μισθό που είχα τρία χρόνια νωρίτερα και με μικρότερο έλεγχό μου επί των μεταγραφών. Μετά από τρία χρόνια ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δεν τους εμπιστευόμουν». Επίσης αποκάλυψε πως ούτε αυτός, ούτε το επιτελείο του, έλαβαν μπόνους για την 10η θέση του 2017-2018, εν αντιθέσει με την υπόλοιπη ομάδα.

Κατόπιν της αδιέξοδης κατάστασης, το περασμένο καλοκαίρι ο Benitez αποχώρησε ως φίλος από το St James’ Park, αναζητώντας «νέες πολιτείες» στην Κίνα και στην Dalian Yifang, λαμβάνοντας 12 εκ. λίρες τον χρόνο, συμβόλαιο διπλάσιο από εκείνο που είχε στις «Καρακάξες».

 

 

«ΜΕΤΑΓΡΑΦΟΛΑΓΝΟΣ» ΚΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Η καριέρα του 60χρονου Ισπανού τεχνικού, έχει λίγο απ΄όλα ως τώρα. Απογοητεύσεις, «σφαλιάρες», επιτυχίες, τίτλους, καθολική αποδοχή σε ορισμένες περιπτώσεις. Οι κοινοί παρονομαστές είναι δύο ωστόσο. Αγαπούσε πάντα τα δύσκολα, έβαζε το κεφάλι του σε «λαιμητόμους», αλλά μόνο όπου έβλεπε προοπτική. Ήθελε πάντα να έχει τον έλεγχο των καταστάσεων που αφορούσαν τα αγωνιστικά ζητήματα, ήταν λίγο «μεταγραφολάγνος». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως σχεδόν σε όλες τις μεγάλες δουλειές του «τα τσούγκρισε» με τις εκάστοτε διοικήσεις για μεταγραφικές πολιτικές.

 

 

Σε κάθε περίπτωση όμως, πέρα από τολμηρός και απαιτητικός, είναι και ικανός κόουτς. Οι δουλείες του άφηναν πάντα ένα θετικό πρόσημο από πίσω, ακόμα και στην Real που έφυγε «κακήν κακώς», μιας και οι «Merenjes» υπό τον Zinedine Zidane κατέκτησαν το Champions League εκείνης της περιόδου, εν πολλοίς στηριζόμενοι στην τακτική του Rafa που καθιέρωσε την τριάδα Casemiro-Kroos-Modric. Ίσως αυτό που χρειαζόταν τώρα να είναι και αυτό που έπραξε, να μείνει λίγο μακριά από το προσκήνιο, για να επανέλθει δυναμικά. Πάντα άλλωστε θα υπάρχει μια δύσκολη αποστολή να επιτελέσει, από εκείνες που τον ιντριγκάρουν.