«Ήθελα να ξεφύγω από την πραγματικότητα, να μην κάθομαι σε μία σκοτεινή γωνιά του σπιτιού, αφήνοντας την κατάθλιψη να με νικήσει». Η ιστορία του Scott Lindsey είναι απ’αυτές που δεν θα τις δεις στην επικαιρότητα, αλλά οφείλεις να διαβάσεις, χάρη στη μοναδικότητα της.
Ήταν μία ημέρα του Ιουλίου, εν έτη 2019. Η προετοιμασία της Forest Green Rovers, ομάδα της League Two, είχε ξεκινήσει. Παρόντες άπαντες και μέσα σ’αυτούς, ο βοηθός προπονητή Scott Lindsey. Τότε, λίγο πριν η προπόνηση τελειώσει, ο Scott δέχεται μία κλήση στο κινητό του τηλέφωνο. Τον ενημερώνουν ότι επρόκειτο για κάτι επείγον και πως πρέπει να απαντήσει. «Η γυναίκα σου κατέρρευσε στο μπάνιο και βρίσκεται στο νοσοκομείο». Απλό, λιτό και σοκαριστικό το μήνυμα που λαμβάνει.
Παρατάει τα πάντα, αφήνει την ομάδα πίσω και σπεύδει στο νοσοκομείο. Εκεί, η Hayley Lindsey δίνει μάχη να κρατηθεί στην ζωή. Μόλις 44 ετών, μητέρα τριών κοριτσιών, η Hayley είχε χάσει τις αισθήσεις της, ενώ έκανε μπάνιο. Οι γιατροί αποφάνθηκαν πως η σύζυγος του Scott έδινε μάχη με την ανίατη νόσο, τον καρκίνο και πως το νεφρό της δεν θα άντεχε για πολύ ακόμα. Σαν κεραυνός εν αιθρία, στο άκουσμα της είδησης, η οικογένεια Lindsey στάθηκε στο πλευρό της άτυχης Hayley.
«Ζούσα σε μία κόλαση, βλέποντας την να πεθαίνει. Κάθε μέρα έμοιαζε όλο και χειρότερη και δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ. Δεν ήξερα τι έπρεπε να πω στα παιδιά μου, δεν ήξερα πως θα συνεχίσω την ζωή μου. Ήταν ένα κολαστήριο».
Οι επόμενες ημέρες ήταν πολύ δύσκολες, με την κατάσταση της παθούσας να δυσχεραίνει. Οι γιατροί, παρά τις φιλότιμες και απέλπιδες προσπάθειες τους, είχαν ανακοινώσει πως το μοιραίο φαινόταν κάτι παραπάνω από δεδομένο. Ο Scott, είχε εγκαταλείψει τους αγωνιστικούς χώρους και την Forest Green Rovers, με σκοπό να παρευρίσκεται μονίμως στο πλευρό της συζύγου του. Τελικά, στις 21 Νοεμβρίου και περίπου τέσσερις μήνες μετά το σοκαριστικό τηλεφώνημα, η Hayley Lindsey χάνει την ζωή της, νικημένη από καρκίνο του νεφρού.
«Καθημερινά εξετάζαμε νέες περιπτώσεις, ρωτούσαμε για την κατάσταση και τα νέα ήταν συνεχώς αρνητικά. Ποτέ θετικά. Επισκεφτήκαμε έναν ειδικό ιατρό στο Maidstone, ο οποίος μας διαβεβαίωσε πως η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη και πως ακόμα και μία επίσκεψη στο νοσοκομείο του Λονδίνου θα ήταν περιττή. Απλά είπε στην Hayley πως θα πέθαινε και εκείνη την στιγμή, τα βλέμματα μας πάγωσαν. Έφυγε τόσο νωρίς, μόλις 44 ετών και οι τελευταίες της ημέρες ήταν δραματικές, αφού ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί και το σώμα της είχε παραλύσει».
Οι δυο τους γνωρίστηκαν το 1995, όταν ο Lindsey αγωνιζόταν στην Gillingham Town. Σουλούπι ενός δυναμικού, σκληροτράχηλου κεντρικού αμυντικού, που πέρασε από αρκετές ομάδες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου του «Νησιού». Ξεκίνησε την καριέρα του από την Stafford Rangers και έπαιξε ποδόσφαιρο περίπου μία δεκαπενταετία, με την Tamworth να αποτελεί τον τελευταίο σταθμό στο βιογραφικό του, εν έτη 2013-14. Εκεί λοιπόν, ξεκίνησε δειλά-δειλά να παίρνει τα πρώτα του μαθήματα προπονητικής και κάθισε στον πάγκο, όντας βοηθός προπονητή.
Τα επόμενα δύο χρόνια, ακολούθησε η θητεία του στους νέους της Swindon Town και από το 2016 κατάφερε να πραγματοποιήσει το μεγάλο επόμενο βήμα, υπογράφοντας με την Forest Green Rovers, ομάδα που τότε αγωνιζόταν στην Vanarama National League. Η ιστορία γνωστή και το πως οι Rovers κατάφεραν να πάρουν την άνοδο στις επαγγελματικές κατηγορίες και να ορθοποδήσουν, τόσο οικονομικά, όσο και αγωνιστικά. Αυτό συνέστησε και την προσωπική πρόοδο στην καριέρα και την φήμη του Scott Lindsey στον ποδοσφαιρικό χώρο του «Νησιού».
«Η Hayley ήταν μία εξαιρετική σύζυγος και μητέρα, πολύ περήφανη για την οικογένειά της. Πάντα της άρεσε να μας περιποιείται και το σπίτι μας θύμιζε ένα πραγματικό παλάτι. Μάλιστα, πολλές φορές προσπαθούσε να με βάλει σε τάξη, επειδή δεν διατηρούσα το σπίτι εξαιρετικά καθαρό. Αγαπούσε πολύ τα Χριστούγεννα και τις διακοπές. Στολίζαμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο από τον Οκτώβριο και ενθουσιαζόταν να ζει στο πνεύμα των εορτών. Ήταν ένας έξω καρδιά άνθρωπος».
Η μοίρα επιφύλασσε άσχημο παιχνίδι στον Scott και την οικογένεια του. Δεν ήταν μόνο ότι η προπονητική του καριέρα και οι όποιες τύχες αυτής πήγαν περίπατο, αφού αυτά αφέθηκαν σε δεύτερη μοίρα, αλλά κάτι πολύ χειρότερο και επίπονο. Ήταν το ότι ο παλαίμαχος ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής δεν ήξερε πως να διαχειριστεί την ξαφνική απώλεια. Είχε χάσει την ανάγκη για ζωή, είχε αφεθεί εξ’ολοκλήρου στο σκοτάδι και η κατάθλιψη καιροφυλακτούσε.
«Έχουν περάσει αρκετοί μήνες, σχεδόν ένας χρόνος, αλλά δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω το τι συνέβη. Δεν ξέρω αν ζω στην πραγματικότητα ή είναι ένας εφιάλτης. Το ποδόσφαιρο με βοήθησε πολύ, βρήκα μία διέξοδο, κάτι που με έκανε να ξεχαστώ».
Με το πένθος να έχει βαρύνει τον ίδιο και την ψυχική του υγεία να κλονίζεται όλο και ισχυρότερα, αποφασίζει να βρει την ελπίδα και όρεξη για ζωή, αναλαμβάνοντας το τιμόνι της ερασιτεχνικής Chatham Town. Λίγες μόνο μέρες μετά τον χαμό της αγαπημένης του, ο Scott έμπαινε στα αποδυτήρια και έβγαζε λόγο στους ποδοσφαιριστές του, πριν την αναμέτρηση με την Crowborough United.
«Ήθελα να ξεφύγω από την πραγματικότητα, να μην κάθομαι σε μία σκοτεινή γωνιά του σπιτιού, αφήνοντας την κατάθλιψη να με νικήσει», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Οι παίκτες μου γνώριζαν την κατάσταση και πρόσφεραν δώρα στις κόρες μου πριν το παιχνίδι. Εγώ τους μίλησα και τελικά κερδίσαμε 3-0, μετά από μία φανταστική εμφάνιση», συμπληρώνει.
Μετά από μία συνέντευξη, ή καλύτερα μία κατάθεση ψυχής, ο Scott Lindsey παραδέχτηκε πως το ποδόσφαιρο του έσωσε την ζωή. Η δουλειά προπονητή που ανέλαβε στην Chatham Town, τον κράτησε μακριά από τα χειρότερα και πιο σκοτεινά μονοπάτια. Έχοντας αφήσει την Forest Green Rovers, δύο μήνες πριν χάσει την σύζυγο του, ο ίδιος δεν πίστευε πως θα έβρισκε εκ νέου τον εαυτό του.
«Όταν η γυναίκα μου βρισκόταν στο νοσοκομείο, εγώ καθημερινά ήμουν στο πλευρό της. Τόσο ψυχικά, όσο και πνευματικά είχα εκλείψει. Βλέποντας την να αργοπεθαίνει, μην μπορώντας να κάνω κάτι, με έκανε να πάψω να νιώθω, να αισθάνομαι. Όταν απεβίωσε, το μόνο που αναζήτησα ήταν μία διέξοδο και ήταν ευεργετικό το γεγονός πως την βρήκα στην Chatham Town. Χρειάστηκαν κάποιες μέρες, ώστε να συνέλθω, αλλά το έκανα».
Τώρα πλέον, την στιγμή που μιλάμε, ο Scott Lindsey μοιάζει να πατάει όλο και καλύτερα στα πόδια του. Η ενασχόληση του με το αγαπημένο του άθλημα να είναι αυτό που του δίνει ζωντάνια σε συνδυασμό με την καθημερινή αλληλεπίδραση του με τα παιδιά του, φαίνεται να τον θέτει να λειτουργεί ως ένα μοντέλο εργαζόμενου «πατέρα-μητέρα».
«Η Hayley είναι πάντα στις σκέψεις μας. Έχουμε φωτογραφίες της σε κάθε γωνιά του σπιτιού μας και είναι λες και βρίσκεται κοντά μας. Την σκέφτομαι συνέχεια. Δεν περνάει μέρα που να μην ξεπηδά η φιγούρα της στο μυαλό μου. Θα είναι πάντα μαζί μας και θα την αγαπώ για πάντα».
Η σπαρακτική και δυσάρεστη ιστορία του Scott Lindsey, είναι ένα ακόμα καλό μάθημα. Η ζωή προχωράει και εμείς πρέπει να βρίσκουμε την απαιτούμενη δύναμη, ώστε να ορθοποδούμε, όσο δύσβατες και δύσκολες μοιάζουν οι συνθήκες. Έχασε την γυναίκα του, όπως και τον αδελφό του μερικά χρόνια πριν, αλλά αυτός κλήθηκε να σταθεί όρθιος, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τις τρεις κόρες του. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή και δεν θα υπάρξει ποτέ για κανένα. Ή συνεχίζεις και «πολεμάς» στην «ζούγκλα» ή τα παρατάς, όντας ρίψασπις και αφήνεις τα σκοτεινά μονοπάτια να δράσουν ανεξέλεγκτα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, έτσι τα έφερε η ριμάδα η μοίρα για τον Scott. Αυτός σήμερα, όμως, μοιάζει να βρίσκει τον εαυτό του, την όρεξη για ζωή και προσπαθεί για το καλύτερο. Μην ξεχνάμε πως το άστρο της Hayley τον προσέχει από εκεί ψηλά και θα αισθάνεται περήφανο.
