Έφυγε σαν αποτυχημένος και «επικίνδυνος» εν μία νυκτί από τον Απόλλωνα Σμύρνης, μα η ζωή που κάνει κύκλους τον φέρνει πλέον αντιμέτωπο με μια τεράστια πρόκληση στον πάγκο της Barnsley. Αναμφίβολα, είναι από τους προπονητές που έχουν προσελκύσει τα βλέμματα στο Νησί, και δη στην Championship. H έως τώρα πορεία του στους πάγκους, περιπετειώδης…
To ημερολόγιο δείχνει 4 Μαΐου 2019. Η Barnsley ηττάται με 2-1 από την Bristol Rovers στο Memorial Stadium για την τελευταία αγωνιστική της League One, αλλά ποιος νοιάζεται; Οι «Tykes» κερδίζουν την άνοδό τους στην Championship ως δεύτεροι στην τελική κατάταξη και το πείραμα με τον Γερμανό Daniel Stendel στον πάγκο κρίνεται επιτυχημένο. Ο άλλοτε τεχνικός του Αννόβερο, οδηγεί την ομάδα στην Championship, μέσα σε έναν μόλις χρόνο παραμονής του εκεί.
Εξαργυρώνοντας την επιτυχία, παραμένει στον πάγκο της Barnsley και για τη νέα σεζόν, με στόχο μια γρήγορη παραμονή στην Championship. Τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου καλά όμως στην εκκίνηση της περιόδου 2019-2020. Η Barnsley ξεκινάει με νίκη επί της Fulham στην πρεμιέρα, ωστόσο η συνέχεια είναι δυσανάλογη. Η βαριά ήττα με 5-1 από την Preston στην 11η αγωνιστική στέλνει τον Stendel εκτός ομάδας, και μετά από κάποια παιχνίδια υπό τις οδηγίες του υπηρεσιακού Adam Murray, η διάδοχη κατάσταση ακούει στο όνομα του Gerhard Struber.
O Αυστριακός τεχνικός έρχεται με σκοπό να σώσει τη κατηγορία, και λίγο πριν την διακοπή λόγω κορωνοϊού η Barnsley βρίσκεται εντός ζώνης υποβιβασμού. Με την επάνοδο στην αγωνιστική δράση, οι «Tykes» κάνουν ένα φοβερό ντεμαράζ και με δύο απίστευτες νίκες που κρίθηκαν στις καθυστερήσεις στα ισάριθμα τελευταία παιχνίδια (1-0 την Nottingham εντός, 2-1 εκτός την Brentford), σώζουν τη κατηγορία. O Struber θεωρείται ήρωας μετά την επίτευξη ενός στόχου που έμοιαζε χαμένος, όσο η σεζόν πλησίαζε προς το φινάλε. Η όλη ιστορία του δίνει «διαβατήριο» και για τη νέα χρονιά, με στόχο μια παραμονή στην Championship, ει δυνατόν πιο «κατάλληλη για καρδιακούς». Πάρα πολύ γρήγορα όμως, τα δεδομένα αλλάζουν.
Ο Αυστριακός αποφασίζει να αποχωρήσει από το Oakwell Stadium με προορισμό τις ΗΠΑ και την New York Red Bulls, μετά από μόλις τέσσερις αγωνιστικές στο νέο πρωτάθλημα. Η ήττα με 2-1 από την Middlesbrough στο Riverside ήταν και το τελευταίο παιχνίδι του Struber στον πάγκο της ομάδας, που αναζητούσε ξανά νέο τεχνικό.
Συνταγή που κερδίζει δεν αλλάζει, λένε. Γερμανός οδήγησε την Barnsley στην Championship, Αυστριακός την κράτησε σε αυτήν, προπονητής που έμαθε τους πάγκους στη Γερμανία έμελλε να την αναλάβει. Το όνομα αυτού, Valerien Ismael. Γάλλος φυσικά στην καταγωγή ο Ismael, πέρασε ωστόσο πολύ σημαντικό μέρος της ποδοσφαιρικής και προπονητικής καριέρας του σε Γερμανία και Αυστρία. Ο στόχος, ίδιος. Καμία αλλαγή πλεύσης. Ο Ismael ωστόσο βάλθηκε να σηκώσει τον πήχη, όσο κι αν κρατάει χαμηλά τους τόνους. Σχεδόν τέσσερις και μισό μήνες αφότου ανέλαβε τις τύχες της ομάδας, η Barnsley πατάει εξάδα και τρελαίνει κόσμο δημιουργώντας όνειρα ακόμα και για Premier League. Και να σκεφτεί κανείς πως στο ελληνικό κοινό άφησε μια εντελώς διαφορετική εικόνα, μετά το σύντομο πέρασμά του…
«ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ» ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ, «ΨΗΛΩΣΕ» ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Γεννηθείς στις 28 Σεπτεμβρίου του 1975 στο Στρασβούργο από πατέρα με καταγωγή από την Γουαδελούπη και μητέρα από την Αλσατία, ο Ismael έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματά του ως κεντρικός αμυντικός στην ομάδα της γενέτειράς του. Το ντεμπούτο του με το Στρασβούργο το έκανε τον Ιανουάριο του 1994 κόντρα στις Κάννες και ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια εμφανίσεις που έστρεψαν πάνω του πολλά βλέμματα ομάδων.
Εν τέλει, τον Ιανουάριο του 1998 η Crystal Palace καταφέρνει να αποσπάσει την υπογραφή του τότε 23χρονου Ismael, έναντι του ποσού-ρεκόρ των 2.75 εκατομμυρίων λιρών, ένα ρεκόρ που έσπασε για τους «Αετούς» το 2013 με την μεταγραφή του Dwight Gayle (4.5 εκατομμύρια λίρες). Οι εμφανίσεις του Ismael με την Palace ωστόσο ήταν απογοητευτικές, ή τουλάχιστον δεν δικαιολόγησαν το ποσό που δαπανήθηκε για χατίρι του. Μέτρησε 13 συμμετοχές πριν αποχωρήσει τον Ιανουάριο του 1999 για την Lens, με σκοπό ένα μικρό «restart» στην καριέρα του.
Στο Felix Bollaert θυμήθηκε τον καλό του εαυτό, επιστρέφοντας εμβόλιμα ως δανεικός στο Στρασβούργο το 2000-2001 προκειμένου να βοηθήσει στην μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού, κάτι που τελικά δεν απετράπη. Η διαδρομή Lens-Στρασβούργο και τούμπαλιν είχε επαναλήψεις μέχρι το καλοκαίρι του 2003 για τον Ismael, μέχρι να έρθει νέο ευρωπαϊκό ενδιαφέρον για τις εξαιρετικές εμφανίσεις που πραγματοποιούσε, κυρίως με το Στρασβούργο. Η Werder Βρέμης κατάφερε να τον κάνει δικό της με μορφή δανεισμού εκείνο το καλοκαίρι, με τον Ismael να συμβάλλει τα μέγιστα στην κατάκτηση του ντάμπλ της σεζόν 2003-2004, μετρώντας 32 συμμετοχές και τέσσερα τέρματα.
Ως φυσικό επακόλουθο, η Werder του Thomas Schaaf τον απέκτησε με κανονική μεταγραφή το καλοκαίρι του 2004, και ο Ismael συνέχισε στον ίδιο ρυθμό πραγματοποιώντας μια ακόμα καλή σεζόν. H Bayern το καλοκαίρι του 2005 αποφασίζει να τον εντάξει στο δυναμικό της, έχοντας δει τις δυνατότητές του την προηγούμενη διετία στην Bundesliga. Στους Βαυαρούς τα πράγματα δεν είχαν ανάλογη εξέλιξη με την παρουσία του στην Βρέμη, καθώς τη δεύτερη χρονιά (2006-2007) μέτρησε μόλις μία συμμετοχή λόγω ενός μακροχρόνιου τραυματισμού. Τελικά, με την Bayern σημείωσε 31 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, πριν αποχωρήσει για το Αννόβερο τον Ιανουάριο του 2008.
Το ντεμπούτο του με το Αννόβερο ήταν κόντρα στην παλιά του ομάδα, την Bayern, με τον Ismael να αντικαθίσταται μετά από 45 λεπτά λόγω τραυματισμού. Εν τέλει, ο χρόνος είχε αρχίσει να μετρά αντίστροφα για τον ίδιο, μιας και άρχισε να ταλαιπωρείται έντονα από διάφορα προβλήματα τραυματισμών και στις 5 Οκτωβρίου 2009 αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του. Με την τελευταία του ομάδα, το Αννόβερο, «έγραψε» 18 συμμετοχές.
Σε επίπεδο εθνικών ομάδων, το δέσιμό του με τη Γερμανία ήταν τέτοιο, που τον έκανε να θελήσει να φορέσει το εθνόσημο των «Panzer», αν και είχε αγωνιστεί με τις under-18 και under-21 της Γαλλίας. Η γερμανική ομοσπονδία ωστόσο φέρεται να του έβαλε «πάγο», καθώς έκρινε πως δεν υπήρχε αρκετά έντονο «δέσιμο» ανάμεσα στον Ismael και την χώρα. Ο ίδιος διέψευσε όσα γράφονταν τότε, με δηλώσεις του στην Kicker: «Αυτά που λέγονται δεν είναι αλήθεια. Είμαι Γάλλος και ελπίζω να παίξω για την Γαλλία. Νιώθω υπέροχα στην Γερμανία, αλλά δε θέλω να είμαι εθελοντής. Αν ο Klinsmann με θέλει, ίσως το συζητούσαμε». Εν τέλει, απεδείχθη πως δεν υπήρχε η δυνατότητα να φορέσει ο Ismael το γερμανικό εθνόσημο, καθώς είχε αγωνιστεί με την under-21 της Γαλλίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996, και σύμφωνα με τους κανόνες της FIFA έπρεπε να λάβει τότε τη γερμανική υπηκοότητα.
ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ
Μόλις εγκατέλειψε τα ποδοσφαιρικά γήπεδα ως κεντρικός αμυντικός, o Ismael εντάχθηκε στο δυναμικό της ομάδας management του Αννόβερο. «Μόλις εγκατέλειψα το ποδόσφαιρο, στο μυαλό μου έγινε η ερώτηση που γίνεται σε κάθε ποδοσφαιριστή που αποσύρεται. Με τι θέλω να ασχοληθώ; Να γίνω προπονητής, σκάουτερ ή μάνατζερ;». Τελικά, μετά από 18 μήνες στην ομάδα management, αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της προπονητικής. «Μου έλειπε το γήπεδο, η μυρωδιά του χόρτου, τα αποδυτήρια, οι παίκτες», τα λόγια του.
Στις 28 Νοεμβρίου 2011 ανέλαβε τη δεύτερη ομάδα του Αννόβερο, κάνοντας καλή δουλειά μέχρι το καλοκαίρι του 2013, τερματίζοντας στην έκτη θέση τη πρώτη σεζόν και στην τέταρτη θέση την επόμενη. Συνέχισε στην δεύτερη ομάδα της Wolfsburg για τη σεζόν 2013-2014, με την οποία κατέκτησε την Regionalliga Nord, και το καλοκαίρι του 2014 ήρθε η πρώτη μεγάλη πρόκληση της προπονητικής καριέρας του. Στις 5 Ιουνίου ανέλαβε για πρώτη φορά τα ηνία συλλόγου ως προπονητής πρώτης ομάδας, εκείνη της Νυρεμβέργης.
H πορεία του στο Frankenstadion ξεκίνησε καλά, με νίκη 1-0 επί της Aue στην πρεμιέρα της Bundesliga 2, ωστόσο η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Μέτρησε πέντε ήττες στα έξι επόμενα παιχνίδια, συν τον αποκλεισμό στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου από την Duisburg. Η κατάσταση δεν ανετράπη, και η πρώτη απόπειρα του Ismael στον πάγκο πρώτης ομάδας απεδείχθη βραχύβια, καθώς στις 10 Νοεμβρίου του 2014 απολύθηκε, τρεις μέρες μετά την ήττα με 2-1 από την Sandhausen.
Μετά την περιπέτεια αυτή, επέστρεψε στα «γνώριμα λημέρια» της δεύτερης ομάδας της Wolfsburg, τον Ιούνιο του 2015. Κέρδισε ξανά την Regionalliga Nord του 2015-2016, χάνοντας ωστόσο ξανά την άνοδο στα play-offs, αυτή τη φορά από την Jahn Regensburg (το 2014 «θύτης» ήταν η Sonnenhoff Grossaspach). Λίγο καιρό αργότερα, η πρώτη ομάδα της Wolfsburg ξεκινούσε τραγικά τη σεζόν 2016-2017, μετρώντας μόλις μία νίκη μετά από τις επτά πρώτες αγωνιστικές της Bundesliga. Κάπως έτσι, ο Dieter Hecking έφτασε να πληρώσει το «μάρμαρο» της κακής πορείας και αποτέλεσε παρελθόν από τον πάγκο των «Λύκων». Η συγκυρία αυτή αποτέλεσε μεγάλη ευκαιρία για τον Ismael, που ανέλαβε τις τύχες της πρώτης ομάδας της Wolfsburg, ως υπηρεσιακός τεχνικός.
Μάλιστα, σύμφωνα με τα τότε ρεπορτάζ, ο Ismael «έφαγε» στην στροφή ονόματα όπως του Andre Villas-Boas, του Bruno Labbadia και του Pal Dardai, που φέρονταν ως υποψήφιοι αντικαταστάτες του Hecking. «Μια εκτενής ματιά στους υποψήφιους, μας έδειξε πως είναι η καλύτερη λύση», τα λόγια του Klaus Allofs, του τότε αθλητικού διευθυντή του συλλόγου. Το ξεκίνημα ήταν καλό, καθώς ο Γάλλος τεχνικός μέτρησε δύο νίκες στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια του (3-0 τη Freiburg εκτός έδρας για το πρωτάθλημα, 1-0 την Heidenheim για το κύπελλο), και από υπηρεσιακός έγινε μόνιμος στον πάγκο της Wolfsburg.
Το πράγμα ωστόσο δεν εξελίχθηκε ιδανικά, καθώς από τα τέλη Ιανουαρίου μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου του 2017, οι «Λύκοι» μέτρησαν πέντε ήττες σε έξι αγώνες, για πρωτάθλημα και κύπελλο. Τελικά, η πρώην ομάδα του Ismael ως ποδοσφαιριστής, η Werder, τον «πλήγωσε» νικώντας τον με 2-1 στη Volkswagen Arena, οδηγώντας τον στην απόλυση στις 26 Φεβρουαρίου, δύο ημέρες μετά.
ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ, ΠΟΥ ΕΛΗΞΕ ΑΔΟΞΑ
Τον Μάιο του 2018, ο Valerien Ismael ταξίδεψε στα μέρη μας, για χατίρι του Απόλλωνα Σμύρνης. Η «Ελαφρά Ταξιαρχία» έψαχνε έναν νέο τεχνικό με όραμα, που θα δημιουργούσε ένα σύνολο που θα ξέφευγε από τα τετριμμένα της παραμονής στην Super League. Η συνεργασία αυτή όμως έμελλε να αποδειχθεί περισσότερο σύντομη απ’ όσο θα περίμενε και ο πλέον απαισιόδοξος. Για την ακρίβεια, ο Γάλλος τεχνικός κάθισε στον πάγκο του Απόλλωνα για μόλις ένα παιχνίδι, εκείνο της πρεμιέρας του πρωταθλήματος, στο οποίο η ομάδα του γνώρισε την ήττα με 0-1 από την Λάρισα στην Ριζούπολη.
Ουσιαστικά, ο λόγος του «διαζυγίου» δεν ήταν η ήττα από τους «Βυσσινί», με τις αποφάσεις να έχουν δρομολογηθεί πριν το παιχνίδι. Πολύ γρήγορα, η διοίκηση του Απόλλωνα και ο Ismael ήρθαν σε έντονη ρήξη που αφορούσε το αγωνιστικό σκέλος, καθώς ο Γάλλος θέλησε να προβεί σε βαθιές αγωνιστικές τομές στην ομάδα. Εκείνο το καλοκαίρι έγιναν αρκετές μεταγραφικές κινήσεις που έφεραν την «βούλα» του Ismael, με τις εμφανίσεις των ποδοσφαιριστών αλλά και της ομάδας συνολικά να μην πείθουν, από τα φιλικά ακόμα.
«Καταλάβαμε ότι είναι επικίνδυνος»
«Στην Ελλάδα δεν ξέρουν τη σημαίνει να σε αφήνουν να δουλεύεις με την ησυχία σου. Έτσι ήταν και στον Απόλλωνα. Μετά από δύο εβδομάδες προετοιμασίας, ο πρόεδρος έδιωξε δύο παίκτες, τον έναν μόλις αυτός είχε υπογράψει. Απλώς είπε ότι δεν ήθελε να τους ξαναδεί. Μετά έγιναν τρεις, μετά έφυγαν άλλοι δύο και μια εβδομάδα πριν αρχίσει η σεζόν έφυγαν ο αθλητικός διευθυντής και ένας ακόμη παίκτης. Ξαφνικά είχαμε μόνο 14 παίκτες. Στην Ελλάδα ο χρόνος μετριέται διαφορετικά. Μπορεί να σου λένε κάτι από μια ομάδα και την επόμενη μέρα να είναι διαφορετικά», δήλωνε μετά τη ελληνική περιπέτεια ο Ismael.
Η διοίκηση του Απόλλωνα, ήδη λίγο πριν την απομάκρυνση του Γάλλου τεχνικού, είχε απομονώσει στην Κ-20 τους Kofi Schulz και Kevin Pezzoni, παίκτες που αποκτήθηκαν εκείνο το καλοκαίρι και αποτελούσαν επιλογές του Ismael. Ο ίδιος, υποστήριξε πως απειλήθηκε από τον ισχυρό άνδρα της «Ελαφράς Ταξιαρχίας», Παναγιώτη Μονεμβασιώτη, και η κατάσταση ήταν κάτι παραπάνω από έκρυθμη.
Μάλιστα, ο Απόλλωνας τοποθετήθηκε δημόσια μετά τη λύση της συνεργασίας των δύο πλευρών, χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα: «Καταλάβαμε ότι είναι επικίνδυνος και αποφασίσαμε να άρουμε την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του. Γι’ αυτό και τερματίσαμε τη συνεργασία μαζί του. Θεωρούμε ότι είναι ένας προπονητής που δεν έχει σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα και ότι με παίκτες β’ διαλογής πίστευε ότι θα τα καταφέρει». Κάπως έτσι, ο Ismael αποχώρησε από την Ελλάδα με την ταμπέλα του αποτυχημένου…
«ΡΕΛΑΝΣ» ΜΕΣΩ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
Αφού τρίτωσε το κακό με τις αποτυχημένες απόπειρες (Νυρεμβέργη, Wolfsburg, Απόλλωνας), ο Valerien Ismael έψαχνε μια καλή ευκαιρία να γυρίσει το χαρτί και να δείξει τις δυνατότητές του. Την εν λόγω ευκαιρία, του την έδωσε η LASK Linzer το καλοκαίρι του 2019, που έψαχνε τον αντικαταστάτη του Oliver Glasner. Ο Αυστριακός τεχνικός ήταν ο «αρχιτέκτονας» της LASK που κατέκτησε το πρωτάθλημα της σεζόν 2018-2019, «εξαργυρώνοντας» την εξαιρετική δουλειά του με μία θέση στο «τιμόνι» της Wolfsburg.
Ο ρόλος του Glasner στον αυστριακό σύλλογο ήταν διττός, μιας και είχε και χρέη αθλητικού διευθυντή εκτός από εκείνα του προπονητή. Τον ίδιο ακριβώς ρόλο ανέλαβε και ο Ismael άρτι αφιχθείς στην ομάδα, χτίζοντας όπως ακριβώς ήθελε την ομάδα του, πάνω στις στέρεες βάσεις που είχε ήδη βάλει ο προκάτοχός του. Η LASK τρέλανε κόσμο καθώς ξεκίνησε εκρηκτικά τη σεζόν, πραγματοποιώντας το καλύτερο ξεκίνημα της ιστορίας της, μετρώντας 17 βαθμούς στα οκτώ πρώτα παιχνίδια.
Παράλληλα, το μεγάλο «μπαμ» έγινε στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Αφού πέταξε εκτός την Βασιλεία με δύο νίκες στον τρίτο προκριματικό του Champions League και αποκλείστηκε στα play-offs από την Club Brugge, έκανε την έκπληξη στο Europa League παίρνοντας την πρόκριση από όμιλο με Sporting Λισαβώνας, Rosenborg και PSV Eidhoven, και μάλιστα ως πρώτη! Στην φάση των «32» συνέχισε στον ίδιο ρυθμό, αφήνοντας «εκτός νυμφώνος» την Alkmaar, πριν συναντήσει την Manchester United στους «16». Η υπέρβαση είχε ήδη γίνει για την LASK, που ηττήθηκε στο πρώτο παιχνίδι στην Αυστρία με 0-5, λίγο πριν την διακοπή των αθλητικών δραστηριοτήτων λόγω κορωνοϊού. Η ρεβάνς του Old Trafford (που έγινε σχεδόν πέντε μήνες μετά, τον Αύγουστο) ήταν τυπική διαδικασία, με τους «Κόκκινους Διαβόλους» να επικρατούν ξανά, με 2-1.
Η περιπέτεια του κορωνοϊού στοίχισε ακριβά στον Ismael. Μετά την παύση των αθλητικών δραστηριοτήτων λόγω της πανδημίας, οι ομάδες επιτρεπόταν να προπονούνται σε γκρουπ το πολύ έξι ποδοσφαιριστών και με αποστάσεις δύο μέτρων μεταξύ τους, προκειμένου να αρχίσουν να ανακτούν τη φυσική κατάστασή τους εν όψει της επανέναρξης της αγωνιστικής δράσης. Μια καταγγελία σχετικά με παραβίαση των κανόνων υγιεινής, έφερε την LASK και τον Ismael σε πολύ δυσμενή θέση. Μάλιστα, κυκλοφόρησαν σχετικά βίντεο από προπονήσεις των Αυστριακών, που τραβήχτηκαν χωρίς τη γνώση του συλλόγου και καταδείκνυαν την κατάσταση.
Η ιστορία δημιούργησε έντονη κατακραυγή από τα Μέσα και τις άλλες ομάδες, και η Linzer τιμωρήθηκε με αφαίρεση έξι βαθμών για την εν λόγω υπόθεση. Η τιμωρία αυτή «γκρέμισε» την LASK από την κορυφή, αφήνοντάς την στο -3 από την Salzburg, δέκα αγωνιστικές πριν το φινάλε. Εν τέλει η ποινή μειώθηκε σε αφαίρεση τεσσάρων βαθμών, ωστόσο το γυαλί ανάμεσα στην ομάδα και τον Ismael ράγισε. Θεωρήθηκε ο κύριος υπαίτιος για αυτή την εξέλιξη, με την αγωνιστική εικόνα της Linzer να μην είναι καλή μετά τις εξελίξεις γύρω από το θέμα, μένοντας κι άλλο πίσω βαθμολογικά. Στις 11 Ιουλίου του 2020 ο 45χρονος Γάλλος αποτέλεσε παρελθόν από τους Αυστριακούς. Είχε προλάβει ωστόσο να ξαναφτιάξει κάπως το όνομά του, με την άκρως ανταγωνιστική εικόνα της LASK σε Αυστρία και Ευρώπη.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ
Όταν προσελήφθη ως αντικαταστάτης του Gerhard Struber στον πάγκο της Barnsley τον περασμένο Οκτώβριο, ο στόχος ήταν σαφής: Μια όσο το δυνατόν γρηγορότερη παραμονή για τους «Tykes». Με αυτή τη λογική ξεκίνησε και ο ίδιος ο Ismael την προπονητική του καριέρα στην Αγγλία, φιλοδοξώντας να τα καταφέρει πολύ καλύτερα εκεί ως προπονητής απ’ ότι έκανε ως ποδοσφαιριστής με τη φανέλα της Crystal Palace.
Η Barnsley ξεκίνησε καλά με τον Γάλλο στον πάγκο, μέτρησε τέσσερις νίκες και μια ήττα στα πρώτα πέντε παιχνίδια. Η συνέχεια, στο ίδιο μοτίβο. Η ομάδα προχώρησε και στο FA Cup αποκλείοντας κατά σειρά τις Tranmere και Norwich, πριν πέσει επάνω στην Chelsea και ηττηθεί με 0-1 στο Oakwell Stadium. Αποκορύφωμα της όλης πορείας των «Tykes», οι επτά συνεχόμενες νίκες που μετρούν την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, πατώντας πλέον στην έκτη θέση, την τελευταία που οδηγεί στα play-offs ανόδου για την Premier League δηλαδή.
Η ομάδα παίζει ένα 3-4-3 στα παιχνίδια της, με τον Ismael να κάνει μικρές παραλλαγές στο σύστημα που ακολουθούσε το Struber. Μπροστάρηδες της προσπάθειας, οι τρεις «σωματοφύλακες» στα μετόπισθεν, Mads Juel Andersen, Michal Helik και Michael Sollbauer, o Alex Mowatt και ο Callum Styles που «οργώνουν» στον άξονα, αλλά και ο Cauley Woodrow στην κορυφή της επίθεσης. Σε πρώτο χρόνο, φαίνεται να βοηθούν αρκετά οι δύο νεοφερμένοι του Ιανουαρίου, ο Daryl Dike και ο Carlton Morris.
Ο Ismael θέλει να κρατάει χαμηλά τους τόνους όσο μπορεί, αλλά πλέον η κατάσταση δημιουργεί όνειρα ανόδου. «Είμαστε σε εξαιρετική θέση με 48 βαθμούς και θέλουμε άλλη μία νίκη για να ξεπεράσουμε το φράγμα των 50 βαθμών», δήλωνε μετά την νίκη επί της Stoke για την 32η αγωνιστική. Μετά το «διπλό» κόντρα στην QPR, δύο αγωνιστικές αργότερα, συνέχισε στο ίδιο μοτίβο: «Η σεζόν δεν έχει τελειώσει, έχει ακόμα 13 παιχνίδια και πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι. Θέλουμε να συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε στη βαθμολογία», πλέον όμως το όνειρο έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται. «Αυτό είναι το τι μπορείς να πετύχεις όταν έχεις πίστη. Όλοι έχουμε την ίδια πίστη, όλοι είμαστε “πεινασμένοι”. Θα έχουμε πιο ξεκάθαρη εικόνα της βαθμολογίας πριν τη διακοπή των εθνικών ομάδων», τα λόγια του μετά την τελευταία επικράτηση επί της Birmingham.
Είναι σαφές πως υπάρχει ακόμα δρόμος, καθώς μιλάμε για το άκρως αμφίρροπο πρωτάθλημα της Championship, που ποτέ δε ξέρεις πως μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα. Ο Ismael ωστόσο βρίσκεται αντιμέτωπος με μια τεράστια πρόκληση που ήρθε από το πουθενά. Αν καταφέρει να στείλει την Barnsley στην Premier League, θα μιλάμε για ένα τεράστιο θαύμα. Αν πάλι όχι, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Άλλωστε, άλλος ήταν ο στόχος όταν έφτασε στο Νησί. Σε κάθε περίπτωση, η δουλειά του στους «Tykes» τον έχει ήδη ανυψώσει στα μάτια του πολύ κόσμου, βάζοντάς τον πλέον στον ρόλο ενός υποψήφιου θαυματοποιού…
