O Mark Noble της West Ham είναι πλέον ο ποδοσφαιριστής ο οποίος υπηρετεί τα περισσότερα χρόνια έναν & μόνο σύλλογο στα 5 κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου και το eyap.gr σκιαγραφεί την σπουδαία καριέρα του αρχηγού των «Σφυριών».
Ο Mark δεν είχε κλείσει ακόμα τα 12 όταν ο Jimmy Hampson παρέα με τον Jimmy Tindal χτυπήσαν την πόρτα του κυρίου Mark Noble Sr. «Πήγαμε στις 21:00 και φύγαμε περίπου στις 2 τα ξημερώματα» λέει ο Hampson. Για να περάσουμε κι άλλο χρόνο μαζί, άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο με τη μικρή αδερφή του Mark» συνεχίζει. «Ακόμα κι όταν φύγαμε δεν άφηνα τον πατέρα του, είμαι σίγουρος ότι τον κρατούσα όταν βγήκαμε από το σπίτι».
Ήταν η εποχή που κάποιος είχε τηλεφωνήσει στον επί 18 χρόνια υπάλληλο της West Ham, Jimmy Hampson για να τον ενημερώσει πως ένας πιτσιρικάς ο οποίος ξεχώρισε από μικρή ηλικία, είναι έτοιμος να φοιτήσει με υποτροφία στις ακαδημίες της Arsenal. O Hampson δεν έχασε την ευκαιρία ώστε να δώσει σε μία οικογένεια που υποστήριζε σύσσωμη την West Ham το απόλυτο όραμα: ένα μέλος της να διαπρέψει με τα «Σφυριά» στο στήθος.
Δεν ήταν δύσκολη η απόφαση για τον Mark και την οικογένειά του. Πέρα από την αγάπη της οικογένειας για την West Ham, η απόσταση που έπρεπε να διανύσουν ώστε να προπονείται ο Noble με τους «Κανονιέρηδες», ήταν ένα πρόβλημα. Η ακαδημία της Arsenal δεν στάθηκε εμπόδιο.
Μια λαμπρή καριέρα ήταν έτοιμη να το ξεκινήσει. Φυσικά ο Jimmy Hampson παρέα με τον Jimmy Tindal έφυγαν χαρούμενοι εκείνο το βράδυ από την οικία των Noble. Κανείς ωστόσο δεν γνώριζε, ότι είχαν βρει τον Mr. West Ham.
Σε ηλικία 15 χρονών 8 μηνών και 27 ημερών, θα γίνει ο νεαρότερος μέχρι τότε ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί με την δεύτερη ομάδα των «Σφυριών» (Φεβρουάριος 2003). Ένα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 2004, θα κάνει το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, κόντρα στην Southend, στο τότε Carling Cup.
Εκείνος ο Αύγουστος βρήκε τα «Σφυριά» για μία ακόμη σεζόν στη Championship. Οι Michael Carrick και David Connolly είχαν αποχωρήσει από την ομάδα. Με τον Alan Pardew να ηγείται προπονητικά μίας υπερχρεωμένης ομάδας, οι επιλογές δεν ήταν πολλές. Ωστόσο η έλευση του θρυλικού Teddy Sheringham θα φανεί καταλυτική. Kάποιες λύσεις θα έρχονταν από την ακαδημία, αναγκαστικά.
Ο Pardew θα ρωτήσει άμεσα τον Sheringham: «Τι πιστεύεις για τον Noble;». Ο Άγγλος στράικερ θα απαντήσει: «Είναι καλύτερος από όλους που έχουμε στο κέντρο, πρέπει να τον βάλεις». Ο Noble θα περάσει πολλές ώρες στο γήπεδο αλλά κι εκτός με τον Teddy. Ο τελευταίος θα αναδειχθεί κορυφαίος της σεζόν στη Championship οδηγώντας την West Ham ξανά στην Premier League, μέσω του τελικού των Play-Off. Όμως ο Sheringham είχε ξεχωρίσει ποιος ήταν το αύριο της ομάδας:
«Ήταν 17 κι έμοιαζε με 31. Είχε το ίδιο κούρεμα που έχει και τώρα. Μιλούσε σαν ηλικιωμένος και αναρωτιόμασταν είναι όντως 17 ή είναι 35; Ήταν θρασύς, με έναν ωραίο τρόπο ωστόσο». Ο Harewood αποκάλυψε με τη σειρά του την μέρα, που αντιλήφθηκαν όλοι… «περί τίνος πρόκειται». Σύμφωνα με τη μαρτυρία του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή της West Ham, ο Noble ζητούσε συνεχώς την μπάλα στις πρώτες του προπονήσεις με τους «μεγάλους».
«Αναρωτηθήκαμε όλοι, ποιος είναι αυτός ο ενοχλητικός νεαρός; Ποιος νομίζει ότι είναι. Ο Steve Lomas νευριάζει και τους πασάρει πολύ δυνατά την μπάλα. Ο Mark την κοντρολάρει και δίνει πάσα φωνάζοντας στον Lomas: ‘Aυτό εννοούσα! Δίνε μου την μπάλα’. Όλοι γελάσαμε και ήταν η μέρα που καταλάβαμε περί τίνος πρόκειται».
Η ανταγωνιστική του φύση ,ήταν κάτι που κανείς δεν μπορούσε να αγνοήσει. Ο Mark Noble ζητούσε συνέχεια την μπάλα γιατί δεν ήταν του στυλ του να κρύβεται. Σε όλη του την πορεία με την West Ham, δεν δίστασε να έρθει σε ρήξη με αντιπάλους του, με τους διαιτητές, με την διοίκηση. Ακόμα και με τους φιλάθλους πίσω στο 2018, όταν κάποιοι εισέβαλλαν στο γήπεδο, διαμαρτυρόμενοι για την εικόνα της ομάδας.
Οι συμπαίκτες του θαυμάζουν τις ηγετικές του ικανότητες, παρ’ όλο που καμιά φορά δεν μπορεί να τον συγκρατήσει κανείς. Ο πρώην διαιτητής της Premier League Mark Halsey, θυμάται: «Έπρεπε να τον προσέχω συνέχεια με τα τάκλιν του. Όμως κοιτώντας πίσω λάτρευα να τιθασεύω παίκτες σαν τον Mark. Του έδωσα κάρτα κάποιες φορές, αλλά ποτέ δεν τον απέβαλλα. Tου έλεγα μου θυμίζεις την πρώην γυναίκα μου με τον τρόπο που διαμαρτύρεσαι. Την χώρισα γιατί έκανε ακριβώς όπως εσύ».
Ακόμη κι όταν δεν είχε γίνει αρχηγός, ο Noble έκανε ότι μπορούσε για να αισθάνονται όλοι αυτό που πίστευε κι εκείνος. Ότι η West Ham είναι μία οικογένεια. Ο Nicky Maynard ήρθε το 2012 στα «Σφυριά» και θα θυμάται πάντα ποιος τον καλωσόρισε: «Βγήκε από τον δρόμο του, για να με πάρει και να με συστήσει στην υπόλοιπη ομάδα. Δεν ήταν καν αρχηγός εκείνη την περίοδο-ήταν ο Kevin Nolan. Κανείς δε το έχει κάνει αυτό στη καριέρα μου. Με έκανε να νιώσω μέλος της ομάδας κατευθείαν» Την ίδια τακτική ακολουθούσε με όλους. Οι Payet & Lanzini, δύο από τις κορυφαίες μεταγραφές της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου, τον εκτιμούν αφάνταστα για τον συγκεκριμένο λόγο. Τους έκανε όλους να νιώθουν την West Ham σπίτι τους.
Ο Gianfranco Zola, ήταν προπονητής της West Ham για δύο σεζόν (2008-2010). «Ήταν ένας πανέξυπνος παίκτης. Θεωρούσα πάντα την ποδοσφαιρική του νοημοσύνη τόσο καλή όσο του Andrea Pirlo» δηλώνει ο Ιταλός. Παρά την ένταση που διακρίνει το παιχνίδι του, ο Pardew ήταν ενθουσιασμένος πόσο καλά μπορούσε να κοντρολάρει τον ρυθμό του αγώνα ο Noble. Σπάνια κάνει «εύκολα λάθη» με τη μπάλα, ενώ η αμυντική του προσπάθεια, δεν πέρασε από κανέναν από τους 9 προπονητές που είχε στην West Ham, απαρατήρητη. Όσον αφορά την κυκλοφορία της μπάλας, πάντα το ποσοστό επιτυχημένων μεταβιβάσεών του, κυμαίνονταν στο 85-90 %.
Ο Hislop μάλιστα θυμάται: «Θυμάμαι μία φορά που παίζαμε στο White Hart Lane και η Tottenham είχε στο κέντρο τον Edgar Davids. Ο προπονητής φώναξε στον Noble: ‘Θέλω να μην παίρνει μπάλα ο Davids’. Κι εμείς είχαμε πεθάνει στο γέλιο στον πάγκο, γιατί ο Mark όντως δεν τον άφησε να ακουμπήσει μπάλα από εκεί και μετά».
Η αυτοπεποίθηση ποτέ δεν ήταν πρόβλημα για τον Noble. Αν σε κάτι δεν υστέρησε ποτέ ήταν το πάθος του αλλά και η πίστη στον εαυτό του. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα αυτού είναι το τρομερό του ρεκόρ στα πέναλτι. Με 38 εύστοχες εκτελέσεις σε 42 προσπάθειες, θα ήταν ασφαλές να ισχυριστεί κανείς πως πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους εκτελεστές στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Ο Noble αγωνίστηκε με την εθνική Αγγλίας σε όλες τις μικρές ηλικίες μέχρι τα 21 του. Συνολικά 47 φορές. Η τελευταία του ήταν όταν στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος κάτω των 21 ετών (2009), η Αγγλία έχασε από τους Γερμανούς, στα πέναλτι (ο Noble ευστόχησε και στις δύο εκτελέσεις του στην διαδικασία).
520 συμμετοχές αργότερα με τη φανέλα της West Ham, ο Mark Noble δεν ήταν ποτέ στα σχέδια κάποιου ομοσπονδιακού τεχνικού της Αγγλίας. Μπορεί κάποιος να πει ότι δεν μπορούσε να σπάσει το δίδυμο Lampard και Gerrard. Δεκτό. Όμως οι δυο τους είπαν αντίο στην εθνική ομάδα το 2014. Ο Hodgson ακόμα και το 2016, δεν βρήκε χώρο για τον Noble, προτιμώντας να καλέσει τον Fabian Delph και να έχει ως βασικό στον άξονα…τον Wayne Rooney. Αυτή όμως είναι μία μεγάλη συζήτηση και ο συντάκτης του κειμένου δεν μπορεί να είναι αντικειμενικός.
Αν αξίζει να σημειωθεί κάτι: Η μητέρα του Mark Noble είναι από την Ιρλανδία. Η ιρλανδική ομοσπονδία τον παρακάλεσε πολλές φορές να αγωνιστεί με τα πράσινα. Όλες τις φορές όμως, ο Noble ήταν αρνητικός σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ο τελευταίος ρομαντικός, μπορεί να πει κανείς. Πάντως όταν ρωτήθηκε για την απόφασή του αυτή ο ίδιος δήλωσε το 2017:
«Υπάρχουν Ιρλανδοί που παίζουν καλά, αξίζουν και θα εκτιμήσουν αυτή την συμμετοχή (με την Ιρλανδία) περισσότερο από εμένα. Αγωνίστηκα σε όλες τις «μικρές εθνικές ομάδες». Πήγα σε πολλά τουρνουά και τραγούδησα τον εθνικό ύμνο. Όμως προφανώς δεν έχω καμία συμμετοχή με την εθνική ανδρών. Ωστόσο, ποτέ δεν θα έπαιζα με την εθνική Ιρλανδίας διότι δεν αποτελούσε όνειρό μου και γιατί ξέρω ότι κάπου εκεί έξω, υπάρχει ένα παιδί από την Ιρλανδία που το έχει ονειρευτεί και θα το χάσει εξαιτίας μου».
Το 2016 ήταν η τελευταία χρονιά που η West Ham αγωνίστηκε στο Boleyn Ground και η χρονιά που η West Ham λίγο πριν εγκαταλείψει το σπίτι της, τίμησε με ένα φιλικό τον Mark Noble για την προσφορά του στον σύλλογο. Εκείνη η σεζόν ίσως ήταν και η κορυφαία του Άγγλου με την ομάδα της καρδιάς του. Δεν είναι ψέμα αν πει κανείς ότι η κατάσταση στην West Ham ήταν τραγική πολλές φορές. Όμως ο Noble δεν πίεσε ούτε μία φορά να φύγει. Ήταν πάντοτε εκεί και το πιο πιθανό είναι, να έχει το δικό του άγαλμα μερικά χρόνια αργότερα, έξω από το Ολυμπιακό στάδιο του Λονδίνου.
Βαδίζοντας στην τελευταία του χρονιά με την West Ham, o Noble δεν πιστεύει πως πέρασαν τα χρόνια. Ο Noble είναι ο τελευταίος και πιο πιστός στρατιώτης, μετά την αποχώρηση του Lionel Messi από την Barcelona. Παίκτες σαν το Noble δίνουν ταυτότητα στην ομάδα. Ο Noble κάνοντας πολλές φορές αθόρυβη δουλειά, βοήθησε τόσο αγωνιστικά όσο κι εξωαγωνιστικά να μην καταρρεύσει αυτός ο σύλλογος. Μπορεί αρκετοί να μην καταλαβαίνουν την δυσκολία να κρατιέσαι σε μία ομάδα για 17 χρόνια, όμως σίγουρα δεν συνέβη τυχαία. Δεν αρκεί να είσαι μέτριος για να γίνεις το πρόσωπο μίας ομάδας. Πρέπει να είσαι ξεχωριστός.
Ένα μεγάλο κομμάτι της «παραδοσιακής» West Ham έμεινε στο Boleyn Ground. Ένα μεγάλο κομμάτι της ομάδας θα γίνει παρελθόν στο τέλος της χρονιάς, όταν o Μark Noble, θα αγωνιστεί για τελευταία φορά με την φανέλα των «Σφυριών». Με χαρές, πολλές λύπες, υποβιβασμούς, ανόδους, τσακωμούς με οπαδούς, «μετακομίσεις». Με «σωτηρίες» κυριολεκτικά στο 90′. Ένας χαρισματικός μέσος που ίσως να άξιζε την ευκαιρία του με τα «Τρία λιοντάρια» αλλά αυτή δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ. Δεν γεύτηκε (μέχρι στιγμής) έναν τίτλο με την ομάδα του. Για τον Mark Noble μάλλον δεν θα διαβάσετε στις σελίδες των «ρομαντικών» του ποδοσφαίρου, αλλά το ποδόσφαιρο είναι όλα αυτά που πρεσβεύει ο Nobes: Πάθος, Αφοσίωση, Πίστη.
