Ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος, Ρόμαν Αμπράμοβιτς, φεύγει πρόωρα από το Νησί, έχοντας μετατρέψει τους «Μπλε» στην πιο επιτυχημένη ομάδα της τελευταίας 20ετίας.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, πέρα από τις τραγικές επιπτώσεις που έχει επιφέρει στους ντόπιους, έπληξε άμεσα και τον παγκόσμιο αθλητισμό, αποδεικνύοντας ξανα την άκρως στενή σχέση του με την σημερινή κοινωνία. Οι συνεχείς συγκρούσεις των τελευταίων δύο εβδομάδων έφεραν απρόσμενες εξελίξεις στο αγγλικό ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα στην Τσέλσι του Ρόμαν Αμπράμοβιτς, οι οποίες ωστόσο δεν συγκρίνονται σε κανέναν βαθμό με όσα βιώνουν καθημερινά οι Ουκρανοί πολίτες.
Η περίπτωση του Ρώσου ιδιοκτήτη των «Μπλε» ήταν από τα πρώτα αθλητικά θέματα που σχετιστηκαν με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ο Αμπράμοβιτς βρέθηκε στο επίκεντρο μιας σημαντικής κατακραυγής που προέρχονταν από σύσσωμο το Ηνωμένο Βασίλειο και μέσα σε μόνο λίγες ημέρες αποφάσισε να βάλει πωλητήριο στο σύλλογο, που ο ίδιος οδηγησε στις επιτυχίες. Αν και ο τρόπος που φεύγει από το Στάμφορντ Μπριτζ φαντάζει άδικος γι’ αυτόν, ο ίδιος αποτελεί το πρόσωπο που άλλαξε τα πάντα όχι μόνο γύρω από την πορεία των «Μπλε», αλλά και στον τρόπο με τον οποίο διοικούν σήμερα βαθύπλουτοι ιδιοκτήτες τους αγαπημένους τους συλλόγους.
Ένας κύκλος που έκλεισε με τον κατάλληλο τρόπο
Απο το καλοκαίρι του 2003 όταν και βρέθηκε στον προεδρικό θώκο της Τσέλσι, πληρώνοντας το ποσό των 140 εκατομμυρίων λιρών, ο Αμπράμοβιτς έδειξε τις προθέσεις και το όραμα του για τον σύλλογο του Λονδίνου. Τα πρώτα χρόνια της παραμονής του στο Νησί, πέρα από τα χρέη που κάλυψε, ξόδεψε μεγάλα ποσά σε συνεχόμενα μεταγραφικά παζάρια για να φτιάξει μια ομάδα, που θα ήταν ικανή να κοντράρει στα ίσια τις παραδοσιακές δυνάμεις του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Αυτός ήταν και ο πρώτος ρεαλιστικός στόχος που πέτυχε, αφού πρωτοκλασάτοι ποδοσφαιριστές και ένας… special προπονητής χάρισαν στην ομάδα το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 50 χρόνια, ενώ οι καλές πορείες στην Ευρώπη άρχισαν να δημιουργούν σημαντικές βλέψεις στον ίδιο για το κάτι παραπάνω. Ακολούθησαν αρκετές εγχώριες επιτυχίες και o χαμένος τελικός της Μόσχας το 2008, που έκανε τον Αμπράμοβιτς να επιδιώκει ακόμη περισσότερο να πατήσει στην ευρωπαϊκή κορυφή.
Το 2012 το πολυπόθητο πρώτο Τσαμπιονς Λιγκ ήρθε και έκτοτε η Τσέλσι πρωταγωνιστούσε κάθε σεζόν εντός και εκτος συνόρων, με αποκορύφωμα την περυσινή ανέλπιστη κατάκτηση του δεύτερου τροπαίου με τα «μεγάλα αυτιά». Σε όλες αυτές τις χρονιές ο Αμπράμοβιτς φώναζε σταθερά «παρών» και ενίσχυε με κινήσεις από το πάνω ράφι, ενώ και οι άνθρωποι που εμπιστεύτηκε στα διοικητικά ζητήματα του συλλόγου επιδείκνυαν μεγάλη ικανότητα. Το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων ήταν το μόνο τρόπαιο που του έλειπε κι έμελλε να είναι το τελευταίο του, πανηγυρίζοντας την κατάκτηση 21 τροπαίων σε περίπου 20 χρόνια, αποτελώντας έτσι το μεγαλύτερο κεφάλαιο του συλλόγου.
Οι εμμονές και η ποδοσφαιρική απληστία που του κόστισαν ακριβά
Ένα στοιχείο που τον χαρακτήρισε στα 20 χρόνια παρουσίας του ήταν η έλλειψη υπομονής που έδειχνε κυρίως προς τους προπονητές, μιας και ήθελε τα εκατομμύρια που πλήρωνε για τις μεταγραφές είτε να κάνουν άμεση απόσβεση μέσα στο γήπεδο είτε να βρίσκονται πάση θυσία σε αυτό. Δημιουργήθηκε έτσι μια επικίνδυνη σχέση ανάμεσα στον Αμπράμοβιτς και στον εκάστοτε τεχνικό που θα δεχόταν να καθίσει στον πάγκο του Στάμφορντ Μπριτζ.
Η απαιτητική του σχέση με τους προπονητές και οι απολύσεις στις οποίες προέβαινε συχνά είχαν ως αποτέλεσμα να έχει πληρώσει σε αποζημιώσεις ένα συνολικό ποσό γύρω στις 120 εκατομμύρια λίρες. Μπορεί αυτή του η τακτική να ήταν κοστοβόρα, όμως η εναλλαγή των προπονητών εν μέσω μιας σεζόν φάνηκε να αποδίδει, καθώς και οι δύο κατακτήσεις των Τσάμπιονς Λιγκ ήρθαν μετά από αυτές. Το δεύτερο χαρακτηριστικό κατά την θητεία του ήταν κάτι που συνδεόταν άμεσα με το πρώτο, τις συγκρούσεις δηλαδή με τους προπονητές.
Ο Αμπράμοβιτς είχε την «ακριβή» εμμονή να φέρνει στο Κόμπαμ ποδοσφαιριστές που ήταν καθαρά προσωπική του επιλογή και οι οποίοι θα έπρεπε να βρίσκονται αναγκαστικά στον αγωνιστικό χώρο. Οι μεταγραφές αυτές είχαν πολλές φορές το αντίθετο αποτέλεσμα. Για παράδειγμα οι Αντρέι Σεφτσένκο και Φερνάντο Τόρες που ήταν από τα αγαπημένα παιδιά του Ρώσου δεν δικαιολόγησαν ποτέ τα εκατομμύρια που δαπάνησε για την απόκτησή τους και παραγκωνίζονταν συχνά από τους προπονητές.
Παρ’ όλ’ αυτά υπήρξαν στιγμές που ο Αμπράμοβιτς ικανοποίησε τις απαιτήσεις των τεχνικών του συλλόγου και άφησε στην άκρη τις δικές του, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την μεταγραφή του Ντιντιέ Ντρογκμπά αντί για αυτήν του Ροναλντίνιο, σε μια περίοδο που ο δεύτερος είχε βρεθεί στο peak της καριέρας του. Τις περισσότερες φορές πάντως έβαζε πάνω από όλα την ανταγωνιστικότητα του συλλόγου, πράγμα που αποδεικνύεται στα 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ που ξόδεψε όλα αυτά τα χρόνια σε μεταγραφικά παζάρια.
Μια ιστορική ποδοσφαιρική προσωπικότητα (;)
Είναι γεγονός πως απο την στιγμή που ανέλαβε τα ηνία των «Μπλε» μέχρι και σήμερα, ο Ρώσος ολιγάρχης δεν ήταν ένας από τους δημοφιλείς και αρεστούς ιδιοκτήτες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιο. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια που ξόδεψε την περίοδο πριν την «εισβολή» των Αράβων ξένισαν τους ποδοσφαιρόφιλους, οι οποίοι είχαν βάλει την Τσέλσι στην μαύρη λίστα των πλέον αντιπαθητικών ομάδων. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Αμπράμοβιτς την ανέβασε αρκετά επίπεδα κατά την παρουσία του.
Πόσο υποκριτικό, αλήθεια, είναι να νομίζουν όλοι οι φίλαθλοι ότι μόνο η τότε ομαδα των «Μπλε» καθοδηγούνταν απο τα χρήματα κάποιου δισεκατομμυριούχου επενδυτή; Το πλάνο που εκπλήρωσε για την Τσέλσι απέδειξε πως μια ομάδα μπορεί να φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο και άνοιξε το δρόμο για τους Άραβες να εισέλθουν στο δημοφιλέστερο άθλημα και να δημιουργήσουν με την σειρά τους υπολογίσιμες ποδοσφαιρικά δυνάμεις.
Το ότι καμία από αυτές δεν έχει τον ίδιο αριθμό -άμεσων- επιτυχιών με την Τσέλσι μέχρι και σήμερα, μπορούν να κάνουν τον Αμπράμοβιτς να καυχιέται πως αποτελεί τον πιο επιτυχημένο ιδιοκτήτη της γενιάς του. Οι ενέργειες που έχει υποσχεθεί να πραγματοποιήσει μετά την πώληση της ομάδας, όπως να δωρίσει μέρος των κερδών στους πολίτες της Ουκρανίας, αλλά και να «σβήσει» τα χρέη των «Μπλε» προς τον ίδιο, δείχνουν πως ο Αμπράμοβιτς ίσως και να έβλεπε την ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο ως ένα πανάκριβο χόμπι και όχι μια επένδυση που θα μεγάλωνε το ήδη φουσκωμένο πορτοφόλι του.
Εν κατακλείδι ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς θα αποχαιρετήσει τον αγγλικό ποδοσφαιρικό κόσμο, έχοντας γράψει την δική του ιστορία μέσα σε αυτόν. Απο την πλευρά τους οι οπαδοί της Τσέλσι θα είναι αιώνια ευγνώμονες για τον άνθρωπο που πήρε την ομάδα τους απο το χέρι και την ανέβασε κυριολεκτικά στην κορυφή του κόσμου.
Συντάκτης: Λευτέρης Μιχαλούδης
