Σε 30 χρόνια ζωής, η Στόουνγουολ έχει καταφέρει όχι μόνο να «σκαρφαλώσει» τις κατηγορίες, αλλά και να διακριθεί εξωαγωνιστικά, αποδεικνύοντας ότι τα στερεότυπα δεν έχουν θέση στο ποδόσφαιρο.
Κατά το παρελθόν έχετε διαβάσει στην σελίδα μας για την αξιοσημείωτη δράση της Ντάλγουιτς Χάμλετ, η οποία έχει κάνει πέρα κάθε είδους ρατσισμό και ακολουθείται από νέους οπαδούς χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις. Δεν είναι όμως η μοναδική ομάδα που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο. Πιο συγκεκριμένα ύπαρχουν παραδείγματα στα «έγκατα» του αγγλικού ποδοσφαίρου, που έχουν αυτό-παρουσιαστεί ως ποδοσφαιρικοί σύλλογοι της LGBTQ+ κοινότητας. Μιλάμε για συλλόγους που αγωνίζονται στα τοπικά πρωταθλήματα τον εκάστοτε περιοχών, σε κατηγορίες από την 14η έως ακόμη και την 20η.
Τέτοιες ομάδες είναι η Βίλατζ Μάντσεστερ, που αγωνίζεται κάπου στη 17η κατηγορία και στα τοπικά του Τσέσαϊρ, η Λόντον Φίνιξ και η Μίλγουολ Ρόμανς, που παίζουν στη Unity League του Λονδίνου (19η κατηγορία) και η πιο πρόσφατη προσθήκη στους «κόλπους» της FA, η Μπράιτον Χόουβ (όχι Άλμπιον), η οποία ξεκίνησε τη διαδρομή της από την 20η κατηγορία. Παράλληλα υπάρχει μια λίγκα, εκτός της αιγίδας και της διαχείρισης της FA, με το όνομα GFSN National League, δηλαδή Gay Football Supporters Network National League.
Αν έπρεπε όμως να ξεχωρίσουμε έναν σύλλογο, ο οποίος πρωτοστατεί σε αυτές τις δράσεις, είναι η Στόουνγουολ. Αγωνίζεται σε μια κατηγορία αρκετά πιο πάνω από όλες τις υπόλοιπες και ονειρεύεται μια μέρα να μπει σε… μονοψήφιο αριθμό κατηγορίας. Κάπου λοιπόν στην Πρέμιερ Ντιβίζιον της Κομητείας του Μίντλσεξ, τα «Λιοντάρια» παρατάσσονται κάθε εβδομάδα στους αγωνιστικούς χώρους για να αντιμετωπίσουν ιστορικές ομάδες όπως οι Λόντον Ρέιντζερς, οι Χίλινγκτον Άμποτς και οι Άκτον Ίλινγκ Γουίσλερς.
Όλα ξεκίνησαν τον Φλεβάρη του 1991, όταν ο πρώην παίκτης της Σάτον και με δοκιμαστικό στη Γουίμπλεντον, Άσλι Πίτερ, αποκρίθηκε στο κάλεσμα ενός Φινλανδού φοιτητή για έναν τυπικό αγώνα 5×5. Ο Μίκο Κούρονεν, όπως είναι το όνομά του, έβαλε τότε μια αγγελία σε ένα γκέι περιοδικό της περιοχής, ψάχνοντας για άτομα με «όμοιες πεποιθήσεις να παρευρεθούν για έναν αγώνα ποδοσφαίρου». Ο Πίτερ, ενθουσιασμένος με την ιδεά, άδραξε την ευκαιρία και προχώρησε στην δημιουργία του συλλόγου, ο οποίος με την σειρά του θα «έσπαγε» το κατεστημένο στο αγγλικό ποδόσφαιρο.
H αθόρυβη δουλειά του συλλόγου, από τις απαρχές της ίδρυσής του, θα ήταν και αυτή που έδινε φωνή στους ομοφυλόφιλους ποδοσφαιριστές. Μια φωνή η οποία ούρλιαζε ότι και εκείνοι μπορούν να παίζουν ποδόσφαιρο, κάνοντας στην άκρη την στερεοτυπική εικόνα των non-league κατηγοριών με σκληροτράχηλους 40ρηδες, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το ποιος θα κάνει το πιο βίαιο τάκλιν στον αντίπαλο. Άλλωστε και ο ίδιος ο Πίτερ είχε βιώσει για τα καλά την ομοφοβία από συμπαίκτες και αντιπάλους, που πρακτικά του «απαγόρευσαν» να γίνει επαγγελματιάς παίκτης.
Όσο περνούσαν τα χρόνια, η Στόουνγουολ ξεκίνησε να χαίρει υποστήριξης από άτομα της LGBTQ+ κοινότητας και όχι μόνο. Η ιδέα που εξαπλώθηκε από έναν απλό ποδοσφαιρικό σύλλογο, οδήγησε στην δημιουργία μιας ολόκληρης ποδοσφαιρικής κατηγορίας, μόλις μια δεκαετία μετά την ίδρυση του. Με την πάροδο των χρόνων και την μεγαλύτερη αποδοχή του κοινού, η Στόουνγουολ δεν έμεινε εκεί. Πρώτα προχώρησε στην ίδρυση γυναικείου τμήματος κι έπειτα σε αυτή μιας non-binary ομάδας, για άτομα που δεν θέλουν να προσδιοριστούν από κάποιο φύλο.
Οι κόποι τους ξεκίνησαν άμεσα να αναγνωρίζονται. Το 2014, προσκλήθηκαν να παίξουν στο τουρνουά «Ποδόσφαιρο για Όλους», το οποίο διοργανώθηκε στο Έμιρεϊτς. Τέσσερα χρόνια αργότερα, μια ακόμη μεγαλύτερη τιμή περίμενε τους ιθύνοντες της ομάδας. Η FA τους προσκάλεσε να αγωνιστούν στο Γουέμπλεϊ, για τον αγώνα πρωταθλήματος απέναντι στους Γουίλμπερφορς Γουόντερερς, θέλοντας έτσι να γιορτάσουν τη συνεργασία του συλλόγου με την FA. Σχεδόν δέκα μήνες μετά, έφτασαν να αγωνίζονται σε ένα ακόμη ιστορικό γήπεδο. Αυτό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου και αναμετρήθηκαν με μια μεικτή ομάδα του συνδέσμου της LGBTQ+ κοινότητας των «Κόκκινων Διαβόλων»!
“Rio! Rio! Rio!” We had a guest appearance this #PrideMonth from the legend that is @rioferdy5
— Stonewall FC (@StonewallFC) June 30, 2021
Rio joined us for one of our training sessions this month to take a closer look at the world of #lgbt football & why it’s important that spaces like ours exist. pic.twitter.com/7VxNo3hYE6
Αν νομίζετε ότι οι αναγνωρίσεις είναι μόνο σε επίπεδο τουρνουά, φιλικών αγώνων και σποραδικής παρουσίας σε διάσημα γήπεδα, κάνετε λάθος. Ήδη από το 2011, ο ιδρυτης Πίτερ τιμήθηκε με τον τίτλο του MBE (Member of the Most Excellent Order of the British Empire), ενώ από τo 2021 έχει συνάψει συνεργασία με την Adidas και την EA Sports, στα πλαίσια της λογοπαιγνειακής καμπάνιας «Pitch please», με την φανέλα του συλλόγου, να βρίσκεται μάλιστα και στο FIFA 22. Σε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα του VERSUS μάλιστα, το γραμματέας του συλλόγου, που αγωνίζεται και στο τμήμα non-binary, Αντόνια Λάινς, δήλωσε πως «όταν ήμουν 14, χρησιμοποιούσα μπουφάν για να φτιάξω τέρματα. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι σήμερα, όχι μόνο αγωνιζόμαστε σε εξαιρετικά γήπεδα και προπονητικές εγκαταστάσεις, αλλά φοράμε μια φανέλα φτιαγμένη από την Adidas και η οποία μάλιστα βρίσκεται και σε βιντεοπαιχνίδι».
Ταυτόχρονα, σε μια άλλη συνέντευξη στο 90min, ο προπονητής της δεύτερης ομάδας, Άντριου Σλέιτερ, τόνισε σχετικά με τη δράση του συλλόγου: «Θέλουμε να ενθαρρύνουμε την LGBTQ+ κοινότητα να μην φοβάται να αθληθεί. Θέλουμε να τους κάνουμε να νιώσουν ασφάλεια παίζοντας το άθλημα που αγαπούν. Όλα έχουν να κάνουν με το να μπορείς να αγωνιστείς χωρίς φοβίες και άγχη». Ταυτόχρονα, η προπονήτρια της non-binary και γυναικείας ομάδας, Μπέτι Μαγιέγια, έκανε το εξής εύστοχο σχόλιο: «Ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο εδώ και περίπου 20 χρόνια. Ποτέ δεν είχα μαύρη γυναίκα προπονητή. Θέλουμε να δώσουμε ευκαιρίες σε όλον τον κόσμο. Ακόμη και στατιστικά να το δείτε, το πλήθος της LGBTQ+ κοινότητας σε σύγκριση με τον ποδοσφαιρικό κόσμο, δεν βγάζει νόημα. Υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές που είναι ομοφυλόφυλοι και φοβούνται να το πουν ανοιχτά. Εμείς θέλουμε να τους δείξουμε ότι είμαστε εδώ, υπάρχουμε και μπορούν να τους παρέχουμε ένα ασφαλές περιβάλλον να κάνουν αυτό που αγαπούν».
Μεταξύ του 2018 και του 2019, μια έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο έδειξε ότι το 2,9% του πληθυσμού ανήκει στην LGB κοινότητα. Η ομοφοβία όμως καλά κρατεί εντός των γηπέδων. Μάλιστα, η ίδια έρευνα έδειξε ότι τα άτομα αυτής της κοινότητας είναι πολύ πιο πιθανό να κρύψουν την ταυτότητά τους ή ακόμη και να απέχουν από κάθε αθλητική δραστηριότητα, καθώς νιώθουν ότι τέτοιοι χώροι, δεν είναι ένα ευπρόσδεκτο περιβάλλον για εκείνους. Γι’ αυτήν ακριβώς την στατιστική παλεύει η Στόουνγουολ. Από τις απαρχές της ιστορίας της παλεύει για αυτά τα άτομα, έχει κάνει τεράστια βήματα αναγνώρισης και έχει δει την προσπάθεια της να γιγαντώνεται μέσα σε κάτι παραπάνω από τριάντα χρόνια.
Πολλοί θα θεωρήσουν ότι τέτοια κείμενα εντάσσονται στη woke… προπαγάνδα της σημερινής εποχής, θα τα αγνοήσουν και θα προχωρήσουν σε κάτι πιο παραδοσιακό, πιο εύπεπτο. Η Στόουνγουολ όμως ζει και πεθαίνει με τα «πιστεύω» της από το 1991 και δεν στοχεύει πρωτίστως να ευαισθητοποιήσει για τα θέματα της LGBTQ+, αλλά να καταρρίψει τα στερεότυπα και να αποδείξει κάτι πολύ πιο απλό και θεμελιώδες: το ποδόσφαιρο είναι για όλους…
