Οι Γερμανοί ποδοσφαιριστές που φόρεσαν φανέλες ομάδων της Premier League, πολλοί. Κάποιοι όμως κατόρθωσαν να γράψουν την δική τους ιστορία και να συνθέσουν ένα ενδιαφέρον «Top 5». Το eyap.gr σας παρουσιάζει τους πέντε κορυφαίους Γερμανούς σκόρερς, στην ιστορία της κορυφαίας κατηγορίας της Αγγλίας.
Το «αλισβερίσι» της Premier League με το γερμανικό ποδόσφαιρο έκρυβε πάντοτε ενδιαφέρον. Από τις εποχές του Jurgen Klinsmann, του Uwe Rosler και του Carl-Heinz Riedle, μέχρι και σήμερα, στις ημέρες του μεγάλου prospect του Jadon Sancho, που έχει κάνει το αντίθετο δρομολόγιο. Πολλά «Panzer» ήρθαν στο Νησί για χατίρι αγγλικών συλλόγων, ορισμένοι ποδοσφαιριστές κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα τους όμως, ανεξαρτήτως θέσης. Μια άκρως αξιοπρόσεκτη πεντάδα Γερμανών, συνθέτει τους κορυφαίους σκόρερς στην ιστορία της Premier League, το «νήμα» της οποίας θα ξετυλίξουμε.
MESUT OZIL – 33 ΓΚΟΛ
Στην κορυφή της εν λόγω λίστας, βρίσκεται ο άνθρωπος που «λατρεύουν να μισούν» οι φίλοι της Arsenal. Ο Mesut Ozil ήρθε με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες από την Real Madrid τον Σεπτέμβρη του 2013, με σκοπό να φέρει μαζί του την εύκολη τελική πάσα που έλειπε από την ανάπτυξη των «Κανονιέρηδων». Άλλωστε, επί μία τριετία στην Μαδρίτη έκανε αξιοπρόσεκτα πράγματα, που δικαιολογούσαν την εν λόγω προσδοκία. Πολλοί παίκτες των «Merenjes» δυσαρεστήθηκαν τότε από την αποχώρηση του Γερμανού μέσου, με τον Cristiano Ronaldo να δηλώνει χαρακτηριστικά: «Ήταν ο παίκτης που γνώριζε καλύτερα από καθέναν τις κινήσεις μου μπροστά από το τέρμα. Θυμώνω που ο Ozil φεύγει». Ο Ozil ωστόσο είχε ήδη πάρει την απόφαση να αφήσει την ισπανική πρωτεύουσα για το Λονδίνο. «Όταν μίλησα στο τηλέφωνο με τον Arsene Wenger, ήταν γεμάτος σεβασμό για εμένα, κάτι που χρειάζομαι ως παίκτης», τα λόγια του στο πλαίσιο της μετακίνησής του στην Arsenal.
O Ozil μετρούσε 26 ασίστς τη σεζόν 2012-2013 με την Real, συνεπώς οι προσδοκίες ήταν εξ αρχής υψηλές. Με το «καλημέρα», φρόντισε να τις δικαιώσει, βγάζοντας ασίστ στον Giroud στο ντεμπούτο του στις 14 Σεπτεμβρίου, στην νίκη της Arsenal με 3-1 επί της Sunderland εκτός έδρας. Τα πρώτα δύο γκολ του στο πρωτάθλημα, τα σημείωσε στις 19 Οκτωβρίου, στο 4-1 επί της Norwich. Η σεζόν κύλησε θετικά για τον Γερμανό, καθώς πέτυχε πέντε τέρματα και «σέρβιρε» άλλα δέκα στην Premier League. Μετά από ένα εξαιρετικό Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Βραζιλίας το καλοκαίρι του 2014, ο Ozil συνέχισε την σεζόν στο ίδιο τέμπο (τέσσερα γκολ, έξι ασίστς). Την επόμενη χρονιά, ο Γερμανός μεσοεπιθετικός κατάφερε να γίνει ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της Premier League, που δίνει ασίστ σε έξι σερί παιχνίδια. Αυτή ήταν και ίσως η καλύτερη σεζόν του στην Arsenal, μιας και πέτυχε έξι τέρματα, ενώ μοίρασε 19 τελικές πάσες για γκολ. Η σεζόν 2016/2017 (οκτώ γκολ, δέκα ασίστς) ήταν η τελευταία του Ozil σε υψηλού επιπέδου απόδοση, μιας και η συνέχεια επιφύλασσε μια σταθερά πτωτική πορεία.
Τη σεζόν 2017/2018 μπήκε στην τελική χρονιά του συμβολαίου του, και τα προβλήματα τραυματισμών τον κράτησαν πίσω. Τον Ιανουάριο του 2018 ανανέωσε για τρία ακόμα χρόνια με τους «Κανονιέρηδες» και προς το τέλος της χρονιάς έσωσε την «παρτίδα» με τις εμφανίσεις του, με αποκορύφωμα το «χατ-τρικ» του σε ασίστς κόντρα στην CSKA Moscow για το Europa League. Στο πρωτάθλημα, μέτρησε τέσσερα τέρματα και εννέα τελικές πάσες.
Η περσινή αγωνιστική περίοδος, ξεκίνησε με την προσμονή πως ο Ozil θα θυμηθεί τον καλό του εαυτό και θα βοηθήσει την Arsenal του Unai Emery να «ανοικοδομηθεί». Πήρε το νούμερο 10 που «ορφάνεψε» μετά την αποχώρηση του Wilshere, ενώ ορίστηκε μέσα στους αρχηγούς της ομάδας. Ξεκίνησε θετικά μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, με ενεργή συμμετοχή στα γκολ της Arsenal, είτε ως σκόρερ είτε ως δημιουργός, ωστόσο μετά ήρθε η πτώση. Οι τραυματισμοί έκαναν την επανεμφάνισή τους, ο Ozil άρχισε να μένει μέχρι και εκτός αποστολής σε ανύποπτες στιγμές, δίνοντας έτσι τροφή στις φήμες περί αποχώρησής του και περί κακής σχέσης με τον Emery. H χρονιά έκλεισε με τον 31χρονο να «γράφει» τα χειρότερα στατιστικά του από τότε που αφίχθη στο Λονδίνο (πέντε γκολ και δύο ασίστς στο πρωτάθλημα), ενώ φέτος είναι σκιά του εαυτού του, μη θυμίζοντας σε τίποτα το εξαιρετικό «δεκάρι» που θαυμάσαμε τα προηγούμενα χρόνια.
JURGEN KLINSMANN – 29 ΓΚΟΛ
«Κανόνι» σωστό ο άλλοτε σπουδαίος Γερμανός φορ, καθώς σε όλες τις ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε, άφησε το σημάδι του. Στην Premier League φόρεσε την φανέλα της Tottenham, κάνοντας μάλιστα δύο περάσματα από τα «Σπιρούνια» (1994-1995 και 1997-1998). Στην Tottenham «μετακόμισε» το καλοκαίρι του 1994 και αφότου είχε φορέσει με επιτυχία τις φανέλες των Stuttgarter Kickers, Στουτγάρδης, Inter και Monaco. Ο τότε 30χρονος Klinsmann, δεν έγινε ωστόσο άμεσα και εύκολα αποδεκτός από τον κόσμο των Λονδρέζων.
Το γεγονός πως αγωνίστηκε με τη φανέλα της Δυτικής Γερμανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, ομάδα που απέκλεισε την Αγγλία, αλλά και η φήμη του παίκτη που «βουτούσε» για να εκμαιεύσει διαιτητικά σφυρίγματα, ήταν οι δύο βασικότεροι λόγοι της δυσαρέσκειας του κόσμου της Tottenham προς το πρόσωπό του. Παρά ταύτα, ο Klinsmann φρόντισε γρήγορα με τις εμφανίσεις του να τους διαψεύσει. Στο ντεμπούτο του κόντρα στην Sheffield Wednesday σκόραρε με κεφαλιά, και ο πανηγυρισμός του ήταν ένας καλός λόγος να αγαπηθεί γρήγορα. Με μεγάλη δόση αυτοσαρκασμού, ο Γερμανός φορ πανηγύρισε «βουτώντας», κάτι που είχε πολύ θετικό αντίκτυπο στο «feeling» του κόσμου. Οι δημοσιογράφοι γρήγορα άρχισαν να τον λατρεύουν, χαρακτηριστικό ήταν ένα κείμενο συντάκτη της Guardian που έφερε τον τίτλο «Γιατί μισώ τον Klinsmann», το οποίο ανασκευάστηκε δύο μήνες μετά, με τίτλο πλέον «Γιατί αγαπώ τον Klinsmann».
Λόγω του χιούμορ του, αλλά και των επιτευγμάτων του και του αγωνιστικού μαχητικού του στυλ, ο Klinsmann έγινε γρήγορα πολύ αγαπητός στο Νησί. Χαρακτηριστικό είναι πως υπάρχει και δικό του κέρινο ομοίωμα, στο μουσείο Madame Tussauds. Ο Γερμανός πέτυχε 20 τέρματα στην Premier League την σεζόν 1994-1995 και αποχώρησε για την Bayern Munich το καλοκαίρι του 1995. Τον Ιανουάριο του 1998, έμεινε ελεύθερος από την Sampdoria (είχε μετακομίσει στην «Samp» μετά τους Βαυαρούς), και επέστρεψε στο Λονδίνο σε ηλικία 34 ετών. Δεν είχε ξεχάσει την τέχνη του γκολ ωστόσο, και «φιλοδώρησε» τις αντίπαλες εστίες άλλες εννέα φορές στο εξάμηνο επιστροφής του στο White Hart Lane. Το καλοκαίρι του 1998 αποχώρησε από την ενεργό δράση.
UWE ROSLER – 29 ΓΚΟΛ
Ο Uwe Rosler ήταν ένας από τους «τίμιους» φορ των ευρωπαϊκών γηπέδων, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «γυρολόγος», μιας και αγωνίστηκε σε αρκετούς συλλόγους στην καριέρα του. Μπορεί να μην είχε την «λάμψη» άλλων συμπατριωτών του της εποχής εκείνης (όπως λόγου χάρη ο προαναφερθείς Klinsmann), ήταν ωστόσο άκρως αποτελεσματικός, μετρώντας 99 γκολ σε 350 επίσημες εμφανίσεις με όλες τις ομάδες με τις οποίες αγωνίστηκε. Πλέον «βγάζει το ψωμί» του από την άκρη του πάγκου, μιας και είναι τεχνικός της Fortuna Dusseldorf.
Η πρώτη επαφή του Rosler με το αγγλικό ποδόσφαιρο, ήρθε τον Μάρτιο του 1994, όταν και ο τότε 26χρονος φορ μετέβη στην Αγγλία για να δοκιμαστεί από την Manchester City. Έπαιζε ένα από τα τελευταία του χαρτιά στην προσπάθεια αναστήλωσης της καριέρας του που είχε πάρει την κάτω βόλτα, καθώς πέρασε από την Νυρεμβέργη, αλλά δεν… «ακούμπησε». Οι «Πολίτες» του έδωσαν ευκαιρία σε ένα ματς των «ρεζερβών» κόντρα στην Burnley, ο Rosler πέτυχε δύο γκολ και κέρδισε τον τρίμηνο δανεισμό του. Μέχρι το φινάλε της σεζόν, πέτυχε πέντε τέρματα στην Premier League και η City τον απέκτησε με μόνιμη μεταγραφή. Ο Γερμανός έφτιαξε ένα εξαιρετικό παραγωγικό δίδυμο με τον Paul Walsh και πέτυχε 15 τέρματα στην Premier League, παρά το γεγονός πως απουσίασε από αρκετά παιχνίδια λόγω τραυματισμού.
Στο ξεκίνημα της σεζόν 1995-1996, τα «ηνία» της City ανέλαβε ο Alan Ball, ο οποίος άλλαξε πολύ το αγωνιστικό στυλ της ομάδας, κάτι που δυσκόλεψε τον Rosler. Γρήγορα ήρθαν και οι πρώτες διαμάχες ανάμεσα στον τεχνικό της ομάδας και τον Γερμανό φορ, με τον Ball να τον παραγκωνίζει σταδιακά στον πάγκο. Χαρακτηριστικό της κόντρας των δύο ανδρών, ήταν το περιστατικό με τον πανηγυρισμό του Rosler, στο ντέρμπι κόντρα στην Manchester United. Ο Ball τον έβαλε ως αλλαγή, ο Γερμανός σκόραρε και πήγε στον πάγκο, δείχνοντας στον προπονητή του το νούμερο και το όνομα στη φανέλα του. Η City υποβιβάστηκε στο φινάλε της σεζόν, με τον Rosler να έχει πετύχει εννέα τέρματα στο πρωτάθλημα. Ο τότε 28χρονος φορ συμφώνησε να παραμείνει στην ομάδα, και εν τέλει αποχώρησε το καλοκαίρι του 1998, για χατίρι της Kaiserslautern.
Το καλοκαίρι του 2000, και όταν η Tennis Borussia Berlin χρεοκόπησε -η τότε ομάδα του Rosler-, ο Glen Hoddle τον έφερε ως ελεύθερο στην Southampton. Ο Rosler όμως είχε την ατυχία να πέσει επάνω στον εκπληκτικό James Beattie που μετρούσε δέκα γκολ σε δέκα εμφανίσεις στο ξεκίνημα της σεζόν, και στα προβλήματα τραυματισμών, καθώς χρειάστηκε χειρουργείο στην βουβωνική χώρα. Η σεζόν ολοκληρώθηκε με τον Γερμανό φορ να μετρά μόλις τέσσερις εμφανίσεις για το πρωτάθλημα, και κανένα τέρμα. Εκείνο το καλοκαίρι μετεγγράφει ως δανεικός για την West Bromwich που αγωνιζόταν στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία, χωρίς μεγάλη επιτυχία ωστόσο. «Κρέμασε» τα παπούτσια του το καλοκαίρι του 2003, όταν διαγνώστηκε με καρκίνο. Πλέον είναι απολύτως υγιής, και συγκαταλέγεται αισίως στο «Hall of Fame» της Manchester City, από τον Δεκέμβριο του 2009.
LEROY SANE – 25 ΓΚΟΛ
Ο ποδοσφαιριστής που έχει την μεγαλύτερη προοπτική να γίνει «νο1» στην εν λόγω λίστα που εξετάζουμε σήμερα. Ο μόλις 24 ετών Γάλλος με γερμανική υπηκοότητα (γεννηθείς στο Essen), έχει ήδη δείξει το μεγάλο του ταλέντο στο διάστημα στο οποίο αγωνίζεται στην Αγγλία για την Manchester City. Το προσεχές καλοκαίρι θα κλείσει αισίως τετραετία στους «Πολίτες», με το συμβόλαιό του να εκπνέει το καλοκαίρι του 2021. Ταχύτατος εξτρέμ, με πολύ καλή αντίληψη του γκολ.
Ο Sane είναι «γέννημα-θρέμμα» προϊόν της ακαδημίας της Schalke. Τον Μάρτιο του 2014 υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με τους «Βασιλικούς Μπλε» και έναν μήνα αργότερα πραγματοποίησε το ντεμπούτο του κόντρα στην Στουτγάρδη. Την σεζόν 2014/2015 μπήκε για τα καλά στα πλάνα του Jens Keller, έκτοτε ξεκίνησε να καθιερώνεται, σε ηλικία μόλις 18 ετών. Οι εμφανίσεις του τράβηξαν το ενδιαφέρον πολλών συλλόγων στην Ευρώπη, με την Manchester City να τον κάνει δικό της το καλοκαίρι του 2016. Τον Σεπτέμβριο του 2016 έκανε το ντεμπούτο του στην Premier League στο ντέρμπι του Manchester κόντρα στην United, και τρεις περίπου μήνες μετά, πέτυχε και το πρώτο του τέρμα, στην νίκη με 2-1 επί της Arsenal.
Ο Sane τα πήγε αρκετά καλά στη πρώτη του χρονιά στην Premier League (26 εμφανίσεις, πέντε τέρματα), ωστόσο το καλοκαίρι του 2017 υπεβλήθη σε επέμβαση στο διάφραγμα, για να απαλλαγεί από το χρόνιο αναπνευστικό πρόβλημα που τον ταλαιπωρούσε. Την σεζόν 2017-2018 ο Sane μπήκε «φουριόζος» με τρία γκολ για το πρωτάθλημα και δύο για το League Cup μέσα στον Σεπτέμβρη. Διένυσε μια εξαιρετική χρονιά, καθώς πέτυχε δέκα τέρματα στο πρωτάθλημα, μοιράζοντας παράλληλα 15 ασίστς, ενώ ανακηρύχθηκε και Καλύτερος Νέος Ποδοσφαιριστής στην Αγγλία. Εκείνο το καλοκαίρι ωστόσο, και παρά τις εξαιρετικές εμφανίσεις του, έμεινε εκτός αποστολής από τον Joachim Low για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας.
Ο νεαρός Γερμανός πείσμωσε και ξεκίνησε την περσινή αγωνιστική περίοδο (2018-2019) με το «πόδι στο γκάζι», σκοράροντας και «σερβίροντας», έχοντας άμεση συμμετοχή στην επιθετική παραγωγή της ομάδας του Pep Guardiola. Στις 3 Ιανουαρίου του 2019 πέτυχε το νικητήριο γκολ επί της Liverpool, γκολ που εν πολλοίς χάρισε και τον τίτλο στην City, αφού «Πολίτες» και «Κόκκινοι» πήγαν «αγκαζέ» ως το τέλος. Ο Sane πέτυχε πάλι δέκα τέρματα για το πρωτάθλημα, δίνοντας και 11 ασίστς. Φέτος είναι ο μεγάλος άτυχος της σεζόν, μιας και τραυματίστηκε στο παιχνίδι του Community Shield κόντρα στην Liverpool, μένοντας στα «πιτς» μέχρι και τώρα. Παρά ταύτα, η City δείχνει διατεθειμένη να τον ανανεώσει, μιας και το όνομά του ήδη «παίζει» για την Bayern Munich.
ROBERT HUTH – 21 ΓΚΟΛ
Ο μοναδικός αμυντικός της λίστας, κάτι που κάνει ωστόσο και το επίτευγμα σημαντικότερο. Ο Robert Huth είναι μια κατ΄εξοχήν εμβληματική φιγούρα της Premier League, μιας και αγωνίστηκε για όλη την ποδοσφαιρική ζωή του στην Αγγλία. Ο 35χρονος πια στόπερ, υπήρξε ένας εκ των πλέον δυναμικών σέντερ μπακ στην Premier League, με εξαιρετική ικανότητα στον «αέρα», εξ ου και τα 21 τέρματα που πέτυχε στην καριέρα του στην Αγγλία. Πρωταθλητής τρις, και κατέχει τα πρωτεία στην λίστα των Γερμανών που έχουν αγωνιστεί στο αγγλικό πρωτάθλημα (μετράει 322 συμμετοχές).
Γεννηθείς στο Biesdorf του Βερολίνου, ξεκίνησε στα τμήματα υποδομής της Fortuna Biesdorf και της Union Βερολίνου, πριν τον κάνει δικό της η Chelsea το 2001. Ο Huth ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στο Λονδίνο, πραγματοποιώντας μάλιστα το ντεμπούτο του στην Premier League, στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν 2001-2002, ως αλλαγή του Jesper Gronkjaer στην ήττα με 1-3 από την Aston Villa. To καλοκαίρι του 2003 η Reading επιχείρησε να τον αποκτήσει με τη μορφή δανεισμού, η Chelsea ωστόσο άναψε το «κόκκινο φως». Ο Claudio Ranieri του έδωσε αρκετές ευκαιρίες, με τον δυναμικό Γερμανό να καταγράφει 16 συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Οι τραυματισμοί «φρέναραν» κάπως την εξέλιξή του, ωστόσο ο Huth μέτρησε 23 συμμετοχές συνολικά στο πρωτάθλημα, τις δύο επόμενες αγωνιστικές περιόδους.
Ήταν όμως εμφανές πως δεν απολάμβανε της πλήρους εμπιστοσύνης του Jose Mourinho, και δήλωνε δυσαρεστημένος από τις λίγες συμμετοχές του. Έτσι, μετά τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, συμφώνησε με την Middlesbrough για πέντε χρόνια. Ο Γερμανός στόπερ άργησε να μπει στα πλάνα του Gareth Southgate, αλλά από τα μέσα Οκτώβρη του 2006, ξεκίνησε να παίρνει ευκαιρίες. Το πρώτο του τέρμα το πέτυχε τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους, στην ήττα με 2-1 από την Tottenham. Ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς στις πρώτες δύο σεζόν του στο Riverside, και έκανε ένα δυναμικό «comeback» το 2008-2009, με 24 συμμετοχές, αλλά την «Boro» να υποβιβάζεται.
Στο ξεκίνημα του 2009-2010, ο Huth μετακόμισε στο Brittania για χάρη της Stoke City. Με τους «Potters» έκανε τις καλύτερες χρονιές της έως τότε καριέρας του, μετρώντας πολλές συμμετοχές και γκολ, ενώ βοήθησε την Stoke να παίξει και στο Europa League. Τον Φεβρουάριο του 2015 γύρισε σελίδα στην καριέρα του, παίρνοντας μεταγραφή για την Leicester, ως δανεικός. «Αντάμωσε» με τον Claudio Ranieri, και αφότου έσωσαν την κατηγορία, το καλοκαίρι του 2015 ο Huth υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τις «Αλεπούδες». Ο Huth έγινε βασικό και αναντικατάστατο μέλος της ομάδας που συνετέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά «θαύματα», καθώς συνέθεσε με τον Wes Morgan ένα απροσπέλαστο αμυντικό δίδυμο, στην πορεία της Leicester ως τον τίτλο το 2016. Το «κύκνειο άσμα» του Γερμανού γράφτηκε τη σεζόν 2016-2017 (επίσης «γεμάτη»), καθώς έχασε όλη την σεζόν 2017-2018 λόγω τραυματισμών και τον Ιανουάριο του 2019 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
