Με την φήμη του -ως παίκτη κυρίως- να προηγείται του ονόματός του, η μετακίνηση του Steven Gerrard από την Rangers στην Aston Villa έχει βρει ανάμικτη ανταπόκριση στο φίλαθλο κοινό, που αναρωτιέται αν η απόφαση βασίστηκε σε αξιοκρατικά κριτήρια. Αν οι Σκωτσέζοι είχαν στον πάγκο τους έναν «άσημο» τεχνικό, θα αποτελούσε και πάλι την βασική επιλογή της ομάδας του Μπέρμιγχαμ;
Ας ξεκινήσουμε με τα γεγονότα. Ο Steven Gerrard είναι τον τελευταίο ενάμισι χρόνο ο καλύτερος προπονητής στην Σκωτία, τουλάχιστον βάσει αριθμών. Με την αντίστοιχη βοήθεια της στατιστικής, η Aston Villa είναι η χειρότερη ομάδα της Premier League τις τελευταίες πέντε αγωνιστικές, κατά τις οποίες μετρά μηδέν βαθμούς και έχει δεχθεί 13 τέρματα. Η σύνδεση αυτών των δύο γεγονότων, θα μπορούσε άμεσα να απαντήσει στον τίτλο και να κλείσει μια και καλή τη συζήτηση για το αν η πρόσληψη του «Stevie G» θα έπρεπε να θεωρείται ορθή. Ωστόσο το βαρύ όνομα του Άγγλου τεχνικού, η overperforming περυσινή Villa, η εργατικότητα του απερχόμενου Dean Smith και το «χαμηλής ταχύτητας» σκωτσέζικο πρωτάθλημα μπορούν να εγείρουν τουλάχιστον μερικές αντιρρήσεις.
Κάνοντας μια μικρή αναδρομή, μόλις δύο προπονητές την τελευταία δεκαετία μεταπήδησαν από πάγκο της ταπεινής Scottish Premiership στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, την λαμπερή Premier League. Ο ένας είναι φυσικά ο Brendan Rodgers, που άφησε τον Φεβρουάριο του 2019 την «ισόβια» τότε πρωταθλήτρια Celtic για την Leicester, με την επιρροή του, αν και όχι τόσο άμεση, τελικά να μεταμορφώνει τις «Αλεπούδες» προς το -πολύ- καλύτερο. Ο άλλος συμπεριλαμβάνεται εκ παραδρομής, αφού αναφερόμαστε στον Paul Heckingbottom, που απολύθηκε από την Hibernian τον Νοέμβριο του 2019 και… έτυχε ως επόμενη δουλειά του ως πρώτος προπονητής να είναι ο καταδικασμένος τότε πάγκος της Sheffield United, που τέσσερις αγώνες μετά την προαγωγή του (ήταν ήδη μέλος του επιτελείου) υποβιβάστηκε και μαθηματικά!
Οι δύο τεχνικοί έχουν δύο κοινά. Το ένα είναι ο Neil Lennon, που διαδέχθηκε τον Rodgers στον πάγκο της Celtic και προηγήθηκε σε αυτόν της Hibernian πριν τον Heckingbottom, και το άλλο είναι φυσικά η πρότερη εμπειρία τους στα αγγλικά γήπεδα πριν επιστρέψουν σε αυτά από την σκωτσέζικη λίγκα. Ο Ουαλός ήταν φυσικά γνωστότερος μετά τα περάσματά του από Swansea και Liverpool, ενώ ο Άγγλος είχε συμπαθητικές θητείες στην Championship με τις Barnsley και Leeds. Εδώ έγκειται και η διαφορά τους με τον Gerrard, που αναμφίβολα πέτυχε στην Γλασκώβη, όμως μπορεί κάλλιστα να αποτύχει στην πατρίδα του μην έχοντας την παραμικρή εμπειρία από τον «προπονητοφάγο» κόσμο της Premier League.
Σχετικό με αυτό είναι και το μεγαλύτερο «αλλά» της υπόθεσης, αφού η τωρινή Rangers αποτελεί για πολλούς την κατά τεκμήριο καλύτερη ομάδα της Scottish Premiership. Τα έξοδα της την τελευταία διετία ξεπερνούν τα δέκα εκατομμύρια ευρώ, όντας μάλιστα ο μοναδικός σύλλογος της χώρας με αρνητικό ισολογισμό! Η κυριότερη αντίπαλός της, η Celtic, έχει χάσει στην ίδια περίοδο έξι βασικούς για περισσότερα από 40 εκατομμύρια, την στιγμή που η σημαντικότερη «απώλεια» της Rangers είναι ο George Edmundson, που αγωνίζεται πια στην Ipswich της League One. Εντυπωσιακό το περυσινό πρωτάθλημα και η φετινή πρωτιά ως τώρα, όμως η αξία του ηττημένου δίνει την δόξα στον νικητή!
Όσον αφορά τις φιλοδοξίες της ίδιας της Aston Villa, μάλλον οι απαιτήσεις πρέπει να «τρομάζουν» τον νεόφερτο Gerrard. O προκάτοχός του, Dean Smith, μοιάζει να τα έκανε όλα σωστά. Από την οικονομική διαχείριση και τον καταρτισμό του ρόστερ μέχρι την περυσινή καλύτερη θέση την τελευταία δεκαετία. Παρ’ όλα αυτά ο δικός του καλύτερος εαυτός ήρθε να τον στοιχειώσει φέτος, πληρώνοντας την κακή φόρμα του τελευταίου μήνα, που ήρθε να «διαγράψει» τις νίκες με Manchester United (μέσα στο Old Trafford) και Everton (με το ευρύ 3-0). Στο μυαλό των ιδιοκτητών φαίνεται πως οι στόχοι είχαν αλλάξει παντελώς μετά τις πολυέξοδες μεταγραφές του καλοκαιριού, που ουσιαστικά όλες προσπάθησαν να καλύψουν την επιρροή του Jack Grealish, παρά πρόσθεσαν ουσία στο υπάρχον σύνολο.
Αδιαμφισβήτητα οι Danny Ings, Emiliano Buendia και Leon Bailey είναι όλοι καλοί και χρήσιμοι παίκτες. Μιλάμε για έναν εκ των συνεπέστερων Άγγλων σκόρερ, τον κορυφαίο παίκτη της περυσινής Championship και ίσως τον πιο παραγωγικό μέσο της Bayer Leverkusen την τελευταία πενταετία. Το θέμα όμως είναι η χρησιμότητά τους στον προπονητή, αφού ο ερχομόυς του μάλλον μπέρδεψε τα πράγματα, αφού για να τους χωρέσει αναγκάστηκε να απαρνηθεί το αποτελεσματικότατο 4-5-1 και να παρατάξει ένα 3-5-2, που στην ουσία δεν χωρά τον Bailey, περιορίζει τις ικανότητες στο «ένας προς έναν» του Buendia, που έχει πια τον ρόλο δεκαριού και όχι ακραίου, και φέρνει «άβολα» κοντά τους Ings και Watkins, που ίσως δεν αποτελούν και το πιο αρμονικό δίδυμο που έχουμε δει.
O Gerrard επιστρέφει στην Αγγλία με σπουδαιότερο παράσημο το περυσινό αήττητο πρωτάθλημα, το μοναδικό τέτοιο της ιστορίας της Rangers και το πρώτο τα τελευταία δέκα χρόνια μετά την κατακρήμνιση της ομάδας σχεδόν στα… τοπικά. Οι Προτεστάντες την τελευταία διετία έχουν μόλις τρεις ήττες σε εγχώριες διοργανώσεις, με την μία μάλιστα να έρχεται στα πέναλτι και την άλλη στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων. Είναι όμως αυτά αρκετά; Στην Ευρώπη την περυσινή σεζόν έχασε επίσης μόλις μια φορά -στον κρίσιμο επαναληπτικό με την Slavia Prague-, αλλά φέτος τα πράγματα έχουν χειροτερέψει επικίνδυνα. Ο Άγγλος τεχνικός είδε την ομάδα του να αποκλείεται με κάτω τα χέρια από τα προκριματικά του Champions League από την Malmo, αγκομάχησε για να υπερκεράσει το εμπόδιο της Alashkert και ηττήθηκε ισάριθμες φορές στα δύο εναρκτήρια παιχνίδια των ομίλων του Europa League!
«Για να είμαστε ανταγωνιστικοί σε αυτό το επίπεδο, χρειαζόμαστε περαιτέρω ενίσχυση», θα δηλώσει ο «Stevie G» απολογητικά. Μπορεί στην Premier League η πραγματικότητα να είναι διαφορετική, όμως στην Σκωτία επικρατεί η λογική «όσο πουλάω, μπορώ να αγοράζω», αλλιώς τα δέκα -φετινά- εκατομμύρια μπορούν κάλλιστα να αποδειχθούν «ταβάνι». Σίγουρα οι δυνατότητες είναι περιορισμένες, όμως οι οπαδοί δεν συμμερίζονται τέτοιες απόψεις. Όπως και στην περίπτωση του Rodgers, η φυγή από τις αντιζήλους του «Old Firm» για κάποια average αγγλική ομάδα, πάντα θα κατακρίνεται και ο προπονητής θα παρουσιάζεται ως αποδιοπομπαίος τράγος. «Το ήξερα πως είναι φίδι. Μακάρι να τους υποβιβάσει», θα γράψει στο Twitter ένας μαινόμενος φίλως των Σκωτσέζων.
Η Aston Villa είναι ξεκάθαρα ένα «σκαλοπάτι» στην καριέρα του Gerrard, που θέλει να αποδείξει πως έχει ικανότητες και όχι απλά ένα βαρύ όνομα σε ένα «εύκολο» πρωτάθλημα. O Christian Purslow, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρόσληψή του, έζησε τον θρυλικό «Κόκκινο» για μια τετραετία στην Liverpool και δεν τον εκτίμησε μόνο ως παίκτη, αλλά και ως ποδοσφαιρ-άνθρωπο. Τα παραδείγματα των Frank Lampard, Mikel Arteta και Ole Gunnar Solskjaer αποδεικνύουν πως ένα τέτοιο βήμα μόνο εύκολο δεν είναι, όμως ο πάγκος της Villa δεν είναι το ίδιο «ηλεκτρικός». Όποιος βιαστεί να τον επαινέσει ή να τον κρίνει θα υποπέσει δεδομένα σε σφάλμα. Η προσωπικότητά του είναι ικανή για μια προσωρινή ανάκαμψη και η δημοτικότητά του ικανή να φέρει θύελλα αρνητικότητας με το πρώτο στραβοπάτημα.
Ο Gerrard βαδίζει στο μονοπάτι της διαδοχής του Jurgen Klopp και η Rangers αποτέλεσε μια καλή, μα συνάμα και βολική, αρχή. Ο ίδιος αφοσιώθηκε στο ποδόσφαιρο και τους παίκτες του, αγνόησε τον κακόβουλο Τύπο, άφησε επιδεικτικά την οικογένεια του πίσω στην Αγγλία και ποτέ δεν πούλησε οπαδιλίκι, ακόμα και όταν μπορούσε να το κάνει με τις πρόσφατες και συνεχόμενες «σφαλιάρες» στην Celtic. Η αλήθεια είναι πως αφήνει τον σκωτσέζικο σύλλογο σε σαφώς καλύτερη κατάσταση από ότι τον βρήκε και ίσως αποδειχθεί ότι φεύγει και στην καλύτερη δυνατή ώρα. Για να επιστρέψει όμως στο Anfield, πρέπει να περάσει από το Villa Park κι εκεί πρέπει να αποδείξει πως είναι ένας… κανονικός προπονητής.
