Τη σεζόν 2010/11 ο Νιλ Γουόρνοκ ανέβασε την ΚΠΡ στην Πρέμιερ Λιγκ ύστερα από 15 χρόνια, έχοντας σε δαιμονιώδη φόρμα τον Αντέλ Τααράμπτ.
Από τον Αύγουστο του 2007 μέχρι και τον Μάρτιο του 2010 η Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, ευρέως γνωστή ως ΚΠΡ, σημείωσε ένα άκρως ανησυχητικό ρεκόρ, αλλάζοντας σε αυτό το διάστημα δέκα προπονητές (οκτώ κανονικούς συν δύο υπηρεσιακούς). Η μανιασμένη προσπάθεια του ιδιοκτήτη, Τζιάνι Παλαντίνι, να επαναφέρει την ομάδα στην Πρέμιερ Λιγκ δεν θα μπορούσε να είναι πιο αποτυχημένη, αφού η ΚΠΡ δεν έφτανε (εκτός μιας φοράς) ούτε το μέσο του βαθμολογικού πίνακα. Τέλος σε αυτήν την κακοτυχία (;) έμελλε να βάλει ο ήδη πολύπειρος (61 ετών γαρ) Νιλ Γουόρνοκ και το πλέον αγαπημένο του πουλέν, Αντέλ Τααράμπτ.
Ο Μαροκινός μεσοεπιθετικός βρισκόταν στην ομάδα περίπου έναν χρόνο, αν και με καθεστώς δανεισμού, όταν κατέφθασε ο Άγγλος τεχνικός. Κάποιες εμφανίσεις του ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακές, όμως τις αντιστάθμιζαν πλήρως οι ναρκισσιστικές του τάσεις και η δύστροπη συμπεριφορά του. Από τις εφτά πρακτικά απολύσεις που αναφέραμε παραπάνω, οι τέσσερις συνέβησαν με τον Τααράμπτ στην ομάδα. Μπορεί λοιπόν ο Παλαντίνι να μοίραζε το χαρτί απόλυσης, όμως φήμες ήθελαν τον νεαρό ποδοσφαιριστή να είναι αυτός που το «τυπώνει», να είναι η αιτία τσακωμών στις προπονήσεις, στα αποδυτήρια, στους αγώνες, παντού.
«Ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη μέρα στην προπόνηση – έκανε τρομερή ζεστή και ο Αντέλ φορούσε μαύρα μάλλινα γάντια. Ρωτάω έναν προπονητή, “Ποιος είναι αυτός; Ποιος είναι αυτός;”. Κι αυτός μου απαντά, “Δεν θέλεις να τον ξέρεις… Αν απολυθείς κι εσύ, αυτός θα φταίει. Έχει απολύσει ήδη δύο”. Ο Χάρι Ρέντναπ, που τον γνώριζε μου είπε πως δεν θα πετύχω ποτέ τίποτα με δαύτον. Οπότε πήγα και τον ρώτησα στα ίσια, “Εδώ Αντέλ μου λένε όλοι πως αν απολυθώ θα φταις εσύ”. Κούνησε το κεφάλι και είπε, “Όχι, όχι, όχι”».
Ο Γουόρνοκ μετρούσε ήδη 30 χρόνια στους πάγκους όταν κατέφθασε στο Λόφτους Ρόουντ, όμως δεν είχε κατακτήσει ούτε έναν επαγγελματικό τίτλο – τα μόνα τρόπαια της συλλογής του ήταν για το πρωτάθλημα της Κόνφερενς και το όχι ακριβώς σπουδαίο Γιορκσάιρ Ελεκτρίσιτι (!) Καπ. Μάλλον οι πιθανότητες να το αλλάξει αυτό στην ΚΠΡ ήταν περιορισμένες, όμως ο ίδιος πίστευε πως θα είχε την ευκαιρία του, και ο λόγος ήταν πολύ συγκεκριμένος. «Παρακολουθούσα κάποια προηγούμενα παιχνίδια της ομάδας και δεν μπορούσε να σκοράρει με τίποτα. Αυτό ήταν το μεγάλο τους πρόβλημα. Αυτό το παιδί στο κέντρο όμως ήταν το κάτι άλλο, δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Η ικανότητα του με την μπάλα. Όμως για κάποιον λόγο κατέβαινε κι έπαιρνε την μπάλα στο μισό της ομάδας του, πήγαινε να κάνει ποδιά σε κάποιον, την έχανε και ο αντίπαλος σκόραρε. Κι όμως μου έδινε αυτό το αίσθημα, το ένστικτο που έχουμε κάποιες φορές οι προπονητές. Τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή, παρά τα μάλλινα γάντια και την αλαζονεία του, την αυταρέσκειά του».
Σημαδιακά στο ντεμπούτο του Γουόρνοκ, η ΚΠΡ υποδεχόταν την πρωτοπόρο τότε Γουέστ Μπρομ, με τον Άγγλο τεχνικό να σκοπεύει να επαναφέρει τον Τααράμπτ στην ενδεκάδα, μετά από πέντε παιχνίδια που πέρασε μεταξύ πάγκου και κερκίδας. «Στην τελευταία προπόνηση τον κράτησα όταν τελειώσαμε και του είπα, “Τι έγινε Αντέλ, κρυώνεις τόσο; Είναι Μάρτιος πια. Το Σάββατο παίζουμε με τη Γούεστ Μπρομ, είναι πρώτοι. Θα σε ξεκινήσω. Αν είσαι σκατά, θα σε ξεκινήσω και πάλι στο επόμενο παιχνίδι. Αν και σε αυτό είσαι σκατά, θα σε βάλω και πάλι. Καταλαβαίνεις; Εσύ αγόρι μου θα μας σώσεις όλους. Θα κερδίσουμε πράγματα μαζί”».
Πράγματι, μετά από εφτά ήττες στους εννέα πιο πρόσφατους αγώνες, η ΚΠΡ νίκησε σχετικά εύκολα την Μπρομ, με τον Τααράμπτ να δίνει ασίστ, ενώ στο αμέσως επόμενο παιχνίδι κόντρα στην Πλίμουθ είχε συμμετοχή και στα δύο τέρματα της ομάδας του (2-0), ανοίγοντας μάλιστα το σκορ. Στα οκτώ πρώτα παιχνίδια με τον Γουόρνοκ στον πάγκο και τον Μαροκινό βασικό, οι Λονδρέζοι έχασαν μόλις μία φορά, όμως δεν κέρδιζαν κιόλας – έτρεξαν ένα σερί με πέντε ισοπαλίες σε έξι αγώνες. Τότε ήρθε μία συντριβή (4-0) στην έδρα της Λέστερ, με το πρώτο τέρμα να έρχεται από λάθος του Τααράμπτ κοντά στην περιοχή της ομάδας του.
«Μόλις χάσαμε από τη Λέστερ του είπα πως αν ξαναπεράσει στο δικό μας μισό, θα τον κάνω αμέσως αλλαγή. Απαγόρευσα στην άμυνα να του δίνει την μπάλα. Είπα στα παιδιά, “Λοιπόν όποιος του ξαναδώσει την μπάλα στο δικό μας μισό, θα τρώει πρόστιμο 50 λίρες, καταλάβατε;” Νομίζω στον επόμενο αγώνα κάποιος του την έδωσε, όντως πλήρωσε τις 50 λίρες, όμως δεν συνεχίστηκε. Θεέ μου, απλά δώστε του την μπάλα μετά το κέντρο», θα δηλώσει αγανακτισμένος ο Γουόρνοκ, που τελικά κατέληξε στη 13η θέση με την ΚΠΡ και φυσικά έθεσε ως προτεραιότητα για το καλοκαίρι τη μόνιμη μεταγραφή του Τααράμπτ από την Τότεναμ – κάτι που τελικά αποδείχθηκε πιο δύσκολο απ’ ότι νόμιζε.
Ο 21χρονος τότε Μαροκινός μπορεί να μετρούσε μετά βίας δύο καλούς ποδοσφαιρικούς μήνες, όμως θεωρούσε πως το επίπεδο της Τσάμπιονσιπ δεν ήταν ακριβώς αυτό που του άρμοζε. Με την αποχώρησή του πια από τα «Σπιρούνια» να είναι δεδομένη, πίστευε πως αυτή θα γίνει για κάποιον άλλον σύλλογο, για κάποιο άλλο πρωτάθλημα. «Ελπίζω να πάω σε έναν από τους κορυφαίους συλλόγους της Ισπανίας, τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Μπαρτσελόνα, τη Βαλένθια ή τη Σεβίλλη. Έχω επαφή με καλές ομάδες και ξέρω πως με θέλουν. Ελπίζω να τα βρουν με την Τότεναμ».
Κανείς δεν ξέρει αν ο Τααράμπτ έλεγε ψέματα από μόνος του, ή αν βρισκόταν στη μέση κάποιου μανατζερικού παιχνιδιού. Η ουσία είναι πάντως ότι μετά από διαπραγμάτευση περίπου 40 ημερών, μετακινήθηκε στην μόνη ομάδα που μάλλον τον ήθελε: την ΚΠΡ. Ο Γουόρνοκ δεν θα μπορούσε να ήταν περισσότερο χαρούμενος με αυτήν την εξέλιξη και μάλιστα για να εξαντλήσει τα περιθώρια… ανάδειξης του πουλέν του, έπραξε το σχεδόν αδιανόητο και τον έχρισε άμεσα αρχηγό, μπροστά από σαφώς πιο κατάλληλους παίκτες όπως οι Χιλ, Ντέρι, Γκορκς και Φορλίν!
«Κάλεσα μερικούς από τους πιο έμπειρους της ομάδας στο γραφείο μου και τους είπα, “Ακούστε, θα βάλω τον Αντέλ αρχηγό. Αν μπορώ να πάρω ένα 10 ή 20 τοις εκατό περισσότερο από αυτόν, θα μας ανεβάσει κατηγορία και όλοι θα πάρετε καλύτερα συμβόλαια. Πρέπει να με επιστευτείτε”. Κάποιοι με κοίταξαν με δυσπιστία, όμως τελικά συμφώνησαν», θα θυμηθεί ο Γουόρνοκ. Μπορεί οι έως τώρα κινήσεις του Άγγλου τεχνικού να μοιάζουν βεβιασμένες, τρελές, κάτι σαν αχρείαστο «όλα ή τίποτα» για έναν παίκτη, που δεν είχε αποδείξει και πολλά στο ποδοσφαιρικό κοινό, από τότε που κατέφθασε στο Νησί σε ηλικία 17 ετών.
«Νομίζω είναι ο χειρότερος επαγγελματίας, που έχω συνεργαστεί ποτέ. Έχει την ικανότητα να παίξει όσο καλά θέλει, όμως νομίζω δεν είναι φτιαγμένος για επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Θέλω να έχω παίκτες που επιθυμούν να δουλέψουν, να βελτιωθούν, να τα δώσουν όλα για τον σύλλογό τους. Δεν μπορώ να προστατεύω κάποιον που είναι 20 κιλά βαρύτερος, που αδιαφορεί για την προπόνηση και παράλληλα ζητά 70.000 λίρες την εβδομάδα. Δεν είναι αυτό το ποδόσφαιρο που γνωρίζω εγώ», θα δηλώσει μερικά χρόνια αργότερα ο Ρέντναπ για τον Μαροκινό, που μάλλον είχε (ίσως έχει ακόμα) την εντελώς αντίθετη άποψη από τον παλιόφιλό του, τον Γουόρνοκ.
Τι συνέβη λοιπόν στην αρχή της σεζόν 2010/11; Για να χάσει η ΚΠΡ στο πρωτάθλημα χρειάστηκε να μπει Δεκέμβρης (!), ενώ ο Τααράμπτ, όντας σε αφιονισμένη κατάσταση, μετρούσε ως τότε εννέα γκολ και δέκα ασίστ. Ο σύλλογος της πρωτεύουσας έμεινε εκτός κορυφής της Τσάμπιονσιπ μόλις για 20 ημέρες όλη τη χρονιά, ενώ ποτέ δεν άφησε τις θέσεις της απευθείας ανόδου, της επιστροφής στην Πρέμιερ Λιγκ έπειτα από μία δύσκολη 15ετία. Ο Μαροκινός δε, αδιαμφισβήτητος αστέρας εκείνου του πρωταθλήματος, παρά τη φημισμένη αστάθειά του, δεν έκανε ποτέ «κοιλιά», τελειώνοντας τη σεζόν με το απίστευτο στατιστικό των 19 τερμάτων και 21 ασίστ σε 44 εμφανίσεις!
Τον Ιανουάριο του 2011, με τα φώτα της δημοσιότητας να λάμπουν πάνω του, βγήκε να κατηγορήσει την Τότεναμ στην Evening Standard. «Ο άνθρωπος που με πήγε στην Τότεναμ ήταν ο Νταμιάν Κομόλι. Ήταν αρχικά στην Άρσεναλ, όμως ενώ είχα συμφωνήσει μαζί του, άλλαξε στρατόπεδο. Μου είπε, “Έλα στην Τότεναμ. Θέλουμε να το κάνουμε όπως αυτοί, θα μαζέψουμε τους καλύτερους νέους παίκτες στην Ευρώπη. Εδώ θα πάρεις τις ευκαιρίες σου”. Έκανα λάθος και τώρα το μετανιώνω. Πιστεύω έπρεπε να επιμείνω και να πάω στην Άρσεναλ. Θα είχα άλλη εξέλιξη με τον Αρσέν Βενγκέρ. Είναι θρύλος στη Γαλλία και ένας από τους κορυφαίους προπονητές στον κόσμο. Δούλεψε καλά με τους φίλους μου, τον Αμπού Ντιαμπί και τον Αρμάν Τραορέ».
Ούτε αυτή η διαμάχη όμως, ούτε και η ολιγοήμερη απουσία του στη Γαλλία, όταν ένας ξάδερφός του δολοφονήθηκε, το έβγαλαν από τον «δρόμο» του. Ο Τααράμπτ επιβεβαίωσε πλήρως τις προσδοκίες του Γουόρνοκ κι έκανε «δώρο» στον μέντορά του τον πρώτο του, και μοναδικό του μέχρι σήμερα, επαγγελματικό του τίτλο. «Ίσως ήταν ο καλύτερος χρόνος της ποδοσφαιρικής μου ζωής, εκείνη η άνοδος. Ήταν από τα δυσκολότερα κατορθώματά μου, αλλά υπέροχο να το καταφέρνεις, να παίρνεις το καλύτερο που μπορείς από παίκτες που θεωρούνταν μέτριοι, αλλά αγαπούσαν όσα κάναμε. Όσον αφορά τον Τααράμπτ, ήταν πραγματικά απίστευτος».
Ο ασυμβίβαστος, ή ακόμα και απείθαρχος αν θέλετε, νεαρός με τα μαύρα μάλλινα γάντια χειμώνα καλοκαίρι, είχε γίνει ξαφνικά το πιο «καυτό» όνομα στην Αγγλία. Φυσικά ανακηρύχθηκε Παίκτης της Σεζόν στην Τσάμπιονσιπ, μπήκε στην Κορυφαία Ενδεκάδα μαζί με τον συμπαίκτη του Πάντι Κένι και συνδέθηκε με φήμες νέας ακριβής μεταγραφής στην Παρί Σεν-Ζερμέν ή τη Νάπολι. Τελικά έμεινε πιστός στον Γουόρνοκ και την ΚΠΡ, όμως οι καλές του εμφανίσεις δεν συνεχίστηκαν. Μέχρι τον Φεβρουάριο δεν σημείωσε γκολ ή ασίστ, έχασε την αρχηγία από τον νεοφερμένο Τζόι Μπάρτον και είδε τον προπονητή του να απολύεται από τον νέο Μαλαισιανό ιδιοκτήτη, Τόνι Φερνάντες.
Προς τιμήν του, και χωρίς τον Γουόρνοκ, ο Τααράμπτ τίμησε τη φανέλα του συλλόγου, βοήθησε στην παραμονή της στην Πρέμιερ Λιγκ όσα χρόνια έμεινε εκεί (μέχρι το 2013) κι έπειτα συνέχισε να ντριμπλάρει σε Φούλαμ, Μίλαν, Μπενφίκα και Τζένοα, πριν μετακινηθεί το 2022 στην Αλ-Νασρ. «Σίγουρα βρίσκεται μεταξύ των πιο ταλαντούχων παικτών που έχω δει, όμως δεν μπορούσε να ξεχωρίσει. Εκτός φυσικά από αυτή τη σεζόν με την ΚΠΡ. Είχε την ικανότητα να ντριμπλάρει τον οποιονδήποτε, όμως τον ένοιαζε περισσότερο να κάνει ποδιά στον αντίπαλο, παρά να δώσει μία σωστή πάσα», θα γράψει γι’ αυτόν ο Πίτερ Κράουτς στη στήλη του στην Daily Mail.
Όλη η ιστορία μοιάζει με παραμύθι, με επικό έρωτα και (προσωρινό έστω) happy ending. Ο Νιλ Γουόρνοκ αγάπησε τον Αντέλ Τααράμπτ με την πρώτη ματιά, ρίσκαρε πάνω του μία ολόκληρη δουλειά και είδε τα μαύρα γάντια του να πανηγυρίζουν μανιασμένα περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσε να ελπίζει…
